Interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.251.2022.1.AN
Temat interpretacji
Czy koszty zaniechanej inwestycji mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 kwietnia 2022 r., za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 4 kwietnia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy koszty zaniechanej inwestycji mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu.
Opis stanu faktycznego
W związku z rozwojem sprzedaży przez Internet, firma sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), postanowiła stworzyć sklep internetowy do sprzedaży swoich produktów. Po porównaniu kilku firm będących na rynku, została wybrana firma I sp. z o.o. sp.k.
Wnioskodawca w dniu xxx r. podpisał z firmą I sp. z o.o. sp.k umowę na stworzenie oraz wdrożenie systemu informatycznego e - commerce. Wartość wdrożenia projektu wstępnie została wyceniona na kwotę xxx zł. Projekt miał zostać wdrożony w ciągu xxx miesięcy od daty podpisania umowy.
Firma I sp. z o.o. sp.k wystawiała faktury vat, które księgowane były na koncie środki trwałe w budowie. Wartość faktur zaksięgowanych na tym koncie to xxx zł. Faktury były wystawiane na początku kolejnego miesiąca, za pracę wykonaną w poprzednim miesiącu kalendarzowym. Na fakturach widniała ilość roboczogodzin osób zaangażowanych w projekt.
Prace ulegały opóźnieniu i w miesiącu xxx wiadomo było, że prace nie zostaną ukończone w terminie. Co skłoniło Spółkę do zakwestionowania umowy oraz całej do tej pory wykonanej pracy. Dodatkowo, firma I sp. z o.o. sp.k zaczęła fakturować Wnioskodawcę za pracę, która jego zdaniem nie została wykonana, w związku z tym Wnioskodawca przestał płacić za te faktury. Wartość spornych faktur xxx zł. Faktury te, nie były ujmowane w księgach rachunkowych. Obie firmy miały również odmienne stanowiska co do zaawansowania prac. Wg. Wnioskodawcy firma I sp. z o.o. sp.k wykonała mniejszą ilość pracy, niż wykazywała w swoich zestawieniach i fakturach. Po nieudanych próbach porozumienia się z firmą I sp. z o.o sp.k , Wnioskodawca postanowił złożyć sprawę do sądu. Sprawa została przez Wnioskodawcę wygrana w pierwszej instancji, umorzono odsetki ustawowe od kwoty xxx zł oraz zasądzono od pozwanego na rzecz Wnioskodawcy zapłatę tej kwoty. Uznano dzieło za niewykonane.
Po odczekaniu wymaganych terminów na ewentualne odwołanie od wyroku firmy I sp. z o.o. sp.k, Wnioskodawca podejmie decyzję o zaniechaniu inwestycji w kwocie xxx zł. Efekty pracy, którą wykonała firma I sp. z o.o. pozostała w ich posiadaniu. Wnioskodawca natomiast nie ma do nich żadnego dostępu, nie może również z nich w żaden sposób korzystać.
Nie czekając na wyrok sądu Spółka zaczęła budowę nowego sklepu internetowego z inną firmą od zera.
Kwota, która zostanie przelana na konto bankowe Wnioskodawcy w kwocie xxx zł zostanie zaksięgowana na koncie pozostałe przychody operacyjne i zaliczona do przychodów podatkowych. Na kwotę xxx zł w xxx roku Wnioskodawca utworzył rezerwę niebędącą kosztem uzyskania przychodu.
Pytanie
Czy koszty zaniechanej inwestycji mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, można koszt zaniechanej inwestycji w kwocie xxx zł uznać za koszt uzyskania przychodu w momencie podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami Spółki musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez Wnioskodawcę,
- jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Ponadto, zaprzestanie prac nad sklepem internetowym nie wynikało z winy Wnioskodawcy oraz efekt nakładów na zaniechaną inwestycję nie będzie wykorzystywany w przyszłości.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.
W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 15 ust. 4f updop,
koszty zaniechanych inwestycji są potrącalne w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.
Zatem, wydatki poniesione na niedokończoną inwestycję mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwóch sytuacjach:
- sprzedaży niedokończonej inwestycji,
- zlikwidowania zaniechanej inwestycji.
Jak wynika z opisu stanu faktycznego, postanowiliście Państwo stworzyć sklep internetowy do sprzedaży swoich produktów. Prace ulegały opóźnieniu i w miesiącu sierpniu wiadomo było, że prace nie zostaną ukończone w terminie. Co skłoniło Spółkę do zakwestionowania umowy oraz całej do tej pory wykonanej pracy. Wartość spornych faktur wynosi 132 715,51 zł. Po nieudanych próbach porozumienia się z firmą I sp. z o.o sp.k , Wnioskodawca postanowił złożyć sprawę do sądu. Sprawa została przez Wnioskodawcę wygrana w pierwszej instancji, umorzono odsetki ustawowe od kwoty 132 715,51 zł oraz zasądzono od pozwanego na rzecz Wnioskodawcy zapłatę tej kwoty. Uznano dzieło za niewykonane.
Po odczekaniu wymaganych terminów na ewentualne odwołanie od wyroku firmy I sp. z o.o. sp.k, Wnioskodawca podejmie decyzję o zaniechaniu inwestycji w kwocie 106 147,50 zł. Efekty pracy, którą wykonała firma I sp. z o.o. pozostała w ich posiadaniu. Wnioskodawca natomiast nie ma do nich żadnego dostępu, nie może również z nich w żaden sposób korzystać.
Zgodnie z art. 4a pkt 1 updop,
ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217), zwanej dalej „ustawą o rachunkowości”.
Definicja zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości wskazuje natomiast, że
ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:
a) nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
b) maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
c) ulepszenia w obcych środkach trwałych,
d) inwentarz żywy.
Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4.
Natomiast, stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości,
ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.
Odnosząc się do treści treść powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także definicji środka trwałego zawartej w ustawie o rachunkowości należy wskazać, że wydatki na stworzenie systemu informatycznego nie są wydatkami poniesionymi na wytworzenie środka trwałego. Zatem, w omawianej sprawie nie mamy do czynienia z inwestycją, w związku z czym, ww. wydatki nie mogą być rozpatrywane jako zaniechana inwestycja.
Niemniej jednak, koszty poniesione przez Wnioskodawcę na stworzenie oraz wdrożenie systemu informatycznego e – commerce, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty zaniechanej inwestycji mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).