1. Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2022 r., wpłynął Państwa wniosek z 8 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 września 2022 r. (data wpływu 21 września 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B, KRS: (…), (dalej: także jako: „Wnioskodawca” bądź „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w przedmiocie, m.in. działalności agencji reklamowych; działalności postprodukcyjnej związanej z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi; działalności fotograficznej. Spółka jest podatnikiem podatku VAT, wpisanym do wykazu podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT.

Wnioskodawca, w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej realizuje na rzecz swoich klientów - przede wszystkim - w B (mieście stanowiącym siedzibę Spółki) szereg usług związanych z grafiką i reklamą. Spółka świadczy aktualnie usługi głównie na rzecz podmiotów zagranicznych, przy czym kontakt odbywa się w przeważającej części za pośrednictwem ich przedstawicieli. Spotkania z przedstawicielami, odbywają się przy tym w różnych miejscach B, co wiąże się z koniecznością częstych dojazdów. Wnioskodawca cały czas poszerza grono swoich klientów, co związane jest z koniecznością uczestniczenia w spotkaniach biznesowych zarówno na terenie miasta B, jak i innych miast w Polsce.

Świadczenie znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy usług, polega w przeważającym zakresie na realizacji projektów graficznych. Wnioskodawca planuje przy tym rozwinięcie zakresu świadczonych usług poprzez realizację także projektów fotograficznych i filmowych, które to projekty związane będą między z innymi koniecznością wyszukiwania miejsc na terenie miasta i jego obrębu, służących realizacji ujęć plenerowych, czy też tworzenia materiałów reklamowych. Rozszerzenie zakresu świadczonych usług, poprzez realizację również projektów fotograficznych i filmowych, podyktowane jest chęcią rozwoju działalności Spółki oraz zwiększeniem jej atrakcyjności na rynku. Z tego też powodu, osoby działające na rzecz Wnioskodawcy, uczestniczą w szkoleniach, które mają na celu budowę ich warsztatu oraz docelowy rozwój Spółki.

Wnioskodawca, w celu usprawnienia realizacji świadczonych przez siebie na rzecz klientów usług oraz poszerzenia ich zakresu, zamierza zakupić środek transportu, jakim jest monocykl elektryczny, tj. jednokołowy pojazd zasilany napędem elektrycznym, którym steruje się za pomocą żyroskopu (dalej jako: „Monocykl”). Koszt zakupu Monocyklu nie powinien przekroczyć kwoty 15 000,00 zł. Wnioskodawca zamierza przedmiotowy zakup zaliczyć jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. jako koszt uzyskania przychodu. Koszt ten Spółka planuje amortyzować w zależności od ceny zakupu jednorazowo albo w dłuższym okresie czasu.

Zakup wskazanego powyżej Monocyklu, usprawnić ma przede wszystkim realizację usług na rzecz klientów w zakresie samego poruszania się po mieście (transport), tj. w celu dotarcia do miejsca świadczenia usług, szkoleń, spotkań, siedziby klienta, wyszukiwania plenerów. Monocykl stanowi alternatywne źródło transportu, które pozwoli Wnioskodawcy na usprawnienie dojazdów poprzez umożliwienie unikania korków, wybierania alternatywnych dróg dojazdu oraz obniży jej koszty (brak konieczności zakupu paliwa, którego cena znacząco w ostatnim czasie wzrosła - co jest faktem notoryjnym), a także pozwoli na uniknięcie konieczności wyszukiwania miejsc parkingowych oraz uiszczania opłat z tego tytułu.

Nie bez znaczenia pozostaje także jego funkcjonalność, polegająca na możliwości złożenia i noszenia w formie „walizki”. Powyższe umożliwi poruszanie się Monocyklem, także w przypadku konieczności realizacji usług w innym mieście poprzez dojazd do środka komunikacji publicznej, (np. pociąg) oraz kolejno z dworca do punktu destynacji.

Monocykl ma również, w ocenie Wnioskodawcy, znaczenie wizerunkowe, gdyż wskazuje na innowacyjne i ekologiczne podejście przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności. Nadto, jego wykorzystywanie w opisanych powyżej celach wpłynie na zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza. Spółka zamierza także wykorzystać Monocykl w celach reklamowych poprzez jego oznakowanie logotypem Wnioskodawcy. Tak oznakowany Monocykl służyć będzie jako reklama przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Ponadto, do obsługi Monocyklu nie jest koniecznym używanie rąk przez osobę sterująca, co pozwala między innymi na obsługę w czasie jazdy sprzętu do fotografowania (którego to efektu nie uzyskano by w przypadku chociażby hulajnogi, czy też roweru). Powyższe pozwoli na zwiększenie konkurencyjności Spółki oraz rozszerzenie wachlarzu świadczonych usług także o takie projekty, jak chociażby relacje wideo uroczystości, czy też wydarzeń sportowych. Biorąc przy tym pod uwagę możliwości techniczne Monocyklu, w przypadku wydarzeń sportowych możliwym będzie stałe utrzymywanie tempa rejestracji audio-video oraz fotograficznych.

Biorąc pod uwagę charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, powyższe pozwoli na realizację ujęć dotychczas nieosiągalnych, a tym samym zwiększy atrakcyjność i konkurencyjność świadczonych usług.

W uzupełnieniu wniosku z 19 września 2022 r., odpowiadając na zadane pytania, Wskazali Państwo m.in, że:

1. Monocykl, który zostanie zakupiony przez Wnioskodawcę, będzie stanowił środek trwały Spółki i zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych,
2. Monocykl, jak wskazano w treści wniosku, stanowić będzie urządzenie, które umożliwiać będzie przemieszczanie się osób działających na rzecz Wnioskodawcy - członków zarządu, prokurentów, pracowników bądź osób współpracujących na podstawie umów cywilnoprawnych, realizujących usługi na rzecz klientów Wnioskodawcy, tj. osób realizujących interesy Spółki. Monocykl jako środek transportu umożliwiać ma sprawne poruszanie się po mieście celem dotarcia do miejsca świadczenia usług, szkoleń, spotkań, siedziby klienta, wyszukiwania plenerów - jako alternatywny środek transportu, pozwalający uniknąć korków, smogu, wyszukiwania parkingów,
3. jak wskazano powyżej, osobami działającymi na rzecz Wnioskodawcy będą przede wszystkim członkowie zarządu, prokurenci, a także pracownicy, czy też osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych realizujących usługi na rzecz klientów Wnioskodawcy. Będą to zatem osoby uprawnione do reprezentacji Spółki, realizujące jej interesy na zewnątrz na podstawie powołania bądź na podstawie zawartych umów ze Spółką (np. umowa o pracę z pracownikiem).

Monocykl wykorzystywany będzie jako środek transportu w zakresie opisanym we wniosku oraz w pkt. 2 powyżej, a także celem bezpośredniego świadczeniu usług poprzez realizację projektów na rzecz klientów Spółki (realizacja opisanych we wniosku „ujęć w ruchu").

Pytanie

Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem wnioskującej, Spółka jest uprawniona do zakwalifikowania wydatku poniesionego na rzecz zakupu przez Wnioskodawcę Monocyklu, gdyż stanowi on koszt uzyskania przychodu w świetle dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku – o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej także jako: „Ustawa”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto, ze wskazanego powyżej przepisu wynika, iż ustawodawca zawarł oprócz przytoczonej definicji pozytywnej kosztów uzyskania przychodu, także definicję negatywną poprzez odwołanie do art. 16 ust. 1 Ustawy. Analizując przytoczoną powyżej definicję kosztów uzyskania przychodów, wskazać należy, iż zawiera ona trzy kryteria, które musi spełnić dany wydatek, by mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu: (1) wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów lub; (2) wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz; (3) poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 10, Warszawa 2022).

