Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 9 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr B. Uzupełnił go Pan pismem z 21 sierpnia 2025 r. (wpływ 21 sierpnia 2025 r.), dwoma pismami z 22 sierpnia 2025 r. (wpływ 22 sierpnia 2025 r.) oraz pismem z 19 sierpnia 2025 r. (wpływ 26 sierpnia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.

W 1995 r. została przez Wnioskodawcę kupiona wspólnie z bratem (…) od syndyka masy upadłościowej działka nr A w (…) do majątku prywatnego razem ze swoimi małżonkami.

Forma własności: użytkowanie wieczyste, nabycia dokonano do majątku prywatnego, jako osoba fizyczna, zakupiona w 1995 r. nieruchomość nie była objęta podatkiem VAT. W tym okresie każdy z braci prowadził na własny rachunek działalność gospodarczą. W 1998 r. nastąpił wykup użytkowania wieczystego na własność od Skarbu Państwa. Wnioskodawca płaci podatek od nieruchomości dla Urzędu Miasta (…).

Wnioskodawca w 2012 r. zakończył prowadzenie działalności gospodarczej: (…) z siedzibą pod adresem ul. (…). Data rozpoczęcia działalności to (...) 1992 r., a data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej to (...) 2012 r.

II.

W 2016 r. nastąpił podział geodezyjny działki w wyniku czego jedna część działki zostaje sprzedana. Powstaje nowy nr działki, nowa KW. W wyniku podziału działki nr A powstaje m.in. działka nr B. Do podziału geodezyjnego została naliczona opłata adiacencka. Na nowo powstałej działce Wnioskodawca – (…) nie prowadził już działalności gospodarczej.

III.

W dniu (...) 2021 r. Wnioskodawca założył działalność gospodarczą (…) z siedzibą pod adresem (…). W dacie (...) 2024 r. doszło do zawieszenia działalności gospodarczej (…). Od tego czasu Wnioskodawca nie jest aktywnym podmiotem gospodarczym, „płatnikiem” podatku VAT.

Przez cały okres od założenia tej działalności do jej zawieszenia, na działce nr B nie była prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza. Działka była użyczona bezpłatnie synowi Wnioskodawcy na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedać posiadany udział we własności 1/2 nieruchomości gruntowej, stanowiącej niezabudowaną działkę numer ewidencyjny nr B. Wnioskodawcy obecnie przysługuje prawo własności 1/2 udziału niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej niezabudowaną działkę nr B w miejscowości (…), dla której to Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…).

Działka ta powstała w 2016 r. z podziału geodezyjnego działki gruntu o numerze ewidencyjnym A i w 2016 r. Wnioskodawca nabył ten udział.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Między małżonkami panuje wspólność ustawowa majątkowa małżeńska. Wspólnością objęta jest także wyżej wymieniona działka. Wnioskodawca ma swój udział własności na prawach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej – dzieli go z małżonką.

Pozostały udział 1/2 również należy do drugiego współwłaściciela i Jego małżonki w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Prawo własności nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego na podstawie Umowy sprzedaży w 2016 r. Przedmiotowa działka w rejestrze gruntów ma wskazane jako rodzaj: „BI – INNE TERENY ZABUDOWANE”.

Działka ta w całym okresie własności (2016) była wykorzystywana wyłącznie na cele prywatne do czynności zwolnionych.

Na zakończenie należy podkreślić, że:

1.Wnioskodawca nie jest obecnie czynnym podatnikiem podatku VAT.

2.W stosunku do przedmiotowej działki Wnioskodawca nie ponosił jakichkolwiek nakładów w celu jej uatrakcyjnienia.

3.W stosunku do ww. nieruchomości Wnioskodawca nigdy samodzielnie nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu.

4.Powyższa nieruchomość – od momentu podziału – nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w aktualnej działalności gospodarczej (zawieszonej) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

5.Ani działka nr A ani działka nr B nie była ujęta w majątku firmy (…) ani w majątku firmy (…), nie była amortyzowana, nie były odpisywane żadne kwoty z faktur np. podatek od gruntu.

