1) Czy płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce (podatkowi u źródła) po stronie S, zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku? 2) Czy cena należna Spółce od S za nabyte przez S Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie zbycia Wierzytelności? 3) Czy w przypadku uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności, Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodu obejmujące: a) wartość kapitału pożyczki - przy czym, aby wyliczyć wartość kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwotę zbywanego kapitału pożyczki, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość kapitału pożyczki w wartości nominalnej tej wierzytelności pożyczkowej; kosztem uzyskania przychodu będzie kwota niespłaconego kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki; b) opłaty przygotowawcze i opłaty miesięczne - w pełnej wysokości, pod warunkiem, że wartość tych opłat zostanie uprzednio zarachowana przez Spółkę jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny?

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1)płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce (podatkowi u źródła) po stronie S, zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku,

2)cena należna Spółce od S za nabyte przez S Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie zbycia Wierzytelności,

3)w przypadku uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności, Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodu obejmujące:

a)wartość kapitału pożyczki - przy czym, aby wyliczyć wartość kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwotę zbywanego kapitału pożyczki, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość kapitału pożyczki w wartości nominalnej tej wierzytelności pożyczkowej; kosztem uzyskania przychodu będzie kwota niespłaconego kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki;

b)opłaty przygotowawcze i opłaty miesięczne - w pełnej wysokości, pod warunkiem, że wartość tych opłat zostanie uprzednio zarachowana przez Spółkę jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 29 marca 2022 r. (wpływ 30 marca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Inicjator” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie (…). W związku z udzielanymi pożyczkami Inicjator jest uprawniony do otrzymania w szczególności, spłat kapitału pożyczki, zapłaty opłat przygotowawczych, opłat miesięcznych i odsetek od pożyczkobiorców (łącznie: „Wierzytelności”).

Inicjator rozważa zawarcie umowy sekurytyzacji z zagraniczną spółką celową („S”).

S:

(1)Posiada siedzibę w Luksemburgu.

(2)Podlega w Luksemburgu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągnięcia.

(3)Nie prowadzi działalności za pośrednictwem zakładu zagranicznego („PE”) w Polsce.

(4)Jest zarejestrowana dla celów VAT w Luksemburgu.

(5)Nie jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

(6)Nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Inicjator:

(1)Jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce.

(2)Podlega w Polsce opodatkowaniu CIT od całości dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania.

(3)Jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce.

(4)Nie jest zarejestrowany dla celów VAT w Luksemburgu.

(5)Nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Luksemburgu.

Na podstawie umowy sekurytyzacji, Inicjator będzie zbywał za wynagrodzeniem na rzecz S pakiety Wierzytelności (z uwzględnieniem opłat przygotowawczych oraz opłat miesięcznych należnych za cały okres trwania danej umowy pożyczki). Celem umowy sekurytyzacji jest zapewnienie Inicjatorowi finansowania i poprawa płynności finansowej.

Umowa sekurytyzacji będzie oparta na następujących założeniach:

(1)Przeniesienie Wierzytelności nastąpi w wykonaniu ramowej, odnawialnej umowy zawartej pomiędzy Inicjatorem i Wnioskodawcą. Inicjator będzie dokonywał cesji Wierzytelności w ustalonych terminach (np. co tydzień lub co miesiąc).

(2)Wierzytelności będą spełniać ustalone wcześniej kryteria kwalifikujące je do sekurytyzacji (eligibility criteria). W szczególności, przedmiotowe Wierzytelności będą Wierzytelnościami tzw. performującymi, czyli niestanowiącymi wierzytelności nieściągalnych ani zagrożonych nieściągalnością.

(3)W zamian za nabyte Wierzytelności, S będzie zobowiązana do zapłaty ceny nabycia.

(4)Wierzytelności zostaną przeniesione wraz z należnościami ubocznymi (zarówno o charakterze pieniężnym, jak i niepieniężnym).

(5)W celu sfinansowania nabycia Wierzytelności, S wyemituje obligacje (senior notes). S wyemituje również obligacje podporządkowane (subordinated notes). Zarówno obligacje, jak i obligacje podporządkowane, będą wyemitowane na podstawie prawa angielskiego. Zabezpieczenie obligacji ustanowione na rzecz obligatariuszy będą stanowiły, w szczególności, (i) aktywa S, w tym Wierzytelności oraz (ii) akcje (udziały) S.

(6)Obligacje pozwolą na sfinansowanie części ceny nabycia Wierzytelności. Obligatariusze dokonają płatności na poczet obligacji na rzecz S, a S następnie przeleje te kwoty na rzecz Spółki jako wynagrodzenie za nabyte Wierzytelności.

(7)Obligacje zostaną wyemitowane na rzecz obligatariuszy będących podmiotami niepowiązanymi. Natomiast obligacje podporządkowane zostaną objęte przez Inicjatora ze względu na unijne przepisy wymagające od inicjatora sekurytyzacji (tu: Inicjatora) zachowania określonego procentu ryzyka w odniesieniu do spłaty Wierzytelności.

(8)Inicjator i Wnioskodawca zawrą umowę o administrowanie Wierzytelnościami, na podstawię której Inicjator będzie działać jako administrator (servicer) Wierzytelności. Na podstawie umowy o administrowanie Wierzytelnościami Inicjator będzie zobowiązany do obsługi, przyjmowania płatności i administrowania przeniesionymi Wierzytelnościami, do przyjmowania spłat Wierzytelności w imieniu S i do wykonywania wszystkich wynikających z tego obowiązków w taki sposób i z zachowaniem tej samej staranności, jak w przypadku obsługi własnych wierzytelności. W szczególności, Inicjator będzie świadczył następujące usługi:

(a)przyjmowanie wszelkich płatności dokonywanych przez pożyczkobiorców;

(b)identyfikowanie płatności i kwot płatności;

(c)przekazywanie kwot płatności na rzecz S;

(d)prowadzenie ewidencji w odniesieniu do Wierzytelności i przygotowywanie okresowych raportów dla S;

(e)prowadzenie ewidencji dla celów podatkowych;

(f)wsparcie audytorów S i dostarczenie im w uzasadnionym zakresie (i z uwzględnieniem przepisów o ochronie danych osobowych) wymaganych informacji;

(g)w przypadku wyznaczenia administratora zastępczego (back up servicef), przekazanie S i administratorowi zastępczemu ewidencji i dokumentów wymaganych dla wykonania usług przez administratora zastępczego.

(9)W określonych sytuacjach, wyznaczony administrator zastępczy przejmie obowiązki Inicjatora jako administratora Wierzytelności. Taką sytuacją będzie w szczególności upadłość Inicjatora lub zaprzestanie wykonywania przez Inicjatora czynności wynikających z umowy o administrowanie Wierzytelnościami.

(10)Zarówno Inicjator (działający jako administrator Wierzytelności), jak i administrator zastępczy będą uprawnieni do wynagrodzenia za wykonywane usługi.

Jest możliwe, że w pewnych okolicznościach Inicjator będzie zobowiązany do odkupu Wierzytelności, które nie spełniały w momencie przeniesienia ich na rzecz S ustalonych w umowie sekurytyzacji kryteriów. Zobowiązanie do odkupu wystąpi, w szczególności w sytuacji, gdy dana Wierzytelność była tzw. złym długiem lub gdy dana umowa pożyczki była nieważna. Spółka będzie zobowiązana do zapłaty wynagrodzenia z tytułu odkupu Wierzytelności.

Kwoty otrzymane przez Spółkę od pożyczkobiorców tytułem spłat Wierzytelności, przekazane następnie przez Spółkę do S zostaną wykorzystane do zapłaty kosztów działania S, spłaty odsetek i opłat wynikających z obligacji oraz spłaty kwot na rzecz obligatariuszy. Jako obligatariusz podporządkowany, Spółka będzie uprawniona do otrzymania płatności zgodnie z ustaloną hierarchią spłat uwzględniającą: (i) spłatę odsetek naliczonych na obligacjach podporządkowanych i (ii) spłatę kapitału obligacji podporządkowanych. Każda spłata kapitału obligacji podporządkowanych będzie skutkowała zmniejszeniem salda tego kapitału. Po całkowitej spłacie kwot wynikających z obligacji podporządkowanych, dojdzie do ich wygaśnięcia.

Pytania

(1)Czy płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce (podatkowi u źródła) po stronie S, zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku?

(2)Czy cena należna Spółce od S za nabyte przez S Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie zbycia Wierzytelności?

