Interpretacja indywidualna z dnia 18 marca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.45.2022.1.BD
Temat interpretacji
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy wydatków poniesionych na sfinansowanie lotów w tunelu aerodynamicznym oraz skoków spadochronowych dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy wydatków poniesionych na sfinansowanie:
−lotów w tunelu aerodynamicznym dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych,
−skoków odbywanych przez pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Stan faktyczny nr 1
Spółka świadczy usługi w zakresie odpłatnego wykonywania zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych. Usługi te realizują skoczkowie zatrudnieni w ramach stosunku pracy. Spółka planuje sfinansować tym pracownikom loty w tunelu aerodynamicznym. Skoki spadochronowe to bowiem niebezpieczny sport, w którym nie ma miejsca na błędy. Lot w tunelu aerodynamicznym pozwala na doskonalenie technik zapewniających bezpieczeństwo, co przekłada się na późniejsze bezpieczeństwo podczas skoków, pozwalając na prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych w zakresie ww. usług fotograficznych i filmowych.
Stan faktyczny nr 2
Spółka planuje rozszerzyć swoją ofertę o usługi skoków spadochronowych wraz z instruktorem. W tym celu planuje się, aby skoczkowie zatrudnieniu obecnie przy realizacji usług wykonywania zdjęć i filmów podczas skoków uzyskali uprawnienia instruktorskie. Szkolenie instruktorskie można jednak rozpocząć dopiero po wykonaniu 1000 skoków, co stanowi realny wydatek. W celu ułatwienia pracownikom zdobycia kwalifikacji niezbędnych do rozszerzenia oferty Spółki o wykonywanie skoków wraz z instruktorem, Spółka planuje sfinansować im skoki spadochronowe w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego.
Pytania
1.Czy w razie sfinansowania lotów w tunelu aerodynamicznym dla pracowników zatrudnionych obecnie przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych koszt takich lotów będzie stanowił koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?
2.Czy w razie sfinansowania skoków odbywanych przez pracowników zatrudnionych obecnie przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego, koszt takich skoków będzie stanowił koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800, dalej jako: „u.p.d.o.p.”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.
Aby określony wydatek (koszt) spełniał podaną definicję, między nim a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma bądź może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Kosztami są zarówno koszty bezpośrednio związane z przychodami, jak i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Dla ustania istnienia związku pomiędzy wydatkiem a przychodem poniesione wydatki muszą być racjonalne tak co do zasady, jak i co do wysokości. Skoro ustawa wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to cel ten musi być widoczny. Oznacza to, że ponoszone koszty powinny cel realizować lub co najmniej zakładać realnie jego osiągnięcie. Musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodami. Zatem, każdy wydatek poniesiony przez podatnika dla oceny, czy mieścił się w kategorii kosztów podatkowych wymaga wszechstronnego rozważenia w aspekcie celowości (racjonalności działań) oraz istnienia związku przyczynowego z uzyskiwanym przez niego przychodem (por. wyrok NSA z 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt II FSK 833/16).
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5)został właściwie udokumentowany,
6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wymienionych w opisie stanu faktycznego nr 1 lotów w tunelu aerodynamicznym spełniają powyższe warunki zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów.
Po pierwsze, w razie sfinansowania lotów pracowników w tunelu aerodynamicznym, ich koszt zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę, tj. w ostatecznym rozrachunku zostanie on pokryty z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Będzie on jednocześnie definitywny.
Po drugie, koszty ww. lotów nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Po trzecie, koszt ww. lotów pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług fotograficznych i filmowych podczas skoków ze spadochronem. Należy bowiem podkreślić, że wykonanie tej usługi wymaga odbycia skoku wraz z osobą fotografowaną lub filmowaną. Lot w tunelu aerodynamicznym prowadzi zaś do nabycia przez pracowników Wnioskodawcy umiejętności praktycznych, które mogą wykorzystać przy odbywaniu rzeczywistego skoku z samolotu.
Po czwarte, należy zauważyć, że realia współczesnej działalności gospodarczej, odbywającej się w warunkach silnej konkurencji, wymuszają na przedsiębiorcach, by świadczone przez nich usługi były na wysokim poziomie. Jakość usług może mieć przełożenie na wzrost zainteresowania ofertą przedsiębiorcy. W tym zaś kontekście należy wskazać, że umiejętności, jakie pracownik nabędzie podczas lotu w tunelu aerodynamicznym z jednej strony przedkładają się na wyższy poziom bezpieczeństwa pracownika, a z drugiej - pozwalają na bardziej profesjonalne wykonanie zdjęć i filmów. Skoczkowi, który w tunelu aerodynamicznym przećwiczył większość typowych sytuacji, z jakimi może spotkać się w powietrzu, łatwiej skupić się bowiem na wykonaniu zdjęcia lub filmu, jeżeli wyćwiczone w tunelu aerodynamicznym nawyki bezpieczeństwa staną się bowiem odruchowe i automatyczne.
W takim ujęciu, sfinansowanie skoków ma związek z przychodami, jakie Wnioskodawca osiąga, oraz z charakterem wykonywanej przez pracownika pracy. Wnioskodawca dostrzega jednocześnie konieczność należytego udokumentowania tych wydatków.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wymienionych w opisie stanu faktycznego nr 2 skoków spadochronowych spełniają powyższe warunki zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów.
Po pierwsze, w razie sfinansowania pracownikom skoków w liczbie umożliwiającej rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego, ich koszt zostanie poniesiony przez Wnioskodawcę, tj. w ostatecznym rozrachunku zostanie on pokryty z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Będzie on jednocześnie definitywny. Po drugie, koszty ww. skoków nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Po trzecie, koszt ww. skoków pozostaje w związku z działalnością gospodarczą, którą Wnioskodawca planuje prowadzić, a mianowicie - świadczeniem usług z zakresu wykonywania skoków spadochronowych z instruktorem. Po czwarte, odbycie wspomnianych skoków stanowi bowiem warunek podjęcia przez pracowników Wnioskodawcy szkolenia instruktorskiego związanego z planowanymi dla nich obowiązków.
Innymi słowy, skoki te mają umożliwić pracownikom podjęcie szkolenia w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych i pogłębianie ich umiejętności praktycznej, a przez to - umożliwienie wykonywania usług, z których Wnioskodawca zamierza osiągać przychody.
W tym miejscu należy nadmienić, że zgodnie z art. 17 i art. 94 pkt 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r., poz. 1320 ze zm.), pracodawca obowiązany jest ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie może zaś ulegać wątpliwości, że umożliwienie odbycia skoków ma na celu ułatwienie pracownikowi podejścia do szkolenia podnoszącego jego kwalifikacje zawodowe. W takim ujęciu, sfinansowanie skoków ma związek z przychodami, jakie Wnioskodawca zamierza osiągnąć, oraz z przyszłym charakterem wykonywanej przez pracownika pracy. Wnioskodawca dostrzega jednocześnie konieczność należytego udokumentowania tych wydatków.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.
Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak, więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki związane ze sfinansowaniem szkolenia pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie odpłatnego wykonywania zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych. Usługi te realizują skoczkowie zatrudnieni w ramach stosunku pracy. Spółka planuje sfinansować tym pracownikom loty w tunelu aerodynamicznym, pozwalające na doskonalenie technik zapewniających bezpieczeństwo.
Z opisu sprawy wynika również, że Spółka planuje rozszerzyć swoją ofertę o usługi skoków spadochronowych wraz z instruktorem. W tym celu skoczkowie zatrudnieni obecnie przy realizacji usług wykonywania zdjęć i filmów podczas skoków muszą uzyskać uprawnienia instruktorskie. Jak wskazał Wnioskodawca, szkolenie instruktorskie można jednak rozpocząć dopiero po wykonaniu 1000 skoków, co wiąże się z wydatkiem w tym zakresie. W tym celu, Spółka planuje sfinansować pracownikom skoki spadochronowe w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego.
Przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy wydatki z tytułu sfinansowania lotów w tunelu aerodynamicznym dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych stanowić będą koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy.
Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również ustalenie, czy koszty poniesione na sfinansowanie skoków odbywanych przez pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego stanowić będą koszty uzyskania przychodu Spółki.
Odnosząc się do powyższego, w tym miejscu należy nadmienić, że zgodnie z art. 17 i art. 94 pkt 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r., poz. 1320 ze zm.), pracodawca obowiązany jest ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.
Wskazane regulacje prawne oznaczają ogólną powinność pracodawcy sprzyjania staraniom własnym pracownika o zdobycie kwalifikacji przydatnych lub niezbędnych do należytego wykonywania aktualnej lub przyszłej pracy.
Dodatkowo, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują w art. 16 wyłączeń przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków pracodawcy związanych ze szkoleniami pracowników.
Jak wskazano we wniosku, ponoszone przez Spółkę koszty lotów w tunelu aerodynamicznym pozwalają na doskonalenie technik zapewniających bezpieczeństwo, co przekłada się na późniejsze bezpieczeństwo podczas skoków, pozwalając na prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych w zakresie realizacji ww. usług fotograficznych i filmowych.
Ponadto, Wnioskodawca wskazał również, że wydatki ponoszone przez Spółkę na zdobycie uprawnień instruktorskich mają na celu ułatwienie pracownikom zdobycia kwalifikacji niezbędnych do rozszerzenia oferty Spółki o wykonywanie skoków wraz z instruktorem.
Powyższe wyraźnie wskazuje, że wydatki z ww. tytułów umożliwiają pracownikom Wnioskodawcy prawidłowe i bezpieczne wykonywanie obowiązków pracowniczych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, a także mają na celu rozszerzenie oferty Spółki i w konsekwencji będą miały wpływ na uzyskiwanie przez Wnioskodawcę dodatkowych przychodów z prowadzonej działalności.
W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatki Wnioskodawcy mające związek z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników zatrudnionych w ramach stosunku pracy w związku z wykonywanymi przez nich obowiązkami i czynnościami służbowymi, będą stanowić koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 updop.
Końcowo należy dodać, że aby zaliczyć przedmiotowe wydatki związane ze szkoleniami pracowników do kosztów uzyskania przychodów, należy pamiętać o ich właściwym udokumentowaniu, bowiem ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na Podatniku, bo to on wywodzi ze zdarzenia skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i pozostający w związku z przychodem.
Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy wydatków poniesionych na sfinansowanie:
−lotów w tunelu aerodynamicznym dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych,
−skoków odbywanych przez pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu zdjęć i filmów podczas skoków spadochronowych w ilości pozwalającej na rozpoczęcie szkolenia instruktorskiego
-jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).