w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2021 r. (data wpływu do Organu 4 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę  w 2020 r. z podmiotami powiązanymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest komplementariuszem Spółki X. Sp. z o.o. sp.k. (dalej: Spółka), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości przede wszystkim na obszarze (…) w województwie (…).

Zgodnie z wpisem do KRS, Spółka prowadzi dominującą działalność sklasyfikowaną pod kodem PKD: 68.20.Z wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka świadczy usługi wynajmu powierzchni: mieszkalnych, użytkowych, komercyjnych oraz przemysłowych zarówno dla klientów indywidualnych, jak również małych, średnich oraz dużych przedsiębiorstw.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonała w 2020 r. zakupu dwóch nieruchomości od podmiotów niepowiązanych:

- nieruchomości zakupionej od miasta (…) (dalej: Nieruchomość 1),

- nieruchomości od Gminy Miasta (…) (dalej: Nieruchomość 2).

Przedmiotowe nieruchomości nie zostały przyjęte przez Spółkę do ewidencji środków trwałych, a także nie były amortyzowane stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zostały one przeznaczone do odsprzedaży i zostały sprzedane w 2020 r. do podmiotów powiązanych ze spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za kwotę 2.830.600 PLN netto (Nieruchomość 1) oraz za kwotę 1.707.073,17 PLN netto (Nieruchomość 2).

Stąd, łączna wartość transakcji przekroczyła próg 2.000.000 zł przewidziany dla transakcji innego rodzaju, ale nie przekroczyła progu 10.000.000 zł przewidzianego dla transakcji towarowych.

Ponadto, podmioty powiązane, będące stroną transakcji osiągnęły stratę za 2020 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości w przedmiocie odpowiedniej klasyfikacji przedmiotowych transakcji odsprzedaży nieruchomości pod kątem progów dokumentacyjnych dla celów sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 w 2020 r. z uwagi na fakt, iż wartość transakcji rozumiana jako łączna wartość sprzedaży Nieruchomości 1 i 2 nie przekroczyła progu 10.000.000 stosowanego dla transakcji towarowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Mając na uwadze regulację art. 11k ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast zgodnie z art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

1)10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2)10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3)2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4)2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Dla oceny zastosowania jednego z ww. progów do analizowanej transakcji należy rozważyć jej charakter.

Spółka dokonała odsprzedaży Nieruchomości 1 i 2, które nie stanowią dla niej środków trwałych, ponieważ ich okres przewidywanej użyteczności był krótszy niż 1 rok.

Dokonując wykładni powyżej przedstawionych regulacji w zakresie środków trwałych należy zauważyć, że dane aktywa rzeczowe mają charakter środka trwałego tylko w przypadku gdy ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż z rok. Powyższe znajduje potwierdzenie także w pozycji „CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. Xll" autorstwa P. Małeckiego i M. Mazurkiewicz, gdzie wskazane jest, że „definicji środków trwałych (zarówno podatkowej, jak i bilansowej) nie odpowiadają obiekty o przewidywanym okresie ekonomicznej przydatności dla jednostki krótszym niż rok.

Mając na uwadze powyższe, w stosunku Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, należy stwierdzić, że nie można im przypisać charakteru środka trwałego z uwagi na fakt, że nie były przez Spółkę używane przez okres dłuższy niż rok - zostały one odsprzedane w okresie nie przekraczającym miesiąca od ich zakupu.

Zatem w kontekście przedmiotowych Nieruchomości w przypadku niemożności ich zakwalifikowania do środków trwałych należy rozważyć ich kwalifikację pod kątem towarów, mając na uwadze, że mają one charakter rzeczowych składników majątku.

Odnosząc się do obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych  i odpowiednich progów dokumentacyjnych dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, należy wskazać, że celem ustalenia, do jakich transakcji możliwe jest zastosowanie progu 10.000.000 PLN niezbędna jest ocena, jakie transakcje na gruncie ustawy CIT są traktowane jako transakcje towarowe.

Jednocześnie przepisy ustawy o CIT nie zawierają pojęcia „towaru”, chociaż odnoszą się kilkakrotnie do tego sformułowania. Kontekst, w jakim jest używany powyższy zwrot, świadczy o szerokim rozumieniu pojęcia towaru na gruncie ustawy CIT.

Na potwierdzenie powyższego należy przytoczyć treść art. 12 ust. 3 ustawy CIT, zgodnie z którym, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych,  z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stąd, ustawodawca nie ograniczył rozumienia pojęcia towar tylko np. do wyrobów gotowych czy towarów handlowych, wręcz przeciwnie, posłużył się nim określając wszelkie aktywa materialne.

Warto również nadmienić, że sama definicja „towaru” znajduje się jedynie w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej: „ustawa VAT”), gdzie przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stąd, powyższa definicja z jednej strony nawiązuje do cywilistycznego rozumienia rzeczy oraz jej części. Natomiast z drugiej strony została rozszerzona o wszelkie postacie energii. Wynika to bowiem z tego, że zgodnie z prawem cywilnym energia nie jest rzeczą. Stąd, ustawodawca chcąc uznać energię za towar musiał ją wymienić oddzielnie.

W związku z powyższym, pomimo, że sama definicja ustawowa obowiązuje na gruncie danego aktu prawnego i aktów wykonawczych do ustawy, to przytoczona powyżej definicja towaru z ustawy VAT potwierdza, że jeżeli celem ustawodawcy jest ograniczenie lub rozszerzenie rozumienia danego pojęcia, to takie ograniczenie/rozszerzenie musi znaleźć swoje odzwierciedlenie na gruncie przepisów - tak jak to ma miejsce w ustawie VAT poprzez dodanie zwrotu wszelkie postacie energii.

Ponadto, jak wskazano powyżej, ustawodawca w ustawie VAT tworząc definicję towaru nawiązał do cywilistycznego pojęcia rzeczy. Natomiast w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 477/13 stwierdzono, że: „w doktrynie ukształtował się pogląd, że definicje obce wiążą nawet w sytuacji milczenia ustawy podatkowej, jeżeli są definicjami pojęć prawnych. Jeżeli w prawie cywilnym pojęcie rzeczy jest zdefiniowane, to z braku odmiennej definicji - w prawie podatkowym ma ono takie same znaczenie jak w prawie cywilnym”.

Stąd, poszukując definicji towaru na gruncie ustawy CIT, warto również przytoczyć rozumienie pojęcia rzeczy na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”). Mianowicie rzeczami w rozumieniu Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Stąd, definicja rzeczy w Kodeksie cywilnym jest szeroka i obejmuje wszelkie aktywa materialne, w tym również środki trwałe.

Przemawia za tym również fakt, że umowa sprzedaży/nabycia środków trwałych na gruncie prawa cywilnego jest traktowana jako umowa sprzedaży, w której jednym z obowiązków sprzedawcy jest przeniesienie na kupującego własność rzeczy (tut. nieruchomości).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na brak definicji pojęcia „towar” na gruncie ustawy CIT, to sformułowanie powinno być rozumiane jako wszelkie aktywa materialne, a jednocześnie nie ma żadnych podstaw, aby ograniczyć rozumienie pojęcia „towar” wyłącznie do surowców, materiałów, wyrobów gotowych czy towarów handlowych nie będących nieruchomościami.

W kontekście definicji „transakcji towarowej” zasadne jest również odwołanie się do interpretacji powyższego sformułowania w doktrynie. Jak wskazuje się bowiem w części „320. Transakcje materialne (towarowe)" w „Leksykon cen transferowych" pod red. J. Mika transakcje towarowe to wszelkie transakcje, których efektem jest przeniesienie własności dóbr materialnych. Natomiast dobrami materialnymi są wszelkie dobra, które mają postać materialną. Dodatkowo w prawie bilansowym pod pojęciem dóbr materialnych należy rozumieć zarówno rzeczowe aktywa obrotowe jak również rzeczowa aktywa trwałe. Przykładami transakcji towarowych jest również sprzedaż lub zakup środków trwałych.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy transakcja odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, jako jednorodna transakcja dotycząca rzeczowych składników majątku Wnioskodawcy niebędących dla Spółki środkami trwałymi, lecz zakupionymi Nieruchomościami w celu dalszej odsprzedaży, stanowi transakcję towarową określoną w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT. Zatem przedmiotowe Nieruchomości, celem ustalenia właściwego progu dokumentacyjnego dla potrzeb sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, należy uznać za towary i tym samym przypisać im próg dokumentacyjny w wysokości 10.000.000 PLN zgodnie z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT właściwy dla transakcji towarowych.

Mając na uwadze powyższe, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży przedmiotowych Nieruchomości dokonanymi w 2020 r. z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, tj. progu 10.000.000 PLN właściwego dla transakcji towarowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 updop, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W myśl art. 11k ust. 2 tej ustawy, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

1. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
2. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
3. 2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
4. 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

W przypadku transakcji kontrolowanych z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową próg dokumentacyjny wynosi 100 000 zł, niezależnie od rodzaju transakcji (art. 11k ust. 2a updop).

W świetle art. 11k ust. 3 ww. ustawy progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1.każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

2.strony kosztowej i przychodowej.

Według art. 11a ust. 1 pkt 4 updop ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

-ten sam inny podmiot lub

-małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Stosownie do art. 11a ust. 2 cyt. ustawy przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
1. udziałów w kapitale lub
2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 updop transakcja kontrolowana oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

W myśl art. 11c ust. 1 updop podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast z art. 11c ust. 2 wynika, że jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W tym miejscu wskazać należy, że cytowane regulacje są przepisami szczególnymi i dotyczą podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Przesłanką zastosowania art. 11c updop nie jest tylko sam fakt wystąpienia powiązań, o których mowa w art. 11a ust. 1 i 2, lecz wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania (uchylania się od opodatkowania). U podstaw regulacji zawartej w tym przepisie leży założenie, by wszelkie transakcje były zgodne z warunkami rynkowymi, tj. warunkami, jakie uzgodniłyby podmioty niezależne, znajdujące się w takiej samej lub w zbliżonej sytuacji.

Celem regulacji prawnej art. 11c updop jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych po to, aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11c updop, kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania.

W myśl art. 11m ust. 1 updop podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Ponadto art. 11n pkt 1 updop przewiduje, że obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

a) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,

b) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,

b) nie poniósł straty podatkowej.

Natomiast zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. obowiązek sprawozdawczy wprowadza art. 11t updop. W myśl ust. 1 tego przepisu, podmioty powiązane:

1.obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych – w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub

2.realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1

- przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, zwłaszcza międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem Spółki X. Sp. z o.o. sp.k., która prowadzi działalność gospodarczą  w zakresie wynajmu nieruchomości.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonała w 2020 r. zakupu dwóch nieruchomości od podmiotów niepowiązanych:

- nieruchomości zakupionej od miasta (…) (dalej: Nieruchomość 1),

- nieruchomości od Gminy Miasta (…) (dalej: Nieruchomość 2).

Przedmiotowe nieruchomości nie zostały przyjęte przez Spółkę do ewidencji środków trwałych, a także nie były amortyzowane stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zostały one przeznaczone do odsprzedaży i zostały sprzedane w 2020 r. do podmiotów powiązanych ze spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za kwotę 2.830.600 PLN netto (Nieruchomość 1) oraz za kwotę 1.707.073,17 PLN netto (Nieruchomość 2).

Stąd, łączna wartość transakcji przekroczyła próg 2.000.000 zł przewidziany dla transakcji innego rodzaju, ale nie przekroczyła progu 10.000.000 zł przewidzianego dla transakcji towarowych.

Ponadto, podmioty powiązane, będące stroną transakcji osiągnęły stratę za 2020 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 updop, ponieważ wartość tych  transakcji nie przekroczy limitu wyznaczonego art. 11k ust. 2 pkt 1 updop.  Z wniosku wynika, że celem zakupu Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 była ich sprzedaż, a zatem w stosunku do takiej transakcji – w przypadku transakcji towarowej, próg dokumentacyjny należy odnieść do kwoty 10.000.000 zł.