Odnosząc się zatem w pierwszej kolejności do wskazanej powyżej „definicji negatywnej” (pkt 3), wskazać należy, iż na próżno szukać w przytoczonym powyżej ust. 1 art. 16 Ustawy wydatku mogącego zostać zakwalifikowanego jako Monocykl. Ustawodawca bowiem nie wymienił takiej kategorii wydatku jako wydatek, który nie można uznać za koszt uzyskania przychodów. Nadmienić przy tym wypada, iż we wskazanym powyżej katalogu wyłączeń, nie znajdują się nadto inne środki transportu takie, jak hulajnogi elektryczne czy rowery.

W związku z powyższym, koniecznym jest zatem ustalenie, czy wydatek poniesiony na rzecz zakupu przez Wnioskodawcę Monocyklu, może zostać uznany jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Tym samym, w pierwszej kolejności należy wskazać, iż aby wydatek był poniesiony w celu uzyskania przychodów ze źródła przychodów, musi być poniesiony w związku z działalnością gospodarczą przez podmiot ponoszący ten wydatek. Przesłanka ta na kanwie niniejszej sprawy wydaje się całkowicie jasna i niewymagająca większego przybliżenia -  Wnioskodawca, jako przedsiębiorca dokonuje nabycia Monocyklu w celu umożliwienia sprawnego transportu osobom działającym na jego rzecz oraz w celu świadczenia usług na rzecz klientów.

Co ważne, należy zaznaczyć, iż opisany powyżej „cel” wcale nie musi się ziścić. W orzecznictwie przyjęto, iż brak skutku w postaci przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów nie dyskwalifikuje danego wydatku jako poniesionego w takim celu. Warunkiem bowiem zakwalifikowania danego wydatku do kosztów nie jest rezultat ale zamierzony cel poniesienia tego wydatku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2003 r., sygn. akt III SA 1652/01; z dnia 1 czerwca 2000 r., sygn. akt SA/Rz 1596/97).

Analizując powyższe, wskazać zatem należy, iż w celu uznania dany wydatek za koszt uzyskania przychodów należy w sposób obiektywny „wykazać”, że może on się przyczynić („ (...) koszt poniesiony w celu (…)) do osiągnięcia przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę w części G niniejszego wniosku, opisu stanu faktycznego w sposób jednoznaczny wynika, iż Monocykl wykorzystywany będzie w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Monocykl służyć będzie zarówno w celach transportowych, jak i bezpośrednio w celu realizacji projektów na rzecz klientów (realizacja, m.in. „ujęć w ruchu”). Powyższe uzasadnia zatem twierdzenie, że wydatek na zakup Monocyklu niewątpliwie może przyczynić się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów.

Podobne stanowisko (…) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zajął w pismach z dnia 12 września 2019 roku, Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.321.2019.2.KU oraz z dnia 4 listopada 2019 roku, Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.369.2019.3.MD, a także Izba Skarbowa w Katowicach w piśmie z dnia 28 sierpnia 2015 roku, Znak: IBPB-1-1/4511-320/15/NL oraz Izba Skarbowa w Bydgoszczy w piśmie z dnia 8 września 2015 roku, Znak: ITPP1/4512-661/15/IK stanowiących indywidualne interpretacje dotyczące podatku dochodowego i podatku od towarów i usług. Przytoczone powyżej opinie, odnosiły się do analogicznych dla niniejszej sprawy okoliczności, w których wnioskodawcy zwracali się o zajęcie stanowiska w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na (kolejno) hulajnogę elektryczną, rower elektryczny oraz rower. We wskazanych powyżej przypadkach - odnoszących się do podatku dochodowego od osób fizycznych - Organ wskazał, iż skoro pojazd służyć będzie czynnościom związanym z działalnością gospodarczą (jako środek transportu), to wnioskodawcy mogą wydatek poniesiony na jego zakup zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Rekapitulując, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze, iż podstawowym sposobem korzystania, a także celem Monocyklu jest wykorzystywanie go w działalności gospodarczej, w sposób przedstawiony w części opisu stanu faktycznego niniejszego wniosku, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak, więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatek związany z zakupem Monocyklu pozostaje w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatek ten nie znajduje się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Należy również podkreślić to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 updop,

