czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT wydatków na przeprowadzenie wskazanych w stanie faktycznym działań marketingowych oraz udziału klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z akcją marketingową MB Safety Experience oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy, natomiast jest prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 31 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT wydatków na przeprowadzenie wskazanych w stanie faktycznym działań marketingowych oraz udziału klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 30 i 31 marca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest autoryzowanym dealerem w zakresie sprzedaży samochodów, części, akcesoriów oraz serwisu renomowanej marki samochodów. Spółka pełni funkcję dealera na podstawie umowy o współpracy z krajowym dystrybutorem ww. marki (dalej: „Dystrybutor”). Spółka jest rezydentem podatkowym w Polsce.

Zgodnie z umową z Dystrybutorem Spółka jest uprawniona do otrzymania tzw. bonusów jakościowych pod warunkiem spełnienia określonych warunków. Jednym z bonusów jakościowych jest bonus za aktywność marketingową dealera. Ten bonus jest rozliczany kwartalnie. W przypadku nie uzyskania bonusu w danym kwartale nie ma możliwości jego nadrobienia/zwiększenia poprzez poprawiony wynik w następnym kwartale. Płatność jest niezależna od wyników sprzedaży, ale jej wysokość oparta jest na sprzedaży zrealizowanej w danym kwartale. Płatność bonusu wyłączenie w przypadku realizacji 100% aktywności marketingowej w danym kwartale.

Dystrybutor określa jakie aktywności marketingowe zrealizować powinien dealer w danym okresie i następnie dokonuje rozliczenia dealera z tych aktywności.

Przykładowo w danym kwartale 2021 r. Dystrybutor wymagał przeprowadzenia następujących działań marketingowych:

- Lokalna kampania reklamowa dotycząca wprowadzenia nowych modeli samochodów,

- Przeprowadzenie niestandardowej akcji promocyjnej w social media, zwłaszcza w zakresie premiery nowego modelu samochodu,

- Przeprowadzenie premiery nowego modelu samochodu w salonie albo poza nim,

- MB Safety Experience - udział dealera w programie eventów organizowanych przez Dystrybutora (warunek wypłaty bonusa: pisemne zgłoszenie oraz udział Klientów, koszty oraz minimalna liczba zgłoszeń jest potwierdzana instrukcją marketingową),

- Administrowanie rozwiązaniem Online Test Drive Booking - ustalenie procesu obsługi zapytań klientów przez narzędzie online.

W każdym przypadku warunkiem wypłaty bonusu jest udokumentowanie wydatków na przeprowadzenie danego działania oraz przedstawienie dokumentacji zdjęciowej/filmowej jak również zapewnienie kontynuacji danej akcji.

Wnioskodawca ponosi koszty przeprowadzenia działań marketingowych jak również zdarzenia marketingowego - uczestnictwa klientów w programie szkoleniowym (w tym ostatnim przypadku otrzymuje faktury kosztowe od Dystrybutora).

Przeprowadzenie wszystkich wymaganych przez Dystrybutora aktywności jest podstawą i ma wpływ na wypłatę bonusu jakościowego. Płatność bonusu jest wyłącznie w przypadku realizacji przez dealera 100% aktywności marketingowych w danym okresie. Płatność bonusu jakościowego jest niezależna od wyników sprzedaży. W przypadku nie uzyskania bonusu w kwartale nie ma możliwości jego nadrobienia w następnych okresach. Wnioskodawca stara się uzyskać jak najwięcej bonusów jakościowych - w czasach zwiększającej się konkurencji na rynku motoryzacyjnym bonusy stanowią istotny element przychodów dealerów samochodowych często decydujący o zyskowności i rentowności prowadzonej działalności.

