Temat interpretacji

Czy przy obliczaniu maksymalnej wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę 65% (maksymalna intensywność pomocy dla Wnioskodawcy zgodnie z obowiązującymi go przepisami) wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną faktycznie poniesionych w okresie obowiązywania Zezwolenia, a więc również wydatków przekraczających minimalny poziom wydatków wskazany w zezwoleniu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (), przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• ustalenia, czy wielkość pomocy publicznej jest równa faktycznie niezapłaconemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych od dochodu podlegającego zwolnieniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, posiadający status średniego przedsiębiorcy, prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr () z dnia 3 kwietnia 2006 r., udzielonego Mu przez Zarząd Specjalnej Strefy Ekonomicznej SA (dalej: Zezwolenie).

Zezwolenia udzielono do dnia 28 maja 2017 r.

W zezwoleniu zostały określone: rodzaj działalności prowadzonej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej oraz następujące warunki prowadzenia działalności w strefie:

1. Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych rozumianych zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215 poz. 2183 ze zm.) w wysokości co najmniej 15.429.600 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.,
2. Zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 25 osób w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 31 grudnia 2013 r.,
3. Przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Wnioskodawca spełnił warunki wskazane w Zezwoleniu (co zostało potwierdzone po przeprowadzeniu czynności kontrolnych przez Komisję ds. kontroli realizacji zezwoleń zarządzających Specjalną Strefą Ekonomiczną), przy czym na dzień złożenia wniosku wartość wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Wnioskodawcę przekracza minimalną wysokość wydatków inwestycyjnych wskazanych w zezwoleniu i wynosi około 20.000.000 PLN, a inwestycje Wnioskodawcy są w toku i Wnioskodawca planuje, iż nakłady inwestycyjne przekroczą również kwotę 20.000.000 PLN.

Wobec spełnienia przez Wnioskodawcę wyżej wymienionych warunków prowadzenia działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, Wnioskodawcy przysługuje pomoc publiczna o charakterze regionalnej pomocy inwestycyjnej, w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74 poz. 397 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przy obliczaniu maksymalnej wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę 65% (maksymalna intensywność pomocy dla Wnioskodawcy zgodnie z obowiązującymi go przepisami) wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną faktycznie poniesionych w okresie obowiązywania Zezwolenia, a więc również wydatków przekraczających minimalny poziom wydatków wskazany w zezwoleniu...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74 poz. 397 ze zm.)., uwzględnia się wszystkie faktycznie poniesione przez Spółkę po dniu uzyskania Zezwolenia wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, a więc również w części przewyższającej kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jako minimalny próg inwestycji (15.429.600 PLN).

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy limit przysługującej mu pomocy publicznej stanowi 65% (maksymalna intensywność pomocy) wartości wszystkich faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą, (tj. również tych przewyższających kwotę 15.429,600 PLN).

Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na treści Zezwolenia oraz na analizie przepisów, w trybie których Zezwolenie zostało wydane i które obowiązują Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych ((t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.) dalej: ustawa o SSE) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunki zwolnienia Wnioskodawcy z podatku dochodowego określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy. Art. 16 ust. 2 ww. ustawy wskazuje na konieczną treść zezwolenia.

Zgodnie z brzmieniem ustawy w dniu uzyskania Zezwolenia przez Wnioskodawcę (tj. 3 kwietnia 2006 r.), zezwolenie powinno określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

• zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,

• dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Zezwolenie posiadane przez Wnioskodawcę zawiera wszystkie wskazane powyżej elementy i zgodnie z jego treścią Wnioskodawca miał spełnić następujące warunki prowadzenia działalności:

1. Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych rozumianych zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215 poz. 2183 ze zm.) w wysokości co najmniej 15.429.600 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.,
2. Zatrudnienie na terenie strefy co najmniej 25 osób w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 31 grudnia 2013 r.,
3. Przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W momencie wydania Zezwolenia ustawa o SSE nie przewidywała jeszcze obowiązku umieszczania w zezwoleniu maksymalnej wartości kwalifikowanych kosztów inwestycji ponoszonych przez beneficjenta zezwolenia.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w dniu 4 sierpnia 2008 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o SSE, zmieniająca m.in. art. 16, w tym - rozszerzająca katalog elementów, które powinny być uwzględnione w zezwoleniach m.in. właśnie o wskazanie maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych Dz. U. Nr 118, poz. 746 dalej: ustawa zmieniająca SSE).

Powyższa zmiana ustawy o SSE jest jednak irrelewantna dla Wnioskodawcy, jako że powyższe warunki nie dotyczyły zezwoleń wydanych przed dniem wejścia wżycie omawianej zmiany.

Art. 4 ustawy zmieniającej SSE wyraźnie potwierdził zasadę ochrony praw nabytych przesądzając, że: Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. ustawy zmieniającej - przyp. Wnioskodawcy) zachowują moc.

