Temat interpretacji

zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację w siedzibie Spółki okazjonalnych spotkań z kontrahentami w celu omówienia różnego rodzaju spraw biznesowych oraz na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w restauracjach

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, interpretację indywidualną wydaną w dniu 6 lipca 2009 r., Nr IBPBI/2/423-397/09/PH, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy (dalej: Spółka), przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację w siedzibie Spółki okazjonalnych spotkań z kontrahentami w celu omówienia różnego rodzaju spraw biznesowych oraz na posiłki podczas spotkań z kontrahentami w restauracjach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka wyjaśniła, że w ramach wykonywanej działalności organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustala warunki świadczenia usług, przedstawia aktualną ofertę, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp. Celem spotkań jest też utrzymywanie dobrych relacji z klientami.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze Spółki to podawana jest kawa, herbata, cukier, śmietanka do kawy, drobne słodycze, drobny poczęstunek. Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentami ma miejsce poza biurem, np. przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. W takim przypadku Spółka ponosi koszty posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). Wówczas w średniej klasy restauracji zamawiane są posiłki z menu. Takie spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornego ani okazałego i nie jest specjalnie zorganizowaną imprezą. Organizując spotkanie Spółka przede wszystkim chce omówić bieżące sprawy biznesowe. Celem, dla którego organizowane jest spotkanie, nie jest okazanie przepychu. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Spółka zadała pytanie, czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, posiłki w restauracji) stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki może ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W art. 16 ust. 1 pkt 28 updop z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentacje, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia reprezentacja, aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992 r.) oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Spółka uważa, że ponoszone wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie drobnymi słodyczami, czy też zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się więc z chęcią zaimponowania kontrahentom okazałością, czy wystawnością. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane sa sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki to należy uznać, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Takie stanowisko potwierdzają interpretację organów podatkowych, np.

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. znak: PPB3/423-1220/08-2/MW, z której wynika, że wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi cateringowe, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, mogą zatem stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. znak: ILPB3/423-666/08-2/KS, z której wynika, że wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 23 października 2008 r., znak: IPPB3/423-1062/08-2/MW oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 13 sierpnia 2008 r. znak: IBPB3/423-405/08/PC(KAN-5019/08).

Spółki wskazała także na orzeczenie WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 157/08, zgodnie z którym wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami (podatkowymi). Stwierdzić należy, że nie są one kosztami (podatkowymi) jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), odstępując na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy, wydał w dniu 6 lipca 2009 r. interpretację indywidualną nr IBPBI/2/423-397/09/PH, w której stanowisko Spółki uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów nieprawidłowe jest stanowisko Spółki zawarte we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r., iż wydatki poniesione przez Spółkę na zakup kawy, herbaty, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy, drobnych poczęstunków, zakup posiłków na spotkaniach z kontrahentami w restauracjach w związku z organizacją spotkań biznesowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przy ocenie prawnopodatkowej przedstawionego stanu faktycznego należy mieć na uwadze, iż z dniem 1 stycznia 2007 r., mocą ustawy z dnia 21 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) dokonana została zmiana przepisów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wydatków na reprezentację.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu reprezentacja, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia reprezentacja, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin reprezentacja, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu, a nie wystawność, okazałość, wytworność.

Pojęcie reprezentacja w obrocie prawnym, wyrażające się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu, a nie wystawność, okazałość, wytworność. Termin reprezentacja użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy rozumieć jako przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz, a nie jako wystawność, wytworność, czy okazałość.

Norma art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią, por. wyrok NSA z 2012-01-25, sygn. akt II FSK 1445/10.

Podniesiony w uzasadnieniu wniosku Spółki argument, iż obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania napoju lub słodyczy nie jest traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, lecz jedynie zwykłych dobrych manier oraz, że wydatki takie nie mają charakteru reprezentacyjnego ponieważ nie są ponoszone w celu uwypuklenia zasobności Spółki czy też kreowania pozytywnego wizerunku, w ogóle nie stanowi kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa.

Reasumując, wydatki na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych podawanych i świadczonych w trakcie spotkań z kontrahentami, niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz niezależnie od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup na potrzeby spotkań z klientami: ciastek, czekoladek i innych słodyczy, kanapek, kawy, herbaty, cukru, śmietanki, soków i wody mineralnej oraz wydatków na posiłki w lokalach gastronomicznych lub catering w miejscu spotkania podczas rozmów z kontrahentami.

Odnosząc się do przytoczonych w uzasadnieniu wniosku Spółki, na poparcie jej stanowiska, interpretacji indywidualnych oraz wyroku WSA należy stwierdzić, że funkcjonowanie w obrocie prawnym ww. wykładni podatkowych, dotyczących konkretnych stanów indywidualnych podatników nie może stanowić o niedopuszczalności zmiany interpretacji indywidualnej na mocy art. 14e ustawy Ordynacja podatkowa.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 798 kB

Minister Finansów