Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.12.2005, sygn. ŁUS-II-2-423/170/05/JB, Łódzki Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 25.11.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie ustalenia wartości początkowej środka trwałego w świetle art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w sytuacji przyjętej przez Spółkę zasady rozliczania różnic kursowych metodą FIFO w odniesieniu do wydatkowania własnych środków z rachunku walutowego uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 25.11.2005 r. (uzupełnionym pismami z dnia 12.12.2005 r. i z dnia 13.12.2005 r.) Spółka Akcyjna wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do prawidłowości ustalenia wartości początkowej środka trwałego w sytuacji występowania różnic kursowych.
Spółka zwróciła się z zapytaniem: czy w przypadku płatności z własnego konta dewizowego powstające różnice kursowe liczone metodą FIFO wpływają również na ustalenie wartości początkowej środka trwałego?
Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka kupując środki trwałe u kontrahentów zagranicznych dokonuje płatności własnymi środkami dewizowymi. Generalnie ostatnia rata jest płacona już po przekazaniu środka trwałego do używania. Różnice kursowe od własnych środków na rachunkach dewizowych liczone metodą FIFO księguje bezpośrednio w przychody, bądź koszty finansowe. Spółka uważa, że różnice kursowe od własnych środków na rachunkach dewizowych liczone metodą FIFO nie wpływają na ustalenie wartości początkowej środka trwałego.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) cenę nabycia, o której mowa w ust. 3 (...) koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka dokonując płatności ostatniej raty za zakupione środki trwałe przyjęła metodę uproszczonego wyliczenia różnic kursowych FIFO, które odnosi bezpośrednio w przychody bądź koszty finansowe. Zatem różnice kursowe wyliczane tą metodą nie korygują wartości początkowej poszczególnych środków trwałych zgodnie z art. 16g ust. 5 ww. ustawy..Tutejszy organ podatkowy zauważa, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Jak wynika z treści przepisu art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjęte przez Spółkę metody rozliczania różnic kursowych muszą zapewniać realizację obowiązków podatnika zawartych w przepisach ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do stanu faktycznego opisanego we wniosku oznacza to, że różnice kursowe związane z działalnością inwestycyjną winny być ustalane w sposób umożliwiający korektę wartości początkowej poszczególnych nabywanych środków trwałych tylko do momentu przekazania ich do używania, tj. zgodnie z treścią art. 16g ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznając za prawidłowe stanowisko Spółki zaprezentowane we wniosku Spółki, że różnice kursowe od własnych środków na rachunkach dewizowych liczone metodą FIFO odnoszone bezpośrednio w przychody bądź koszty finansowe nie wpływają na ustalenie wartości początkowej środków trwałych po dniu przekazania ich do używania, tutejszy organ podatkowy orzekł jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.