Temat interpretacji
W odpowiedzi na pismo z dnia 30.01.2004 r. (data wpływu do US dnia 09.02.2004 r.), w sprawie udzielenia pisemnej informacji w trybie art. 14a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) dotyczącej udzielenia informacji, czy odstąpienie od żądania odsetek ustawowych powstałych zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 12.06.3003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323), powoduje, że nie powstaje przychód z działalności o którym mówi art. 12 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, że stanowisko Spółki przedstawione w ww. piśmie jest prawidłowe. Zgodnie z art. 5 ustawy o terminach w transakcjach handlowych wierzyciel może żądać odsetek ustawowych za okres począwszy od 31 dnia po spełnieniu swojego świadczenia niepieniężnego i doręczeniu dłużnikowi faktury lub rachunku do dnia zapłaty. Z uwagi na dobry interes swojego przedsiębiorstwa, ww. Spółka rezygnuje z prawa żądania odsetek ustawowych za zapłaty w terminie przekraczającym 30 dni, ale nie przekraczającym terminów określonych w fakturach. Kodeks cywilny nie przewiduje ogólnego obowiazku oprocentowania długów pieniężnych. W myśl art. 359 k.c. odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko w trzech przypadkach:
1)gdy to wynika z czynności prawnej ( najczęściej umowy);
2)w sytuacjach okreslonych przez ustawę;
3)na podstawie orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu.
Z powyższego wynika, że strony mogą w umowie zrezygnować z naliczania i pobierania odsetek. Wprawdzie kodeks cywilny nie zawiera definicji odsetek ale powszechnie przyjmuje się, że jest to wynagrodzenie za korzystanie z cudzych pieniędzy. Od tego rodzaju odsetek odróżnić należy odsetki, o których mowa w art. 481 k.c. Zgodnie z treścią tego przepisu: jeżeli dłużnik opóżnia sie ze spełnienim świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóżnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóżnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. W świetle tego przepisu naliczanie odsetek również nie jest obowiazkowe. Z ogólnej normy zawartej w art. 12 ust. 4 pkt. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wynika, że do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Naliczanie i nie naliczanie odsetek, ich całkowite lub częściowe umarzanie, odraczanie terminów płatności lub obniżanie oprocentowania żależy od woli stron. Wpływ na przychody podatkowe w świetle w/cyt. przepisu mają jedynie odsetki zapłacone przez kontrahenta.