Temat interpretacji

Odpowiadając na zapytanie Spółki z dnia 12 lutego 2004 roku, (uzupełnione pismem z dnia 19 lutego 2004 roku), dotyczące udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic, wynikających z przewalutowania na polskie złote kredytu bankowego zaciągniętego w walucie EURO, Naczelnik Warmińsko - Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie, w trybie art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), uprzejmie wyjaśnia:

Z analizy przedstawionej przez Spółkę umowy Nr 05/038/99/D/OB z dnia 26 lutego 1999 roku zawartej z Bankiem Rozwoju Eksportu S.A. o kredyt obrotowy dewizowy oraz aneksów Nr 5/02 z dnia 29 sierpnia 2002 roku i Nr 06/03 z dnia 29 sierpnia 2003 roku do tej umowy wynika, iż bank udzielił Spółce dewizowego kredytu obrotowego w EURO, m.in. w okresie od 30 sierpnia 2002 roku do 30 sierpnia 2003 roku. W dniu 29 sierpnia 2003 roku dokonano przewalutowania kredytu obrotowego dewizowego na kredyt obrotowy złotowy i ustalono termin spłaty kredytu na dzień 29 sierpnia 2004 roku.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy różnice wynikające z przewalutowania kredytu, zwane przez Spółkę różnicami kursowymi, będą przychodem lub kosztem uzyskania przychodów.

Odpowiadając na to pytanie należy na wstępie przypomnieć treść przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), odnoszących się w 2003 roku bezpośrednio do kwestii zaliczania przez podatników do przychodów i kosztów uzyskania przychodów kwot otrzymanych i zwróconych kredytów. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy do przychodów nie zalicza się m.in. otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Stosownie zaś do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Środki finansowe pochodzące z pożyczek (kredytów) traktowane są jako własne środki podatnika i w związku z tym, w przypadku posiadania walut obcych oraz dokonywania nimi operacji gospodarczych, m.in. zaciągania i spłacania kredytów (pożyczek) zastosowanie mają przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 2a oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle tych przepisów przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Natomiast koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Powyższe przepisy wskazują warunki, jakie muszą być spełnione, aby można było ustalać różnice kursowe od środków lub wartości pieniężnych wyrażonych w walutach obcych, związanych z przychodami, bądź kosztami ich uzyskania. Podstawowym warunkiem jest posiadanie własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych. Kolejnymi warunkami są: otrzymanie przychodu i ponoszenie kosztu w walutach obcych oraz istnienie różnych kursów walut pomiędzy datą faktycznego otrzymania przychodu (lub poniesienia kosztu), a datą ich zarachowania.

W sytuacji, gdy nastąpiło przewalutowanie kredytu walutowego na kredyt złotowy różnice kursowe powstały na skutek przeliczenia kredytu w stosunku do waluty obcej i miały one wpływ na wysokość spłacanego kredytu, jednak nie spowodowały powstania i konieczności ustalania różnic kursowych w rozumieniu prawa podatkowego.

W wyniku przewalutowania kredyt walutowy stał się zobowiązaniem złotówkowym, wobec czego jego spłata nie następuje w walucie obcej lub w odniesieniu do waluty obcej.

W związku z powyższym nie jest słuszne stanowisko Spółki wyrażone w piśmie z dnia 12 lutego 2004 roku, iż dodatnie różnice z przewalutowania kredytu są przychodem podatkowym, a ujemne różnice kosztem podatkowym.