Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwowego Przedsiębiorstwa X , przedstawione we wniosku z dnia 30.01.2008r. (data wpływu 08.02.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu użytkowania wieczystego oraz podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.02.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu użytkowania wieczystego oraz podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo na terenie oddanym w użytkowanie wieczyste zaczęło realizować inwestycję w postaci budynku, która jest związana z prowadzoną działalnością x. W wyniku nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu x ponosi opłaty z tego tytułu opłaty oraz podatek od nieruchomości, zarówno przed rozpoczęciem jak i trakcie prowadzenia inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Instytucja użytkowania wieczystego jest uregulowana w Kodeksie Cywilnym i w ustawie o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997r. ( Dz. U. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.). Zgodnie z art. 238 k.c. użytkownik wieczysty uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. Ustawa o gospodarce nieruchomościami rozróżnia pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste. Skutki wynikające z obowiązku ponoszenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego są uregulowane w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który stanowi , ze nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Przepisy ustawy wskazują więc wyraźnie, że opłaty za wieczyste użytkowanie są kosztami uzyskania przychodów, co również potwierdziły organy podatkowe. Podatek od nieruchomości jest uregulowany ustawą z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 121, poz. 844). Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy podmiotami podatku od nieruchomości są m.in. osoby prawne, będące użytkownikami wieczystymi gruntów.

Art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W ocenie X zarówno opłaty za użytkowanie wieczyste, jak i podatek od nieruchomości są pośrednio związane z prowadzona inwestycją, a więc mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te ponoszone są niezależnie od prowadzonej inwestycji, w związku z czym nie powiększają wartości początkowej środka trwałego.

Stanowisko to potwierdza wyrok WSA z 5 października 2007r. ( sygn. Akt III SA/Wa 1187/07) uznając, że opłaty za wieczyste użytkowanie oraz podatek od nieruchomości jako niezależne od prowadzonej inwestycji powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i rozliczone w roku ich poniesienia. X stoi na stanowisku, iż bez względu na to, czy na terenie znajdującym się w użytkowaniu wieczystym prowadzi się inwestycję, czy też nie, użytkownik wieczysty jest zobowiązany do ponoszenia wydatków z tytułu posiadania prawa do użytkowania wieczystego, a nie z tytułu realizowanej na nim inwestycji. Wydatki te nie pozostają w ścisłym związku z prowadzoną inwestycją, a więc nie ma podstaw do uznania ich jako koszty wytworzenia środka trwałego. Uzasadnione jest więc, zaliczenie ich do pozostałych kosztów operacyjnych, które nie stanowią kosztów wytworzenia, w związku z czym podlegają wyłączeniu z wartości początkowej środka trwałego. Sąd w wyroku z dnia 5 października 2007r. zaznaczył, że art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do przyjęcia, że podatek od nieruchomości oraz opłata z tytułu wieczystego użytkowania gruntu stanowią elementy wytworzenia środka trwałego. Sąd wyjaśnił, że użytkowanie wieczyste stanowi jeden ze składników majątku trwałego podatnika, do którego zaliczają się środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Okoliczność, że przedmiotowe prawo stanowi składnik majątku podlegającego, co do zasady zgodnie z treścią art. 16a-16m amortyzacji, świadczy zdaniem Sądu o tym, że wydatki związane z tym prawem nie mogą być zaliczane do kosztów wytworzenia innych środków trwałych wchodzących w skład tego majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko X w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Pocztę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.