Z powołanych wyżej przepisów updop wynika bowiem, że obowiązek w zakresie sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych powstaje, jeśli wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym przekracza progi dokumentacyjne wskazane w art. 11k ust. 2 updop. Jeżeli zatem progi te nie są przekroczone obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie powstaje. W przypadku będącym przedmiotem wniosku, nie wystąpi obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego zgodnie z 11k ust. 2 ust. 1 updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży przedmiotowych Nieruchomości dokonanymi w 2020 r. z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, tj. progu 10.000.000 PLN właściwego dla transakcji towarowych uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjneg  za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2021 r. (data wpływu do Organu 4 października 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę  w 2020 r. z podmiotami powiązanymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest komplementariuszem Spółki X. Sp. z o.o. sp.k. (dalej: Spółka), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości przede wszystkim na obszarze (…) w województwie (…).

Zgodnie z wpisem do KRS, Spółka prowadzi dominującą działalność sklasyfikowaną pod kodem PKD: 68.20.Z wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka świadczy usługi wynajmu powierzchni: mieszkalnych, użytkowych, komercyjnych oraz przemysłowych zarówno dla klientów indywidualnych, jak również małych, średnich oraz dużych przedsiębiorstw.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonała w 2020 r. zakupu dwóch nieruchomości od podmiotów niepowiązanych:

• nieruchomości zakupionej od miasta (…) (dalej: Nieruchomość 1),
• nieruchomości od Gminy Miasta (…) (dalej: Nieruchomość 2).

Przedmiotowe nieruchomości nie zostały przyjęte przez Spółkę do ewidencji środków trwałych, a także nie były amortyzowane stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zostały one przeznaczone do odsprzedaży i zostały sprzedane w 2020 r. do podmiotów powiązanych ze spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za kwotę 2.830.600 PLN netto (Nieruchomość 1) oraz za kwotę 1.707.073,17 PLN netto (Nieruchomość 2).

Stąd, łączna wartość transakcji przekroczyła próg 2.000.000 zł przewidziany dla transakcji innego rodzaju, ale nie przekroczyła progu 10.000.000 zł przewidzianego dla transakcji towarowych.

Ponadto, podmioty powiązane, będące stroną transakcji osiągnęły stratę za 2020 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości w przedmiocie odpowiedniej klasyfikacji przedmiotowych transakcji odsprzedaży nieruchomości pod kątem progów dokumentacyjnych dla celów sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 w 2020 r. z uwagi na fakt, iż wartość transakcji rozumiana jako łączna wartość sprzedaży Nieruchomości 1 i 2 nie przekroczyła progu 10.000.000 stosowanego dla transakcji towarowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Mając na uwadze regulację art. 11k ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast zgodnie z art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

1)10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2)10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3)2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4)2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Dla oceny zastosowania jednego z ww. progów do analizowanej transakcji należy rozważyć jej charakter.

Spółka dokonała odsprzedaży Nieruchomości 1 i 2, które nie stanowią dla niej środków trwałych, ponieważ ich okres przewidywanej użyteczności był krótszy niż 1 rok.

Dokonując wykładni powyżej przedstawionych regulacji w zakresie środków trwałych należy zauważyć, że dane aktywa rzeczowe mają charakter środka trwałego tylko w przypadku gdy ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż z rok. Powyższe znajduje potwierdzenie także w pozycji „CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz, wyd. Xll" autorstwa P. Małeckiego i M. Mazurkiewicz, gdzie wskazane jest, że „definicji środków trwałych (zarówno podatkowej, jak i bilansowej) nie odpowiadają obiekty o przewidywanym okresie ekonomicznej przydatności dla jednostki krótszym niż rok.

Mając na uwadze powyższe, w stosunku Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, należy stwierdzić, że nie można im przypisać charakteru środka trwałego z uwagi na fakt, że nie były przez Spółkę używane przez okres dłuższy niż rok - zostały one odsprzedane w okresie nie przekraczającym miesiąca od ich zakupu.

