W zakresie ustalenia, czy momentem poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie Zezwoleń, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, jest moment zapłaty tych wydatków zgodnie z metodą kasową i tym samym również ten moment należy przyjąć na potrzeby dyskontowania wydatków kwalifikowanych, o którym mowa w § 7 rozporządzenia SSE.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy momentem poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie Zezwoleń, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE, w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, jest moment zapłaty tych wydatków zgodnie z metodą kasową i tym samym również ten moment należy przyjąć na potrzeby dyskontowania wydatków kwalifikowanych, o którym mowa w § 7 rozporządzenia SSE.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą w X (pow. Y, woj. Z) jest członkiem grupy, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”), prowadzącym działalność gospodarczą polegającą w przeważającej części na produkcji węży ogrodowych i specjalistycznych systemów rynnowych oraz akcesoriów ogrodniczych. Grupa jest jednym z czołowych polskich przetwórców tworzyw sztucznych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch Specjalnych Stref Ekonomicznych - A Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „ASSE") oraz B Parku Technologicznego (dalej: „BPT"; dalej łącznie ASSE oraz BPT jako: „SSE”) na podstawie następujących zezwoleń:

- Zezwolenie nr (….) z xxx r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ASSE;

- Zezwolenie nr (…) z xxx r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej BPT;

- Zezwolenie nr (…) z xxx r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ASSE;

- Zezwolenie nr (…) z xxx r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie BPT;

- Zezwolenie nr (…) z xxx r. na prowadzenie działalności na terenie ASSE

- (dalej razem: „Zezwolenia”).

Spółka, w oparciu o powyższe Zezwolenia, korzysta ze zwolnienia z PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „UPDOP”). Pomoc w ramach zwolnienia z PDOP jest otrzymywana na podstawie poniesionych kosztów kwalifikowanych realizowanej inwestycji.

Pytanie

Czy momentem poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie Zezwoleń, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, jest moment zapłaty tych wydatków zgodnie z metodą kasową i tym samym również ten moment należy przyjąć na potrzeby dyskontowania wydatków kwalifikowanych, o którym mowa w § 7 Rozporządzenia SSE?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy

Momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, kwalifikujących się do objęcia pomocą na podstawie Zezwoleń, w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, będzie moment zapłaty tych wydatków zgodnie z metodą kasową i tym samym również ten moment należy przyjąć na potrzeby dyskontowania wydatków kwalifikowanych, o którym mowa w § 7 Rozporządzenia SSE.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

 1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

 2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

 3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

 4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

 5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

 6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku, gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

- w przypadku przedsiębiorców innych niż mali i średni koszty inwestycji określone w ust. 1 pkt 4 uwzględnia się w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50 % wartości kosztów, o których mowa w ust. 1.

Z językowej (gramatycznej, literalnej) wykładni wskazanego powyżej przepisu wynika zatem, że aby wydatki mogły być uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

- ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;

- ponoszone wydatki muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia;

- wydatki muszą być poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia.

Jednocześnie, należy zauważyć, że zgodnie z treścią § 5 ust. 1 Rozporządzenia SSE zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że powołane powyżej przepisy Rozporządzenia SSE posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie jak należy rozumieć niniejsze pojęcie. W związku z tym, zgodnie z zasadą pierwszeństwa wykładni językowej na gruncie prawa podatkowego (wynikającej m.in. z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z 20 marca 2000 r. (sygn. EPS 14/99) stwierdzającej, że: „wykładnia językowa jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa i zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym”.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia SSE, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z PDOP jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, takich jak:

   - interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 27 stycznia 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.564.2020.1.MBD, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika (odstępując od uzasadnienia prawnego), że dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia SSE, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie. Innymi słowy, momentem poniesienia wydatków inwestycyjnych będących podstawą zwolnienia z PDOP jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty;

   - interpretacja DKIS z 10 listopada 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.440.2020.1.IM w których organ podatkowy potwierdził, że momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, jest chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową), a więc moment faktycznego poniesienia kosztu związanego z daną inwestycją, niezależnie od tego czy na dzień poniesienia takich wydatków środki trwałe będące przedmiotem nowej inwestycji, nie zostały jeszcze oddane do użytkowania, a znajdują się w ewidencji księgowej jako środki trwałe w budowie;

   - interpretacja DKIS z 11 lutego 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.566.2019.1.IZ na gruncie której DKIS uznał następujące stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w całości: zgodnie z powyższym, chwilą definitywnego poniesienia Płatności częściowych w znaczeniu kasowym będzie dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu Płatności częściowych między Spółką, a danym wykonawcą/dostawca będącym uprawnionym do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac czy dostawą środków trwałych. Zatem Płatności częściowe stanowią koszt kwalifikowany inwestycji strefowej w momencie ich rzeczywistej zapłaty;

   - interpretacja DKIS z 11 lutego 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.566.2019.1.IZ, na gruncie której DKIS stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę, w ramach Płatności częściowych, na zakup lub wytworzenie środków trwałych, związane m.in. z poszczególnymi etapami budowy nowych budynków, spełniające warunki określone w Rozporządzeniu SSE, stanowią (będą stanowić) wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty - jest prawidłowe.

Stanowisko organów podatkowych potwierdza więc, że dla oceny kwalifikowalności danego wydatku najważniejszy jest moment poniesienia wydatku stanowiący kluczowy aspekt determinujący moment rozpoznana go jako kwalifikowanego. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że moment oddania środków trwałych do użytkowania nie ma znaczenia dla możliwości rozpoznania środków trwałych jako wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia SSE, w momencie ich zapłaty. Zawarte w § 6 Rozporządzenia SSE, sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków.

Wnioskodawca, zaznacza ponadto, że „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji, dla uwzględnienia wydatku w puli wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą, w rozumieniu Rozporządzenia SSE, nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Momentem poniesienia kosztów inwestycji jest bowiem chwila zapłaty (zgodnie z zasadą kasową).

Potwierdzenie powyższego można znaleźć również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W szczególności należy wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 grudnia 2016 r., wydany w sprawie o sygn. II FSK 3072/16, gdzie Sąd stwierdził, że „podatnik uzyskuje prawo do zwolnienia od podatku w momencie, gdy faktycznie poniesie wydatki na nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.”

Z kolei, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 września 2018 r. w sprawie o sygn. II FSK 2432/17 „w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowanie powyższe należy rozumieć jako faktyczne poniesienie wydatków. Skoro bowiem ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „ponieść” odrębnie na potrzeby danego aktu prawnego, to prawo do uzyskania pomocy publicznej beneficjent powinien uzyskać w momencie, gdy poniesie określone wydatki inwestycyjne, płacąc za zakupione środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Prawidłowość tej wykładni potwierdza także wykładnia systemowa wewnętrzna dokonywana w obrębie rozporządzenia SSE (...). W konsekwencji w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia SSE o wydatkach poniesionych należy mówić wówczas, gdy dochodzi do faktycznego przepływu środków finansowych, a nie jedynie do ich wyrażenia w określonej wartości.”

Spółka wskazuje, że w jej opinii, prawidłowość przedstawionego stanowiska odnosi się również do momentu jaki należy przyjąć na potrzeby dyskontowania wydatków kwalifikowanych, o którym mowa w § 7 Rozporządzenia SSE. Zgodnie ze stanowiskiem Spółki, w przypadku uznania, że momentem poniesienia wydatków, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego, będzie, zgodnie z metodą kasową, moment zapłaty tych kosztów, to taki również będzie moment ujęcia ich dla celów dyskontowania.

W opinii Spółki, za powyższym stanowiskiem wskazują również przepisy dotyczące mechanizmu dyskontowania na co wskazuje § 7 Rozporządzenia, zgodnie z którym do dyskontowania otrzymanej pomocy i wydatków poniesionych od dnia 1 lipca 2008 r. stosuje się określone dla Rzeczypospolitej Polskiej przez Komisję Europejską stopy bazowe powiększone o 100 punktów bazowych dyskontowaną wartość poniesionych wydatków i otrzymanej pomocy określa się według wzoru:

 (...)

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

PV - zdyskontowaną, na dzień wydania zezwolenia, wartość poniesionych wydatków lub otrzymanej pomocy,

F - wartość poniesionych wydatków z dnia ich poniesienia lub otrzymanej pomocy z dnia jej otrzymania,

i - kolejny miesięczny okres dyskontowania,

n - stopę dyskonta, o której mowa odpowiednio w ust. 2-5, wyrażoną w ułamku dziesiętnym, właściwą dla i-tego okresu dyskontowania,

n - liczbę miesięcy, jaka upłynęła od dnia uzyskania zezwolenia na działalność w strefie do dnia poniesienia wydatków lub dnia otrzymania pomocy, przy czym:

   - dniem poniesienia wydatku jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek,

   - dniem otrzymania pomocy jest ostatni dzień miesiąca, w którym udzielono pomocy w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 362),

   - dniem uzyskania zezwolenia jest ostatni dzień miesiąca, w którym wydano zezwolenie.

Zatem, zasadne jest stwierdzenie, że metoda dyskontowania wydatków (poniesionych na podstawie Zezwoleń), w świetle przedstawionej przez Spółkę interpretacji, powinna uwzględniać przyjęcia podejścia kasowego, mając na uwadze argumentację przedstawioną przez Spółkę w treści niniejszego wniosku. Należy również zauważyć, że zgodnie z powyższym przepisem dniem poniesienia wydatku jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek, co oznacza, że momentem dla celów dyskonta należy przyjąć moment poniesienia kosztu w ujęciu kasowym, nie zaś moment wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

Z ostrożności, na koniec Spółka wskazuje, że w jej ocenie, § 6 Rozporządzenia SSE, odwołuje się do zagadnień związanych ze zwolnieniem od podatku dochodowego, zaś ów przepis wraz z art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP, stanowią normatywny przedmiot interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w rozumieniu rozdziału 1a oddziału II ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), dla celów poparcia swoich zapatrywań Wnioskodawca przywołuje poniższy fragment z uzasadnienia wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 10 września 2015 r., o sygn. I SA/Go 290/15, gdzie napisano m.in., że: „Spółka w skardze zauważyła, że doprecyzowanie zasad zwolnienia uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje się w przepisach rozporządzenia strefowego, do których m.in. odsyła ww. art. 17 ust. 1 pkt 34, z czym należy się zgodzić. Podkreślenia bowiem wymaga, że przepisy § 5 oraz § 6 rozporządzenia strefowego wprost odwołują się do kwestii dotyczących zwolnienia od podatku dochodowego. Zatem, należy wskazać, że przywołane przepisy § 5 i § 6 rozporządzenia tworzą z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych normę prawną, która stanowi normatywny przedmiot indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu rozdziału 1a działu II Ordynacji podatkowej.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.