W związku z tym Wnioskodawca ponosi koszty przeprowadzania działań marketingowych i uczestnictwa klientów programie szkoleniowym w zakresie bezpiecznej jazdy - wydatki na nie stanowią kilka do kilkunastu procent kwoty bonusu jakościowego o którego otrzymanie stara się Wnioskodawca.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 marca 2022 r. wskazaliście Państwo, że:

1. w związku z przeprowadzeniem wskazanych we wniosku działań marketingowych i zdarzenia marketingowego, tj.:

 a) lokalnej kampanii reklamowej dotyczącej wprowadzenia nowych modeli samochodów, Wnioskodawca poniósł wydatki na spoty reklamowe w lokalnych stacjach radiowych, billboardy rozmieszczone w okolicy.

Wydatki marketingowe obejmują:

- działania we własnych social mediach takich jak Facebook, Instagram, LinkedIn,

- kampanie banerowe w wybranych portalach internetowych.

 b) niestandardowej akcji promocyjnej w social media: stworzenie kreacji wraz z dedykowaną stroną internetową (landing page), w celu pozyskania danych osobowych potencjalnych klientów.

c) premiery nowego modelu samochodu w salonie albo poza nim:

   - koszty zamówienia wydrukowanych zaproszeń dla potencjalnych klientów oraz koszty ich wysyłki,

   - koszty wyżywienia uczestników,

   - koszty transportu pojazdów w przypadku wydarzenia poza salonem, np. wydarzenie plenerowe,

   - organizacja wydarzenia przez agencję w tym wynajęcie np. oświetlenia, wynajęcie sceny, nagłośnienia, hostessy, oprawa muzyczna, konferansjer, mobilnej szatni, upominki dla uczestników itp.

d)MB Safety Experience, koszty podróży i uczestnictwa klientów w szkoleniu realizowanym na torze wyścigowym w kraju albo za granicą, w tym koszty noclegów Wnioskodawca pokrywa w całości lub częściowo.

e)administrowania rozwiązaniem Online Test Drive Booking. Administrowanie systemem OTB po stronie dealera przy użyciu centralnie dostarczonego narzędzia informatycznego. Administrowanie polega na zarządzaniu kalendarzem jazd próbnych potencjalnych klientów, którzy dokonali zdalnego zapisu na jazdę wybranym modelem. W każdym salonie w A, B i C wyznaczona została osoba odpowiedzialna za koordynację.

f)uczestnictwa klientów w programie szkoleniowym w zakresie bezpiecznej jazdy. Wydatki związane z udziałem Klientów w treningach/szkoleniach jazdy na torze wyścigowym, podczas których uczeni są technik bezpiecznej jazdy jak również driftu czy sportowej jazdy z wykorzystaniem dostępnych w produktach marki Mercedes-Benz systemów bezpieczeństwa. Koszty podróży i uczestnictwa klientów w szkoleniu realizowanym natorze wyścigowym w kraju albo za granicą w tym koszty noclegów Wnioskodawca pokrywa w całości lub częściowo Wnioskodawca.

2. Ww. wydatki nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy przez Dystrybutora w jakiejkolwiek formie. Okoliczność poniesienia wydatków przez Wnioskodawcę jest uwzględniana przez Dystrybutora przy kalkulacji bonusu przysługującego Wnioskodawcy.

3. Bonus marketingowy zależny jest od wykonania przez Wnioskodawcę wszystkich celów marketingowych określonych przez Dystrybutora. Wysokość bonusu nie jest uzależniona proporcjonalnie od wysokości wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę i nie uwzględnia poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów, ale stanowi kryterium otrzymania bonusu. Podstawą kalkulacji wysokości bonusu jest ilość oraz wartość pojazdów samochodowych sprzedanych w danym okresie.

4. Jeżeli Wnioskodawca nie zrealizuje aktywności marketingowej określonej przez Dystrybutora i w związku z tym nie uzyska bonusu, to Dystrybutor nie zwróci poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków. W zakresie podejmowania starań o uzyskanie bonusu ryzyko poniesienia wydatków w celu zrealizowania celów marketingowych pozostaje po stronie Wnioskodawcy.

