Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. w zakresie pytania numer 1. W zakresie pytania numer 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie, tj. w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na nabycie usług doradczych stanowią (będą stanowiły) koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2016.1888 z późn. zm.; dalej jako: ustawa o CIT).

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zostało określone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, o ile oczywiście zostały one prawidłowo udokumentowane.

Określony wydatek może zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów, w sytuacji kiedy między poniesionym kosztem, a przychodem istnieje związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tutaj o związek polegający na tym, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Jednak aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy bowiem zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są również wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do usług doradczych, wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione. Uzyskanie dodatkowych środków finansowych dzięki pozyskaniu nowego Inwestora pozwoli Spółce, m.in. sfinansować nowe inwestycje, co wpłynie na rozwój działalności Wnioskodawcy i zwiększenie poziomu generowanych przychodów. Natomiast, wydatki na usługi doradcze były niezbędne do podjęcia właściwych decyzji w toku Transakcji, w tym w szczególności do zlokalizowania właściwego Inwestora.

Usługi doradcze mogą być świadczone w procesie podwyższenia kapitału zakładowego. Wydatki na takie usługi są kosztami podatkowymi podatników podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Kwestia ta została wyjaśniona w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FPS 6/10). Z uchwały tej wynika, że do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być zaliczone wydatki, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez podatnika CIT kapitału zakładowego. Do tego rodzaju wydatków skład orzekający NSA zaliczył opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym, dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych. Natomiast pozostałe wydatki stanowiąc koszty ogólne funkcjonowania spółki kapitałowej, są zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów. Podwyższenie kapitału zakładowego ma bowiem na celu pozyskanie odpowiednich środków dla celów poszerzenia działalności gospodarczej, o której mowa powyżej. Powołana uchwała NSA wskazuje, że wydatki na usługi doradcze należą do wydatków pośrednio związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Wydatki te stanowią zatem koszty związane z ogólnym funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego i mogą być ujęte w kosztach uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W konsekwencji ww. wydatki należy zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie jest możliwe przypisanie ich do określonych przychodów. W ocenie Wnioskodawcy wydatki związane z usługami doradczymi, które pomagają w pozyskiwaniu nowych inwestorów (a co za tym idzie, nowych źródeł finansowania), Spółka może (będzie mogła) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Swoje stanowisko Wnioskodawca popiera utrwalonym poglądem prezentowanym przez organy podatkowe, wyrażanym w treści indywidualnych interpretacji prawa podatkowego (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia grudnia 2016 r., znak: ITPB3/4510-616/15/DK, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 lipca 2015 r., znak: IBPB-1-2/4510-36/15/PC, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r., znak: IPPB3/423-1020/14-2/PK1). Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie również w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym m.in.: w wyroku NSA z dnia 13 lutego 2015 r. (sygn. akt: II FSK 3210/12), czy wyroku NSA oraz z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. akt: II FSK 1044/12).

W związku z powyższym, wydatki na nabycie usług doradczych w zakresie pozyskania Inwestora spełniają wszystkie warunki niezbędne do uznania wydatku z tego tytułu za koszt uzyskania przychodów. W konsekwencji, spełniają one wszystkie przesłanki zaliczenia w koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji i wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż zarówno interpretacje jak i wyroki zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej