W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż wniesienie danego składnika majątkowego do spółki stanowi transakcje w rozumieniu przepisów o cenach transferowych (szerzej wyrok NSA z 8.03.2016 r., II FSK 4000/13, ONSA i WSA 2017, nr 3, poz. 52).

Ustawodawca wyróżnił 4 rodzaje transakcji i na gruncie omawianej regulacji, każda z transakcji winna być przyporządkowana do którejś z kategorii wraz z przypisanym progiem, od którego przedmiotowa transakcja objęta jest obowiązkiem tworzenia dokumentacji cen transferowych:

1) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3) 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4) 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Ani w słowniczku w art. 11a, ani w żadnym innym miejscu ustawy, ustawodawca nie zdefiniował wprost transakcji towarowej. W braku definicji legalnej, posługując się ogólnymi zasadami wykładni, należy rozumieć przedmiotowy zwrot w sposób wynikający z języka potocznego.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w postanowieniu z dnia 7 lipca 2004 r., sygn. SK 69/03, OTK-A 2004/7/75 „Definiowanie pojęć przez ustawodawcę nie musi być równoznaczne z nadaniem im takiego samego zakresu pojęciowego, jaki występuje w przepisie prawnym innego aktu prawnego. Wieloznaczność terminów języka powszechnego wielokrotnie potrafi utrudnić doprecyzowanie pojęcia zastanego, czyli utrudnić poruszanie się adresata prawa po przepisach. Taka sytuacja jest niewskazana szczególnie w przepisach imperatywnych, np. podatkowych. Dlatego też ustawodawca ma prawo, aby pojęcia powszechnie znane występujące w akcie prawnym w innym znaczeniu i kontekście zdefiniować ponownie. [...] Dopiero brak definicji dawałby prawo do jego interpretowania w sposób powszechnie przyjęty w języku potocznym lub określony w innym akcie prawnym”.

W doktrynie prawa wskazuje się, iż: „[...] w sytuacji gdy dany termin został zdefiniowany w języku prawnym, powinniśmy się odwołać nie do reguły języka potocznego, ale do dyrektywy języka prawnego, a zatem nadać mu takie znaczenie, które przypisał mu prawodawca, a nie znaczenie, które ma on w języku potocznym. A contrario, jeśli nie istnieje definicja legalna danego pojęcia, to należy mu nadać takie znaczenie, jakie ma ono w języku prawniczym lub specjalistycznym, i dopiero w razie braku powszechnie akceptowanej definicji tego rodzaju należy się odwołać do jego znaczenia potocznego” (prof. dr. hab. Lech Morawski w Kwartalniku Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, Zeszyt 1/2011, str. 26-27).

W powoływanym już powyżej wyroku z dnia 8 marca 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny utożsamia pojęcie transakcji z pojęciem umowy i wskazuje: Naczelny Sąd Administracyjny jednak pragnie zauważyć, że pojęcie "transakcja" użyte w art. 9a ust. 1 tej ustawy ma już  gruntowane znaczenie zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie. Wskazuje się mianowicie przy odczytywaniu jego znaczenia na konieczność odwołania się do reguł znaczeniowych języka polskiego i sięgnięcia do definicji słownikowych, zgodnie z którymi "transakcja" jest rozumiana jako "zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej, dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań" (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, pkt IV.2 /w:/ Komentarz do art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex/el.; znaczenie to przyjęto za Słownikiem języka polskiego, PWN). Dalej wskazano w cytowanej publikacji, że w ujęciu słownikowym "transakcja" to operacja handlowa albo bankowa typu kupno-sprzedaż, ale na większą skalę także porozumienie, układ w jakiejś sprawie, które jest wynikiem rokowań, przetargów i ustępstw.

Z kolei w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2014 r. sygn. akt II FSK 2849/12 (Lex nr 1620604) przyjęto, że używając określeń "transakcja" i "transakcje", ustawodawca posłużył się naturalnym językiem potocznym. W języku potocznym "transakcja" zasadniczo oznacza: zawarcie umowy w sprawie kupna- sprzedaży czegoś (Słownik poprawnej polszczyzny, praca zbiorowa pod red. W. Doroszewskiego, Warszawa 1973, s. 789; Słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa pod red. J. Tokarskiego, Warszawa 1980, s. 769); zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań (Słownik języka polskiego, pod redakcją M. Szymczaka, Warszawa 1998, t. III, s. 523). W takim ujęciu na gruncie art. 9a ust. 1 i 2 ustawy Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że termin "transakcja" jest synonimem pojęcia "umowa".

Podobne stanowisko co do znaczenia tego pojęcia przyjęto także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt II FSK 3137/14 (CBOSA).

Należy zatem przyjąć, że transakcją w świetle art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) będzie także wniesienie aportu do spółki kapitałowej w formie udziałów lub akcji, zakup (nabycie) udziałów czy objęcie akcji lub udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny”.

Dodając do słowa transakcja słowo towarowa, zwrot ten należy rozumieć jako umowę, której przedmiotem jest towar, rozumiany jako wytwór działania człowieka mający materialny, rzeczowy charakter, możliwy do opisania cechami fizycznymi (np. masa, wymiary zewnętrzne, materiał, z którego został wykonany) i geograficznymi w przypadku działek gruntu. W przypadku aportów rzeczowych, również zawierana jest umowa aportowa na podstawie, której przenoszona jest własność rzeczy. W ramach tej umowy, za zapłatą ceny przenoszona jest własność danej rzeczy. Przedmiotem umowy jest więc towar, w omawianym wypadku jest to grunt, nieruchomość- w postaci stacji uzdatniania wody czy studni oraz urządzenia wodociągowe. Wydawane udziały są jedynie sposobem zapłaty za przekazywaną własność rzeczy. Umowa aportowa ma charakter zbliżony do umowy sprzedaży, ponieważ dochodzi do definitywnego przeniesienia własności danej rzeczy za zapłatą ceny. Rodzaj natomiast odpłatności i jej forma jest tu kwestia wtórną. Dlatego w ocenie Spółki wniesienie aportem SUW i ujęć wody należy zaliczyć do transakcji towarowych, z limitem 10 mln złotych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W myśl art. 11k ust. 2 ustawy o CIT,

lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1)10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;

2)10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;

3)2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;

4)2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy,

ilekroć w Rozdziale o Cenach transferowych jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

a) podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b) podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

‒ten sam inny podmiot lub

‒małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c) spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca)spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb)spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d) podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Powołane przepisy odwołują się do pojęcia transakcji kontrolowanych, których definicja ustawowa zawarta została w art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że:

ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o transakcji kontrolowanej - oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Wskazane przepisy nakładają obowiązki dokumentacyjne na podmioty powiązane w  rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Z opisu stanu faktycznego wynika, że w niniejszej sprawie do transakcji dochodzi pomiędzy podmiotami powiązanymi. Kwestia ta, jako element stanu faktycznego, nie będzie zatem przedmiotem dalszych rozważań.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, przepis ten określa progi dokumentacyjne dla określonych rodzajów transakcji. Istotnymi z punktu widzenia zawieranych transakcji są także dalsze ustępy art. 11k ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 11k ust. 3 ustawy o CIT,

progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

2) strony kosztowej i przychodowej.

Art. 11k ust. 4 ww. ustawy stanowi natomiast, że:

wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, o której mowa w ust. 2-3, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana.

Na podstawie art. 11k ust. 5 ww. ustawy, przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się:

1) jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz

2) kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz

3) metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, oraz

4) inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Jak wynika z powyższego progi ustalone są odrębnie dla każdego zbioru pojedynczych transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym - co oznacza, że wartości pojedynczych transakcji kontrolowanych o jednorodnym charakterze na potrzeby określenia obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych sumuje się i następnie określa się, do której z kategorii transakcji wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT można zakwalifikować transakcje jednorodne. Po wybraniu kategorii transakcji zsumowaną wartość pojedynczych transakcji kontrolowanych o jednorodnym charakterze odnosi się do progu przewidzianego dla danej kategorii transakcji. Aby więc prawidłowo ustalić obowiązki dokumentacyjne konieczne jest nie tylko ustalenie jednorodnej transakcji kontrolowanej ale również jednoznaczne ustalenie kategorii, do której powinna zostać zakwalifikowana dana transakcja kontrolowana.

Sp. z o.o. (dalej Spółka), jest jednoosobową spółką prawa handlowego Gminy (…) (dalej Gmina). Spółka została utworzona głównie w celu realizacji jednego z zadań własnych Gminy, tj. zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków z terenu gminy. W roku 2021 r. Gmina wniosła do Spółki w drodze aportu niepieniężnego dwie stacje uzdatniania wody (dalej SUW). W skład każdej ze stacji uzdatniania wody wchodzi nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem technicznym, w którym znajdują się urządzenia służące wydobyciu i uzdatnianiu wody i infrastruktura towarzysząca m.in. zespoły zbiorników wody pitnej, podziemne zbiorniki na popłuczyny, komora zasuw, studnie głębinowe itd. Ujęcie wody to działka gruntu, na której umiejscowiono 3 studnie wraz z dwoma pompami głębinowymi oraz wodociągowym rurociągiem technologicznym wody surowej wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Łącznie wartość aportów niepieniężnych wniesionych przez Spółę do Gminy (winno być: przez Gminę do Spółki) w roku 2021 r. wyniosła 3 244 818,00 zł.

Zgłoszone wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zakwalifikowania transakcji wniesienia aportów niepieniężnych do kategorii transakcji towarowej wskazanej w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT.

Jak słusznie zauważyli Państwo pojęcie „transakcja kontrolowana” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT. Jednocześnie ustawa nie zawiera definicji pojęcia „transakcja”. Definicji takiej nie zawierają także przepisy prawa cywilnego, zatem należy stwierdzić, iż pojęcie to nie posiada definicji legalnej. W tym stanie rzeczy, zgodnie z powszechnie przyjętą dyrektywą wykładni językowej, pojęciom użytym w przepisach, a nie posiadającym definicji legalnej, należy przypisać znaczenie, jakie to pojęcie ma w naturalnym języku potocznym. Stąd, zasadne jest odwołanie się do słownikowej definicji tych pojęć (tu: wyrok NSA  z 30 września 2015 r., sygn. akt II FSK 3137/14).

Zgodnie z definicją internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) przez transakcję należy rozumieć „operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług”, „umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też zawarcie takiej umowy”.

Na potrzeby interpretacji przepisów rozdziału 1a ustawy o CIT – pojęcie „transakcja” zostało szeroko zaprezentowane w wyroku z 8 marca 2016 r, sygn. akt II FSK 4000/13, wskazanym również przez Spółkę, w którym NSA utożsamia pojęcie transakcji z pojęciem umowy i dowodzi, że: „użyte w art. 9a ust. 1 tej ustawy ma już  ugruntowane znaczenie zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie. Wskazuje się mianowicie przy odczytywaniu jego znaczenia na konieczność odwołania się do reguł znaczeniowych języka polskiego i sięgnięcia do definicji słownikowych, zgodnie z którymi "transakcja" jest rozumiana jako "zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej, dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań" (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, pkt IV.2 /w:/ Komentarz do art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex/el.; znaczenie to przyjęto za Słownikiem języka polskiego, PWN). Dalej wskazano w cytowanej publikacji, że w ujęciu słownikowym "transakcja" to operacja handlowa albo bankowa typu kupno-sprzedaż, ale na większą skalę także porozumienie, układ w jakiejś sprawie, które jest wynikiem rokowań, przetargów i ustępstw. (...)

Należy zatem przyjąć, że transakcją w świetle art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) będzie także wniesienie aportu do spółki kapitałowej w formie udziałów lub akcji, zakup (nabycie) udziałów czy objęcie akcji lub udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny”.

W związku z powyższym, każde wniesienie aportu do spółki powiązanej będzie uznane za transakcję kontrolowaną.

Jednocześnie ustawa o CIT nie zawiera również definicji pojęcia „towar”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego przez „towar” należy rozumieć wytwór pracy ludzkiej zaspokajający jakąś potrzebę człowieka, produkowany na sprzedaż. Stąd, powyższa definicja „towaru” jest rozumiana szeroko i obejmuje wszystkie aktywa materialne.

Dokonując oceny, do której kategorii powinna zostać zakwalifikowana transakcja wniesienia aportu należy wskazać na objaśnienia TPR wydane do rozporządzenia Ministra Finansów z 21 grudnia 2018 r. w sprawie informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2487 ze zm.), w których wskazano, że podatnicy zobowiązani są zakwalifikować przeprowadzane transakcje do poszczególnych „Kategorii transakcji”  i w ramach tych kategorii przypisać transakcje do odpowiednich kodów (zgodnie z ich ujęciem w lokalnej dokumentacji cen transferowych). W kategorii „transakcje związane z obrotem towarowym” (sprzedaż/zakup towarów) nie zostały wskazane transakcje wniesienia aportu, co jednoznacznie wyklucza ujęcie takich transakcji jako „towarowych”. Natomiast transakcje aportowe (wniesienie/otrzymanie aportu) zostały ujęte w kategorii „transakcje dotyczące aktywów” (transakcje kapitałowe). Zatem, ustawodawca wyraźnie rozróżnia ten rodzaj transakcji kontrolowanej. Z tego względu do transakcji towarowych zaliczane są tylko transakcje związane z działalnością gospodarczą dotyczące zakupu/sprzedaży towarów w obrocie produkcyjno-dystrybucyjnym. Jednak w tej kategorii transakcji nie zostały ujęte transakcje wniesienia/otrzymania aportu.

Stąd, transakcje wniesienia aportu na gruncie przepisów dotyczących dokumentacji cen transferowych należy kwalifikować  z punku widzenia skutków prawnych, jakie te transakcje powodują (np. zwiększenie aktywów, podwyższenie kapitału), a nie jak wskazuje Spółka –  przez pryzmat materialny wnoszonego majątku. Określenie, czy jest to aport mający charakter materialny (rzecz) czy też charakter niematerialny z punku widzenia obowiązku dokumentacyjnego i informacyjnego cen transferowych – jak to wyraźnie wynika z ww. objaśnień TPR – pozostaje bez znaczenia dla określenia kategorii transakcji kontrolowanej.

W związku z tym, nie można uznać transakcji wniesienia aportu jako transakcji o charakterze towarowym, jak Państwo uważają. Charakter transakcji wniesienia aportu z całą pewnością nie pozwala też zaliczyć jej do kategorii transakcji finansowej, czy też usługowej, stąd należy stwierdzić, że wniesienie aportu stanowi transakcję inną określoną w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, dla której próg dokumentacyjny wynosi 2 000 000 zł.

W konsekwencji powyższego Państwa stanowisko dowodzące, że przedmiotowe aporty należy kwalifikować jako transakcje towarowe zgodnie z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym,

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).