Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 4 w związku z art.14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 12.09.2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 20.09.2005r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zaciągnęła na podstawie Umowy z dnia 29.04.2004r. pożyczkę w kwocie 120.000.000 PLN (słownie: stu dwudziestu milionów złotych) od większościowego akcjonariusza firmy BB A.G. Pożyczka została udzielona na zakup akcji Przedsiębiorstwa S.A. Zgodnie z 2 Umowy od momentu wypłaty do momentu spłaty Pożyczkobiorca (XXX) winny jest Pożyczkodawcy (BB A.G.) odsetki. Odsetki są naliczane od każdorazowo oprocentowanej kwoty kredytu w oparciu o okres obowiązywania odsetek zgodny ze stawką WIBOR dla waluty polskiej, a termin ich płatności przypada na koniec każdego okresu odsetkowego. Oprócz odsetek według referencyjnej stopy procentowej, dodatkowo naliczana jest marża odsetkowa w wysokości 1%. Kwota odsetek i marży odsetkowej jest naliczana i uzgadniana przez Strony umowy na koniec każdego kwartału kalendarzowego. Jednocześnie XXX posiada zaewidencjonowane w księgach, bezsporne i wymagalne należności od firmy BB A.G. z tytułu usług finansowych. Dlatego też w celu ograniczenia kosztów przelewów, obsługi bankowej przy rozliczeniach dokonujemy zapłaty w formie kompensaty. Wskutek potrącenia obie wierzytelności ulegają rozliczeniu do wierzytelności niższej.

Spółka pyta:

Czy w przypadku gdy zapłata odsetek i marży odsetkowej od pożyczki następuje w drodze kompensaty należności Pożyczkobiorcy z zobowiązaniami Pożyczkodawcy są one kosztem podatkowym?

Zdaniem Spółki kompensata jest formą zapłaty. Według art.498 i 499 Kodeksu cywilnego gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i modą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności ulegają rozliczeniu do wysokości wierzytelności niższej. Zatem kompensata bez wątpienia jest formą zapłaty. Obecnie kompensaty są powszechnie stosowaną formą rozliczeń między kontrahentami traktowaną na równi z zapłatą, a dokonywaną najczęściej z praktycznych względów w celu ograniczenia operacji bankowych. Ponieważ w przepisach podatkowych nie mówi się o zapłacie w formie pieniężnej to należy uznać, że każda zapłata powodująca zmniejszenie zobowiązania z tytułu odsetek skutkuje uznaniem ich za koszt podatkowy.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr.54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 tejże ustawy.

Z brzmienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt. 11 w/w ustawy o p.d.o.p. wynika, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 10 w/w ustawy nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W stanie faktycznym opisanym przez Podatnika nie wystąpiła zapłata, tylko kompensata (potrącenie) wzajemnych należności i zobowiązań Spółki XXX (Pożyczkobiorcy) i BB A.G. (Pożyczkodawcy), która jest formą likwidacji istniejącego stosunku prawnego prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań, w rozumieniu art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Jednakże nie można powiedzieć, iż Spółka poniosła koszt w postaci zapłaty odsetek od udzielonej na jej rzecz pożyczki. Odsetki od należności w tym od pożyczek i kredytów, naliczone lecz nie otrzymane zgodnie z warunkami umowy nie stanowią zarówno u wierzyciela przychodów podlegających opodatkowaniu jak też po stronie dłużnika kosztów uzyskania przychodów.

Odsetki takie są przychodami dopiero w dacie ich faktycznego otrzymania przez wierzyciela i odpowiednio w tej samej dacie zapłacone przez dłużnika stają się jego koszem uzyskania przychodów. Oznacza to, iż podjęte przez Strony decyzje dotyczące niezapłaconych przez Spółkę odsetek z tytułu umowy pożyczki (poprzez ich kompensatę z należnościami z tytułu usług finansowych) są podatkowo obojętne.

Jedynie odsetki skapitalizowane (tj. takie odsetki, od należności, które analogicznie jak należność główna stanowią podstawę ustalania odsetek) są u wierzyciela przychodem a u dłużnika kosztem uzyskania przychodu każdorazowo w dacie ich kapitalizacji. W związku z powyższym w przypadku gdy zapłata odsetek i marży odsetkowej od pożyczki następuje w drodze kompensaty należności Pożyczkobiorcy ze zobowiązaniami Pożyczkodawcy przedmiotowe odsetki jako faktycznie nie zapłacone nie są kosztem uzyskania przychodu po stronie Spółki XXX S.A . W wyniku potrącenia nie dochodzi bowiem do zapłaty dokonanej w pieniądzu. Potrącenie, pomimo iż dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju, nie prowadzi do ich realizacji, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co skutkuje zaspokojeniem wierzyciela i osiągnięciem tym samym celu zobowiązania.

Mając na względzie przepisy art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt. 11 ustawy o p.d.o.p., stwierdzić należy, iż odsetki od udzielonej pożyczki będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty dokonanej poprzez faktyczny transferu środków pieniężnych, bądź też w dacie ich kapitalizacji - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 10 ustawy o p.d.o.p. Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego MUS uznaje stanowisko Spółki za nieprawidłowe i postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - Dz. U. z 2004r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.)