Temat interpretacji

W swoim piśmie Spółka informuje, iż z włoskimi spółkami zawarła umowy na wynajem pras mechanicznych oraz automatycznych stanowisk spawalniczych. W uzupełnieniu swojego pisma załączyła kopie zawartych przedmiotowych kontraktów z których wynika, że spółka włoska daje w wynajem Spółce S. dobro tj. maszynę produkcyjną zwaną Prasą Mechaniczną oznaczoną imiennie, za odpowiednim wynagrodzeniem miesięcznym. Spółka polska natomiast zobowiązuje się utrzymywać dobro w dobrym stanie najemczym i będzie odpowiedzialna za spowodowane na nim szkody, ponadto zobowiązuje się do użytkowania i konserwacji dobra według zwykłych zasad użytkowania i przyjmuje na siebie wszystkie koszty oraz obciążenia wynikające ze zwyczajnej konserwacji dobra. Każda ewentualna wyjątkowa konserwacja lub naprawa, nie spowodowana złym użytkowaniem lub nie przestrzeganiem zwykłych zasad konserwacji będzie odbywać się na koszt spółki włoskiej - od której S. Sp. z o.o. będzie mogła domagać się zwrotu kosztów poniesionych z tytułu naprawy.

W związku z powyższym Spółka zapytuje, czy w przypadku dokonywania płatności na rzecz spółki włoskiej w związku z realizacją kontraktu, którego przedmiotem jest wynajem maszyny produkcyjnej jest zobowiązana do poboru 20% (względnie 10%) podatku na podstawie art. 12 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r., czy czynsz z tytułu wynajmu należy zakwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa ?

Odpowiadając na zapytanie Spółki stwierdzić należy:

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami są między innymi otrzymane wartości pieniężne, różnice kursowe, wartości przychodów w naturze, wartość otrzymanych przez podatnika nieodpłatnych świadczeń oraz umorzonych zobowiązań. Źródłem przychodów jest działalność gospodarcza, a także dzierżawa, najem, leasing, kapitały pieniężne i prawa majątkowe, sprzedaż rzeczy i praw majątkowych, otrzymane darowizny.

Na podstawie art. 3 ust. 2 i art. 21 ww. ustawy zagraniczne osoby prawne nie mające siedziby ani zarządu na terytorium Polski są podatnikami podatku dochodowego od przychodów osiąganych w Polsce m.in. z tytułu wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Tak więc przychody z tego tytułu osiągane przez nierezydentów podlegają opodatkowaniu "u źródła" według zryczałtowanej stawki podatkowej w wysokości 20% tych przychodów. Przy czym przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy j.w.).

Przepis art. 12 ust. 3 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 374)definiuje, że za należności licencyjne uznaje się wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowgo oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Zgodnie z art. 12 ust. 2 niniejszej umowy należności licencyjne mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie w którym powstają i zgodnie z prawem tego państwa - podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności.

Oczywiście zastosowanie stawki wynikającej z umowy możliwe jest pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Reasumując, stwierdzić należy że zagraniczna osoba prawna (spółka włoska) nie mająca siedziby ani zarządu na terytorium Polski jest podatnikiem podatku dochodowego od przychodów osiąganych w Polsce z tytułu zawieranych z polskimi podmiotami umów leasingu lub umów o podobnym charakterze, na podstawie których następuje oddanie w użytkowanie urządzenia przemysłowego, z wyjątkiem gdy w wyniku tych umów następuje przeniesienie własności tego urządzenia. Powyższy stan jest wynikiem unormowania zawartego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określajacego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem dochodowym, a stanowiącego przeniesienie na grunt prawa wewnętrznego postanowień art. 12 umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu dochodu i majątku. Przez sformułowanie "opłaty licencyjne" w odniesieniu do należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego należy uznać zgodnie z komentarzem OECD, również opłaty z tytułu leasingu rozumianego jako wynajęcie lub wydzierżawienie urządzenia przemysłowego na podstawie każdej umowy, w wyniku której następuje oddanie urządzenia przemysłowego w używanie, a nie przeniesienie jego własności. Do opłat licencyjnych nie zalicza się rat leasingowych płaconych na podstawie umowy sprzedaży na raty (leasing finansowy).

Nadmienić należy, że pojęcie należności licencyjnych zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z zawartymi kontraktami, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania.

Odmienność umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę w zakresie opodatkowania należności licencyjnych, w stosunku do Modelowej Konwencji OECD dotyczy m.in. zakresu definicji należności licencyjnych.. Należy zaznaczyć, że w 1992 r. z definicji należności licencyjnych zawartej w Modelowej Konwencji OECD usunięto "opłaty za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego" włączając je tym samym do kategorii dochodów z bezpośredniej działalności gospodarczej, jako element ogólnego zysku przedsiębiorstwa (art. 7). Jednak większość polskich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania na wzór Modelowej Konwencji ONZ (m. in. zawarta z Rządem Republiki Włoskiej z dnia 21 czerwca 1985 r.) tego rodzaju dochody wymienia w definicji należności licencyjnych. Zgodnie bowiem z zastrzeżeniem dokonanym przez Polskę w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD z kwietnia 2000 r., Polska w swoich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania pragnie w definicji należności licencyjnych umieszczać również tego rodzaju opłaty.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki przedstawione w piśmie jest nieprawidłowe. Dokonywane wypłaty na rzecz podatnika z Włoch w związku z zawartym kontraktem na najem urządzeń przemysłowych podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w państwie "źródła" tj. w Polsce według stawki 10% (art. 12 ust. 2 umowy zawartej z Rządem Republiki Włoskiej) pod warunkiem posiadania przez płatnika zaświadczenia o siedzibie podatnika wydanego przez właściwą administrację podatkową tego kraju.