6.Działka, która ma być przedmiotem sprzedaży, nie jest zabudowana, nie znajdują się też na niej żadne obiekty trwale związane z gruntem.

Doprecyzowanie opisu sprawy

Działka nr A była wykorzystywana na prowadzenie JDG przez Wnioskodawcę do 2012 r., na podstawie tytułu użytkowania wieczystego, a potem tytułu własności (tak jak wskazano to we wniosku).

Działka nr A nie była wykorzystywana na prowadzenie JDG przez żonę Wnioskodawcy.

Działka nr B nie była wykorzystywana na prowadzenie JDG ani przez Wnioskodawcę ani przez żonę Wnioskodawcy.

Żona Wnioskodawcy nie jest czynnym podatnikiem od towarów i usług.

Działka nr A wykorzystywana była na prowadzenie JDG od czasu jej nabycia w 1998 r. do końca prowadzenia JDG przez Wnioskodawcę, czyli do dnia (...) 2012 r.

Żona Wnioskodawcy nie prowadziła JDG (ani żadnych innych czynności zwolnionych, opodatkowanych, czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT) ani na działce nr A, jak i nr B.

Wnioskodawca nie wykorzystywał ani działki nr A ani nr B do czynności zwolnionych.

Żona Wnioskodawcy nie użytkowała działki do czynności zwolnionych, bowiem użytkowali ją – jak wskazano wyżej, nie prowadziła JDG (ani żadnych innych czynności zwolnionych, opodatkowanych, czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona użytkowali działkę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – to jest na cele prywatne (osobiste): na terenie działki umieszczony był barak, w którym przetrzymywano przedmioty wchodzące w skład majątku prywatnego (narzędzia, meble, sprzęt elektroniczny). Ponadto Wnioskodawca oraz Jego żona parkowali tam pojazdy z majątku prywatnego, które były przeznaczone do sprzedaży, oraz okazjonalnie dokonywano tam napraw i prac konserwacyjnych ruchomości należących do ich majątku wspólnego prywatnego (w tym m.in. napraw pojazdów prywatnych). Część działki przysługująca małżeństwu była wykorzystywana do magazynowania i czynności, które nie mogłyby być wykonywane (ze względu na ich rozmiar) w nieruchomości, którą zamieszkują. Zaspokajano w ten sposób potrzeby związane z gospodarstwem domowym.

Ani działka nr A ani działka nr B nie były wykorzystywane ani przez Wnioskodawcę ani przez Jego żonę na cele działalności rolniczej, jak również na zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych.

Działka nr A i nr B były udostępniane zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez Jego żonę umową użyczenia ich synowi. Oboje udostępnili synowi działkę nr B od 1 lutego 2012 r.

Od dnia wydzielenia działki nr B z działki nr A w 2016 r., umowa użyczenia wobec syna była kontynuowana na działce nr B. Zarówno Wnioskodawca, jak i Jego żona udostępnili działkę nr A i nr B nieodpłatnie.

Działka nr B jest objęta MPZP. Zgodnie z MPZP działka nr B jest przeznaczona pod zabudowę.

Pytanie (ostatecznie sformułowane pismem z 19 sierpnia 2025 r.)

Czy sprzedaż udziału we własności nieruchomości (niezabudowanej działce o numerze B w miejscowości (…), dla której to Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…)), z uwagi na treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w piśmie z 19 sierpnia 2025 r.)

Pana zdaniem, sprzedaż nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym B nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z uwagi na treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT – czynność ta nie jest objęta ustawą o podatku VAT, a Pan przy tej sprzedaży nie będzie podatnikiem.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części.

Według art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że dokonując transakcji prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on w jej zakresie działalność gospodarczą. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. To czerpanie dochodów ze składnika majątku (w tym przypadku – nieruchomości) wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Pana zdaniem, przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Tu to nie miało miejsca.

