czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu Pożyczki (w tym kwoty głównej i odsetek), i Obligacji, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 17 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu Pożyczki (w tym kwoty głównej i odsetek), i Obligacji, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

Spółka  z ograniczona odpowiedzialnością w likwidacji (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i jest podmiotem podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów niezależnie od miejsca ich osiągania (polski rezydent podatkowy). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przesyłania, dystrybucji i handlu energią elektryczną.

W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca otrzymał pożyczkę (dalej: „Pożyczka”) i zawarł w tym zakresie umowę pożyczki (dalej: „Umowa Pożyczki”) z jedynym udziałowcem Spółki (tj. (…) S.A., dalej: „Pożyczkodawca”, „RCE”) oraz posiada wyemitowane obligacje z terminem wykupu przedłużonym do 31 maja 2023 r. (dalej: „Obligacje”) wykupione przez następujące pomioty: AIF, LSL, AS, JML SM, będące udziałowcami spółki RCE (jedynego udziałowca Wnioskodawcy) oraz pana V. M. będącego członkiem zarządu Wnioskodawcy przed otwarciem likwidacji oraz będącego członkiem zarządu w RCE (dalej: „Obligatariusze”).

Prowadzona przez Spółkę działalność gospodarcza nie przynosiła oczekiwanych zysków, dlatego dnia 11 października 2021 r. podczas nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki podjęto uchwałę o rozwiązaniu Spółki i otwarciu procesu likwidacji. W ramach trwających czynności likwidacyjnych Spółka zobowiązana jest m.in. do zakończenia bieżących interesów Spółki oraz spłaty zaciągniętych zobowiązań. Na dzień otwarcia likwidacji w Spółce występowały w księgach rachunkowych zobowiązania, które ze względu na brak wystarczających środków nie zostaną spłacone. Są to w szczególności:

1. część kapitałowa Pożyczki otrzymana od Pożyczkodawcy z nieokreślonym terminem spłaty,

2. naliczone lecz niespłacone odsetki od Pożyczki,

3. wyemitowane Obligacje dla Obligatariuszy.

Jak wskazano, obecnie i na dzień zakończenia procesu likwidacji wartość majątku Spółki jest/będzie niższa od wartości niespłaconych zobowiązań Spółki z tytułu Umowy Pożyczki i Obligacji, a w konsekwencji Spółka nie posiada i nie będzie posiadać w przyszłości (tj. do momentu zakończenia postępowania likwidacyjnego i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców) majątku, który pozwoliłby Spółce na całkowitą spłatę zobowiązań wobec Pożyczkodawcy z tytułu Umowy Pożyczki oraz wobec Obligatariuszy z tytułu Obligacji.

Do momentu likwidacji Spółki nie zostaną podjęte żadne działania ani przez Pożyczkodawcę, ani przez Obligatariuszy zmierzające do umorzenia zobowiązań z tytułu kwoty głównej Pożyczki oraz naliczonych odsetek) oraz z tytułu zobowiązania do wykupu Obligacji, w tym nie dojdzie do umorzenia wskazanych zobowiązań wobec Spółki. Pożyczkodawca/Obligatariusze nie wyrazili i nie wyrażą zgody na zwolnienie z długu, potrącenie, odnowienie lub żadną inną istniejącą formę umorzenia przedmiotowych zobowiązań. Istniejące zobowiązania nie są i nie będą przedawnione na moment wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców. Po zakończeniu procesu likwidacji, Spółka nie będzie posiadała już żadnego majątku, z którego będzie mogła spłacić pozostałe zobowiązania.

Likwidatorem jest osoba spoza grona dotychczasowych wspólników Spółki (dalej: „Likwidator”), która nie jest powiązana bezpośrednio ani pośrednio z Wnioskodawcą w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Likwidator nie został ustanowiony przez Sąd. Ponadto, wysoce prawdopodobne jest, że do dnia likwidacji, Spółka nie będzie w stanie uregulować w całości powstałych zaległości podatkowych, które ewentualnie mogą się pojawić.

Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca jest w procesie likwidowania Spółki, tj. kończy bieżące sprawy Spółki, ściągane są wierzytelności, wypełniane są zobowiązania i upłynnia się majątek Spółki. Działania te nie będą jednak wystarczające, aby uregulować w pełni zobowiązania z tytułu Pożyczki i Obligacji, w związku z tym na moment wykreślenia Spółki z KRS pozostaną niespłacone zobowiązania.

Pytanie

Czy wartość niespłaconych i nieprzedawnionych zobowiązań z tytułu Pożyczki (w tym kwoty głównej i odsetek), i Obligacji, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych ?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane niespłacone i nieprzedawnione zobowiązania z tytułu pożyczki, odsetek od pożyczki i obligacji, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców z powodu likwidacji Spółki, nie będą stanowić przychodu podatkowego.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia przychodu, lecz określa poszczególne rodzaje wpływów, które stanowią przychód podatkowy dla podatnika podatku CIT. Katalog ten nie jest zamknięty. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”)  przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy podatnik CIT będzie posiadał zobowiązania, które spełnią następujące warunki:

- zobowiązanie zostało umorzone, lub

- zobowiązanie przedawniło się,

- nie jest to pożyczka z Funduszu Pracy

            - to tego rodzaju sytuacja powinna stanowić będzie przysporzenie majątkowe dla Spółki i generować będzie przychód podlegający opodatkowaniu.

Ze wskazanej wyżej zasady wyłączono jednak sytuacje, w których umorzenie lub przedawnienie zobowiązań nie będzie rodziło obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z:

- bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub

- postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub

- realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub

- przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej

  restrukturyzacji.

W świetle ww. przepisów umorzenie zobowiązania dłużnika co do zasady generuje po jego stronie powstanie przychodu w wysokości kwoty umorzonego zobowiązania, z wyjątkiem sytuacji wskazanych w przytoczonym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT. Przesłanki wymienione w art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o CIT nie występują w Spółce.

Nawiązując do art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w ocenie Wnioskodawcy, należy wskazać, że aby powstał przychód podatkowy, kluczowe jest ustalenie czy faktycznie dochodzi do umorzenia lub przedawnienia zobowiązania. Ponadto, czynności te winny prowadzić do faktycznego przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy.

„Umorzenie” nie zostało zdefiniowane w prawie podatkowym, dlatego zasadne jest aby skorzystać ze słownikowego znaczenia tego pojęcia. „Umorzenie” oznacza „zrezygnowanie całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”. Umorzenie może być także rozpatrywane na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm., dalej „Kodeks cywilny”) i identyfikowane jako wygaśnięcie wierzytelności lub zobowiązania. Przepisy Kodeksu cywilnego wskazują, że z wygaśnięciem wierzytelności lub zobowiązań mamy do czynienia przez potrącenie (art. 498 Kodeksu cywilnego), odnowienie (art. 506 Kodeksu cywilnego) lub zwolnienie z długu (art. 508 Kodeksu cywilnego).

Istotne jest zatem ustalenie, czy niespłacenie zobowiązań na moment likwidacji Spółki stanowi którąś z wymienionych wyżej instytucji prawa cywilnego.

Potrącenie

Instytucja potrącenia dotyczy sytuacji gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikiem i wierzycielem i każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony (co do zasady). Skutkuje to częściową/całkowitą kompensatą wzajemnych wierzytelności. Potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie.

Spółka wskazała, że Pożyczkodawca/Obligatariusze nie złożyli, ani też nie planują składać oświadczenia o potrąceniu swojej wierzytelności względem Spółki, a poza tym Spółka nie posiada wierzytelności wobec Pożyczkodawcy/Obligatariuszy. Oznacza to, że na gruncie sytuacji Wnioskodawcy nie dochodzi do potrącenia.

Odnowienie

Odnowienie to umowa między dłużnikiem a wierzycielem, która stanowi, że w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania, dłużnik zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. Skutkuje to umorzeniem dotychczasowego zobowiązania, jednakże na jego miejsce pojawia się nowe.

Z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Pożyczkodawca/Obligatariusze i Spółka zawarły tego rodzaju umowę. W związku z tym należy uznać, że nie wystąpi odnowienie w przypadku Wnioskodawcy.

Zwolnienie z długu

W myśl art. 508 Kodeksu cywilnego do zwolnienia z długu dochodzi gdy z umowy zawartej między wierzycielem a dłużnikiem wynika, że wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik takie zwolnienie przyjmuje. W efekcie czego zobowiązanie wygasa. Wobec powyższego, konieczne jest wyrażenie zgody przez dłużnika potwierdzające, że wierzyciel zwalnia go z długu. Brak zgody oznacza, że nie będzie to zwolnienie z długu, a co za tym idzie, nie będzie to umorzenie. W analizowanym przypadku wygaśnięcie zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie wskutek ustania jej bytu prawnego, bez zawierania jakiejkolwiek umowy z którymkolwiek z wierzycieli i w szczególności bez wyrażania zgody na umorzenie owych zobowiązań przez Spółkę.

Co więcej, zwolnienie z długu może być zarówno odpłatne jak i nieodpłatne. Brak odpłatności oznaczałby powstanie przychodu podatkowego po stronie dłużnika w wysokości wartości umorzonego zobowiązania. W konsekwencji, przychód podatkowy powstałby, jeżeli do umorzenia doszłoby w drodze nieodpłatnego zwolnienia z długu, na które dłużnik wyrazi zgodę.

W sytuacji Wnioskodawcy, Pożyczkodawca/Obligatariusze (wierzyciele) nie wyrazili woli zwolnienia dłużnika z długu. Tym samym Spółka nie mogła wyrazić zgody na zwolnienie z długu. Oznacza to, że również instytucja zwolnienia z długu nie ma miejsca w sprawie Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę wyjaśnione wyżej instrumenty, w których dochodzi do umorzenia zobowiązania, należy wskazać, że jeśli te przesłanki nie zostały spełnione, to ostatecznie nie miało i nie będzie mieć miejsca umorzenie zobowiązań. Najistotniejsze jest zatem, że nie dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wymienionych powyżej metod umorzenia przewidzianych w przepisach Kodeksu cywilnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że Spółka nie powinna rozpoznawać przychodu z tytułu niespłaconych zobowiązań na moment likwidacji, bowiem sytuacja ta nie stanowi umorzenia zobowiązań. Zatem nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) omówiony powyżej, zgodnie z którym przychodem są m.in. umorzone zobowiązania.

Powyższe stanowisko jest także licznie prezentowane przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził powyższe w następujących interpretacjach indywidualnych:

- z 27 sierpnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.175.2021.1.ASK,

- z 6 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.37.2021.1.KL,

- z 1 kwietnia 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.52.2021.1.AG,

- z 12 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.421.2020.2.OK,

- z 26 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.451.2020.2.KS,

- z 4 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.453.2020.1.IZ,

- z 8 maja 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.85.2020.1.PP/RK.

Na marginesie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w przepisach Kodeksu spółek handlowych, brak jest przepisów, które wprost regulowałyby sytuację wykreślenia z KRS Spółki po jej likwidacji, pomimo istnienia niezaspokojonych zobowiązań. Niemniej w orzecznictwie sądowym wyrażany jest pogląd o dopuszczalności wykreślenia spółki z KRS w takim przypadku. W wyrokach Sądu Najwyższego wskazuje się, że brak takich jednoznacznych regulacji nie jest przesłanką do tego by uznać, że uniemożliwia to wykreślenie z rejestru przedsiębiorców spółki niezdolnej do działania i niemającej majątku. Likwidacja jest ukończona wówczas, gdy w majątku spółki nie ma już żadnych składników majątkowych i okoliczność ta zostanie stwierdzona sprawozdaniem likwidacyjnym. Pomimo, iż na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców KRS, Spółka nadal będzie posiadała nieuregulowane zobowiązania, a jej wierzyciel nie zostanie zaspokojony, możliwe będzie wykreślenie jej z ww. rejestru, a tym samym zakończenie jej istnienia.

