w zakresie ustalenia w przedstawionym stanie faktycznym Rezerwowy Transformator może być uznany za środek trwały w momencie zainstalowania go w przygotowanej dla niego komorze, a w konsekwencji Spółka powinna dokonać jego ujawnienia, o którym mowa w art. 16d ust. 2 ww. ustawy i dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzi do ewidencji środków trwałych.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 grudnia 2021 r. wpłynął do Organu Państwa wniosek z 6 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia w przedstawionym stanie faktycznym Rezerwowy Transformator może być uznany za środek trwały w momencie zainstalowania go w przygotowanej dla niego komorze, a w konsekwencji Spółka powinna dokonać jego ujawnienia, o którym mowa w art. 16d ust. 2 ww. ustawy i dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzi do ewidencji środków trwałych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: UPDOP) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomiczniej X (dalej: „Strefa” lub „XSSE”) - aktualnie na podstawie Zezwolenia nr … z 2017 r. (dalej: „Zezwolenie”).

Zasadniczym przedmiotem działalności wykonywanej przez Spółkę na podstawie Zezwolenia jest produkcja wyrobów chemicznych (w szczególności chemikaliów podstawowych, takich jak chlor, ług sodowy, soda kaustyczna, podchloryn sodu, kwas solny, a także podstawowych surowców i dodatków do produkcji tworzyw sztucznych). Spółka posiada wysoce energochłonną instalację elektrolizy, która w całości stanowi majątek strefowy (koszty i przychody związane z działalnością tej instalacji stanowią koszty i przychody działalności objętej zezwoleniem).

Aktualnie na przedmiotowej instalacji zamontowane są cztery zespoły transformator-prostownik, zasilające prądem stałym siedem elektrolizerów pracujących w ruchu ciągłym. Zespoły te stanowią odrębne środki trwałe. Każda awaria transformatora oznacza wyłączenie z produkcji jednego lub dwóch elektrolizerów i istotne straty dla Spółki (utratę przychodów). Szacuje się że średni okres użytkowania transformatora wynosi 10 do 15 lat, a najstarszy pracujący na instalacji produkcji chloru transformator działa od 10 lat. Jednocześnie, okres dostawy nowego zespołu transformator-prostownik to aktualnie około 12 miesięcy.

Z uwagi na powyższe okoliczności Spółka postanowiła przeprowadzić zadanie inwestycyjne polegające na wytworzeniu rezerwowego zespołu transformator-prostownik (jeden transformator oraz dwa prostowniki; dalej: „Rezerwowy Transformator”), obejmujące zakup nowego urządzenia oraz wybudowanie komory w celu jego przechowywania. Zapewnienie bezpieczeństwa procesowego poprzez posiadanie rezerwowego zespołu transformator-prostownik jest istotnym elementem zabezpieczenia zdolności produkcyjnych Spółki.

Rezerwowy Transformator został umieszczony w komorze, a w przypadku zużycia lub wystąpienia awarii na jednym z pracujących zespołów transformatorowych Rezerwowy Transformator będzie mógł zostać przestawiony w miejsce uszkodzonego zespołu zapewniając ciągłość procesu produkcji chloru (w praktyce okres przestawienia, podłączenia i rozruchu zespołu wyniesie co najmniej kilkanaście dni, ale jest to nieporównywalnie krótszy czas niż czas niezbędny na dostawę nowego zespołu lub jego naprawę).

Jednocześnie, potencjalnie możliwe jest wykorzystanie Rezerwowego Transformatora jako standardowego (produkcyjnego) transformatora, w przypadku dalszej rozbudowy instalacji produkcji chloru o kolejne dwa elektrolizery (o ile wcześniej nie zastąpi on któregoś z istniejących transformatorów).

Dotychczas Spółka nie wprowadziła Rezerwowego transformatora do ewidencji środków trwałych.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Rezerwowy Transformator może być uznany za środek trwały w momencie zainstalowania go w przygotowanej dla niego komorze, a w konsekwencji Spółka powinna dokonać jego ujawnienia, o którym mowa w art. 16d ust. 2 UPDOP i dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzi do ewidencji środków trwałych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Rezerwowy Transformator należało uznać za środek trwały w momencie umiejscowienia go w komorze, a w konsekwencji Spółka powinna dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzi do ewidencji środków trwałych, zgodnie z art. 16d ust. 2 UPDOP.

Stosownie do regulacji zawartej w przepisie art. 16a UPDOP, amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl przepisu art. 16h ust. 1 pkt 1 UPDOP, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy wskazać również na przepis art. 16d ust. 2 UPDOP, zgodnie z którym składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Ponadto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 UPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w

    skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem

  uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na podstawie powyższych regulacji należy wskazać, że składnik majątkowy powinien być zaliczony do środków trwałych, gdy:

- stanowi własność lub współwłasność podatnika,

- jest kompletny i zdatny do użytku,

- jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,

- przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,

- winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (decyduje zamiar podatnika).

Tym samym jednym z warunków do uznania składnika majątku za środek trwały jest to, aby składnik ten był kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Niemniej jednak UPDOP nie zawiera definicji pojęć kompletności i zdatności do użytku, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych i sądów administracyjnych.

Uwzględniając stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych, przez pojęcie kompletności i zdatności należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego i prawnego użytkowania danego składnika majątku. Środek trwały spełnia natomiast te kryteria, gdy jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto jest sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych pozwoleń, jeśli są one wymagane.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie wymagane elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Należy przyjąć, że poprzez spełnienie cech kompletności i zdatności do użytku należy rozumieć, że dany środek trwały powinien być zupełny, całkowity, pozbawiony braków, a przy tym nadający się do gospodarczego wykorzystania, a stan ten musi istnieć w momencie oddania środka trwałego do używania. Co więcej, poprzez kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania należy, zdaniem Wnioskodawcy, rozumieć takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, a ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej.

W języku powszechnym - jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) - pojęcie "używać" jest synonimem pojęcia "użyć" i oznacza, m.in. "zastosować coś jako środek, narzędzie" oraz "zrobić z czegoś użytek". Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego "do używania" jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Ponadto "kompletne i zdatne do użytku" nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.

Takie rozumienie kryteriów „kompletności" i „zdatności do użytku" prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:

-"kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej" (J. Marciniuk. Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck. Warszawa 2009, s. 518-519);

-"składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie" (E. Mazur, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);

-"zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy" (M. Wilk, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);

-"kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione" (M. Ślifirczyk, F. Świtała. R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Lexis Nexis. Warszawa 2009).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe cechy powinny być oceniane z perspektywy sposobu wykorzystania danego przedmiotu przez podatnika planującego dokonywać odpisów amortyzacyjnych od takiego środka trwałego. Tym samym, cechę kompletności i zdatności do użytku należy interpretować z perspektywy potrzeb podatnika oraz funkcji jakie ma pełnić środek trwały. Zastrzeżenie zawarte w przepisie art. 16a ust. 1 UPDOP takich cech składnika majątkowego jak "kompletny i zdatny do użytku" stanowi kryterium indywidualne, a w przypadku Spółki, tym "użytkiem" jest zabezpieczenie możliwości produkcyjnych Spółki.

Potwierdzenie powyższego znajduje swój wyraz w literaturze, gdzie prezentowany jest pogląd, że: "(...) składniki majątkowe powinny spełniać cechę kompletności i zdatności do używania na dzień przyjęcia składników majątkowych do używania. Ponieważ cechy te są blisko powiązane, należy je oceniać łącznie. Pojęcia kompletności i zdatności do używania są kategoriami subiektywnymi - przy ich ocenie należy wziąć pod uwagę przeznaczenie danego składnika majątkowego. Przedmiotowe podejście znajduje potwierdzenie w literaturze przedmiotów, gdzie wskazuje się, że ocena kompletności i zdatności do używania powinna w pierwszej kolejności odnosić się do tego, jaki użytek ze składnika majątkowego ma zamiar uczynić jego właściciel. Może się okazać, że składnik majątku z punktu widzenia określonego, zaplanowanego sposobu używania tego składnika będzie niekompletny i niezdatny do użytku, podczas gdy dla innej formy używania będą spełnione warunki kompletności i zdatności do używania" (D. Bednarski, O. Gałązka, B. Hudziak, P. Kędzia, G. Maślanko, M. Ratajczak, R. Śmigórski, Środki trwałe wartości niematerialne i prawne, inwestycje w nieruchomości. Gdańsk 2004).

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że pojęcie "kompletne i zdatne do użytku" nie ma charakteru obiektywnego, lecz subiektywny, zależny od wielu czynników, w tym rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności, charakteru środka trwałego, jego technicznych parametrów i możliwości uzyskiwania przychodów, jako elementu niezbędnego do uznania określonego wydatku za koszt podatkowy. Tym samym ocena pojęcia kompletności i zdatności do użytkowania może być dokonywana wyłącznie w oparciu o analizę konkretnej sytuacji faktycznej.

Biorąc zatem pod uwagę funkcję gospodarczą Rezerwowego Transformatora, określenie "kompletny i zdatny do używania" należy rozumieć jako kompletny i zdatny do pełnienia funkcji zabezpieczającej proces produkcyjny. Z perspektywy Spółki ta kompletność i zdatność do używania zaszła już w momencie zainstalowania Rezerwowego Transformatora w komorze transformatora, pomimo braku podłączenia go do sieci energetycznej. W tym momencie zaczyna on bowiem być wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółki, gwarantując Wnioskodawcy możliwość podtrzymania produkcji, a tym samym zabezpieczenie uzyskiwanych przychodów. W konsekwencji, Rezerwowy Transformator zapasowy realizuje cel w jakim został zakupiony bez włączenia do sieci energetycznej. W momencie podłączenia do sieci nie będzie już bowiem realizował funkcji zabezpieczającej lecz produkcyjną.

W opinii Wnioskodawcy, oceny kompletności i przydatności do użycia należy dokonywać z perspektywy sposobu wykorzystania danego składnika majątkowego przez podatnika, nie zaś z perspektywy braku bezpośredniego udziału w produkcji. Nie wszystkie środki trwałe biorą udział w procesie wytwarzania, w każdym przedsiębiorstwie produkcyjnym występują bowiem również nieprodukcyjne środki trwałe. W większości zaawansowanych instalacji przemysłowych montowane są urządzenia redundantne, czyli takie, które używane są dopiero w przypadku awarii urządzeń głównych. To zdolność składnika do wykonywania przypisanych mu zadań będzie jednym z warunków, które potwierdzają jego kompletność i zdatność. Rezerwowy Transformator realizuje wszystkie swoje funkcje gospodarcze, tym samym spełnia warunki do uznania go za środek trwały.