Jak stanowi art. 16 ust. 52 updop,

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały

amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy  o CIT.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy o CIT,

Na podstawie wyżej cytowanych przepisów należy stwierdzić, że środkiem trwałym jest każdy składnik majątku, który stanowi własność (współwłasność) podatnika, został nabyty (wytworzony) przez podatnika, jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok oraz jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto należy wyjaśnić, że w przypadku zakupu składników majątku, których wartość nie przekracza 10 000 zł, podatnik ma do wyboru trzy rozwiązania:

1)może nie zaliczać danego składnika majątkowego do środków trwałych, natomiast wydatki związane z nabyciem tego środka trwałego zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie cytowanego wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2)może zaliczyć dany składnik majątku do środków trwałych, a następnie jednorazowo go zamortyzować. Następuje to przez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości odpowiadającej wydatkom na nabycie danego składnika majątku – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym;

3)może amortyzować dany składnik majątkowy na analogicznych zasadach jak wszystkie inne środki trwałe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie jest ustalenie, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Odnosząc się do powyższego, w tym miejscu należy nadmienić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują w art. 16 wyłączeń przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatku związanego z zakupem Monocyklu.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca planuje nabycie Monocyklu w celu umożliwienia sprawnego transportu osobom działającym na jego rzecz oraz w celu świadczenia usług na rzecz klientów. Monocykl wykorzystywany będzie w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Monocykl służyć będzie zarówno w celach transportowych, jak i bezpośrednio w celu realizacji projektów na rzecz klientów (realizacja, m.in. „ujęć w ruchu”). Powyższe uzasadnia zatem twierdzenie, że wydatek na zakup Monocyklu niewątpliwie może przyczynić się do osiągnięcia przez Spółkę przychodów.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że wydatek na zakup Monocyklu, do którego obsługi nie jest koniecznym używanie rąk przez osobę sterująca, co pozwala między innymi na obsługę w czasie jazdy sprzętu do fotografowania (którego to efektu nie uzyskano by w przypadku chociażby hulajnogi, czy też roweru). Powyższe pozwoli na zwiększenie konkurencyjności Spółki oraz rozszerzenie wachlarzu świadczonych usług także o takie projekty, jak chociażby relacje wideo uroczystości, czy też wydarzeń sportowych. Biorąc przy tym pod uwagę możliwości techniczne Monocyklu, w przypadku wydarzeń sportowych możliwym będzie stałe utrzymywanie tempa rejestracji audio-video oraz fotograficznych.

Biorąc pod uwagę charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług, powyższe pozwoli na realizację ujęć dotychczas nieosiągalnych, a tym samym zwiększy atrakcyjność i konkurencyjność świadczonych usług, w konsekwencji będzie miało wpływ na uzyskiwanie przez Wnioskodawcę dodatkowych przychodów z prowadzonej działalności.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z  prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie wskazać należy, że skoro Monocykl będzie stanowić środek trwały wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, to możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na jego nabycie do kosztów uzyskania przychodów winna nastąpić poprzez odpisy amortyzacyjne.

W przypadku, gdy wartość początkowa tego środka trwałego nie przekroczy 10.000 zł, Wnioskodawca może jednorazowo go zamortyzować, przez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości odpowiadającej wydatkom na nabycie danego składnika majątku – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym lub może amortyzować dany składnik majątkowy na analogicznych zasadach jak wszystkie inne środki trwałe.

Natomiast jeżeli wartość początkowa środka trwałego przekroczy 10.000 zł to odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w kwestii ustalenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup Monocyklu, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przy uwzględnieniu okoliczności, iż stanowić ma on środek transportu osób działających na rzecz Wnioskodawcy oraz służyć realizacji świadczonych przez Wnioskodawcę usług - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).