W zakresie ustalenia, czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczeniu do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika oraz prawo do stosowania preferencyjnej 9% stawki podatku CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczeniu do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT - jest prawidłowe,

-czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczeniu do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika oraz prawo do stosowania preferencyjnej 9% stawki podatku CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest podmiotem wchodzącym w skład Wspólnoty Wiedzy i Innowacji (WWiI) Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii (ang. Knowledge and Innovation Community of the European Institute of Innovation and Technology - w skrócie KIC EIT) (…). Zgodnie z art. 2 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/819 z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii (wersja przekształcona) (Dziennik Ustaw Unii Europejskiej L 189 z 28 maja 2021 r.), wspólnota wiedzy i innowacji (WWiI) oznacza działające na szeroką skalę zinstytucjonalizowane partnerstwo europejskie, o którym mowa w rozporządzeniu (UE) 2021/695, zrzeszające instytucje szkolnictwa wyższego, instytucje badawcze, przedsiębiorstwa i inne zainteresowane strony w procesie innowacji, istniejące w postaci strategicznej sieci, która niezależnie od jej formy prawnej opiera się na wspólnym średnio- i długookresowym planowaniu innowacji w celu sprostania wyzwaniom stojącym przed EIT oraz przyczynienia się do realizacji celów określonych na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/695. Dane partnerstwo jest wybierane i wyznaczane jako WWiI przez EIT na podstawie konkurencyjnej, otwartej, przejrzystej i opartej na kryterium doskonałości procedury, zgodnie z rozporządzeniem 2021/819 oraz kryteriami wyboru partnerstw europejskich określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/695. Warunkiem minimalnym utworzenia WWiI jest uczestnictwo co najmniej trzech niezależnych podmiotów partnerskich, które obejmują co najmniej jedną instytucję szkolnictwa wyższego, jedną instytucję badawczą i jedno przedsiębiorstwo prywatne, które mają siedziby w co najmniej trzech różnych państwach członkowskich. Każda WWiI prowadzi działalność w określonym obszarze tematycznym, na który jednoznacznie wskazuje jej nazwa. Dotychczas Europejski Instytut Innowacji i Technologii wyznaczył 8 odrębnych WWiI: w obszarze ochrony klimatu - EIT Climate-KIC, digitalizacji - EIT Digital, surowców - EIT RawMaterials, ochrony zdrowia - EIT Health, energii - EIT Innoenergy, przetwórstwa - EIT Manufacturing, transportu - EIT UrbanMobility oraz Wspólnota Wiedzy i Innowacji w obszarze żywności - EIT Food. WWiI (dalej jako: W), której członkiem jest Wnioskodawca jest reprezentowana przez (…), stowarzyszenie non-profit (…) (dalej jako „Stowarzyszenie”). Członkami Stowarzyszenia są wszystkie podmioty partnerskie tworzące W (m.in. uniwersytety, instytuty badawcze, przedsiębiorstwa). W posiada własne organy w postaci Zgromadzenia Partnerów (Partner Assembly), Rady Nadzorczej (Supervisory Board), Zarządu (Management Board) i Rozszerzonego Zarządu (Extended Management Board). W ramach W tworzone są tzw. centra kolokacji (Co-location Centres, dalej jako „CLC”) oznaczające fizyczne centrum utworzone w otwarty i przejrzysty sposób, promujące powiązania i aktywną współpracę między podmiotami trójkąta wiedzy oraz działające jako centralny punkt wymiany wiedzy; partnerzy WWiI mają za jego pośrednictwem dostęp do infrastruktury i wiedzy fachowej, potrzebnych do realizacji ich wspólnych celów. Wnioskodawca jest jednym z pięciu CLC utworzonych przez W (…), obejmującym zasięgiem swojego działania obszar Polski, Ukrainy, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Estonii, Łotwy, Litwy, Słowenii, Czarnogóry, Macedonii i Serbii. Europejski Instytut Innowacji i Technologii (EIT) jest organem Unii Europejskiej, mającym osobowość prawną, którego celem jest przyczynienie się do zrównoważonego wzrostu gospodarczego w Europie i zwiększenia konkurencyjności przez wzmocnienie potencjału innowacyjnego państw członkowskich i całej Unii. EIT realizuje ten cel, propagując i łącząc ze sobą szkolnictwo wyższe, innowacje i badania na najwyższym poziomie. Przychody EIT obejmują wkład ze środków Unii Europejskiej pochodzących z programu „Horyzont Europa”. Przychody EIT mogą również pochodzić z wkładów wnoszonych przez podmioty prywatne lub publiczne. EIT może ponadto otrzymywać dodatkowe zasoby finansowe z innych programów unijnych.

Dysponowanie przez EIT środkami finansowymi pochodzącymi z budżetu UE sprawia, że do EIT stosuje się w całości przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999, co ma na celu zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji i innych sprzecznych z prawem działań godzących w interesy finansowe UE. Z kolei W jest finansowany z wkładu finansowego z EIT oraz z innych źródeł prywatnych i publicznych (w tym w szczególności wkładów podmiotów partnerskich, dobrowolnych wkładów państw członkowskich, państw stowarzyszonych lub innych państw trzecich lub organów publicznych tych państw członkowskich lub państw trzecich; wkładów organów lub instytucji międzynarodowych; wkładów kapitałowych; zapisów, darowizn i wkładów od osób fizycznych, instytucji, fundacji lub innych podmiotów ustanowionych na mocy prawa krajowego oraz instrumentów finansowych, łącznie z tymi, które są finansowane z budżetu ogólnego Unii). Wkład finansowy EIT na rzecz W pochodzi ze środków Unii Europejskiej z programu „Horyzont Europa”. Podstawą stosunków między EIT a WWiI są umowy o partnerstwie i umowy o udzielenie dotacji, które określają prawa i obowiązki WWiI oraz oparty na wynikach wkład finansowy EIT na rzecz WWiI.

Relacje pomiędzy EIT a W regulują dwie zasadnicze umowy:

1) umowa o partnerstwie zawarta pomiędzy EIT a Stowarzyszeniem na lata 2021 - 2024 określająca ogólne zasady współpracy oraz warunki działania W (tzw. Partnership Agreement);

2) umowa o udzielenie dotacji na lata 2021 - 2024 określająca zasady współpracy i zadania do wykonania w danym okresie na podstawie zaakceptowanego przez EIT biznesplanu oraz wielkość dotacji pochodzącej ze środków EIT na dany okres (tzw. Grant Agreement). Zasadność wykorzystania przydzielonych dotacji jest corocznie weryfikowana na podstawie przekazywanych przez Wnioskodawcę, audytowanych sprawozdań finansowych. Dotacje (granty) przyznawane przez EIT (…) stanowią obecnie główne źródło finansowania działalności Spółki. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, dotacje (granty) podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc.

Wnioskodawca nie jest objęty żadnym z wyłączeń z możliwości opodatkowania obniżoną 9% stawką podatku CIT, przewidzianych w art. 19 ust. 1a-1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytania

1.Czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczeniu do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT?

2.Czy dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad Pytanie Nr 1

Dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT nie podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Ad Pytanie Nr 2.

Dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT nie podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad Pytanie Nr 1

Zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Przepisy ustawy o CIT nie precyzują, co należy rozumieć przez „wartość przychodu ze sprzedaży”, o której mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

W związku z tym należy dokonać wykładni tego pojęcia, zaczynając od wykładni językowej (gramatycznej). Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl), „sprzedaż” oznacza „odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę”.

W związku z powyższym, na gruncie wykładni językowej przez „przychody ze sprzedaży” należy rozumieć przychody otrzymywane przez sprzedawcę od kupującego w zamian za odstąpienie czegoś kupującemu. W tym znaczeniu, dotacje otrzymywane przez Spółkę ze środków EIT z pewnością nie stanowią przychodów ze sprzedaży, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie w wykładni systemowej zewnętrznej, poprzez odwołanie się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685, ze zm.), przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Z kolei, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług). Tym samym, w świetle wykładni językowej i systemowej zewnętrznej można wnioskować, że za przychody ze sprzedaży, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, należy uznać świadczenia należne sprzedającemu w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz kupującego. A contrario, przychody otrzymywane przez Spółkę tytułem dotacji (grantów) ze środków EIT, nie mogą zostać uznane za „przychody ze sprzedaży”, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, ponieważ nie stanowią wynagrodzenia należnego Spółce w zamian za odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na rzecz EIT.

Ad Pytanie Nr 2

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1) 19% podstawy opodatkowania;

2) 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stosownie do art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika. Warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT). Przepisy art. 19 ust. 1a - 1c zawierają zaś katalog przypadków, w których nie może być stosowana 9% stawka podatku CIT.

Z przytoczonych przepisów wynika, że obniżoną 9% stawkę podatku CIT mogą stosować mali podatnicy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły kwoty 2 000 000 euro (przeliczonej na złote po odpowiednim kursie NBP). Małymi podatnikami są zaś podmioty, których przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym kwoty 2 000 000 euro (przeliczonej na złote po odpowiednim kursie NBP). Innymi słowy, dla zastosowania 9% stawki podatku CIT w danym roku podatkowym niezbędne jest, aby przychody podatnika zarówno w tym roku podatkowym, jak i w poprzednim roku podatkowym, nie przekroczyły kwoty 2 000 000 euro (przeliczonej na złote po odpowiednim kursie NBP).