(3)Czy w przypadku uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności, Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodu obejmujące:

(a)wartość kapitału pożyczki - przy czym, aby wyliczyć wartość kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwotę zbywanego kapitału pożyczki, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość kapitału pożyczki w wartości nominalnej tej wierzytelności pożyczkowej; kosztem uzyskania przychodu będzie kwota niespłaconego kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki;

(b)opłaty przygotowawcze i opłaty miesięczne - w pełnej wysokości, pod warunkiem, że wartość tych opłat zostanie uprzednio zarachowana przez Spółkę jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

(1)Płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce (podatkowi u źródła) po stronie S, a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku.

(2)Cena należna Spółce od S za nabyte przez S Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie zbycia Wierzytelności.

(3)W przypadku uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności, Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodu obejmujące:

(a)wartość kapitału pożyczki - przy czym, aby wyliczyć wartość kosztów uzyskania przychodów przypadających na kwotę zbywanego kapitału pożyczki, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość kapitału pożyczki w wartości nominalnej tej wierzytelności pożyczkowej; kosztem uzyskania przychodu będzie kwota niespłaconego kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki;

(b)opłaty przygotowawcze i opłaty miesięczne - w pełnej wysokości, pod warunkiem, że wartość tych opłat zostanie uprzednio zarachowana przez Spółkę jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

UZASADNIENIE

PYTANIE NR 1

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności otrzymywane przez Spółkę od dłużników z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S, będącej nierezydentem podatkowym w Polsce, w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych (tzw. podatkowi u źródła), a zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika tego podatku.

Podstawowe przepisy zawarte w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), które wskazują zakres opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów uzyskanych przez nierezydentów zawarte są w art. 3 ust. 2-5, art. 21 oraz art. 22 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

(1)wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

(2)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

(3)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

(4)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

(5)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Stosownie natomiast do ust. 5 omawianego artykułu, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 Ustawy o CIT.

Powołany powyżej art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT statuuje tzw. zasadę ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Pozostałe powołane przepisy dookreślają, jakiego rodzaju dochody należy uznać za dochody osiągane w Polsce.

Z art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT wynika natomiast, że określone kategorie przychodów (dochodów) (np. odsetki, należności licencyjne, wynagrodzenie za usługi niematerialne, opłaty uzyskiwane przez określone przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej i morskiej, dywidendy, itd.) podlegają opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym przy zastosowaniu odpowiedniej stawki.

W przypadku określonych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT przychodów (dochodów) uzyskiwanych przez nierezydentów, które opodatkowane są w sposób zryczałtowany, obowiązek zapłaty podatku realizowany jest za pośrednictwem płatnika. Stosownie bowiem do art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są, co do zasady, obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e).

Przepisy Ustawy o CIT należy, zdaniem Wnioskodawcy, interpretować w ten sposób, iż płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami nie stanowią odsetek (w rozumieniu art. 21 st. 1 pkt 1 Ustawy o CIT). Odsetki w rozumieniu krajowych przepisów podatkowych są bowiem traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. „Przez odsetki należy rozumieć wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych tylko rodzajowo, jeżeli zostaje ono ustalone według pewnej stopy procentowej, czyli w stosunku do wartości sumy, od której odsetki są pobierane, i w stosunku do czasu użycia tej sumy. Ustawowym tytułem do pobierania odsetek jest m.in. przepis art. 481 k.c., przewidujący obowiązek naliczenia odsetek w razie uchybienia przez dłużnika terminowi świadczenia pieniężnego. Wówczas odsetki należą się za samo opóźnienie, niezależnie od tego, czy dłużnik popadł w zwłokę, oraz bez potrzeby wykazywania przez wierzyciela, iż z tytułu zwłoki poniósł jakąkolwiek szkodę. Odsetki występujące w obrocie gospodarczym mogą stanowić również wynagrodzenie za kredyt (pożyczkę), ustalane jako umowne oprocentowanie z tytułu udzielanych kredytów i pożyczek przez jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania do świadczenia tych usług finansowych. Z drugiej strony u przedsiębiorców wymienione odsetki stanowią cenę kredytu lub pożyczki bądź zysk od oszczędności (depozytów) złożonych w wymienionych jednostkach organizacyjnych.” (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. XII, LEX/el).