Na zasadność powyższego podejścia wskazują również potencjalne skutki podatkowe nieuznania Rezerwowego Transformatora za środek trwały. Charakter urządzenia jakim jest transformator zasadniczo wyklucza możliwość zaliczenia wydatków na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodu w momencie zakupu (trudno uznać go za część zamienną). Natomiast w przypadku przyjęcia Rezerwowego Transformatora na magazyn, może się zdarzyć, iż wydatek poniesiony na jego zakup będzie stanowić koszt uzyskania przychodu dopiero w przypadku jego likwidacji (nie można bowiem wykluczyć, iż Rezerwowy Transformator nie zostanie ostatecznie wykorzystany do podłączenia w ramach instalacji) lub też, że jego amortyzacja rozpocznie się za kilka lat, choć okres pozostawania w komorze nie wydłuża czasu użytkowania transformatora (podlega on zużyciu technologicznemu również bez podłączenia do sieci energetycznej) i konsekwentnie zostanie on postawiony w stan likwidacji z istotną nieumorzoną wartością początkową. W tym kontekście, należy przypomnieć, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych ma za zadanie wyrażenie w pieniądzu składnika kosztów, obrazującym zużycie fizyczne i ekonomiczne środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Istotą amortyzacji jest zatem rozłożenie kosztów związanych z zakupem danego środka trwałego na poszczególne miesiące, przypadające na okres eksploatacji tego środka. Zupełnie absurdalne byłoby również stwierdzenie, iż wystarczy czasowe podłączenie („wpięcie”) Rezerwowego Transformatora do systemu energetycznego Spółki, aby rozpocząć i kontynuować amortyzację. Stanowisko przedstawiane przez Spółkę jest najbardziej zasadne z perspektywy celu przepisów o amortyzacji.

Pomocniczo, Spółka wskazuje, iż powyższa kwalifikacja znajduje również potwierdzenie na gruncie prawa bilansowego, co jest o tyle istotne, iż pojęcia kompletności i zdatności do użytku są tożsame na gruncie prawa podatkowego i bilansowego. Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości przez środki trwałe rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zgodnie natomiast z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 11 "Środki trwałe" pkt 4.15 Środek trwały uznaje się za zdatny do użytkowania, jeżeli jest kompletny i jednocześnie spełnia:

a) wymogi prawne przewidziane w przepisach regulujących szczególne warunki jakie muszą spełniać określone kategorie środków trwałych, aby zostały dopuszczone do

    użytkowania,

b) wymogi wewnętrzne polegające na jego dostosowaniu do miejsca i warunków funkcjonowania, zgodnie z wymaganiami jednostki (np. agregat produkcyjny został

    posadowiony na fundamencie i podłączony do systemu wentylacji funkcjonującego w przedsiębiorstwie).

Zdaniem Spółki, Rezerwowy Transformator spełnia wszystkie powyżej wskazane przesłanki do uznania za środek trwały. Spełnia bowiem wszystkie warunki niezbędne do dopuszczenia do użytkowania zawarte w przepisach ogólnodostępnych, jak również spełnia wymagania wewnętrzne Spółki - jego umieszczenie w komorze transformatora stanowi dostosowania do celów jego funkcjonowania.

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że Rezerwowy Transformator stanowi środek trwały w momencie zainstalowania go w komorze transformatora, a w konsekwencji Spółka powinna dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 1 pkt 1 UPDOP, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Tak więc składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

- stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

- został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

- jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okresie używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,

- składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub

  umowy leasingu.

Stosownie do regulacji art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

W świetle powyższego, jednym z warunków amortyzacji jest wykorzystywanie wymienionych w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotów na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Rezerwowy Transformator nie jest wykorzystywany w prowadzonej działalności. Nie jest podłączony do sieci, pełni jedynie rolę rezerwową lub możliwe jest jego wykorzystanie jako standardowego (produkcyjnego) transformatora, w przypadku dalszej rozbudowy instalacji. Oznacza to więc, że Rezerwowy Transformator może być wykorzystywany w działalności Wnioskodawcy ale w nieokreślonej przyszłości a nie w obecnie prowadzonej.

W związku z tym nie została spełniona jedna z podstawowych przesłanek niezbędnych do zaliczenia składnika majątku w postaci Rezerwowego Transformatora do środków trwałych co skutkuje brakiem możliwości wprowadzenia Rezerwowego Transformatora do ewidencji środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Rezerwowy Transformator może być uznany za środek trwały w momencie zainstalowania go w przygotowanej dla niego komorze, a w konsekwencji Spółka powinna dokonać jego ujawnienia, o którym mowa w art. 16d ust. 2 UPDOP i dokonywać od jego wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzi do ewidencji środków trwałych - należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.