Temat interpretacji

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnoszący pytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż Spółka w okresie od 01.09.2005r. do 30.09.2006r. ponosiła szereg nakładów inwestycyjnych na utworzenie stacji demontażu samochodów wycofanych z eksploatacji. Spółka zakupiła maszyny i urządzenia, wybudowała odpowiednie place i chodniki, zakupiła programy komputerowe oraz poniosła wydatki na opracowanie szeregu dokumentów wymaganych prawem (operat wodnoprawny, opracowanie koncepcji, opłaty za wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów, opracowanie technologii demontażu pojazdów, nadzory i inne). Po zakończeniu prac inwestycyjnych 30.09.2006r. Spółka przyjęła na stan środków trwałych poszczególne składniki majątkowe oraz przyjęła na stan wartości niematerialnych i prawnych uzyskanie zezwolenia na prowadzenia stacji demontażu samochodów wycofanych z eksploatacji. Na wartość początkową tych wartości niematerialnych i prawnych składają się poniesione koszty (tj. operat wodnoprawny, opracowanie koncepcji, opłaty za wydanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów, opracowanie technologii demontażu pojazdów, nadzory i inne prace związane z utworzeniem Stacji) o łącznej wartości 43.111,77zł. Od wartości tej począwszy od października 2006r. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych dla wartości niematerialnych i prawnych wynikających z art. 32 i 33 ustawy o rachunkowości. Dla celów podatkowych zarachowanej amortyzacji Spółka nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16b ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zezwolenia nie podlegają amortyzacji.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy poniesione przez Spółkę wydatki w celu uzyskania decyzji Zachodniopomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w sprawie uzyskania:

• pozwolenia na wytwarzanie odpadów,
zezwolenia na prowadzenia działalności w zakresie odzysku odpadów,
• zezwolenia na prowadzenia działalności w zakresie zbierania i transportu odpadówpodlegają bezpośrednio zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów?

Na tle takich okoliczności faktycznych Spółka formułuje stanowisko, iż poniesione nakłady w związku z uzyskaniem zezwolenia na prowadzenie stacji demontażu samochodów wycofanych z eksploatacji nie są kwalifikowane w ujęciu podatkowym do wartości niematerialnych i prawnych a wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006, to jest w roku, w którym Spółka zaczęła wykorzystywać prawo do uzyskiwania przychodów.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie uznaje przedstawione stanowisko za zgodne z prawem.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.: art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie dwa warunki:

1. Po pierwsze celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu.
2. Po drugie wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki ponoszone w celu uzyskania zezwoleń niewątpliwie wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

W zakresie drugiego warunku zapisanego w przywołanym art. 15 ust. 1 ustawy generalnie można stwierdzić, że ustawodawca w art. 16 ust. 1 tej ustawy nie wymienił wydatków na uzyskanie zezwolenia. A zatem ponoszone przez Spółkę wydatki w celu uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów, zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów oraz w zakresie zbierania i transportu odpadów powstających w związku z prowadzeniem stacji demontażu samochodów stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odrębną kwestią jest natomiast ustalenie momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 15 ust. 4 ustawy wynika, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Zatem wydatki, które można przyporządkować do konkretnych przychodów należy zaliczyć w dacie uzyskania przychodu, natomiast wydatki których charakter przesądza o tym że trudno je przyporządkować do określonego strumienia przychodów, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w latach 2005-2006 poniosła koszty w celu uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów oraz zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie odzysku oraz zbierania i transportu odpadów powstałych w związku z prowadzeniem stacji demontażu samochodów.

Stację demontażu samochodów wycofanych z eksploatacji Spółka uruchomiła w 2006r. i osiągała z tego tytułu przychody, zatem poniesione koszty w celu uzyskania stosownych pozwoleń należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku 2006. Wówczas bowiem powstał przychód, a więc powstał związek przyczynowo-skutkowy między przychodem a kosztem. Zaistnienie takiego związku uzasadnia uznanie poniesionych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego.