Ustalenie, czy Bank jest i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i pr... - Interpretacja - 0111-KDIB1-2.4010.64.2022.2.BD

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 12 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.64.2022.2.BD

Temat interpretacji

Ustalenie, czy Bank jest i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród

Interpretacja indywidualna – w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Bank jest i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 kwietnia 2022 r. (data wpływu 1 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Uwagi ogólne/wstęp

Spółka akcyjna (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2020 r., poz. 1896 ze zm.), w ramach której świadczy m.in. usługi bankowe związane z finansowaniem zakupu pojazdów samochodowych. Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski, jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”).

Bank jest członkiem grupy kapitałowej T. (dalej: „Grupa”), do której należą również: (i) T (...) M (...) P (...) C (...) L (...) Sp. z o.o. pełniąca funkcję oficjalnego dystrybutora samochodów i części zamiennych marki T. (dalej: „Dystrybutor”) oraz (ii) T (...) L (...) P (...) Sp. z o.o. świadcząca usługi leasingu/najmu (w tym określone mianem leasingu operacyjnego oraz leasingu finansowego) (dalej: „Spółka”;Dystrybutor i Spółka” łącznie dalej także jako: „Podmioty powiązane”).

Sprzedaż usług i produktów oferowanych przez Bank oraz Podmioty powiązane jest realizowana m.in. za pośrednictwem sieci autoryzowanych dealerów T. (dalej: „Dealerzy”), Tj. Dealerzy, oprócz sprzedaży produktów Dystrybutora, pośredniczą w sprzedaży usług finansowych oferowanych przez Wnioskodawcę oraz Spółkę. Dealerzy są stronami umów współpracy zawieranymi odrębnie z Bankiem oraz z każdym z Podmiotów powiązanych, w oparciu o które odbywa się współpraca danego Dealera z poszczególnymi podmiotami z Grupy (dalej: „Umowy współpracy”). Dealerzy prowadzą działalność gospodarczą w różnych formach prawnych (tj. mogą to być zarówno spółki kapitałowe, spółki osobowe, spółki cywilne czy też jednoosobowe działalności gospodarcze).

W zamian za ww. usługi pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych Dealerom przysługuje od Banku oraz od Spółki wynagrodzenie prowizyjne, którego wysokość jest uzależniona od wartości sprzedanych za ich pośrednictwem usług Banku lub odpowiednio Spółki.

Dealerzy świadczą również usługi z zakresu pośrednictwa w sprzedaży usług finansowych oferowanych przez inne niż Wnioskodawca lub Spółka podmioty, za realizację których otrzymują od swoich kontrahentów stosowne wynagrodzenie.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Bank podejmuje szereg różnorodnych działań mających na celu zintensyfikowanie sprzedaży oferowanych przez niego usług, co w swej konsekwencji ma przełożyć się na wzrost przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Jednym z adresatów tych działań są Dealerzy.

Istota i zasady Programu

Jednym z takich działań mających na celu zintensyfikowanie sprzedaży oferowanych przez niego usług skierowanych do Dealerów był konkurs o charakterze programu motywacyjnego, (dalej: „Program”).

Poniżej przedstawiano zasady realizacji i rozliczania Programu, którego dotyczy niniejszy wniosek.

Program został zorganizowany we współpracy z Dystrybutorem i Spółką, bowiem Dealerzy stanowią wspólny kanał dystrybucji produktów/usług dla wszystkich ww. podmiotów, a sprzedaż produktów Dystrybutora często wiąże się ze sprzedażą usług Banku lub Spółki.

Celem jaki stał u podstaw organizacji Programu było zachęcenie/zmotywowanie Dealerów do bardziej efektywnych działań w zakresie sprzedaży produktów/usług Grupy, czego skutkiem miało być zwiększenie wyników sprzedaży oraz poziomu przychodów Wnioskodawcy i Podmiotów powiązanych.

Zasady Programu zostały określone w regulaminie (dalej: „Regulamin”).

W Programie mógł wziąć udział każdy Dealer, który w okresie jego obowiązywania był stroną Umów współpracy z Wnioskodawcą oraz z każdym z Podmiotów powiązanych. Zgodnie z Regulaminem, jeżeli podczas trwania Programu którakolwiek z Umów współpracy zostałaby rozwiązana, Dealer zostałby wykluczony z Programu bez prawa do otrzymania nagrody.

Istota Programu sprowadzała się do tego, iż Dealer biorący udział w Programie, aby otrzymać nagrodę w nim przewidzianą, musiał w okresie trwania Programu zrealizować ściśle określone w Regulaminie plany sprzedażowe produktów/usług wszystkich organizatorów (tj. plany Banku lub Spółki oraz plany Dystrybutora).

Kryteria/plany sprzedaży zostały określone odrębnie dla produktów Dystrybutora oraz odrębnie dla usług finansowych Wnioskodawcy lub Spółki i obejmowały np. w przypadku planów Banku/Spółki osiągnięcie określonego udziału sprzedaży usług Banku/Spółki w ogólnym wolumenie sprzedaży określonych produktów Dystrybutora.

Dealer, aby uzyskać prawo do nagrody musiał zrealizować łącznie plany sprzedażowe Dystrybutora oraz te przewidziane dla usług finansowych Wnioskodawcy lub Spółki, określone w Regulaminie. Jeżeli dany Dealer prowadzi kilka stacji dealerskich, to w odniesieniu do planów sprzedażowych Wnioskodawcy i Spółki, przy ocenie spełnienia warunków przyznania nagrody był brany pod uwagę łączny wynik sprzedażowy wszystkich stacji prowadzonych przez danego Dealera.

Wykonanie planów sprzedażowych było monitorowane na bieżąco. W zakresie realizacji planów sprzedażowych Banku lub Spółki podstawą do ich weryfikacji była prawidłowo sporządzona i rozliczona dokumentacja umów zawartych za pośrednictwem Dealerów (a dotyczących usług Banku lub Spółki), w okresie obowiązywania Programu. Realizacja Programu została podzielona na kilka etapów. Dealerzy, którzy jako pierwsi zrealizowali określone pułapy sprzedaży, zostali wyłonieni w ramach pierwszego etapu Programu. Kolejne dwa etapy (dogrywki) zostały przeprowadzone przy zachowaniu analogicznych zasad uczestnictwa, lecz podwyższeniu uległy kryteria sprzedaży, od osiągnięcia których uzależniono przyznanie nagrody.

Program jest organizowany cyklicznie, Bank nie wyklucza, iż w kolejnych latach zostaną przeprowadzone jego kolejne edycje.

Nagroda w Programie

W ostatniej edycji Programu (będącej przedmiotem niniejszego wniosku) nagrodą przewidzianą w Regulaminie, o której uzyskanie starali się Dealerzy, był/jest wyjazd zagraniczny (dalej: „Nagroda” lub „Wyjazd”).

Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, jedna Nagroda zdobyta przez Dealera obejmuje wyjazd dla dwóch osób. Każdemu Dealerowi mogły zostać przyznane maksymalnie dwie Nagrody.

Organizacja oraz przeprowadzenie Wyjazdu stanowiącego Nagrodę w Programie zostały zlecone zewnętrznemu podmiotowi, będącemu profesjonalną agencją turystyczną (dalej: „Agencja”). U podstaw decyzji o powierzeniu realizacji Nagrody Agencji stało wieloletnie doświadczenie tego podmiotu w organizacji programów wsparcia sprzedaży w oparciu o wyjazdy motywacyjne oraz inne formy gratyfikacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca oraz Podmioty powiązane zawarły z Agencją umowę obejmującą zlecenie Agencji organizacji oraz przeprowadzenia Wyjazdu (dalej: „Umowa”). W oparciu o postanowienia Umowy, Agencja została zobowiązana przede wszystkim do kompleksowej organizacji Wyjazdu poprzez realizację i skoordynowanie wszelkich niezbędnych usług i świadczeń związanych z Nagrodą (tj. m.in. zapewnienie/zorganizowanie wyżywienia, przejazdów, noclegów oraz wydarzeń/atrakcji objętych programem Wyjazdu), w tym także uzyskania dokumentacji niezbędnej dla takiego wyjazdu zagranicznego, przygotowania poradników praktycznych dla osób biorących udział w Wyjeździe, zapewnienia ubezpieczenia czy opieki pilotów i koordynatorów. Załączniki do Umowy obejmują m.in. program Wyjazdu oraz jego kosztorys.

W programie Wyjazdu zostały przewidziane m.in.: zwiedzanie atrakcji turystycznych miejsc pobytu, udział w różnego rodzaju aktywnościach sportowych i wydarzeniach muzycznych, wspólne posiłki, spotkania z ciekawymi osobami, czy nauka określonych aktywności.

Ponadto, ze względu na istniejącą pandemię COVID-19 oraz konieczność częściowej zmiany pierwotnie zamierzonej destynacji, przeprowadzono podróż inspekcyjną w celu dokonania kontroli warunków panujących w jednym nowo wybranym miejscu Wyjazdu. W podróży inspekcyjnej wzięli udział przedstawiciele Wnioskodawcy, Podmiotów powiązanych oraz Agencji. Koszty podróży inspekcyjnej także składają się na łączny koszt Nagrody.

Wynagrodzenie należne Agencji zostało skalkulowane w oparciu o sumę wszelkich kosztów związanych z organizacją Wyjazdu oraz odpowiednią marżę przysługującą Agencji.

Biorąc pod uwagę, iż Program miał na celu zwiększenie sprzedaży produktów/usług zarówno Banku, jak i Podmiotów powiązanych oraz był skierowany do Dealerów współpracujących z wszystkimi trzema ww. podmiotami, a uzyskanie Nagrody zostało uzależnione od zrealizowania określonych progów sprzedaży produktów/usług wszystkich organizatorów Programu, Bank i Podmioty powiązane zadecydowali o stosownym podziale wszelkich kosztów Nagrody pomiędzy siebie (tj. każdy z organizatorów Programu został zobowiązany do poniesienia określonego procentu/określonej części kosztów Nagrody).

W związku z powyższym, usługi świadczone przez Agencję na podstawie Umowy były/są dokumentowane za pomocą faktur wystawianych odrębnie na Bank, Spółkę i Dystrybutora, w kwotach odpowiadających proporcjonalnemu podziałowi kosztów Nagrody ustalonymi przez te podmioty i określonymi w Umowie.

Rozliczenie Umowy i usług następowało i następuje w ratach dokumentowanych i płatnych w trakcie obowiązywania Umowy i realizacji usług przez Agencję. Ponadto, Bank oraz Podmioty powiązane dokonali także (na podstawie listu intencyjnego i faktur pro forma) płatności zaliczkowych na rzecz Agencji jeszcze przed zawarciem i realizacją Umowy (na jej poczet). Ostateczne rozliczenie wynagrodzenia należnego Agencji nastąpi po ostatecznej realizacji Umowy i Wyjazdu.

Wnioskodawca jest i będzie w posiadaniu stosownej dokumentacji potwierdzającej realizację Programu, spełnienie jego warunków (tj. wykonanie określonych planów sprzedażowych), a także poniesienie przez Bank kosztów Nagrody przewidzianej w Programie. Mianowicie Wnioskodawca dysponuje i będzie dysponował m.in. wspomnianymi już wcześniej:

i.Regulaminem Programu;

ii.dokumentacją umów zawartych za pośrednictwem Dealerów (dotyczących usług Banku lub Spółki), w okresie obowiązywania Programu;

iii.zasadniczą Umową, wraz z załącznikami w postaci m.in. programu i kosztorysu Nagrody czy

iv.fakturami wystawionymi przez Agencję.

Wnioskodawca nie wyklucza, iż w ewentualnych kolejnych edycjach Programu zostaną przyznane analogiczne (jak w tej edycji) nagrody.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 marca 2022 r. wskazali Państwo, że w ostatniej edycji Programu (będącej przedmiotem Wniosku) Nagroda przewidziana w Regulaminie, o której uzyskanie starali się Dealerzy, przybrała postać Wyjazdu (zagranicznego).

Ze względu na panującą pandemię COVID-19 oraz powstałą w związku z tym konieczność częściowej zmiany pierwotnie zamierzonej destynacji, niezbędnym stało się przeprowadzenie podróży inspekcyjnej. Podróż taka miała na celu dokonanie weryfikacji warunków panujących w jednym nowo wybranym miejscu Wyjazdu. Działania takie stanowią standardową metodologię postępowania w przypadku organizacji tego typu przedsięwzięć, niezbędną dla ich prawidłowej realizacji. Bardzo często biorą w nich udział przedstawiciele zarówno realizatora (tu: Agencji), jak i klienta (tu: Spółka i Podmioty powiązane), którzy wspólnie sprawdzają przyszłe/potencjalne warunki pobytu i warunki przeprowadzenia takiego przedsięwzięcia w danym (wybranym) miejscu. Bez poniesienia tego typu wydatku niemożliwym byłoby bezpieczne i prawidłowe zrealizowanie Nagrody.

Koszty podróży inspekcyjnej stanowiły/stanowią jeden z elementów składających się na łączne koszty Nagrody w Programie, będące podstawą kalkulacji chociażby wysokości wynagrodzenia należnego Agencji. Uwzględnienie ich w kalkulacji kosztów Nagrody było/jest uwarunkowane charakterem Nagrody oraz szczególnymi okolicznościami pandemii

COVID-19.

Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem, związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi stricte na odbycie podróży inspekcyjnej a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy jest analogiczny jak w przypadku pozostałych elementów składających się na wydatki poniesione w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród.

Mianowicie jak zostało szczegółowo wskazane w uzasadnieniu do Wniosku, w opinii Wnioskodawcy, koszty związane z realizacją Nagrody w Programie skierowanym do Dealerów zostały i są ponoszone w celu osiągnięcia oraz zwiększenia przychodów ze sprzedaży usług świadczonych przez Bank.

Zasadniczym celem, który stał u podstaw organizacji Programu było wsparcie procesu sprzedaży usług bankowych/finansowych oferowanych przez Wnioskodawcę  w zakresie finansowania zakupu pojazdów samochodowych poprzez zwiększenie motywacji Dealerów do podejmowania intensywniejszych działań w zakresie sprzedaży usług Wnioskodawcy. Perspektywa uzyskania Nagrody (i uczestnictwa w Wyjeździe) z pewnością stanowiły czynnik mobilizujący Dealerów do zapewnienia bardziej efektywnego/wydajnego procesu sprzedaży, w celu osiągnięcia rezultatów umożliwiających uzyskanie Nagrody.

Zastosowanie powyższego mechanizmu wsparcia sprzedaży, zgodnie z którym uzyskanie określonej gratyfikacji uzależnione jest od efektów usług pośrednictwa świadczonych przez danego Dealera, niewątpliwie przekłada się wprost/bezpośrednio na zwiększenia ilości zawieranych umów finansowania zakupu pojazdów samochodowych. Ponadto, intensyfikacja procesu sprzedaży prowadzi również do powiększenia grona klientów oraz zacieśnienia współpracy z obecnymi kontrahentami, którzy w przyszłości mogą być zainteresowani dalszą ofertą Banku.

Bezpośrednią konsekwencją wzrostu sprzedaży usług bankowych związanych z finansowaniem zakupu pojazdów samochodowych oraz poszerzenia grona klientów pozostaje wzrost poziomu przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności.

Bank pragnie również podkreślić, iż cel stojący u podstaw przyznania Nagrody, jakim było zwiększenie sprzedaży usług z oferty Banku, został w ramach Programu osiągnięty (bowiem Nagrody zostały przyznane jedynie Dealerom, którzy zrealizowali określone plany sprzedażowe, co niewątpliwie wpłynęło bezpośrednio na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej).

Wnioskodawca jeszcze raz pragnie w tym miejscu podkreślić, iż okoliczność, że dodatkowe wynagrodzenie/dodatkowa gratyfikacja dla Dealera za efekty jego działań przybrała postać zagranicznej wycieczki (Wyjazdu), nie powinna mieć znaczenia dla oceny skutków podatkowych wiążących się z jego przyznaniem. Z ekonomicznego punktu widzenia takie same skutki w majątku Banku powstałyby, gdyby Wnioskodawca wypłacił na rzecz Dealera równowartość pieniężną Wyjazdu (w części przypadającej na udział danego Dealera) lub przyznał mu inne świadczenie rzeczowe o tej samej wartości. Dlatego też forma Nagrody powinna analogicznie pozostawać irrelewantna z punktu widzenia oceny spełnienia kryteriów potrącalności kosztów do celów podatkowych. Dodatkowo, uwzględnienie w kosztach Nagrody wydatków poniesionych na odbycie podróży inspekcyjnej było uzasadnione, a wręcz niezbędne w świetle wybranej przez Wnioskodawcę formy nagrody i okoliczności zewnętrznych (pandemia COVID-19).

Pytanie

Czy Bank jest i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, na tle przedstawionych okoliczności, jest i będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Co do zasady, w ustawie CIT nie zawarto odrębnych przepisów regulujących kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nagrody wydawane w ramach programów o charakterze programów motywacyjnych czy też innym formach wsparcia sprzedaży podatnika. Ze względu na powyższe, możliwość dokonania przez Wnioskodawcę klasyfikacji kosztów Nagrody jako kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać na gruncie ogólnych przesłanek przedstawionych w art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Koszty uzyskania przychodów zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy CIT jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki, które łącznie spełniają poniższe warunki:

1)wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku wydatek w sposób definitywny i bezzwrotny został poniesiony z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez inne osoby niż sam podatnik);

2)wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów;

3)wydatek nie znajduje się w zamkniętym katalogu wydatków zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

4)wydatek został właściwie udokumentowany.

Ponieważ powyższa definicja ma charakter ogólny, klasyfikacja wydatku poniesionego przez podatnika jako kosztu uzyskania przychodów wymaga każdorazowo przeprowadzenia jego indywidualnej analizy. Rozważając spełnienie ww. warunków w odniesieniu do okoliczności realizacji Programu i wydawanych w jego ramach Nagród, należy zauważyć co następuje:

Ad. 1)

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach pierwszy warunek niewątpliwie zostanie spełniony. Dokonanie wydatku z majątku podatnika oznacza, iż został on pokryty z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny i nie zostanie on podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie. W konsekwencji, za koszt uzyskania przychodów nie mogą zostać uznane wydatki, które zostały poniesione przez inny podmiot niż podatnik.

Wydatki składające się na łączny koszt Nagrody zostały i zostaną pokryte w określonej wysokości bezpośrednio przez Bank. Podstawą ich poniesienia jest m.in. Umowa łącząca Agencję, Bank oraz Podmioty powiązane, określająca także zasady partycypacji Banku w płatnościach. Jednocześnie, koszty Nagrody nie zostaną Wnioskodawcy w żadnej formie zwrócone.

Powyższe okoliczności wskazują na poniesienie przez Wnioskodawcę ekonomicznego ciężaru stosownej części kosztów Nagrody, w konsekwencji czego zasoby majątkowe Banku zostały i zostaną uszczuplone w sposób definitywny.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z realizacją Nagrody w Programie skierowanym do Dealerów zostały i są ponoszone w celu osiągnięcia oraz zwiększenia przychodów ze sprzedaży usług leasingu/najmu, w konsekwencji czego również drugi warunek powinien zostać uznany za spełniony.

Przy klasyfikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów należy, co do zasady, każdorazowo ustalić istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a powstaniem przychodu lub realną szansą jego uzyskania, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednocześnie należy podkreślić, iż poniesienie danego wydatku nie musi wiązać się z osiągnięciem rzeczywistego przychodu, powinno natomiast doprowadzić do co najmniej zwiększenia potencjalnej możliwości jego uzyskania.

Przesłanka celowości poniesienia danego wydatku powinna być ocenia zarówno z obiektywnego punktu widzenia, jak i przy uwzględnieniu perspektywy samego podatnika. Intencję podatnika, który z poniesieniem określonego wydatku łączy zamiar lub potencjał osiągnięcia danego przychodu, można określić jako subiektywne kryterium klasyfikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów na gruncie ustawy CIT. Obiektywne kryterium należy wiązać z praktyką gospodarczą oraz uwarunkowaniami w danej branży, które niewątpliwie wpływają na decyzje podejmowane przez podatnika w celu rozwoju prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując powyższe uwagi, przy dokonywaniu klasyfikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów należy przede wszystkim zweryfikować, czy w ramach obowiązujących praktyk gospodarczych w danej branży, podatnik mógł w sposób uzasadniony oczekiwać pojawienia się przychodu jako rezultatu poniesionego kosztu.

Przede wszystkim należy wskazać, iż organizowanie wszelkiego typu akcji wspierających sprzedaż, czy to w postaci konkursów lub loterii adresowanych do klientów/potencjalnych klientów, czy też programów motywacyjnych skierowanych do pośredników w sprzedaży stanowi powszechny mechanizm nakierowany na wzrost sprzedaży produktów lub usług, zwiększenie kręgu klientów czy też intensyfikację współpracy z dotychczasowymi odbiorcami.

Przy analizie przesłanki związku pomiędzy finansowaniem kosztów Nagrody, a osiągnięciem przez Wnioskodawcę przychodu należy zwrócić szczególną uwagę na fakt zaadresowania Programu do Dealerów. Zasadniczym celem, który stał u podstaw organizacji Programu było wsparcie procesu sprzedaży usług bankowych/finansowych oferowanych przez Wnioskodawcę w zakresie finansowania zakupu pojazdów samochodowych poprzez zwiększenie motywacji Dealerów do podejmowania intensywniejszych działań w zakresie sprzedaży usług Wnioskodawcy. Perspektywa uzyskania Nagrody (i uczestnictwa w Wyjeździe) z pewnością stanowiły czynnik mobilizujący Dealerów do zapewnienia bardziej efektywnego/wydajnego procesu sprzedaży, w celu osiągnięcia rezultatów umożliwiających uzyskanie Nagrody.

Zastosowanie powyższego mechanizmu wsparcia sprzedaży, zgodnie z którym uzyskanie określonej gratyfikacji uzależnione jest od efektów usług pośrednictwa świadczonych przez danego Dealera, niewątpliwie przekłada się wprost/bezpośrednio na zwiększenia ilości zawieranych umów finansowania zakupu pojazdów samochodowych. Ponadto, intensyfikacja procesu sprzedaży prowadzi również do powiększenia grona klientów oraz zacieśnienia współpracy z obecnymi kontrahentami, którzy w przyszłości mogą być zainteresowani dalszą ofertą Banku.

Bezpośrednią konsekwencją wzrostu sprzedaży usług bankowych związanych z finansowaniem zakupu pojazdów samochodowych oraz poszerzenia grona klientów pozostanie wzrost poziomu przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności.

Za uznaniem motywacyjnego charakteru Programu oraz samej Nagrody przemawia również fakt, iż Dealerzy świadczą analogiczne usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów finansowych oferowanych przez inne podmioty (spoza Grupy), często będące podmiotami konkurencyjnymi wobec Wnioskodawcy. Zaadresowanie Programu do Dealerów miało na celu zmobilizowanie ich do większych wysiłków oraz poświęcenia większej ilości czasu na zainteresowanie i sprzedaż usług właśnie z oferty Wnioskodawcy. Konsekwencją tych działań miało być umocnienie pozycji Banku na rynku, który charakteryzuje się wysokim stopniem konkurencyjności.

Za charakterem Wyjazdu jako nagrody w akcji stymulującej wzrost sprzedaży przemawia również wybór jako jego organizatora Agencji, której działalność koncentruje się na realizacji programów wsparcia sprzedaży w oparciu o wyjazdy motywacyjne.

Należy również podkreślić, iż wartość Nagrody przyznanej danemu Dealerowi powinna być kwalifikowana jako forma dodatkowego wynagrodzenia należnego Dealerowi z tytułu usług pośrednictwa sprzedaży świadczonych na rzecz Wnioskodawcy. Taka kwalifikacja pozostaje zgodna z prowizyjnym modelem wynagrodzenia określonym w Umowach współpracy łączących poszczególnych Dealerów z Wnioskodawcą, zgodnie z którymi wysokość wynagrodzenia należnego Dealerowi uzależniona jest od liczby umów zawartych za jego pośrednictwem. Analogiczna metodologia została przyjęta w Programie, gdzie przyznanie Nagrody zostało uzależnione od realizacji przez Dealera określonych planów sprzedażowych. Możliwość uzyskania dodatkowej gratyfikacji w postaci Nagrody została uzależniona od efektów usług pośrednictwa świadczonych przez danego Dealera. Wnioskodawca pragnie również podkreślić, iż okoliczność, że dodatkowe wynagrodzenie/dodatkowa gratyfikacja dla Dealera za efekty jego działań przybiera postać zagranicznej wycieczki (Wyjazdu), nie powinna mieć znaczenia dla oceny skutków podatkowych wiążących się z jego przyznaniem. Z ekonomicznego punktu widzenia takie same skutki w majątku Banku powstałyby, gdyby Wnioskodawca wypłacił na rzecz Dealera równowartość pieniężną Wyjazdu (w części przypadającej na udział danego Dealera) lub przyznał mu inne świadczenie rzeczowe o tej samej wartości. Dlatego też forma Nagrody powinna analogicznie pozostawać irrelewantna z punktu widzenia oceny spełnienia kryteriów potrącalności kosztów do celów podatkowych. Istotny jest cel stojący u podstaw jej przyznania, jakim było zwiększenie sprzedaży usług z oferty Banku oraz to, iż cel ten został w ramach Programu osiągnięty (bowiem Nagrody zostały przyznane jedynie Dealerom, którzy zrealizowali określone plany sprzedażowe, co niewątpliwie wpłynęło bezpośrednio na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej), a nie jej postać. 

Podsumowując powyższe, nie powinno ulegać wątpliwości, iż koszty Nagrody zostały i są ponoszone przez Wnioskodawcę w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży oferowanych przez niego usług finansowych, a w konsekwencji - wzrostu poziomu osiąganych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad. 3)

Weryfikacja trzeciej z przesłanek wymaga ustalenia, czy wydatki ponoszone w związku z organizacją Programu i przyznaniem Nagrody nie powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

W powyższym przepisie został zawarty zamknięty katalog wydatków, które nie mogą zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów. Umiejscowienie wydatku w tym katalogu stanowi tzw. negatywną przesłankę uniemożliwiającą jego potrącenie dla celów podatkowych.

W analizowanych okolicznościach należy przede wszystkim rozważyć, czy wydatki związane z Programem i Nagrodami nie stanowią kosztów reprezentacji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym napojów alkoholowych.

Ustawa CIT oraz inne ustawy podatkowe nie zawierają legalnej definicji pojęcia reprezentacji, ani nie wskazują jakie wydatki powinny być klasyfikowane jako koszty reprezentacji. Ze względu na brak precyzyjnej definicji ustawowej, prawidłowa wykładnia tego przepisu wymaga dokonywania indywidualnej analizy każdego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Próbę zdefiniowania pojęcia reprezentacji oraz kosztów reprezentacji podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, lecz podstawowa wykładnia tego pojęcia została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanego w poszerzonym      7-osobowym składzie z 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11). W orzeczeniu wskazano, iż za główne kryterium decydujące o tym, czy dany wydatek ma charakter reprezentacyjny, powinien być uznany cel podejmowanych działań (tj. cel, dla którego dany wydatek został poniesiony), a nie kwestia „wystawności” czy „okazałości”, czyli forma/charakter wydatku. Podkreślono, iż jedynym lub dominującym celem kosztów reprezentacji pozostaje wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika wobec kontrahentów.

Odnosząc powyższe uwagi ogólne do okoliczności będących przedmiotem niniejszego wniosku, należy w szczególności podkreślić, iż pierwszorzędnym, głównym celem organizacji Programu przez Bank jest wsparcie i intensyfikacja procesu sprzedaży usług bankowych Wnioskodawcy związanych z finansowaniem zakupu pojazdów samochodowych poprzez zmotywowanie Dealerów do efektywniejszej działań, a nie wykreowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy. Poprzez uzależnienie możliwości uzyskania Nagrody od realizacji określonego planu sprzedażowego, Wnioskodawca dąży do zwiększenia ilości zawieranych umów finansowania zakupu pojazdów samochodowych, a tym samym zwiększenia poziomu uzyskiwanych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki ponoszone w związku z przyznaniem Nagrody należy postrzegać jako wydatki służące realizacji pewnej formy zobowiązania, którego Bank podjął się w ramach Programu. Jak już zostało wcześniej wskazane, Nagroda stanowi formę wynagrodzenia za określone, konkretne działania ze strony Dealerów, które doprowadziły do zwiększenia sprzedaży usług z oferty Banku. Nie sposób więc twierdzić, iż Bank, przyznając Nagrodę Dealerowi, działa w celu wykreowania względem Dealera swojego pozytywnego wizerunku. Wnioskodawca wypełnia jedynie zobowiązania, które uprzednio podjął w celu zintensyfikowania sprzedaży jego usług, a w konsekwencji zwiększenia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Uznaje się również, iż cechą charakteryzującą zdarzenia/wydatki kwalifikowane jako koszty reprezentacji jest brak ekwiwalentności świadczeń stron. Okoliczności realizacji Programu wskazują natomiast, iż w omawianych okolicznościach przesłanka ta nie jest spełniona. Bank przyznaje Nagrodę Dealerom w zamian za określone ekwiwalentne świadczenia z ich strony, tj. zwiększone zaangażowanie Dealerów w proces sprzedaży usług oferowanych przez Bank i konkretne, wymierne finansowo dla Wnioskodawcy efekty tych działań.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do kwalifikacji wydatków ponoszonych przez Bank w związku z organizacją Programu i przyznaniem Nagrody za koszty reprezentacji ani jakiekolwiek inne kategorie wydatków wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Ad. 4)

Odnosząc się do ostatniego z warunków, należy podnieść, iż przy klasyfikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów bardzo istotna jest kwestia dokumentacyjna. Jego realizacja jest niezbędna do potwierdzenia faktu rzeczywistego poniesienia wydatku.

W celu realizacji powyższego obowiązku, Bank dysponuje i będzie dysponować m.in.:

·Regulaminem Programu;

·dokumentacją potwierdzającą spełnienie przez Dealerów kryteriów uzyskania Nagrody (tj. zrealizowania planów sprzedażowych);

·Umową zawartą z Agencją określającą m.in. zasady płatności za usługi Agencji wraz z załącznikami w postaci m.in. programu i kosztorysu Nagrody;

·fakturami wystawionymi przez Agencję dokumentującymi należne jej wynagrodzenie.

Uwzględniając powyższy zakres dokumentacji, która jest i będzie w dyspozycji Banku, jego zdaniem warunek należytego udokumentowania kosztów Programu i Nagrody także zostanie spełniony.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w niniejszych okolicznościach zostaną spełnione wszystkie warunki pozwalające na kwalifikację wydatków poniesionych przez Bank w związku z organizacją Programu i przyznaniem Nagród do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko organów podatkowych

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż organy podatkowe nie kwestionują możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na nabycie i realizację nagród przyznawanych w zamian za osiągnięcie określonych progów sprzedaży w programach motywacyjnych, konkursach czy innych akcjach wspierających sprzedaż. Podstawą takiej klasyfikacji pozostaje cel poniesienia powyższych wydatków (oraz ich efekt), jakim jest zwiększenie przychodów ze sprzedaży oferowanych towarów lub usług.

Tytułem przykładu można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: „DIS”) w Łodzi z 29 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-453/13-2/MF), w której stwierdzono m.in., iż:

„Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że wydatki związane z realizacją umowy zawartej z dystrybutorem zajmującym się odsprzedażą towarów i produktów Wnioskodawcy, na podstawie której kontrahent obciążył Spółkę wartością nagród w postaci bonów towarowych dla pracowników działu handlowego, mających na celu intensyfikację sprzedaży, można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełnione zostają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo skutkowym z możliwością osiągania przychodów oraz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę”.

Kolejno można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 21 marca 2017 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.1056.2016.2.BC), w której stwierdzono iż:

„Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca zajmuje się w Polsce hurtową sprzedażą nawozów i środków ochrony roślin. Celem wspierania długofalowych relacji z klientami Wnioskodawca zamierza wprowadzić programy handlowe lojalnościowo-motywacyjne, w ramach których za określone poziomy zamówień towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, kontrahenci będą mogli otrzymać nagrody w postaci bonów Sodexo lub voucherów turystycznych umożliwiających sfinansowanie wycieczek. (...) Warunkiem uczestnictwa w programie lojalnościowym będzie złożenie zamówienia przez kontrahenta.

Opierając się na powyższym, należy uznać, że kosztami podatkowymi są wydatki ponoszone w celu osiągnięcie wyższych zysków ze sprzedaży. Niewątpliwie wydatki na zakup bonów Sodexo i voucherów turystycznych wpłynie na uzyskanie lepszych wyników sprzedażowych a co za tym idzie zwiększenie przychodów”.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej DKIS z 2 marca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.3.2020.1.AR), gdzie zaakceptowano możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów premii pieniężnych wypłacanych w ramach akcji promocyjnych wspierających sprzedaż:

„Zatem, udzielone przez Spółkę Premie pieniężne bez wątpienia będą stanowić instrument pozytywnie wpływający na intensyfikację sprzedaży Produktów, a tym samym zwiększenie przychodów po stronie Spółki z tego tytułu. Wobec powyższego, działania Wnioskodawcy związane z ponoszeniem kosztów Premii pieniężnych, będą miały na celu osiągnięcie przez Spółkę przychodów podatkowych”.

W tym miejscu warto również wskazać na interpretacje indywidualne wydane w okolicznościach, w których nagroda w programach o charakterze programów motywacyjnych/programów wsparcia sprzedaży (tj. w programach, w których uzyskanie nagrody uzależnione było od osiągnięcia określonego progu obrotu produktami organizatora) przybrała postać wyjazdów/wycieczek zagranicznych. W interpretacjach tych organy również nie kwestionowały związku takich wydatków z przychodami i potwierdzały, iż postać/forma nagrody ma charakter irrelewantny dla oceny jej skutków podatkowych.

Tytułem przykładu należy wskazać interpretację indywidualną DIS w Warszawie z 6 maja 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-105/16-4/BC), w której organ podatkowy stwierdził, iż:

„Opierając się na powyższym, należy uznać, że kosztami podatkowymi są wydatki ponoszone w celu osiągnięcie wyższych zysków ze sprzedaży. Niewątpliwie motywowanie Podwykonawców poprzez organizowane konkursy sprzedażowe wpłynie na uzyskanie lepszych wyników sprzedażowych a co za tym idzie zwiększenie przychodów. Tym samym należy stwierdzić, że wydatki jakie Wnioskodawca ponosi na zakup wycieczek zagranicznych stanowiących nagrody konkursowe Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów”.

Analogiczne stanowisko zajął DIS w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2015 r. (sygn. IBPBI/2/4510-82/15/BG), gdzie pod warunkiem właściwej dokumentacji potwierdzono charakter wydatków na imprezę wyjazdową jako kosztów uzyskania przychodów:

„Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wydatki poniesione przez Spółkę w ramach sprzedaży premiowej, poniesione na zakup nagrody w postaci imprez wyjazdowych (podczas których zaproszeni goście mają zapewnione przejazdy, zakwaterowanie, wyżywienie oraz atrakcje turystyczne, kulturalne i rozrywkowe (np. pokaz laserowy, koncert, udział w wydarzeniach sportowych itp.)), jak również ponoszone w wybranych okresach (np. świątecznych) wydatki na zakup upominków (np. alkoholu), którymi premiowane są zakupy klientów osiągające określoną kwotę, pod warunkiem, że ich poniesienie zostało prawidłowo udokumentowane (...)”.

Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wycieczkę zagraniczną dla klientów osiągających najwyższy poziom zakupów nie zostało zanegowane przez DIS w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2012 r. (sygn. ILPB3/423-205/12-2/JG):

„W świetle powyższego, wskazać należy, że działania zmierzające do przeprowadzenia akcji o charakterze sprzedaży premiowej mają niewątpliwie wpływ na uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym zachęcenie klientów do większych zakupów, co w konsekwencji może się przyczynić lub przyczyniło się do zwiększenia przychodów Spółki.

Jednocześnie organizacja sprzedaży premiowej i przyznawanie nagród ma również na celu umocnienie więzi gospodarczych (handlowych) Wnioskodawcy z Jego kontrahentami (nabywcami). Nie ulega wątpliwości, że możliwość uzyskania atrakcyjnych nagród (w przedmiocie sprawy - wyjazd do Jordanii połączony z programem szkoleniowym dla klientów) skłania klientów do kontynuowania zakupów w firmie, która je oferuje. Wpływa zatem na wzrost sprzedaży oferowanych przez Spółkę produktów, a co za tym idzie     - na osiągane przez Nią przychody”.

Podsumowanie

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż jest on i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowiw jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 updop.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne  i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio  z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

W zakresie tak rozumianego pojęcia „reprezentacji” nie mieszczą się ponoszone przez Bank wydatki związane z konkursem o charakterze programu motywacyjnego i przyznaniem Dealerom Nagród.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji pojęć „konkurs” oraz „nagroda”, wobec czego w celu ich określenia uzasadnione jest zastosowanie wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN konkurs jest to przedsięwzięcie dające możliwość wyboru najlepszych wykonawców, autorów danych prac itp., natomiast nagroda to dyplom, odznaczenie, pieniądze lub wartościowy przedmiot będące formą uznania lub wyróżnienia za osiągnięcia, zwycięstwo w konkursie, w zawodach, itp. Z definicji tych wynika, iż jakieś przedsięwzięcie można określić mianem konkursu jeśli istnieje w nim element współzawodnictwa w celu osiągnięcia najlepszego rezultatu.

