w zakresie ustalenia, czy rok obrotowy 2020, który rozpoczął się 20 września 2019, a zakończył 31 grudnia 2020 można uznać za rok rozpoczęcia działalności, a lata 2021 i 2022 za kolejne dwa lata następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, w rozumieniu art. 28e i art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie  art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rok obrotowy 2020, który rozpoczął się 20 września 2019, a zakończył 31 grudnia 2020 można uznać za rok rozpoczęcia działalności, a lata 2021 i 2022 za kolejne dwa lata następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, w rozumieniu art. 28e i art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy rok obrotowy 2020, który rozpoczął się 20 września 2019, a zakończył 31 grudnia 2020 można uznać za rok rozpoczęcia działalności, a lata 2021 i 2022 za kolejne dwa lata następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, w rozumieniu art. 28e i art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustalenia, czy wymagane jest zatrudnienie pracownika przez okres 300 dni w okresie wskazanym w art. 28j ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, tj. od drugiego roku podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka począwszy od 2021 r. opodatkowana jest ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych na podstawie art. 28f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka została założona 20 września 2019 r., tym samym rozpoczynając swój pierwszy rok obrotowy, który zakończyła w dniu 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca w dniu 1 września 2021 r. zawarł pierwszą umowę o pracę i planuje zwiększać zatrudnienie co roku o co najmniej 1 etat, przynajmniej do osiągnięcia wielkości wskazanej w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a. Spółka do końca bieżącego roku podatkowego będzie zatrudniała na podstawie umowy o pracę przez okres 121 dni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy rok obrotowy 2020, który rozpoczął się 20 września 2019 r., a zakończył 31 grudnia 2020 r. można uznać za rok rozpoczęcia działalności, a lata 2021 i 2022 za kolejne dwa lata następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, w rozumieniu art. 28e i art. 28j ust. 2 pkt 2?

2. Czy wymagane jest zatrudnienie pracownika przez okres 300 dni w okresie wskazanym w art. 28j ust. 2 pkt 2, tj. od drugiego roku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z definicją roku podatkowego w art. 28e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za rok podatkowy należy uznać rok obrotowy w rozumieniu ustawy

o rachunkowości. Mając na uwadze, że pierwszy rok obrotowy, który rozpoczął się we wrześniu 2019 r. i trwał do 31 grudnia 2020 r. jest zarazem rokiem rozpoczęcia działalności

i pierwszym rokiem podatkowym Wnioskodawcy.

Tym samym należałoby uznać rok 2021 i 2022 jako dwa kolejne lata podatkowe, następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2122), wprowadzone zostały do polskiego systemu podatkowego nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych (dalej: „ryczałt”).

Od 1 stycznia 2021 r. opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Z ryczałtu może skorzystać podatnik, który łącznie spełnia warunki określone w art. 28j ust. 1 updop, tj.:

1) łączne przychody z działalności osiągnięte w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły 100 000 000 zł lub wartość średnich przychodów z działalności, obliczona na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego z okresu opodatkowania ryczałtem, nie przekroczyła 100 000 000 zł, przy czym przychody te są liczone z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług;

2) mniej niż 50% przychodów, o których mowa w pkt 1, pochodzi:

a) z wierzytelności,

b) z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c) z części odsetkowej raty leasingowej,

d) z poręczeń i gwarancji,

e) z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f) ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

g) z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

3) podatnik:

a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami ani akcjonariuszami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami ani akcjonariuszami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

4) prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami albo akcjonariuszami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

5) nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

6) nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

7) złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Zgodnie z art. 28j ust. 2 updop, w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności:

1) warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za spełnione w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem;

2) warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Wartość średnich przychodów, o której mowa w ust. 1 pkt 1 updop, ustala się jako iloraz sumy przychodów wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług, osiągniętych w każdym poprzednim roku podatkowym okresu, o którym mowa w art. 28f ust. 1 albo 2, i liczby tych lat poprzedzających rok podatkowy. Jeżeli rok podatkowy trwa dłużej albo krócej niż 12 następujących po sobie miesięcy, przychód za ten rok ustala się jako iloraz przychodu osiągniętego w tym roku wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług oraz ilorazu liczby dni w okresie opodatkowania ryczałtem i liczby 365 (art. 28j ust. 4 updop).

