Temat interpretacji

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 25 lit.a ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. Nr. 54 z 2000r. poz. 654 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności , które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2, który stanowi, że za koszty uzyskania przychodów uznaje się wierzytelności odpisane jako nieściągalne, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego.

Jednocześnie art. 12 ust. 3 w/cyt. ustawy stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W świetle w/cyt. przepisów naliczona przez spółkę kara umowna za nie wywiązywanie się kontrahenta z umowy stanowiła przychód spółki w momencie wystawienia noty obciążeniowej, pomimo braku jej zapłaty i należało potraktować ją jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Dopiero w takim stanie faktycznym, w przypadku nieskutecznej egzekucji przedmiotowej kary umownej spółka miałaby prawo w świetle w/cyt. przepisu art. 16 ust. 1 pkt. 25 lit. a zaliczyć ją do swych kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże, z przedstawionego stanu faktycznego wynika że, spółka nie potraktowała kary umownej jako przychodu należnego, bowiem nie zaliczyła jej do przychodów podlegających opodatkowaniu, a więc w świetle powyższych przepisów nie może zaliczyć jej do kosztów uzyskania przychodów.