Sąd Najwyższy w wielu orzeczeniach wyraził pogląd, że możliwe jest wykreślenie spółki z o.o. z rejestru także wtedy, jeśli nie ma ona majątku na wypełnienie w toku postępowania likwidacyjnego wszystkich jej zobowiązań i pozostaną one niezaspokojone (sygn. akt II CSK 240/07). Sąd Najwyższy zauważył, że wykreślenie spółki z rejestru nie jest równoznaczne ze zwolnieniem jej ze zobowiązań, bez potrzeby zaspokajania wierzycieli. Podobnie Sąd Najwyższy stwierdził w orzeczeniach: sygn. akt  IV CK 256/02, sygn. akt II CSK 136/06, sygn. akt V CSK 440/13.

Biorąc zatem pod uwagę możliwość wykreślenia z rejestru spółki mającej niezaspokojone zobowiązania należy stwierdzić, że takie działanie nie może być zakwalifikowane jako umorzenie zobowiązania (nieodpłatne zwolnienie z długu) i w konsekwencji nie może skutkować powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki. Zdarzenie powodujące powstanie przychodu podatkowego musi zaistnieć do majątku podatnika, przy czym z chwilą wykreślenia z rejestru spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka - podatnik przestaje istnieć (wpis do Krajowego Rejestru Sądowego ma bowiem charakter konstytutywny), także jako podatnik. W tej sytuacji przestanie zatem istnieć podmiot podatku, jako jednego z koniecznych elementów konstrukcyjnych podatku - niemożliwe jest zatem w konsekwencji zmaterializowanie zobowiązania podatkowego. Niemożliwym byłoby przypisanie Spółce, jako osobie prawnej odtąd nieistniejącej, jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu podatkowego.

Powyższe potwierdzają także sądy administracyjne przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, sygn. akt I SA/Sz 509/15, z dnia 3 września 2015 r., sąd wyraził pogląd, że „należy w tym miejscu odwołać się do charakteru postępowania likwidacyjnego w spółkach kapitałowych, unormowanego w przepisach k.s.h. Zarówno bowiem z art. 286 § 2 k.s.h. (w przypadku sp. z o.o.) jak i z art. 474 § 2 k.s.h. (dotyczy spółki akcyjnej) wynika, że wydanie majątku wspólnikom/akcjonariuszom zasadniczo jest ostatnią czynnością poprzedzająca wykreślenie spółki z rejestru, kiedy już zaspokojeni i zabezpieczeni zostali wierzyciele. Pozostały majątek dzieli się w stosunku do posiadanych przez wspólników udziałów, lub dokonanych przez akcjonariuszy wpłat na kapitał zakładowy. A zatem wbrew stanowisku prezentowanemu we wniosku, zakończenie procesu likwidacji i wykreślenie z KRS wierzyciela nie musi oznaczać braku wierzyciela. W ocenie Sądu, wbrew stanowisku Organu, proces likwidacji Spółki (wierzyciela) nie oznacza wygaśnięcia zobowiązania cywilnoprawnego. ”

Wnioskodawca pragnie także dodać, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT przychodami są wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Zdaniem Wnioskodawcy, zasada ta nie powinna znaleźć zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ zobowiązanie jakim jest Pożyczka i Obligacje nie posiadają cechy „nieodpłatności”, co oznacza, że nie dojdzie do nieodpłatnego przekazania Spółce praw lub środków pieniężnych. Ponadto, w związku z przyszłym zakończeniem likwidacji i wykreśleniem Spółki z rejestru przedsiębiorców, Spółka nie otrzyma nieodpłatnego (lub częściowo odpłatnego) realnego przysporzenia.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w opisie zdarzenia przyszłego nie miało i nie będzie mieć miejsca umorzenie zobowiązań. Oznacza to, że Spółka nie powinna rozpoznawać przychodu z tytułu niespłaconych zobowiązań na moment likwidacji, bowiem sytuacja ta nie stanowi umorzenia zobowiązań. W szczególności nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Nadmienić przy tym należy, że w zakresie dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.