Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 30 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 26 sierpnia 2025 r. (data wpływu 29 sierpnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego przedstawiony w uzupełnieniu wniosku

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą zajmującą się - w przeważającej części - transportem lądowym pasażerskim. Formą opodatkowania Pana działalności jest skala podatkowa (kwartalnie).

(...) 2025 r. doszło do kolizji drogowej z udziałem Pana autokaru. Autokar ten, to pojazd samochodowy o masie całkowitej przekraczającej: 3,5 tony, turystyczny (...) - (...) osób z kierowcą.

Nie miał Pan ubezpieczenia AC na uszkodzony pojazd, ani też innego ubezpieczenia majątkowego. 25 kwietnia 2025 r. ubezpieczyciel wypłacił Panu - z polisy OC sprawcy kolizji - odszkodowanie za szkodę w wysokości: (...) zł.

Autokar, który uległ szkodzie został wprowadzony 22 września 2017 r. na środki trwałe firmy (744 KŚT) i na dzień kolizji stanowił środek trwały Pana firmy, w całości zamortyzowany jeszcze przed zdarzeniem drogowym.

W (...) 2025 r. sprzedał Pan uszkodzony autokar za: 20.000 zł (netto). Z faktury sprzedaży wynika, że przed sprzedażą nie został on naprawiony. Przed sprzedażą nie został wykreślony z ewidencji środków trwałych (nie doszło do likwidacji środka trwałego).

11 marca 2025 r., zakupił Pan kolejny autokar turystyczny: (...) - (...) osób z kierowcą - autokar używany o wartości: (...) zł (netto). Wydatek ten został sfinansowany, w całości, z Pana prywatnych środków pieniężnych. Żadna część wydatku, na zakup nowego autokaru, nie została ujęta bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu. Auto [autokar - przypis organu] zostało wpisane do ewidencji środków trwałych 11 marca 2025 r. i zakwalifikowane jako: 744 KŚT. Od kwietnia 2025 r. dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych od nowego autokaru.

Pytanie

Czy wobec opisanego stanu faktycznego kwota otrzymanego ubezpieczenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Pana jednoosobowej działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Wskazał Pan, że zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

Podkreślił Pan, że autobus nie jest samochodem osobowym, więc odszkodowanie do wysokości wydatków na nabycie nowego autobusu, jest przychodem zwolnionym - w Pana przypadku - w całości.

Uważa Pan, że nie ma w tym przypadku znaczenia, że najpierw dokonał Pan nabycia nowego autobusu z własnych środków, a następnie dostał odszkodowanie od ubezpieczyciela.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 wskazanej wyżej ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Stosownie do brzmienia art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Odszkodowanie - co do zasady - stanowi zatem przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, zaliczenie tego odszkodowania do danego źródła przychodów zależy od tego, czy odszkodowanie dotyczy składników majątku związanego z działalnością gospodarczą, czy też prywatnego (tj. niezwiązanego z tą działalnością). W sytuacji, gdy zostało ono przyznane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, powinno stanowić przychód ze źródła określonego w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak - jak słusznie Pan wskazał - art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje, że:

Wolne od podatku dochodowego są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) wydaną na podstawie odrębnych przepisów, zwaną dalej „Klasyfikacją”, do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była ta szkoda, przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 stosuje się odpowiednio.

Treść przywołanego wyżej art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określa natomiast, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z punktu widzenia podniesionej przez Pana problematyki, istotne jest również to, że zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c) pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

- agregat elektryczny/spawalniczy,

- do prac wiertniczych,

- koparka, koparko-spycharka,

- ładowarka,

- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

- żuraw samochodowy,

d) pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego przez Pana wniosku wynika, że opisany przez Pana autokar, to:

·pojazd samochodowy o masie całkowitej przekraczającej: 3,5 tony,

·turystyczny (...),

·„(...) osób z kierowcą”.

Opierając się na powyższych informacjach oraz przedstawionej przez Pana argumentacji, zgadzam się więc z Panem, że wskazany przez Pana pojazd samochodowy (autokar) nie stanowi samochodu osobowego (w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyjaśniam ponadto, że literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości, że odszkodowanie za szkody w środku trwałym jest wolne od podatku dochodowego, jeżeli zaistnieją warunki określone wprost w tym przepisie, tzn.:

·ma miejsce rzeczywiste wydatkowanie uzyskanego odszkodowania na wskazane w przepisie cele, tj.: remont, zakup bądź wytworzenie środka trwałego,

·wydatkowanie następuje w określonym przedziale czasu, tj.: w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym.

Innymi słowy, niespełnienie jednego z podanych wyżej warunków skutkuje obowiązkiem rozpoznania przychodu z tytułu otrzymania przedmiotowego odszkodowania.

We wniosku podał Pan m.in., że:

·(...) 2025 r. doszło do kolizji drogowej z udziałem Pana autokaru,

–autokar (pojazd samochodowy o masie całkowitej przekraczającej: 3,5 tony, turystyczny (...)((...) osób z kierowcą)) - stanowił środek trwały Pana firmy - 744 KŚT,

·25 kwietnia 2025 r. ubezpieczyciel wypłacił Panu odszkodowanie za szkodę,

·w maju 2025 r. sprzedał Pan uszkodzony autokar,

–autokar przed sprzedażą:

§nie został naprawiony,

§nie został wykreślony z ewidencji środków trwałych (nie doszło do likwidacji środka trwałego),

·11 marca 2025 r., zakupił Pan kolejny autokar:

–autokar turystyczny (...)- (...) osób z kierowcą (używany),

·wydatek na zakup wskazanego wyżej autokaru został sfinansowany w całości z Pana prywatnych środków pieniężnych,

–żadna część wydatku na zakup nowego autokaru nie została ujęta bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu,

·autokar wpisał Pan do ewidencji środków trwałych 11 marca 2025 r. i zakwalifikował jako: 744 KŚT,

·od kwietnia 2025 r. dokonuje Pan odpisów amortyzacyjnych od nowego autokaru.

Co istotne, uważa Pan, że:

(…) w opisanym przypadku nie ma znaczenia, że najpierw dokonał Pan nabycia nowego autobusu z własnych środków, a następnie dostał odszkodowanie od ubezpieczyciela.

Z wyżej wskazanego powodu, podkreślam, że w uzasadnieniu do projektu ustawy z 25 września 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk numer 2862) uznano, że:

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony (…). Proponowane zwolnienie będzie miało zastosowanie również w stosunku do wydatków poniesionych przez podatnika w okresie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania.

Powyższe ustalenie znalazło swoje odzwierciedlenie w treści art. 21 ust. 35a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 29b, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem, skoro - jak wynika z przedstawionych przez Pana okoliczności sprawy:

·w danym roku podatkowym nabył Pan środek trwały zaliczony zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT) do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była szkoda powstała w tym samym roku podatkowym,

·odpisów amortyzacyjnych od nabytego autokaru dokonuje Pan od kwietnia 2025 r.

- to otrzymana przez Pana - tytułem odszkodowania - kwota w części nieuwzględnionej przez Pana w odpisach amortyzacyjnych dokonywanych od tego nowego pojazdu, stanowi dla Pana przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisane środki - w tej części - nie podlegają więc opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (są wolne od tego podatku).

Z wyżej wskazanych względów Pana stanowisko, z którego wynika, że - w całości:

(…) odszkodowanie do wysokości wydatków na nabycie nowego autobusu, jest przychodem zwolnionym

- uznaję więc za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo zaznaczam, że:

·przedstawiany przez Pana zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania,

·przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzę również postępowania dowodowego. Z powyższych powodów niniejszej odpowiedzi udzielam wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.