Oświadcza Pan, że w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu nie podejmował Pan aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami (np. angażując środki podobne do wykorzystywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą obrotu nieruchomościami).

Uważa Pan, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch wyżej wskazanych przesłanek łącznie: po pierwsze – ujęcie czynności w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu oraz fakt, iż czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem. Takie okoliczności nie miały tu miejsca.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C- 25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Kwestia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Ponadto, Trybunał orzekł, że okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie, nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Z opisu sprawy wynika, że prawo własności pierwotnej nieruchomości nabyto wraz z małżonką do majątku wspólnego na podstawie Umowy z 1995 r., potem zaś przejęto działkę w 2016 r. Transakcja z 1995 r. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i nie została udokumentowana fakturą. Oznacza to, że działka nr B jest wykorzystywana w całym okresie jej posiadania przez Pana do czynności nie objętych podatkiem VAT.

Podjęta przez Pana aktywność nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności prywatnej w odniesieniu do posiadanego gruntu, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje, że jego sprzedaż nie nastąpi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz obrotu majątkiem prywatnym, więc nie będzie Pan podatnikiem podatku VAT. Tym samym, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, nie można uznać Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż udziału w prawie własności działek nie będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – bazując na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. W konsekwencji, potencjalna sprzedaż udziału w prawie własności działki nie może zostać opodatkowana stawką podatku VAT, ponieważ przepisy tej ustawy nie czynią Pana podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uważa Pan więc, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie jest objęta podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Według art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przepis art. 198 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W konsekwencji, należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntów), jak również udziału we współwłasności nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 i § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Należy zaznaczyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik podatku VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży przedmiotowej działki, istotne jest, czy w celu dokonania jej sprzedaży podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkowałoby to koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, czy też prowadzenia działalności, ani też w trakcie posiadania nie został wykorzystany do działalności gospodarczej.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanych powyżej orzeczeń wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku prywatnego.

Z opisu sprawy wynika, że w 1995 r. została przez Pana i Pana żonę kupiona wspólnie z bratem i Jego żoną od syndyka masy upadłościowej działka nr A w (…) do majątku prywatnego. Forma własności: użytkowanie wieczyste, nabycia dokonano do majątku prywatnego, jako osoba fizyczna. Zakupiona w 1995 r. nieruchomość nie była objęta podatkiem VAT. W tym okresie każdy z braci prowadził na własny rachunek działalność gospodarczą. W 1998 r. nastąpił wykup użytkowania wieczystego na własność od Skarbu Państwa. W 2012 r. zakończył Pan prowadzenie działalności gospodarczej: (…). W 2016 r. nastąpił podział geodezyjny działki, w wyniku czego jedna część działki zostaje sprzedana. W wyniku podziału działki nr A powstaje m.in. działka nr B. Na nowo powstałej działce nie prowadził Pan już działalności gospodarczej. W dniu (...) sierpnia 2021 r. założył Pan działalność gospodarczą (…). (...) września 2024 r. doszło do zawieszenia działalności gospodarczej (…). Od tego czasu nie jest Pan aktywnym podmiotem gospodarczym, „płatnikiem” podatku VAT. Przez cały okres od założenia tej działalności do jej zawieszenia, na działce nr B nie była prowadzona przez Pana działalność gospodarcza. Działka była użyczona bezpłatnie Pana synowi na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zamierza Pan sprzedać posiadany udział we własności 1/2 nieruchomości gruntowej, stanowiącej niezabudowaną działkę numer ewidencyjny B. Działka ta powstała w 2016 r. z podziału geodezyjnego działki gruntu o numerze ewidencyjnym A i w 2016 r. nabył Pan ten udział.