W konsekwencji, płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami nie powinny być traktowane jako odsetki w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT. Przekazywane przez Inicjatora środki pieniężne do S, dotyczące w szczególności spłaty Wierzytelności, nie będą miały charakteru odsetkowego, gdyż nie będą stanowiły dochodu z pożyczonych pieniędzy lub korzystania z cudzego kapitału w jakiejkolwiek innej formie, a pomiędzy stronami brakować będzie stosunku dłużnego, z którego wywodzić można by obowiązek zapłaty odsetek. Płatności te będą wynikać z realizacji obowiązków nałożonych na Inicjatora (jako świadczącą usługę administrowania Wierzytelnościami) wynikających z umowy o obsługę sekurytyzowanych Wierzytelności. Na podstawie tej umowy, Inicjator będzie miał obowiązek pobierać spłaty Wierzytelności od dłużników i przekazywać te należności do S. Natomiast S przekaże Inicjatorowi środki pieniężne o charakterze niezwrotnym, ale definitywnym. Inicjator przeniesie bowiem na S własność Wierzytelności, w zamian za co Inicjator zapłaci na rzecz S określone wynagrodzenie. W ten sposób realizuje się również ekonomiczne uzasadnienie dokonywania rozważanych płatności i ich kwalifikacja jako płatności innych niż odsetki (wyłączające zastosowanie art. 26 ust. 2ec Ustawy o CIT).

W efekcie, płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami nie powinny podlegać zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu (tzw. podatkowi u źródła). Tym samym, na Wnioskodawcy nie powinny spoczywać obowiązki płatnika tego podatku, niezależnie od innych cech takich płatności, w tym sposobu dokonywania czy wartości dokonywanych w ciągu roku podatkowego Spółki takich płatności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego (interpretacjach indywidualnych). Tytułem przykładu powołać można m.in.:

(1)interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z 22 lipca 2021 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.193.2021.2.KW) oraz 23 czerwca 2021 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.127.2021.2.KS), który w odniesieniu do sekurytyzacji wierzytelności leasingowych wskazał: „nie można płatności przekazywanych przez Spółkę do S, pochodzących ze spłat Wierzytelności przez leasingobiorców oraz pożyczkobiorców, uznać za należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, ani też za jakikolwiek inny przychód wskazany w tym przepisie. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, płatności dokonywane przez Spółkę do S nie mieszczą się w żadnej z kategorii dochodów wskazanych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p.”;

(2)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Podatkowej z 30 maja 2019 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.146.2019.1.BG), który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy (i odstąpił od uzasadnienia), iż „(... )płatności przekazywane przez Spółkę na rzecz S w wykonaniu obowiązków wynikających z umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie mogą być zakwalifikowane do odsetek, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią one wynagrodzenia za finansowanie udzielone Spółce”;

(3)interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 listopada 2017 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.362.2017.1.MST), która dotyczyła dochodów spółki luksemburskiej uzyskiwanych za pośrednictwem polskiej spółki kapitałowej, występującej w roli serwisera sekurytyzacji, i w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy odnośnie wyłączenia z opodatkowania u źródła w Polsce kwot przekazywanych do spółki z siedzibą w Irlandii z tytułu spłaty wierzytelności pożyczkowych będących przedmiotem sekurytyzacji;

(4)interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 maja 2017 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.53.2017.1.AJ), która dotyczyła dochodów spółki irlandzkiej;

(5)interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej z 15 czerwca 2015 r. (nr IPPB5/4510-321/15-2/PS oraz nr IPPB5/4510-320/15-2/PS), które w pełni potwierdzają wyżej wskazane stanowisko w odniesieniu do obsługi sekurytyzowanych wierzytelności przeniesionych do spółki celowej z siedzibą w Luksemburgu;

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, płatności otrzymywane przez Inicjatora od jego pożyczkobiorców z tytułu spłaty Wierzytelności, które będą przekazywane przez Inicjatora do S w wykonaniu umowy o administrowanie Wierzytelnościami, nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w Polsce (podatkowi u źródła) po stronie S, a na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika tego podatku.

PYTANIE NR 2

Zdaniem Wnioskodawcy, cena należna Spółce od S za nabycie przez S Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie zbycia Wierzytelności.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy o CIT, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Jak wynika z art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Sprzedaż Wierzytelności przez Spółkę na rzecz S będzie niewątpliwie związana z prowadzoną przez Inicjatora działalnością gospodarczą. W związku ze sprzedażą Wierzytelności na rzecz S po stronie Spółki pojawi się roszczenie wobec S o zapłatę ceny za Wierzytelności. Cena ta stanowić będzie przychód należny Inicjatora na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT. Na mocy powołanego art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT, przychód ten Spółka powinna rozpoznać w dacie zbycia Wierzytelności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w poglądach prezentowanych przez organy podatkowe, np.:

(1)interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 marca 2019 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.2.2019.1.SG): „Przeniesienie Wierzytelności przez Spółkę na rzecz Funduszu w ramach Umowy sekurytyzacji spowoduje powstanie przychodu dla Spółki w momencie zbycia praw majątkowych. Zatem w dacie zawarcia Umowy sekurytyzacji dojdzie do zbycia prawa majątkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 3a Ustawy o CIT, wskazującym w jaki sposób należy ustalać datę powstania przychodu z działalności gospodarczej. Przychodem Spółki będzie natomiast wynagrodzenie uzyskane z tytułu przeniesienia Wierzytelności na rzecz Funduszu w ramach transakcji sekurytyzacji, które zostanie określone w Umowach sekurytyzacji zawieranych z Funduszem.”

(2)interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lipca 2014 r. (nr IPPB3/423-544/14-2/JBB): „W przypadku zbycia Wierzytelności przychód podlegający opodatkowaniu powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę co do zasady w momencie zbycia Wierzytelności (chyba że wcześniej Wnioskodawca wystawi fakturę lub otrzyma należność), w wysokości ceny należnej z tytułu zbycia Wierzytelności”),

(3)interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 sierpnia 2013 r. (nr IPPB5/423-419/13-3/PS): „Ponieważ dochodzi do sprzedaży praw majątkowych zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, zgodnie z którym datą powstania przychodu ze zbycia praw majątkowych jest dzień zbycia danego prawa. Może to być oczywiście dzień, w którym jednocześnie następuje zapłata, ale sam obowiązek rozpoznania przychodu nie jest uzależniony od zapłaty, lecz od zawarcia umowy, której przedmiotem jest zbycie prawa majątkowego."

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, cena należna mu od S za nabyte Wierzytelności stanowić będzie przychód podatkowy Spółki w dacie w dacie zbycia Wierzytelności.

PYTANIE NR 3

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych wart. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem Wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

Natomiast art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT stanowi, ze za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa wart. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się m. in. otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Na gruncie wyżej wyszczególnionych przepisów pożyczki nie rodzą skutków podatkowych, tj. nie jest kosztem uzyskania przychodów wartość udzielonej pożyczki (kapitał) i nie jest przychodem wartość zwróconego kapitału.

Przychodem są odsetki (faktycznie otrzymane), a także opłata przygotowawcza i opłaty miesięczne. W związku z tym, kapitał udzielanych przez Spółkę pożyczek, które w ramach wykonania planowanej umowy o sekurytyzację będą zbyte na rzecz S, nie stanowi przychodu należnego, o którym mowa art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT. Przychód należny, o którym mowa w tym przepisie, mogą stanowić natomiast opłaty wynikające z pożyczki – w przypadku pożyczek udzielanych przez Spółkę opłaty przygotowawcze oraz opłaty miesięczne.

Wnioskodawca wskazuje, ze przepisy Ustawy o CIT nie wyłączają kwoty zbywanej Wierzytelności jako kosztu uzyskania przychodu, wyłączają jedynie możliwość rozpoznania jako kosztu podatkowego straty z tytułu zbycia Wierzytelności (art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy o CIT). Kosztem uzyskania przychodu jest zatem wartość nominalna zbywanych Wierzytelności, która nie przekracza ceny, za jaką zbywane są te Wierzytelności.

Jednocześnie należy podkreślić, że wydatki, jakie Spółka będzie ponosić w związku z udzielaniem pożyczek i kreowaniem w ten sposób w swoim majątku zbywalnego aktywa w postaci Wierzytelności, będą spełniały ogólną definicją kosztów uzyskania przychodów wskazaną w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, bowiem pomiędzy ich poniesieniem a przychodami z cesji Wierzytelności będzie istniał związek, o którym mowa w tym przepisie. Należy również wskazać, że w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu cesji, Wierzytelności będą przenoszone z majątku Wnioskodawcy i aktywa Wnioskodawcy będą ulegały pomniejszeniu. Zdaniem Wnioskodawcy takie uszczuplenie majątku w związku ze zbyciem Wierzytelności również uzasadnia rozpoznanie kosztu uzyskania przychodu.

