Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2005 r. (wpływ 11 lutego 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania przepisów art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z przepisami umowy podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2005r. do Naczelnika Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku - Białej wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 8 marca 2005r. znak PD/0711-44/05/14045/2005 ww. wniosek został przekazany zgodnie z właściwością Naczelnikowi Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta) starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w swej działalności handlowej używa znaku towarowego "X" na podstawie umowy zawartej z właścicielem znaku, który jest niemieckim rezydentem podatkowym. Spółka uiszcza za używanie znaku towarowego kwartalne opłaty. Stosownie do treści art. 26 ust. 1 i 2 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, spółka (płatnik) od wypłaconych niemieckiemu rezydentowi podatkowemu należności, zobowiązana jest pobrać w dniu wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości wynikającej z właściwej umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Obowiązująca w tym zakresie do dnia 31 grudnia 2004r. umowa polsko - niemiecka z 1972 roku nie przewidywała opodatkowania podatkiem dochodowym należności licencyjnych w tym opłat za używanie znaku towarowego, stąd od należności wypłaconych w 2004r. nie pobrano w Polsce podatku. Wątpliwości interpretacyjne powstały na tle nowej, obowiązującej od 1 stycznia 2005r., umowy polsko - niemieckiej z dnia 14 maja 2003r. (Dz.U.Nr 12 z 2005r. poz. 90). Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 2 tej umowy podatek od należności licencyjnych wypłaconych przez spółkę mającą siedzibę w Polsce, spółce z siedzibą w Niemczech wynosi 5% należności brutto. Natomiast art. 29 tej umowy przewiduje możliwość pobrania podatku "u źródła" w państwie powstania dochodu według stawek prawa wewnętrznego tego państwa to jest w opisanym przypadku według polskiej stawki (art. 21 ust. 1 updop), która w stosunkach krajowych wynosi 20% przychodu. Tak obliczony podatek jest następnie dopiero wyrównywany poprzez zwrot nadpłaty dokonywanej na wniosek podatnika. Spółka zwraca się z zapytaniem: jaką stawkę podatku dochodowego należy zastosować potrącając podatek dochodowy "u źródła" przy przekazaniu należności licencyjnych z Polski do Niemiec? Zdaniem spółki odesłanie przez art. 29 umowy do przepisów prawa wewnętrznego nie oznacza dla należności wypłacanych przez spółkę polską spółce niemieckiej zastosowanie stawki 20% lecz stawki 5%, bowiem art. 21 ust. 2 ustawy o pdop przewiduje, że należności licencyjne opodatkowane są z uwzględnieniem umów międzynarodowych, których stroną jest Polska, a taką stawkę przewiduje umowa polsko - niemiecka. Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 1 i ust. 2 cytowanej ustawy o pdop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Wyżej powołany ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisom umów międzynarodowych, jako przepisom szczególnym, przysługuje w stosunku do normy polskiego prawa wewnętrznego pierwszeństwo. Tego rodzaju hierarchia wynika również z Konstytucji Rzeczypospolitej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483), której art. 91 ust. 2 stanowi, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą.

W związku z tym, badając sytuację podatkową zagranicznego kontrahenta, nie mającego w Polsce siedziby lub zarządu - jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została przez Polskę taka umowa - należy stosować postanowienia właściwej umowy międzynarodowej. Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) wymienia jako jedno ze źródeł dochodu "należności licencyjne". Zgodnie z art. 12 ww. umowy należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych. Określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę tam położoną, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jednakże, jeżeli osoba płacąca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstał obowiązek zapłaty należności licencyjnych, a należności te są pokrywane przez ten zakład lub stałą placówkę, wówczas uważa się, iż należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między płatnikiem a osobą uprawnioną do należności licencyjnych lub między nimi a osobą trzecią kwota należności licencyjnych płacona za użytkowanie, prawo lub informację, przekracza kwotę, którą płatnik i osoba uprawniona do należności licencyjnych uzgodniliby bez tych powiązań, wówczas postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej umowy.

Z przedstawionego przepisu umowy wynika zatem, że przychody z tytułu "należności licencyjnych" mogą podlegać opodatkowaniu w państwie w którym ma swą siedzibę lub zarząd podmiot otrzymujący "należności licencyjne", lub "należności licencyjne" mogą być również opodatkowane w Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa. Przez "należności licencyjne" należy rozumieć m.in. wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania znaku towarowego.
Art. 26 ust 1 ustawy podatkowej stanowi, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać z zastrzeżeniem ust 2, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej. Przepis art. 29 ust. 1 i 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec stanowi że, jeżeli w jednym z Umawiających się Państw podatki od dywidend, odsetek, należności licencyjnych lub innego dochodu są pobierane od osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie poprzez odliczenie u źródła, wówczas prawo pierwszego wymienionego Państwa do stosowania odliczenia podatku według stawki obowiązującej na podstawie przepisów jego prawa wewnętrznego nie jest naruszane przez postanowienia niniejszej umowy. Podatek w ten sposób odliczony u źródła zwraca się na wniosek podatnika, jeżeli jest on zmniejszony lub zniesiony na mocy niniejszej Umowy. Umawiające się Państwo, w którym powstaje dochód, może zażądać urzędowego potwierdzenia wydanego przez właściwe organy drugiego Umawiającego się Państwa, iż podatnik posiada w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka w swej działalności handlowej używa znaku towarowego "X" na podstawie zawartej z właścicielem znaku umowy, który jest niemieckim rezydentem podatkowym. Uiszcza za używanie tego znaku towarowego kwartalne opłaty.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego oraz w świetle przytoczonych powyżej przepisów, stanowisko Spółki odnośnie obowiązku poboru podatku u źródła w wysokości nie wyższej niż 5% w związku z dokonanymi po 1 stycznia 2005r. wypłatami kontrahentowi niemieckiemu z tytułu "należności licencyjnych", mając udokumentowane certyfikatem rezydencji miejsce siedziby właściciela znaku dla celów podatkowych - uznaje się za prawidłowe.