Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz.926 ze zm.), Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie, na pisemne zapytanie podatnika z dnia 11.10.2004 r., udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza co następuje.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że spółka świadczy przede wszystkim usługi w zakresie rozprowadzania wody i gospodarki ściekami. W stosunku do tej kategorii usług, w art. 12 ust. 3 d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określono, iż za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony, ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę. Spółka wyznacza odbiorcom świadczonych usług 14 dniowy termin płatności. W związku z powyższym, w stosunku do wszystkich faktur sprzedaży wystawionych po 17 dniu każdego miesiąca, datą powstania przychodu jest następny miesiąc. Takie uregulowania prawne mają bezpośredni wpływ na sposób rozliczania kosztów podatkowych. Spółka uważa, iż aby zachować zasadę współmierności kosztów, stosownie do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wydzielić koszty odpowiadające przychodom podatkowym roku 2004 i 2005 w części dotyczącej przychodu z tytułu faktur wystawionych w roku 2004 z terminem płatności określonym na fakturze na styczeń 2005 r., które będą stanowiły przychód podatkowy 2005 r. Zatem koszty podatkowe im odpowiadające, będą kosztem podatkowym 2005 r. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że koszty podatkowe winny być rozliczone na podstawie procentowego udziału przychodów podatkowych w przychodach bilansowych ogółem 2004 r. z tytułu usług rozprowadzania wody i gospodarki ściekami.

Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, że stanowisko to jest prawidłowe przy spełnieniu poniższego warunku.

Do opisanego stanu faktycznego ma zastosowanie przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W art. 15 ust. 4 ustawy stwierdzono, iż koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów są potrącalne w roku podatkowym, w którym ten przychód wystąpił albo powinien wystąpić.

Zatem stanowisko podatnika odnośnie ustalenia spośród kosztów uzyskania przychodów kosztów dotyczących roku 2004 i 2005 jest zasadne.

Przytoczony przepis art. 15 ust. 4 ustawy nie reguluje techniki ustalania kosztów odnoszących się do przychodów danego roku podatkowego. Niemniej jednak powinna ona być taka, by spełnione zostały warunki zawarte w dyspozycji wymienionego przepisu ustawy.