Nie ulega więc wątpliwości, że obecnie obowiązujące brzmienie art. 16 ustawy o SSE nie znajduje zastosowania do Wnioskodawcy, który swoje uprawnienia i obowiązki powinien oceniać w oparciu o brzmienie ustawy o SSE w dacie uzyskania Zezwolenia.

Skoro więc racjonalny ustawodawca początkowo zobowiązał do wskazywania jedynie minimalnej kwoty, którą mają przewyższać nakłady inwestycyjne poniesione przez przedsiębiorcę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a po kilku latach dodatkowo wskazał, aby w zezwoleniach określać również kwotę maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji, należy uznać, że było to celowe działanie oraz że kwota wskazana w zezwoleniu posiadanym przez Wnioskodawcę nie może być uznana za górną granicę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych, a - zgodnie z brzmieniem Zezwolenia - stanowi dolną granicę takich wydatków.

Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest więc wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wysokość i sposób wyliczenia maksymalnej wielkości pomocy publicznej dla Wnioskodawcy regulowały przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy o SSE obowiązujące w dacie wydania Zezwolenia.

Maksymalna wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy w dacie otrzymania Zezwolenia przez Wnioskodawcę określona była w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183).

Zgodnie z § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub

• tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, maksymalna intensywność pomocy regionalnej określona w § 3 ust 1, z zastrzeżeniem ust. 2-4, wynosi:

1. 30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. Nr 58, poz. 685 ze zm.);
2. 40% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4, 17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu wymienionym w pkt 1;
3. 50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Regulacja § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, iż w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 13 stycznia 2001 r.), z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto.

Zgodnie z przedstawioną powyżej regulacją, Wnioskodawca (będący średnim przedsiębiorcą) może otrzymać pomoc regionalną o maksymalnej intensywności 65%.

Wskazane powyżej rozporządzenie zostało uchylone z dniem 2 listopada 2006 r. w odniesieniu do inwestorów, którzy otrzymali zezwolenie po tej dacie. W tym dniu weszło w życie nowe rozporządzenie wykonawcze (o czym szerzej niżej), które zachowało moc obowiązującą do dnia 30 grudnia 2008 r.

Ustawa zmieniająca SSE, która weszła w życie dnia 4 sierpnia 2008 r. przewidywała, że dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą SSE, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Bezpośrednio przed wejściem w życie rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm.), które zastąpiło rozporządzenie z dnia 7 września 2004 r. (tj. rozporządzenie obowiązujące w dniu wydania decyzji). Zgodnie jednak z § 10 tego rozporządzenia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność.

Również w rozporządzeniu z 2006 r. potwierdzona została zasada ochrony praw nabytych konsekwentnie wyrażana w przepisach dotyczących specjalnych stref ekonomicznych. W związku z powyższym należy przyjąć, że przy ocenie sytuacji Wnioskodawcy należy uwzględniać przepisy rozporządzenia z dnia 7 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183).

Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy, udzielone mu Zezwolenie określa jedynie minimalny poziom nakładów inwestycyjnych co wynika zarówno z przytoczonych regulacji prawnych, jak i treści samego zezwolenia. W ocenie Wnioskodawcy, taki zapis oznacza, iż wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiście poniesione nakłady inwestycyjne, w tym także przewyższające minimalną wartość określoną w Zezwoleniu pod warunkiem, że nakłady te ponoszone były (będą) w okresie obowiązywania Zezwolenia.

Skoro na dzień uzyskania Zezwolenia żaden z przepisów ustawy o SSE, ani rozporządzenia stosującego się do Zezwolenia, nie określały górnej granicy nakładów inwestycyjnych, to wysokość zwolnienia obliczać należy w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę. W konsekwencji maksymalna wysokość zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest ograniczona wartością maksymalnej intensywności pomocy (w przypadku Wnioskodawcy wynosi 65%) i wielkością faktycznie poniesionych wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, także w przypadku przekroczenia minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych określonej w zezwoleniu.

Odnosi się to zarówno do już poniesionych wydatków kwalifikowanych, jak i wydatków, które Wnioskodawca poniesie w całym okresie obowiązywania Zezwolenia.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące interpretacje podatkowe:

1. interpretacja podatkowa z dnia 2 października 2008 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów (znak: ITPB3/423-390/08/AM),
2. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2008 r. (znak: ILPB3/423-434/08-4/DS),
3. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2008 r. (znak: IBPB3/423-571/08/,
4. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2008 r. (znak IP-PB3-423-327/08-2/KB),
5. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 maja 2012 r. (znak: IBPBI/2/423-184/12/AK),
6. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 lutego 2011 r. (znak: ILPB3/423-896/10-2/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 331 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi