- czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jak... - Interpretacja - 0111-KDIB1-1.4010.55.2022.1.ŚS

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 29 kwietnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.55.2022.1.ŚS

Temat interpretacji

- czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przechodu Spółki wartość umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów, - czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania, tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest:

-prawidłowe w części ustaleniaczy w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przechodu Spółki wartość umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów,

-nieprawidłowe w części ustalenia, czy umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania,tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przechodu Spółki wartość umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów,

-czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania, tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

M.  sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem (faktycznym i ujawnionym w rejestrze przedsiębiorców) jest działalność pocztowa i kurierska. Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług od 7 kwietnia 2014 r. Jednym z kontrahentów Spółki jest Y. sp. z o.o. (NIP: (…)). Większościowym udziałowcem Spółki jest małżonka prezesa zarządu Y. sp. z o.o. (i jednocześnie większościowego udziałowca Y. sp. z o.o.), a tym samym Spółka i Y sp. z o.o. (dalej: „Kontrahent”) są podmiotami powiązanymi. Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta na podstawie pisemnej umowy usługi dostarczania i przewozu przesyłek kurierskich na zasadach szczegółowo uregulowanych w umowie. Spółka ponosi pełną odpowiedzialność za realizację tych usług wobec Kontrahenta. Wyżej opisane usługi rozliczane są na podstawie faktur VAT w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Spółka przewiduje, że w przyszłości może dojść do umorzenia zobowiązania do zapłaty całości lub części wynagrodzenia z tytułu realizacji usług rzecz Kontrahenta. Podstawą umorzenia będzie pisemna umowa, na podstawie której Spółka zwolni Kontrahenta z długu, a Kontrahent zwolnienie przyjmie. Szczegółowe warunki umorzenia, w szczególności moment umorzenia zobowiązania, będzie określała umowa. Umorzone zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia będzie uprzednio zaliczone do przychodów Spółki. W przypadku umorzenia wierzytelności będzie ono miało miejsce przed ewentualnym przedawnieniem umarzanego zobowiązania. Umorzenie nie będzie dotyczyło wierzytelności odpisanej jako nieściągalnej i zaliczonej z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodu.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym zdarzeniu przyszłym w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przychodu Spółki wartość umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania, tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie 1 - stanowisko

W ocenie Spółki, wartość umorzonego Kontrahentowi zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów. Przepisy kodeksu cywilnego, a także przepisy podatkowe nie definiują pojęcia „umorzenie zobowiązania”. Jest to pojęcie o szerokim znaczeniu obejmujące swoim zakresem znaczeniowym różne zdarzenia prawne, w wyniku których dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania, w tym tzw. nieefektywnego czyli bez jego uregulowania. Podstawą umorzenia najczęściej jest zwolnienie z długu o którym mowa w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej: „KC”).

Stosownie do art. 508 KC zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu jest zatem czynnością dwustronną i wymaga zawarcia umowy między dłużnikiem a wierzycielem, co będzie miało miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Wygaśnięcie zobowiązania wskutek zwolnienia z długu następuje z chwilą zawarcia umowy o zwolnienie z długu lub w terminie późniejszym określonym przez strony. Umorzenia zobowiązania o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT może dojść także na skutek do innych zdarzeń prawnych (np. potrącenie, odnowienie), których nie dotyczy jednak niniejszy wniosek.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT zostały zarachowane jako przychody należne. Tym samym umorzone wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT zostały zaliczone do przychodów podatnika mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W świetle literalnego brzmienia powyższych przepisów bez znaczenia pozostaje fakt, czy umorzeniem objęta jest całość danego zobowiązania czy tylko jego część.

Nieistotna prawnie pozostaje też wartość umorzonego zobowiązania. Pomimo istniejących powiązań pomiędzy Spółką a Kontrahentem do transakcji nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące transakcji między podmiotami powiązanymi oraz dokumentowania takich transakcji). Wynika to z faktu, że umorzenie zobowiązania nie jest transakcją, w której ustalono i zapłacono jakąkolwiek cenę. Stanowisko to potwierdzają wydane interpretacje: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 marca 2015 r. Znak: ILPB4/423-573/14-4/DS, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 kwietnia 2015 r. Znak: IPTPB3/4510-53/15-2/PM oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w Katowicach z dnia 12 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-167/16/BK.

Kosztem uzyskania przychodu nie będzie natomiast ewentualna część odsetkowa zobowiązania, bowiem stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT (winno być: „16 ust. 1 pkt 11”), nie uważa się za koszt uzyskania przychodu naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań. Ewentualne umorzenie zobowiązania będzie natomiast skutkowało powstaniem przychodu u Kontrahenta. Stosownie bowiem do art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), przychodem z działalności gospodarczej jest m.in. wartość umorzonych zobowiązań. Odmienne od przedstawionego stanowisko prowadziłoby do nieprawidłowego „rachunku podatkowego”, co przejawiałoby się w wykazaniu przez Spółkę przychodu, który faktycznie nie został osiągnięty.

Pytanie 2 - stanowisko

W ocenie Spółki,  umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania, tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług. Wierzytelność obejmuje należności pieniężne, na które składa się nie tylko kwota główna zobowiązania, ale także wartość podatku od towarów i usług który wierzyciel musiał zapłacić będąc formalnie podatnikiem VAT. W wyroku NSA z 13 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 3787/17 wskazano, że za przedstawionym stanowiskiem przemawia m.in.: (1.) możliwość odpłatnego zbywania wierzytelności jako prawa majątkowego, (2) fakt, że cała kwota wynikającą z wystawionej faktury niezapłaconej przez kontrahenta na skutek umorzenia, a więc brutto staje się wierzytelnością. W przywołanym wyroku Sąd wskazał, że umorzonej wierzytelności „[...] nie można traktować jako należność netto w sytuacji, gdy w cenie towaru i usługi zawarty jest należny podatek od towarów i usług. Formalnym podatnikiem tego podatku jest bowiem sprzedawca lub podmiot świadczący usługi”. Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT, do przychodów podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie zalicza się kwot należnego podatku od towarów i usług. Treść tego przepisu nie koliduje z przedstawionym stanowiskiem. Przepis ten reguluje bowiem ustalanie przychodu podatkowego, podczas gdy art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT dotyczy zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wartości określonych wierzytelności. Innymi słowy czym innym jest określenie przychodu podatkowego a czym innym określenie wartości wierzytelności zaliczanej do kosztów uzyskania przychodu. W związku z powyższym, przedstawione stanowisko należny uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej „updop”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop:

nie uważa się za koszt uzyskania przychodu naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 updop:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 44 updop:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 updop:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 updop:

do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Art. 12 ust. 4 pkt 9 updop stanowi, że do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Przez analogię, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia cytowanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą kwestii ustalenia czy:

   - w przypadku umorzenia przez Spółkę zobowiązania zarachowanego uprzednio jako przychód należny i niezaliczonego wcześniej (tj. przed dokonaniem umorzenia) do kosztów uzyskania przychodu Spółki wartość umorzonego zobowiązania będzie kosztem uzyskania przychodów,

  - umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania, tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność pocztowa i kurierska. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług od 7 kwietnia 2014 r. Jednym z kontrahentów Spółki jest Y. sp. z o.o. Większościowym udziałowcem Spółki jest małżonka prezesa zarządu Y. sp. z o.o. (i jednocześnie większościowego udziałowca Y. sp. z o.o.), a tym samym Spółka i Y sp. z o.o. (dalej: „Kontrahent”) są podmiotami powiązanymi. Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta na podstawie pisemnej umowy usługi dostarczania i przewozu przesyłek kurierskich na zasadach szczegółowo uregulowanych w umowie. Spółka ponosi pełną odpowiedzialność za realizację tych usług wobec Kontrahenta. Wyżej opisane usługi rozliczane są na podstawie faktur VAT w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Spółka przewiduje, że w przyszłości może dojść do umorzenia zobowiązania do zapłaty całości lub części wynagrodzenia z tytułu realizacji usług rzecz Kontrahenta. Podstawą umorzenia będzie pisemna umowa, na podstawie której Spółka zwolni Kontrahenta z długu, a Kontrahent zwolnienie przyjmie. Szczegółowe warunki umorzenia, w szczególności moment umorzenia zobowiązania, będzie określała umowa. Umorzone zobowiązanie do zapłaty wynagrodzenia będzie uprzednio zaliczone do przychodów Spółki. W przypadku umorzenia wierzytelności będzie ono miało miejsce przed ewentualnym przedawnieniem umarzanego zobowiązania. Umorzenie nie będzie dotyczyło wierzytelności odpisanej jako nieściągalnej i zaliczonej z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia umorzenia wierzytelności dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej oraz prawa cywilnego. I tak, „umorzyć” to „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”, „zrezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie”, (https://sjp.pwn.pl).

Wskazać przy tym należy, że wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. Wierzyciel może również podjąć decyzję o zwolnieniu dłużnika z długu.

Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2021 r., poz. 2459 ze zm.), zgodnie z którym:

zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Konsekwencją zwolnienia z długu jest umorzenie zobowiązania, które nie powoduje powstania nowego. Ważną rzeczą, jest fakt, że zwolnienie z długu wymaga zgody dłużnika, zatem nie będzie skuteczne zwolnienie z długu za pomocą jednostronnej czynności prawnej wierzyciela pozostawionej bez reakcji dłużnika. Dla zwolnienia potrzebna jest akceptacja dłużnika, co może się znaleźć również w treści umowy.

Ponadto strony mają swobodę w decydowaniu o tym, czy zwolnienie z długu ma objąć całe zobowiązanie czy tylko jego część. Nie ma przeszkód aby zwolnienie z długu objęło tylko część zobowiązania. Nie ma również przeszkód aby zwolnienie z długu zostało dokonane z zastrzeżeniem warunku lub terminu (K. Zagrobelny, Komentarz do KC red. E. Gniewek, Warszawa 2006, s. 872). Zwłaszcza zwolnienie z długu przy zastrzeżeniu warunku jest dość popularne w stosunkach między przedsiębiorcami. Jeśli chodzi o określenie warunku strony mają znaczną swobodę. Może nim być zawarcie innej umowy.

Zwolnienie z długu jest zatem (obok spełnienia świadczenia, datio in solutum, potrącenia, odnowienia) jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania. Tak więc aby uznać, że doszło do umorzenia zobowiązania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela musi wygasnąć, co oznacza, że nie będzie ono dalej istniało. Skoro tak, nie będzie również możliwości dalszego dochodzenia wierzytelności, jak również cesji wierzytelności na innego wierzyciela. Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Biorąc pod uwagę powyższe, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 44 updop, Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowane – zgodnie z art. 12 ust. 3 updop – jako przychody należne, jeżeli w istocie dłużnik zostanie zwolniony z obowiązku wykonania zobowiązania i to zwolnienie przez dłużnika zostanie przyjęte. Jak wskazuje Wnioskodawca na mocy pisemnej umowy Spółka zwolni Kontrahenta z długu, a Kontrahent zwolnienie z długu przyjmie.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast nie można zgodzić się z Państwem, iż umorzona wierzytelność zaliczana do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych powinna być ujęta jako koszt w wartości brutto umorzonego zobowiązania,  tj. z uwzględnieniem wartości podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, a opisane we wniosku usługi rozliczane są na podstawie faktur VAT w miesięcznych okresach rozliczeniowych.  Przedmiotowa wierzytelność uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne, a więc w kwocie netto (bez należnego podatku od towarów i usług).

Zatem ta sama wierzytelność, która zostanie umorzona będzie stanowiła  koszt uzyskania przychodów również w kwocie netto. Jedynie taki sposób ustalania przedmiotowych kosztów podatkowych może zostać uznany za słuszny po zestawieniu i dokonaniu prawidłowej analizy przepisów updop regulujących sytuację Wnioskodawcy (zestawienie art. 16 ust. 1 pkt 44 updop z normami zawartymi w art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 4 pkt 9 updop). Przyjęcie natomiast jako słusznego poglądu Spółki doprowadziłby do nieuprawnionego zaliczenia w koszty podatkowe wartości, które zgodnie z updop kosztami być nie mogą. Z powołanych przepisów jasno bowiem wynika, że kwota netto wierzytelności oraz podatek od towarów i usług nie są ze sobą nierozerwalnie połączone. Wskazuje na to właśnie przepis art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, zgodnie z którym podatek od towarów i usług nie stanowi przychodu należnego. Skorelowana z tym przepisem norma odnosząca się do obowiązku rozpoznania przychodów należnych (art. 12 ust. 3 updop) odnosi się więc do wierzytelności Spółki jedynie w kwocie netto. W efekcie rozpoznanie kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 44 updop może być dokonane jedynie w kwocie netto wierzytelności. Przyjęcie odmiennego stanowiska doprowadziłoby do złamania norm znajdujących się w analizowanych przepisach. Koszt ten może być wykazany jedynie w wartości netto odpowiadającej wartości należności zaliczonej do przychodów należnych.

Reasumując, Spółka nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartości umorzonej wierzytelności w kwocie brutto.

Zatem stanowisko dot. pytania Nr 2 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych przez Państwo interpretacji indywidualnych  i wyroku sądu administracyjnego wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.  

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).