Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 30.04.2007, sygn. PD/423-8/MM/07, Opolski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opisane w piśmie z dnia 29 stycznia 2007r. jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 29 stycznia 2007r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 30,01,2007 r.) Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny jest następujący:

Spółka w toku prowadzonej działalności gospodarczej (produkcja wyrobów ................) eksploatuje m.in. piece służące do wypału wapna. Są to złożone urządzenia techniczne, zużywające się podczas eksploatacji i wymagające okresowych remontów. Remonty takie obejmują przede wszystkim naprawę obmurówki ogniotrwałej ulegającej uszkodzeniu wskutek wysokich temperatur wewnątrz pieca, jak również w zależności od potrzeb naprawę lub wymianę innych elementów. Remonty przeprowadzane są cyklicznie co kilka lat. Przerwy pomiędzy remontami wynoszą z reguły od 6 do 8 lat, ale zdarzają się także przerwy znacznie krótsze. Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii, czy wydatki takie, o których z góry wiadomo, że dotyczą dłuższego okresu czasu, którego długość nie można jednak przewidzieć, powinny być potrącane w koszty w dacie ich poniesienia, czy też rozkładane w czasie.

Zdaniem Spółki w świetle przedstawionego stanu faktycznego, koszty związane z remontami pieców są potrącane w całości w dacie ich poniesienia.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. zwanej dalej ustawą), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. W art. 16 ust. 1 tej ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Pomiędzy kosztami remontów środków trwałych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą a osiąganiem przychodów niewątpliwie zachodzi związek.
Z przepisów ustawy wynika, że wszelkie wydatki ponoszone przez podatnika na remont środków trwałych (pieców) stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodu i nie spowodowały ulepszenia środka trwałego. Wydatki związane z ulepszeniem powiększają wartość początkową środków trwałych i od tak ustalonej wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych według odpowiedniej stawki, które to odpisy dopiero stanowią koszty uzyskania przychodów.
Spółka ponosząc nakłady na środki trwałe musi najpierw określić, jaki charakter mają te prace i podzielić je na te, które mają charakter remontowy i te, które należy zaliczyć do ulepszeniowych.
Poniesienie wydatków na prace mające charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tych środków, a więc remont uprawnia Spółkę do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków. Zatem jeżeli wykonane prace są podyktowane stanem technicznym środka trwałego, to wtedy wydatki należy uznać za wydatki na remont czy bieżącą konserwację, podlegają one zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Wydatki związane z remontami należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodów, dotyczących całokształtu działalności Spółki, związanych z funkcjonowaniem Firmy. Kosztów tych nie można bezpośrednio i funkcjonalnie przypisać do określonego przychodu uzyskanego przez Spółkę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym roku (okresie) podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Tego rodzaju koszty, dotyczące bieżącego funkcjonowania Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszy te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jeśli więc Spółka prawidłowo zakwalifikuje zakres wykonanych prac w okresie czasowego wyłączenia środka trwałego z eksploatacji, jako prace remontowe, wydatki poniesione na te prace będą stanowić koszt uzyskania przychodu z uwzględnieniem warunku wynikającego z art. 15 ust. 4d ustawy. Należy więc stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Spółkę w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prac remontowych środków trwałych (pieców) nie jest prawidłowe. Koszty prac remontowych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej poniższa interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.Stosownie do postanowień art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.