Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2007 r. (data wpływu 30 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów strat w środkach pieniężnych (obrotowych), powstałych na skutek wyłudzenia kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów strat w środkach pieniężnych (obrotowych), powstałych na skutek wyłudzenia kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Działalność Spółki polega na świadczeniu usług bankowych wymienionych w art. 5 Prawa bankowego.
Jednym z rodzajów działań podejmowanych przez Bank jest udzielanie kredytów. W pewnych sytuacjach zdarza się, że Bank pomimo dochowania wszelkich procedur bezpieczeństwa udziela kredytu osobie posługującej się fałszywymi/skradzionymi dokumentami. Brak spłaty kredytu przez klienta powoduje uruchomienie w Banku procedur mających na celu wyjaśnienie sprawy i/lub skierowanie sprawy do departamentu odpowiedzialnego za windykację należności. Dalej po ustaleniu stanu faktycznego sprawa kierowana jest do Prokuratury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy straty powstałe w środkach pieniężnych (obrotowych) Banku, powstałe na skutek wyłudzenia kredytu (posługiwanie się przez klienta skradzionymi/sfałszowanymi dokumentami) można uznać za koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem wnioskodawcy stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w tym artykule wydatków nie ma strat w środkach pieniężnych (obrotowych).

Zatem, aby określony wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, to między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu oraz musi być spełniony warunek, że koszty te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 jako nie uznawane za koszty uzyskania przychodów.

W opisywanym stanie faktycznym zależność pomiędzy wydatkiem, a przychodem istnieje, bowiem prowadzona przez Bank działalność kredytowa poprzez odsetki i prowizje od kredytów generuje przychody dla Banku.Bank w każdym przypadku powstania straty w środkach pieniężnych (obrotowych) dokonuje indywidualnej analizy zaistniałego stanu. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest każdorazowo oceniane nie tylko w aspekcie działań podejmowanych w celu uniknięcia straty, ale również w aspekcie całokształtu prowadzonej działalności oraz okoliczności, w których powstały te straty, tzn. czy strata nie powstała w wyniku zaniedbania pracownika Banku, braku odpowiednich procedur zabezpieczających itp.
Bank z należytą sumiennością wykonuje czynności sprawdzające oraz dąży do eliminowania działań mających na celu wyłudzenie środków pieniężnych (obrotowych).
Jeżeli w wyniku prowadzonego badania wewnętrznego Bank uznaje, że strata w środkach obrotowych wynikająca z wyłudzenia środków pieniężnych (oszustwa bankowego) poprzez posługiwanie się przez klienta sfałszowanymi (skradzionymi) dokumentarni, powstała w trakcie działania podejmowanego w celu osiągnięcia przychodów oraz nastąpiła bez winy pracowników, Bank kieruje zwykle sprawę do Prokuratury, która wszczyna dochodzenie i śledztwo. Często zdarza się, że z uwagi na fakt, iż nie znaleziono sprawcy czynu postępowanie w sprawie wyłudzenia pieniędzy zostaje umorzone, na podstawie art. 322 § 1 kodeksu postępowania karnego tzn. z powodu nie wykrycia sprawców czynu.

Reasumując, zdaniem wnioskodawcy warunkiem niezbędnym do zaliczenia straty w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest spełnienie powyższych przesłanek, w tym odpowiednie udokumentowanie, iż strata nie powstała na skutek zaniedbań w nadzorze.

Zgodnie z powyższym Bank wnosi o uznanie za prawidłowe prezentowanego we wniosku stanowiska, zgodnie z którym Bank ma prawo zaliczać do kosztów podatkowych strat w środkach obrotowych, powstałych na skutek wyłudzenia kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.