5. Wszystkie materiały (akcesoria) przekazywane Klientom podczas eventów są opatrzone logiem marki producenta samochodów, której przedstawicielem na Polskę jest Dystrybutor. Wykorzystywane są także materiały reklamowe przygotowywane na zamówienie Wnioskodawcy, gdzie obok ww. marki umieszczane jest również logo Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT wydatków na przeprowadzenie wskazanych w stanie faktycznym działań marketingowych oraz udziału klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów CIT wydatków na przeprowadzenie wskazanych w stanie faktycznym działań marketingowych oraz udziału klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy jako wydatków mających na celu uzyskanie przychodu w postaci wypłaty przez Dystrybutora na rzecz Spółki bonusu jakościowego.

Warunki zaliczania ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o CIT wprowadza generalną zasadę dotyczącą zaliczania ponoszonych przez podatników wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródło przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei art. 16 ust. 1 ustawy o CIT wprowadza tzw. negatywny katalog kosztów, które pomimo spełnienia warunku opisanego w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższych przepisów, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest, aby:

- spełniał warunek wynikający z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz

- nie był wymieniony wśród wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W opinii Spółki, ponoszone przez nią poszczególne kategorie wydatków na organizację spotkań opisanych w stanie faktycznym spełniają oba warunki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z zacytowanym na wstępie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatek zaliczany do kosztów uzyskania przychodów powinien wykazywać bezpośredni lub pośredni związek z przychodami Spółki. W szczególności powinien on zostać poniesiony w celu:

- osiągnięcia przychodów lub

- zachowania przychodów lub

- zabezpieczenia źródła przychodów.

Zdaniem Spółki ponoszone przez nią poszczególne kategorie wydatków niewątpliwie wykazują ścisły związek z osiąganymi przez nią przychodami, jak również służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródeł przychodów.

W zakresie spełnienia drugiego warunku koniecznego do uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów niezbędne jest, aby dany wydatek nie był wymieniony w tzw. negatywnym katalogu kosztów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na organizację spotkań opisanych we wniosku, nie spełniają kryteriów żadnego z wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W szczególności nie mogą być uznane za wydatki reprezentacyjne, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Powołany powyżej przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie wprowadza definicji pojęcia reprezentacja. W związku z powyższym, próby jego zdefiniowania były wielokrotnie podejmowane przez podatników, organy podatkowe oraz sądy w indywidualnych sprawach podatników. W praktyce, pojawiły się rozbieżności co do rozumienia tego terminu, nawet pomiędzy poszczególnymi składami sędziowskimi Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”). Z jednej strony utożsamiany był on z „okazałością, wytwornością, wystawnością i przepychem”, natomiast z drugiej interpretowany był jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”. W wyroku z 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów (sygn. akt II FSK 702/11) odrzucił możliwość definiowania terminu reprezentacja jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, uznając że: „wyjaśnić należało, że kryteria wyprowadzone z przepisów o przedstawicielstwie nie mogły w ocenie składu orzekającego zostać uznane za przydatne do wskazania kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. (...) Termin ten związany jest zatem z pewnymi czynnościami faktycznymi (np. spotkanie z kontrahentem w restauracji i zjedzenie wspólnie posiłku), a nie reprezentacją w sensie prawnym”. Sąd ten nie zgodził się również, aby o zaliczeniu danych wydatków do kosztów reprezentacji decydowały takie cechy, jak okazałość, wytworność, wystawność, czy przepych: „Naczelny Sąd Administracyjny w składzie poszerzonym na tle przedstawionego poglądu będącego wynikiem uwzględnienia wykładni językowej zgadza się co do tego, ze każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Natomiast podobnie jak to miało w rozpatrywanej sprawie takimi decydującymi kwalifikatorami nie mogły być ani miejsce świadczenia usług gastronomicznych ani też przypisana im cecha bliżej nie określonej „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”. Powodem odrzucenia tego kryterium wyodrębniania działań reprezentacyjnych stała się jego zbyt duża nieostrość, rodząca ryzyko uzależnienia zakresu zjawisk przypisywanych temu terminowi od indywidualnej, relatywnej oceny osoby dokonującej rozgraniczenia wydatków reprezentacyjnych”. Jednocześnie, poszerzony skład NSA w powyższym wyroku zaproponował wykładnię terminu reprezentacja jako działań nastawionych wyłącznie na wykreowanie pożądanego wizerunku firmy: „Celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności. (...) wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia”. Sąd zwrócił również uwagę, że analizując pojęcie reprezentacji należy mieć na względzie zmieniające się zwyczaje oraz realia gospodarcze: „Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy kierować się w tym zakresie (brak definicji ustawowej oraz wnioski płynące z analizy zmiany poglądów na tle poszczególnych przypadków) posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu”.

Mając na uwadze stanowisko zajęte przez NSA wskazać należy, że Spółka realizuje wskazane w stanie faktycznym działania marketingowe oraz zapewnia udział klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy organizowanym przez Dystrybutora. Prosty rachunek ekonomiczny wskazuje na opłacalność ponoszenia wydatków na Wydarzenia - wydatki na nie stanowią kilka do kilkunastu procent kwoty bonusu jakościowego, o którego otrzymanie stara się Wnioskodawca.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, Spółka stoi na stanowisku, że ponoszone przez nią wydatki związane z organizacją spotkań opisanych we wniosku spełniają wszystkie warunki przewidziane ustawą o CIT, niezbędne do tego, aby można było je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu   podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów lub wydatków, których wysokość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych została ustawowo ograniczona.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy:

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wydatków na przeprowadzenie wskazanych w stanie faktycznym działań marketingowych oraz udziału klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że oceniając, czy Wnioskodawca może zaliczyć poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględnić unormowania art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak już wskazano powyżej, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zatem oceniając, czy dane koszty ponoszone przez podatnika mają charakter reprezentacyjny należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy zauważyć, że wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W piśmiennictwie powoływana jest zazwyczaj definicja słownikowa. Wskazać jednakże należy, że w przeciwieństwie do definicji ustawowej, zamieszczonej w danym akcie prawnym, nie ma jednej i powszechnie obowiązującej definicji słownikowej określonego pojęcia, a pomiędzy poszczególnymi z nich mogą zachodzić różnice w sposobie opisu wyjaśnianego terminu oraz niezbędnych cechach i elementach, które składają się na opis wyjaśniający znaczenie danego pojęcia. O ile w przypadku definicji ustawowej brak zaistnienia jakiegokolwiek jej elementu, czy też spełnienia wynikającego z niej warunku, nie jest możliwe przyporządkowanie danego stanu faktycznego do normy prawnej, w której pojęcie to występuje, to skutek ten nie może być automatycznie stosowany w przypadku posłużenia się definicją słownikową.

Dlatego też w zasadnym jest odwołanie się do etymologii terminu „reprezentacja”, gdzie „repraesentatio” (łac.) oznacza „wizerunek”.

W świetle powyższego, „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13). Podobny pogląd prezentuje też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku siedmioosobowego składu z 16 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11.

Innymi słowy, reprezentacja w odniesieniu do działalności gospodarczej podatnika, to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek zaś to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na zawarcie umowy, nabywanie jego produktów lub usług.

Podobnie jak w przypadku reprezentacji, tak również w odniesieniu do reklamy i promocji brak jest w przepisach podatkowych legalnej definicji tego pojęcia.

Według Słownika języka polskiego pod red. M. Szymczaka (wyd. PWN z 1996 r., tom III, s. 37) reklamą jest „rozpowszechnianie informacji o towarach ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi”. Chodzi więc o zachwalanie produktów, usług czy towarów danego producenta lub sprzedawcy, skłonienie ludzi do ich nabywania.

