Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 06.05.2004, sygn. US 72/ROP1/350/04/ID, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie
Temat interpretacji
Dnia 25 marca 2004 r. wpłynęło do tutejszego Urzędu Skarbowego zapytanie, w trybie 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, złożone przez Spółkę XXX Sp. z o.o. które zostało uzupełnione dnia 22 kwietnia 2004 r., a dotyczyło dwóch kwestii:
ewidencji towarów zgodnie z art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości i definicji kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Organ Podatkowy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 14 a ustawy z dnia 29 października 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Organ Podatkowy udziela pisemnej informacji na zapytanie Podatnika złożone w stosownej formie, a dotyczące zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego.
Uwzględniając powyższe okoliczności należy stwierdzić, że stan faktyczny opisany w zapytaniu XXX Sp. z o. o. wyczerpuje w części dyspozycję przepisów ustawy o rachunkowości, a nie dotyczy obowiązku podatkowego.
Powyższy akt nie należy do systemu prawa podatkowego sensu stricte .
Organ Podatkowy nie jest upoważniony również do udzielania porad prawnych, a jedynie usuwania wątpliwości interpretacyjnych przepisów podatkowych. Dlatego też Organ Podatkowy nie jest właściwy do udzielenia odpowiedzi na pytanie Podatnika w trybie art. 14 a § 1 ustawy -Ordynacja podatkowa w części dotyczącej zagadnień z ustawy o rachunkowości.
Odnośnie kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, że pojęcie to jest zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 106 poz. 482 ze zm.)
Za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2003 r. aby określony wydatek został uznany za koszt uzyskania przychodu, podatnik musi wykazać nie tylko poniesienie tego wydatku, ale także istnienie zależności między wydatkiem a możliwością uzyskania przychodu z tego tytułu.
W tym celu konieczne jest w szczególności wykazanie przez Podatnika, na co dany wydatek został przez niego poniesiony.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 stycznia 2003 r określił że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości" jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).
Z tych też powodów brak "skutku" tj. przychodu nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu.
Odliczenie tych wydatków jest możliwe w roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał przychód. Koszty takie, aby mogły być potrącalne, muszą być zarachowane.
Pojęcie "zarachowania" nie zostało zdefiniowane w ustawie dlatego należy odwołać się do znaczenia nadanego temu zwrotowi przez słownik języka polskiego. "Zarachować" znaczy tyle co obliczyć, zaliczyć coś na poczet czegoś.
W roku podatkowym uwzględnia się koszty zarachowane, choćby ich jeszcze nie poniesiono. Koszty niezarachowane dotyczące przychodów danego roku podatkowego, potrącalne są w roku w którym zostały poniesione. Brak możliwości zarachowania danego wydatku w roku podatkowym, którego ten wydatek dotyczył musi wynikać z okoliczności obiektywnych , niezależnych od podatnika.