Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opisane w piśmie z dnia 26 lutego 2007 r. nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 26 lutego 2007 r., które do kancelarii tutejszego urzędu wpłynęło 08 marca 2007 r., Spółka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka w 2007 roku dokonuje zakupu materiałów pomocniczych m.in. w postaci:
- kalendarza trójdzielnego z logo oraz informacją na temat siedziby, strony internetowej, numerów telefonów oraz krótką informacją na temat rodzaju sprzedawanych produktów,
- kalendarza planszowego z logo oraz informacją na temat siedziby, strony internetowej, numerów telefonów,
- terminarza w twardej okładce z logo oraz informacją na temat siedziby, strony internetowej, numerów telefonów,
- bloczki do zapisywania informacji z logo oraz informacją na temat siedziby, strony internetowej, numerów telefonów,
- cukierki z logo oraz informacją na temat strony internetowej.
Zdaniem Spółki przedstawione wyżej wydatki, ze względu na fakt iż nie są wymienione w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, mają znamiona reklamy, zatem mogą w pełnej wysokości zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka zwróciła się z pytaniem, czy prawidłowo kwalifikuje wydatki związane z zakupem przedmiotowych materiałów pomocniczych jako materiały reklamowe i zalicza je w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej ustawą) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów lub usług. Z tego względu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 w/w ustawy.
Ponieważ przepisy w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, należy oprzeć się na definicjach zawartych w słowniku języka polskiego. I tak, zgodnie ze słownikiem języka polskiego Polskiego Wydawnictwa Naukowego (www.sjp.pwn.pl), reprezentacja to:
- grupa osób, instytucja występująca w czyimś imieniu, reprezentująca czyjeś interesy, przedstawicielstwo,
- okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
W zakresie dookreślenia znaczenia słowa reprezentacja wypowiedziało się w swoich wyrokach szereg sądów administracyjnych, i tak; zgodnie z wyrokiem NSA z 12 czerwca 1997 r., sygnatura akt I SA/Ka 192/97 oraz wyrokiem NSA z 14 września 2001 r.; sygnatura akt I SA/Ga 2618/98 cyt. Reprezentacją są więc działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Za reprezentację należy uznać wszystko, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do zawarcia umowy. Również w wyroku NSA z 6 maja 1998 r., sygnatura akt SA/Sz 1412/97 oraz wyroku NSA z 7 września 1999 r., sygnatura akt III SA 7282/98 stwierdzono, że cyt. pojęcie reprezentacji nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, ale do dobrego reprezentowania się firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Natomiast w wyroku NSA z 15 stycznia 1999 r., sygnatura akt I SA/Lu 1250/97 stwierdzono, że cyt. przedmioty takie jak; breloczki, teczki, otwieracze itp. z nadrukiem logo firmy, poprzez znajdujący się na nich napis rozpowszechniający informacje o firmie, są wydatkami na cele reprezentacji.
Z kolei reklama (źródło www.sjp.pwn.pl ) jest definiowana jako:
- działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,
- plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.
Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Prowadzona być może poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu lub zalecaniu czegoś.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka przekazuje swoim klientom m.in. kalendarze trójdzielne z logo oraz informacją na temat siedziby, strony internetowej, numerów telefonów oraz krótką informacją na temat rodzaju sprzedawanych produktów. Jeżeli zatem przekazanie przez Spółkę ww. kalendarze trójdzielne spełniają wyżej opisane znamiona reklamy (zawierają informacje na temat rodzaju sprzedawanych produktów), to wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodów podatnika, oczywiście pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
W pozostałych przypadkach nabyte przez Spółkę wymienione we wniosku materiały nie spełniają warunku reklamy (brak informacji na temat rodzaju sprzedawanych produktów, ich zalet lub innych cech mających zachęcić potencjalnych nabywców do zakupu), zatem wydatki związane z ich nabyciem stanowić będą koszt związany z reprezentacją, a więc zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie będą one stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Końcowo zauważa się, iż organ podatkowy wydając postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej poniższa interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.Stosownie do postanowień art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.