Pozostaje Pan w związku małżeńskim. Między małżonkami panuje wspólność ustawowa majątkowa małżeńska. Pozostały udział 1/2 również należy do drugiego współwłaściciela i Jego małżonki w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej. Prawo własności nieruchomości nabył Pan wraz z małżonką do majątku wspólnego na podstawie Umowy sprzedaży w 2016 r.

Działka nr A była wykorzystywana na prowadzenie JDG przez Pana do 2012 r., na podstawie tytułu użytkowania wieczystego, a potem tytułu własności. Działka nr A wykorzystywana była na prowadzenie JDG od czasu jej nabycia w 1998 r. do końca prowadzenia JDG przez Pana, czyli do dnia (...) 2012 r. Nie wykorzystywał Pan ani działki nr A ani nr B do czynności zwolnionych.

Pana żona nie użytkowała działki do czynności zwolnionych, nie prowadziła JDG (ani żadnych innych czynności zwolnionych, opodatkowanych, czy niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zarówno Pan, jak i Pana żona użytkowali działkę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT – to jest na cele prywatne (osobiste): na terenie działki umieszczony był barak, w którym przetrzymywano przedmioty wchodzące w skład majątku prywatnego (narzędzia, meble, sprzęt elektroniczny). Ponadto Pan oraz Pana żona parkowali tam pojazdy z majątku prywatnego, które były przeznaczone do sprzedaży, oraz okazjonalnie dokonywano tam napraw i prac konserwacyjnych ruchomości należących do Państwa majątku wspólnego prywatnego (w tym m.in. napraw pojazdów prywatnych). Część działki przysługująca Państwu była wykorzystywana do magazynowania i czynności, które nie mogłyby być wykonywane (ze względu na ich rozmiar) w nieruchomości, którą Państwo zamieszkują. Zaspokajano w ten sposób potrzeby związane z gospodarstwem domowym.

Ani działka nr A ani działka nr B nie były wykorzystywane ani przez Pana ani Pana żonę na cele działalności rolniczej, jak również na zbiory i dostawy (sprzedaż) produktów rolnych.

Działka nr A i nr B były udostępniane zarówno przez Pana, jak i Pana żonę umową użyczenia Państwa synowi. Oboje udostępnili Państwo synowi działkę nr B od 1 lutego 2012 r.

Od dnia wydzielenia działki nr B z działki nr A w 2016 r., umowa użyczenia wobec syna była kontynuowana na działce nr B. Zarówno Pan, jak i Pana żona udostępniali działkę nr A i nr B nieodpłatnie.

Pana wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż udziału we własności nieruchomości (niezabudowanej działce o nr B) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pan podjął w odniesieniu do działki będącej przedmiotem zbycia.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej i wykorzystywania działki nr A w prowadzonej JDG w latach 1998-2012, ma znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy udziału w działce nr B.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że działka nr A, z której powstała działka nr B, nie była wykorzystywana przez Pana w celach prywatnych (osobistych) w całym okresie jej posiadania. Jak wynika z okoliczności sprawy przedmiotem sprzedaży będzie udział w działce nr B wydzielonej z działki nr A, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej, z tytułu której był Pan aktywnym podmiotem gospodarczym i podatnikiem podatku VAT. Zatem, w odniesieniu do sprzedaży udziału w działce nr B, nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a jej sprzedaż będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Zaznaczenia bowiem wymaga, że ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomości nie stanowiły majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie mogą one służyć takiej działalności w całym okresie ich posiadania.

Tak więc analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy, powołanych regulacji oraz aktualnego orzecznictwa, prowadzi do wniosku, że należy Pana uznać za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w niezabudowanej działce nr B.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży przez Pana udziału we własności nieruchomości (niezabudowanej działce nr B), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując stwierdzić należy, że w odniesieniu do sprzedaży udziału we własności nieruchomości (niezabudowanej działce o numerze B w miejscowości (…)), będzie Pan występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, zatem ww. sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Pana, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana, zaznaczam, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.