Jednocześnie, przepisy wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. I tak, w myśl art. 28k ust. 1 updop, przepisów o ryczałcie nie stosuje się do:

1) przedsiębiorstw finansowych, o których mowa w art. 15c ust. 16;

2) instytucji pożyczkowych w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim;

3) podatników osiągających dochody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a;

4) podatników postawionych w stan upadłości lub likwidacji;

5) podatników, którzy zostali utworzeni:

a) w wyniku połączenia lub podziału albo

b) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

c) przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, lub w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

- w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia utworzenia;

6) podatników, którzy:

a) zostali podzieleni przez wydzielenie albo

b) wnieśli tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

      - uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w pierwszym dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

     - składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy od dnia dokonania podziału albo wniesienia wkładu.

Nowy reżim opodatkowania, zgodnie z art. 28f ust. 1 updop, obejmuje okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych wskazany przez podatnika w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 7.

Po zakończeniu okresu czteroletniego, jeśli podatnik spełnia warunki ustawowe, może kontynuować rozliczenia zgodnie z przepisami rozdziału 6b updop, w kolejnym okresie czteroletnim.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka począwszy od 2021 r. opodatkowana jest ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych na podstawie art. 28f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka została założona 20 września 2019 r., tym samym rozpoczynając swój pierwszy rok obrotowy, który zakończyła w dniu 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca w dniu 1 września 2021 r. zawarł pierwszą umowę o pracę i planuje zwiększać zatrudnienie co roku o co najmniej 1 etat, przynajmniej do osiągnięcia wielkości wskazanej w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a. Spółka do końca bieżącego roku podatkowego będzie zatrudniała na podstawie umowy o pracę przez okres 121 dni.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy w zakresie ustalenia:

- czy rok obrotowy 2020, który rozpoczął się 20 września 2019, a zakończył 31 grudnia 2020 można uznać za rok rozpoczęcia działalności, a lata 2021 i 2022 za kolejne dwa lata następujące bezpośrednio po roku rozpoczęcia działalności, w rozumieniu art. 28e i art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- czy wymagane jest zatrudnienie pracownika przez okres 300 dni w okresie wskazanym w art. 28j ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, tj. od drugiego roku podatkowego.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że warunki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych zawiera art. 28j ust. 1 ustawy

o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do części obowiązków wynikających z powyższego przepisu, w oparciu o art. 28j ust. 2 updop, z preferencji skorzystać mogą podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z treścią art. 28j ust. 2 updop, w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności:

1) warunek dotyczący limitu przychodów oraz ich struktury określony w art. 28j ust. 1 pkt 1 i 2 updop uznaje się za spełniony w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem;

2) warunek dotyczący zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 updop nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących, z tym że począwszy od drugiego roku podatkowego podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie.

Należy zauważyć, że ww. przepis odnosi się ogólnie do podatników rozpoczynających prowadzenie działalności i nie zawiera negatywnego katalogu wyłączającego zastosowanie tej regulacji do podatników, rozpoczynających prowadzenie działalności w określony sposób.

Podatnicy traktowani są jako rozpoczynający działalność gospodarczą, jeżeli nie prowadzili takiej w roku poprzedzającym rok rozpoczęcia obecnej.

Ponadto należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dzień rozpoczęcia działalności”. Niemniej, na gruncie prawa podatkowego należy utożsamiać to pojęcie z dniem powstania podatnika.

Wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych  może zostać dokonany począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2020 r.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 updop, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 updop). W przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność (art. 8 ust. 2a updop).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależniają zatem sposób prawidłowego ustalenia pierwszego roku podatkowego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności.

Rokiem podatkowym podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych jest rok obrotowy w rozumieniu przepisów o rachunkowości (art. 28e updop).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności, który należy utożsamiać z dniem powstania podatnika, do:

- końca roku kalendarzowego, jeżeli rokiem podatkowym jest rok albo

- ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych - jeśli rokiem podatkowym jest inny rok niż kalendarzowy albo

- końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność - w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, gdy podatnik zdecydował się na wydłużenie pierwszego roku podatkowego.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwał od dnia 20 września 2019 r. do 31 grudnia 2020 r.

Zatem, skoro jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej od 20 września 2019 r., to do Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowanie art. 28j ust. 2 pkt 2 updop. Przepis art. 28j ust. 2 pkt 2 updop ma bowiem zastosowanie do podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą, a w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest podmiotem rozpoczynającym działalność gospodarczą, ponieważ w 2021 r. kontynuuje działalność, którą rozpoczął w 2019 r. Rok, w którym Wnioskodawca wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych (czyli w 2021 r.) jest drugim rokiem po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określonym pytaniem nr 1  jest nieprawidłowe.

Tym samym odniesienie się do stanowiska w zakresie pytania nr 2 dot. kwestii zatrudnienia pracownika w kontekście podmiotu rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)   - z zastosowaniem art. 119a;

2)   - w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)   - z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. 

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie  ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.