W powszechnym rozumieniu konkurs to postępowanie mające na celu wyłonienie zwycięzcy bądź kilku zwycięzców spośród grupy najlepszych uczestników spełniających określone kryteria. Również ważnym jak element współzawodnictwa jest strona formalna całego przedsięwzięcia. Konieczne jest bowiem sporządzenie regulaminu konkursu, w którym określona zostanie nazwa konkursu, organizator, uczestnicy konkursu, nagrody oraz sposób wyłonienia zwycięzców.

Programy motywacyjne mają za zadanie motywowanie odbiorców programu (np. sprzedawców, pośredników) do zrealizowania założonego celu (np. wzrost sprzedaży danego produktu, usługi), poprzez oferowanie im w zamian pożądanych korzyści. Podstawowym celem programu motywacyjnego jest osiągnięcie określonych korzyści finansowych przez organizatora programu lub podmiot zlecający jego organizację a także zwiększenie motywacji i wydajności uczestników programu poprzez, nagrodzenie najlepszych (zapłata za wymierne efekty a nie za starania).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług bankowych związanych z finansowaniem zakupu pojazdów samochodowych. Bank jest członkiem grupy kapitałowej T. Bank oraz Podmioty powiązane realizują za pośrednictwem Dealerów sprzedaż usług i produktów. Dealerzy są stronami umowy współpracy zawieranymi odrębnie z Bankiem oraz z każdym z Podmiotów powiązanych. W ramach prowadzonej działalności Bank podejmuje szereg działań mających na celu zintensyfikowanie sprzedaży przez niego usług, co w konsekwencji przekłada się na wzrost przychodów. Bank organizuje konkursy o charakterze motywacyjnym skierowanym do Dealerów.  W ramach konkursu o charakterze programu motywacyjnego przewidziane są nagrody w postaci wyjazdu zagranicznego. Zgodnie z Regulaminem konkursu, jedna Nagroda zdobyta przez Dealera obejmuje wyjazd dla dwóch osób. Każdemu Dealerowi mogły zostać przyznane maksymalnie dwie Nagrody. Organizacja i przeprowadzenie wyjazdu zagranicznego stanowiącego Nagrodę w konkursie zostały zlecone zewnętrznemu podmiotowi, będącemu agencją turystyczną.  Ponadto, ze względu na istniejącą pandemię COVID-19 oraz konieczność częściowej zmiany pierwotnie zamierzonej destynacji, przeprowadzono podróż inspekcyjną w celu dokonania kontroli warunków panujących w jednym nowo wybranym miejscu Wyjazdu. W podróży inspekcyjnej wzięli udział przedstawiciele Wnioskodawcy, Podmiotów powiązanych oraz Agencji. Koszty podróży inspekcyjnej także składają się na łączny koszt Nagrody. Wynagrodzenie należne Agencji zostało skalkulowane w oparciu o sumę wszelkich kosztów związanych z organizacją Wyjazdu oraz odpowiednią marżę przysługującą Agencji.

Program ma na celu zwiększenie sprzedaży produktów/usług zarówno Banku, jak i  podmiotów powiązanych oraz był skierowany do Dealerów współpracujących z wszystkim podmiotami, a uzyskanie Nagrody zostało uzależnione od zrealizowania określonych progów  sprzedaży produktów/usług. Wnioskodawca na potrzeby Programu będzie posiadać stosowną dokumentację potwierdzającą realizację Programu, spełnienie jego warunków (tj. wykonanie określonych planów sprzedażowych), a także poniesienie przez Bank kosztów Nagrody. Bank dysponuje regulaminem Programu, dokumentacją umów zawartych za pośrednictwem Dealerów, zasadniczą umową wraz z załącznikami w postaci m.in. programu i kosztorysu Nagrody, fakturami wystawionymi przez Agencję.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Bank jest i będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród.

W świetle powyższego kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie nagród należy rozpatrywać na gruncie ogólnych zasad sformułowanych w art. 15 ust. 1 updop.

Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zatem zaliczone wydatki poniesione przez Bank w ramach Programu skierowanego do Dealerów, z wyłączeniem wydatków przeznaczonych na przeprowadzenie podróży inspekcyjnej. Udział w Programie ma na celu zachęcenie/zmotywowanie Dealerów do bardziej efektywnych działań w zakresie sprzedaży produktów/usług, czego skutkiem jest zwiększenie wyników sprzedaży, a tym samym wzrost poziomu przychodów Banku z prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki na nagrody zostały poniesione z zasobów majątkowych Banku i nie zostały jej zwrócone w jakiejkolwiek formie. Ponadto przedmiotowe wydatki zostały odpowiednio udokumentowane.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania i przedstawiony opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że wydatki poniesione w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród z wyłączeniem wydatków przeznaczonych na przeprowadzenie podróży inspekcyjnej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Banku. Wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na podróż inspekcyjną w celu dokonania kontroli panujących w jednym nowo wybranym miejscu Wyjazdu ze względu na istniejącą pandemie COVID-19 należy wskazać, że wydatki te nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Banku. Takie wydatki nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Bank nie wykazał związku przyczynowo-skutkowego między wydatkiem poniesionym na podróż inspekcyjną w celu dokonania kontroli panujących w jednym nowo wybranym miejscu Wyjazdu ze względu na istniejącą pandemie COVID-19 a uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Zatem przeprowadzenie podróży inspekcyjnej nie ma wpływu wzrost sprzedaży produktów/usług Banku, a tym samym na osiągnięcie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, co w konsekwencji powoduje, że nie została spełniona podstawowa przesłanka uznania takiego wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych:

-w związku z organizacją Programu i przyznaniem Dealerom Nagród (z wyłączeniem kosztów podróży inspekcyjnej) – jest prawidłowe,

-w związku z przeprowadzeniem podróży inspekcyjnej – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).