Ustawa o CIT nie precyzuje, w jaki sposób należy ustalić wartość przychodów, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Wykładnia literalna analizowanych przepisów może zatem prowadzić do wniosku, że przychodami, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, są wszelkie otrzymane przez podatnika pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 12 ust. 3 i ust. 4 ustawy o CIT. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy taka wykładnia nie da się pogodzić z wykładnią systemową i celowościową art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, jak również z zasadą racjonalności ustawodawcy. Jak bowiem zostało wspomniane wyżej, ustawodawca warunkuje możliwość zastosowania 9% stawki podatku CIT od nieprzekroczenia przez podatnika kwoty przychodów stanowiącej równowartość 2 000 000 euro zarówno w bieżącym roku podatkowym, jak i w poprzednim roku podatkowym (nie dotyczy to podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej w roku rozpoczęcia tej działalności). Odwołanie się przez ustawodawcę do pojęcia „małego podatnika” dla określenia progu przychodów, który nie może być przekroczony w roku poprzedzającym bieżący rok podatkowy podatnika, powoduje, że próg ten nie może przekroczyć kwoty 2 000 000 euro przychodów ze sprzedaży. Jednocześnie brak takiego odwołania w przepisie art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT sprawia, że przepis ten może być interpretowany w ten sposób, że w bieżącym roku podatkowym podatnik nie może przekroczyć 2 000 000 euro przychodów, jednak obejmujących nie tylko przychody ze sprzedaży, ale wszelkie przychody osiągane przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma jednak żadnych racjonalnych podstaw do tworzenia tego typu rozróżnień, odwołując się do językowej dyrektywy zakazu wykładni synonimicznej. Co więcej, takie rozróżnienie wydaje się wprost sprzeczne z intencją ustawodawcy. W tym miejscu należy odwołać się do uzasadnienia ustawy z dnia 23 października 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 2854, Sejm VIII kadencji), która weszła w życie 1 stycznie 2019 r., nadając aktualne brzmienie art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W uzasadnieniu projektu ustawy można przeczytać m.in. następujący fragment: „Celem projektu jest realizacja zapowiedzi wyrażonej przez Rząd, w zakresie wprowadzenia nowej 9% stawki w podatku CIT. Takie podejście stanowi realizację rządowej Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, która podkreśla wartość rozwoju przedsiębiorczości i wspierania przedsiębiorców, w szczególności z kategorii MŚP. Realizowanie funkcji fiskalnej podatku CIT powinno być uzupełniane rozwiązaniami, które pozwolą na wspomaganie tych podatników, dla których utrudnienia w pozyskiwaniu kapitału na inwestycje czy zaburzone warunki konkurencji odgrywają fundamentalną rolę w istnieniu lub rozwijaniu przedsiębiorstwa. Proponowana zmiana obejmuje kwestię obniżenia wysokości opodatkowania dla grupy małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność. Tworzą one zatem warunki do rozwoju i coraz lepszej konkurencyjności wewnętrznej i zewnętrznej tych firm. Szczególnie w kontekście, iż podmioty takie mają większe trudności właśnie w pozyskiwaniu kapitału na inwestycje i rozwój.(...) Z preferencji będą jednak mogli skorzystać ci podatnicy, którzy posiadają status małego podatnika (ustalany w oparciu o przychodu z poprzedniego roku podatkowego) chyba, że jest to ich pierwszy rok podatkowy”. Z przytoczonych fragmentów uzasadnienia jednoznacznie wynika, że celem ustawodawcy przy wprowadzeniu 9% stawki podatku CIT było obniżenia wysokości opodatkowania dla małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność. Tym samym literalna wykładnia art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którą dotacje otrzymywane ze środków publicznych (europejskich) podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT, prowadzi do sytuacji, w której małym podatnikom może zostać odmówione prawo do stosowania 9% stawki podatku, na tej podstawie, że ich przychody inne niż przychody ze sprzedaży (od wysokości których uzależniony jest status małego podatnika), w połączeniu z przychodami ze sprzedaży, przekraczają kwotę 2 000 000 euro. W efekcie, w odniesieniu do tych podatników, cel uchwalenia przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT nie zostałby osiągnięty, co nakazuje odrzucić taka wykładnię jako sprzeczną z ratio legis przepisu i zasadą racjonalności ustawodawcy, która nakazuje przyjąć, że ustawodawca nie stanowi norm prawnych uniemożliwiających osiągnięcie celu, dla których dane normy zostały uchwalone. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego akceptuje się odstępstwa od wykładni językowej interpretowanych przepisów w sytuacji, gdy wykładnia językowa prowadzi do rozstrzygnięcia absurdalnego, gdy godzi w cel instytucji prawnej, podważając ratio legis przepisu, gdy pomija oczywisty błąd legislacyjny oraz gdy prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi (zob. np. uchwała NSA z 17 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS w 2/10).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, przez przychody, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, należy rozumieć przychody ze sprzedaży, wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług, podobnie jak ma to miejsce w przypadku małych podatników. Tylko bowiem taka wykładnia jest zgodna z ratio legis przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w jego obecnym brzmieniu, którym było obniżenie wysokości opodatkowania dla małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność. W konsekwencji, dotacje otrzymywane przez Wnioskodawcę ze środków EIT nie podlegają zaliczaniu do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania 9% stawki podatku CIT przez podatnika, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części dot. zaliczenia dotacji do przychodów, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika - prawidłowe, a w części dot. zaliczenia dotacji do przychodów, od których wysokości uzależnione jest prawo do stosowania preferencyjnej 9% stawki - nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, czy dotacje o których mowa we wniosku, podlegają zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie, potraktowano, jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT. Od tego okresu istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącej 9%.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT,

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Stosownie do art. 19 ust. 1a ustawy o CIT,

Na podstawie art. 19 ust. 1b ustawy o CIT,

W myśl art. 19 ust. 1c ustawy o CIT,