Wnioskodawca w ramach cesji Wierzytelności będzie przenosił na S zarówno niespłacony kapitał pożyczek, jak i naliczone, a jeszcze niezapłacone przez pożyczkobiorców opłaty (opłaty przygotowawcze, opłaty miesięczne) i uzyskiwał cenę odpowiadającą sumie wartości nominalnej w/w składników Wierzytelności. Ustawa o CIT nie zawiera przepisu szczegółowo regulującego sposób ustalania kosztu podatkowego w sytuacji, gdy zbywana wierzytelność obejmuje różne składniki (kapitał, opłaty). Zdaniem Wnioskodawcy konieczne będzie uwzględnienie w jej rachunku podatkowym zasad opodatkowania odrębnie dla każdego zbywanego składnika Wierzytelność.

(a) Zbywany kapitał pożyczki

W celu obliczenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży składnika Wierzytelności w postaci kapitału pożyczki, Spółka powinna ustalić proporcję, w jakiej pozostaje wartość nominalna kapitału pożyczki w wartości nominalnej tej Wierzytelności pożyczkowej. Kosztem uzyskania przychodu będzie kwota niespłaconego kapitału pożyczki do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki, natomiast wartość kapitału pożyczki w części, w jakiej przekracza wysokość ceny przypadającej proporcjonalnie na kapitał pożyczki (strata) nie będzie stanowiła dla Spółki kosztu podatkowego.

Stanowisko wskazujące na konieczność ustalenia proporcji, w jakiej znajduje się cena Wierzytelności do poszczególnych składników tej Wierzytelności znajduje poparcie także w orzecznictwie. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z 21 listopada 2012 r., sygn. akt II FSK 1509/11, uznał: „Z kolei w każdym przypadku, gdy wierzytelność zbywana przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego będzie niejednorodna (tak jak wskazała we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego, przedstawiając zdarzenie przyszłe, strona skarżąca), tzn., gdy w jej skład wchodzić będą oprócz kwoty niezapłaconego kredytu (pożyczki) także odsetki (w tym odsetki skapitalizowane), kwotą uzyskaną ze sprzedaży tej Wierzytelności należy zaliczyć na poczet spłaty poszczególnych składników Wierzytelności, według proporcji, w jakiej pozostaje kwota uzyskana ze sprzedaży Wierzytelności w skalkulowanej wartości nominalnej Wierzytelności z podziałem Wierzytelności na poszczególne elementy."

Podobne stanowisko zajmują również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach:

(1)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.179.2017.1.KK,

(2)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.175.2017.1.KK,

(3)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2017 r., 0114-KDIP2-3.4010.174.2017.1.KK,

(4)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.80.2017.1.JBB,

(b) Zbywane opłaty

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w związku z udzielaniem pożyczek Spółka będzie naliczać pożyczkobiorcom opiaty (opłaty przygotowawcze, opłaty miesięczne), które Spółka będzie rozpoznawać jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, to wartość tych opłat (uprzednio rozpoznana jako przychody należne) będzie stanowiła dla Spółki koszty uzyskania przychodu w przypadku zbycia Wierzytelności na rzecz S.

Możliwość zaliczenia w/w opiat do kosztów uzyskania przychodów wynika z treści powołanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 39 Ustawy o CIT. W przepisie tym wprowadzono zasady, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu odpłatnego zbycia Wierzytelności.

Jednocześnie wprowadzono wyjątek, iż ograniczenie to nie dotyczy Wierzytelności lub ich części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości zarachowanej jako przychód należny. Z przepisu tego wynika zatem, że wartość Wierzytelności może stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, ze zostanie uprzednio rozpoznana w jego wyniku podatkowym jako przychód należny. W konsekwencji, wartość naliczanych przez Spółkę opłat przygotowawczych i miesięcznych, rozpoznawana przed zbyciem Wierzytelności jako przychód podatkowy, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia Wierzytelności.

Podsumowując, w związku z odpłatnym zbyciem Wierzytelności na rzecz S, Spółka będzie mogła rozpoznać koszty uzyskania przychodu w wysokości:

a)Wartości sprzedanego kapitału pożyczki - do wysokości ceny przypadającej proporcjonalnie na sprzedany kapitał pożyczki;

b)Wartości sprzedanych opłat przygotowawczych i opiat miesięcznych w pełnej wysokości - pod warunkiem, że opłaty te będą przez Spółkę rozpoznane jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

W tym miejscu wskazać należy na aktualne brzmienie przepisów:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe nie miało wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili  i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 wydano/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.