Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21.11.2005, sygn. DP3/423-63/05/84251, Małopolski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 28 września 2005 r. (data wpływu: 30.09.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnychstwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zapytanie Podatnika dotyczy rozstrzygnięcia czy Spółka, która nabyła od banku wierzytelność ma prawo rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione na jej nabycie, w ten sposób, że będzie je odpisywać w wysokości równej każdorazowo ściągniętej kwocie wierzytelności, aż do momentu zrównania się długu wyegzekwowanego i ceny nabycia wierzytelności.

Według przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego Spółka nabyła od banków wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów. Wraz z wierzytelnościami nabywca przejął związane z nimi zabezpieczenia, z których z uwagi na złą sytuację finansową dłużnikóww znaczącej większości realizowane jest zaspokojenie.

Na tle takiego stanu faktycznego Spółka formułuje stanowisko, że w odniesieniu do każdej ze spłaconych wierzytelności koszt uzyskania z tego tytułu przychodu stanowi kwota, za którą nabyta została wierzytelność. Zatem aż do chwili, kiedy kwoty uzyskiwane od dłużnika - jako spłata wierzytelności lub w realizacji zabezpieczeń - nie przekroczą wydatku na nabycie danej wierzytelności, Spółka nie uzyska dochodu w myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm) rozumianego jako nadwyżka przychodów podatkowych nad kosztami ich uzyskania.
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego potwierdza stanowisko Podatnika.
Stosownie do art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowymod osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodami są w szczególności otrzymane pieniądzei wartości pieniężne.
W myśl art. 15 ust. 1 powołanej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Na podstawie ust. 4 art. 15 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określoneco do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy przyznać, że dochód stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym pojawi się u Podatnika dopiero z chwilą, gdy kwota wyegzekwowanego długu (przychód) przekroczy cenę nabycia wierzytelności (koszty uzyskania przychodów) i winien być ustalony w wartości tej nadwyżki.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza stanowisko Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego - w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.