Pojęcie „reklamy” należy rozumieć jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania, których celem jest kształtowanie popytu, przez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie, a nie innego podmiotu gospodarczego.

Innymi słowy reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, przez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Do reklamy można zatem zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie wiedzy o zaletach i wartości reklamowej firmy (reklama firmy), realizowane poprzez rozpowszechnianie jej logo.

Z kolei promocja oznacza działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu (usługi) lub przedsięwzięcia. Pod pojęciem promocji kryje się więc ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji i obietnic. Promocja stanowi także formę zachęty, skłaniającą do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzającą przychylną opinię o firmie.

Konkludując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy przez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Przenosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki jakie poniósł Wnioskodawca w związku z przeprowadzeniem działań marketingowych, tj.:

1. lokalnej kampanii reklamowej dotyczącej wprowadzenia nowych modeli samochodów, Wnioskodawca poniósł wydatki na spoty reklamowe w lokalnych stacjach radiowych, billboardy rozmieszczone w okolicy. Wydatki marketingowe obejmują:

a)działania we własnych social mediach takich jak Facebook, Instagram, LinkedIn,

b)kampanie banerowe w wybranych portalach internetowych,

2. niestandardowej akcji promocyjnej w social media: stworzenie kreacji wraz z dedykowaną stroną internetową (landing page), w celu pozyskania danych osobowych potencjalnych klientów,

3. premiery nowego modelu samochodu w salonie albo poza nim:

a)koszty zamówienia wydrukowanych zaproszeń dla potencjalnych klientów oraz koszty ich wysyłki,

b)koszty wyżywienia uczestników,

c)koszty transportu pojazdów w przypadku wydarzenia poza salonem, np. wydarzenie plenerowe,

d)organizacja wydarzenia przez agencję w tym wynajęcie np. oświetlenia, wynajęcie sceny, nagłośnienia, hostessy, oprawa muzyczna, konferansjer, mobilnej szatni, upominki dla uczestników itp.,

4. administrowania rozwiązaniem Online Test Drive Booking. Administrowanie systemem OTB po stronie dealera przy użyciu centralnie dostarczonego narzędzia informatycznego. Administrowanie polega na zarządzaniu kalendarzem jazd próbnych potencjalnych klientów, którzy dokonali zdalnego zapisu na jazdę wybranym modelem. W każdym salonie w A, B i C wyznaczona została osoba odpowiedzialna za koordynację, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż ww. wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zauważyć bowiem należy, że działania te zostały przeprowadzone w celach marketingowych (reklamowych). Istotnym dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tych działań jest fakt, że w związku z tymi działaniami, klienci mają możliwość zapoznania się z ofertą Wnioskodawcy. Powyższe okoliczności wskazują, że celem tych wydarzeń była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane przez Wnioskodawcę ww. wydatki poniesione na przeprowadzenie działań marketingowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatki w tym wydatki na upominki dla uczestników o ile nie stanowią one wydatków na alkohol.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z akcją marketingową MB Safety Experience oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy wskazać należy, że ww. wydatki, noszą znamiona reprezentacji. Poprzez organizowanie akcji marketingowej MB Safety Experience oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy Wnioskodawca kreuje swój wizerunek, tworzy wśród wybranych uczestników wrażenie podmiotu profesjonalnego, partnera biznesowego godnego zaufania, kształtuje prestiż i pozytywne postrzeganie swojej firmy przez klientów. Zatem wydatki które poniósł Wnioskodawca w związku z akcją marketingową MB Safety Experience oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy, są wydatkami, których dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z Klientami. Dlatego też, jako koszty reprezentacji, wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy:

- w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z akcją marketingową MB Safety Experience oraz udziałem klientów w programie szkoleniowym dla kierowców z zakresu bezpiecznej jazdy jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.  W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).