Zatem w kontekście przedmiotowych Nieruchomości w przypadku niemożności ich zakwalifikowania do środków trwałych należy rozważyć ich kwalifikację pod kątem towarów, mając na uwadze, że mają one charakter rzeczowych składników majątku.

Odnosząc się do obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych  i odpowiednich progów dokumentacyjnych dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, należy wskazać, że celem ustalenia, do jakich transakcji możliwe jest zastosowanie progu 10.000.000 PLN niezbędna jest ocena, jakie transakcje na gruncie ustawy CIT są traktowane jako transakcje towarowe.

Jednocześnie przepisy ustawy o CIT nie zawierają pojęcia „towaru”, chociaż odnoszą się kilkakrotnie do tego sformułowania. Kontekst, w jakim jest używany powyższy zwrot, świadczy o szerokim rozumieniu pojęcia towaru na gruncie ustawy CIT.

Na potwierdzenie powyższego należy przytoczyć treść art. 12 ust. 3 ustawy CIT, zgodnie z którym, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych,  z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stąd, ustawodawca nie ograniczył rozumienia pojęcia towar tylko np. do wyrobów gotowych czy towarów handlowych, wręcz przeciwnie, posłużył się nim określając wszelkie aktywa materialne.

Warto również nadmienić, że sama definicja „towaru” znajduje się jedynie w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej: „ustawa VAT”), gdzie przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stąd, powyższa definicja z jednej strony nawiązuje do cywilistycznego rozumienia rzeczy oraz jej części. Natomiast z drugiej strony została rozszerzona o wszelkie postacie energii. Wynika to bowiem z tego, że zgodnie z prawem cywilnym energia nie jest rzeczą. Stąd, ustawodawca chcąc uznać energię za towar musiał ją wymienić oddzielnie.

W związku z powyższym, pomimo, że sama definicja ustawowa obowiązuje na gruncie danego aktu prawnego i aktów wykonawczych do ustawy, to przytoczona powyżej definicja towaru z ustawy VAT potwierdza, że jeżeli celem ustawodawcy jest ograniczenie lub rozszerzenie rozumienia danego pojęcia, to takie ograniczenie/rozszerzenie musi znaleźć swoje odzwierciedlenie na gruncie przepisów - tak jak to ma miejsce w ustawie VAT poprzez dodanie zwrotu wszelkie postacie energii.

Ponadto, jak wskazano powyżej, ustawodawca w ustawie VAT tworząc definicję towaru nawiązał do cywilistycznego pojęcia rzeczy. Natomiast w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 477/13 stwierdzono, że: „w doktrynie ukształtował się pogląd, że definicje obce wiążą nawet w sytuacji milczenia ustawy podatkowej, jeżeli są definicjami pojęć prawnych. Jeżeli w prawie cywilnym pojęcie rzeczy jest zdefiniowane, to z braku odmiennej definicji - w prawie podatkowym ma ono takie same znaczenie jak w prawie cywilnym”.

Stąd, poszukując definicji towaru na gruncie ustawy CIT, warto również przytoczyć rozumienie pojęcia rzeczy na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”). Mianowicie rzeczami w rozumieniu Kodeksu cywilnego są tylko przedmioty materialne. Stąd, definicja rzeczy w Kodeksie cywilnym jest szeroka i obejmuje wszelkie aktywa materialne, w tym również środki trwałe.

Przemawia za tym również fakt, że umowa sprzedaży/nabycia środków trwałych na gruncie prawa cywilnego jest traktowana jako umowa sprzedaży, w której jednym z obowiązków sprzedawcy jest przeniesienie na kupującego własność rzeczy (tut. nieruchomości).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na brak definicji pojęcia „towar” na gruncie ustawy CIT, to sformułowanie powinno być rozumiane jako wszelkie aktywa materialne, a jednocześnie nie ma żadnych podstaw, aby ograniczyć rozumienie pojęcia „towar” wyłącznie do surowców, materiałów, wyrobów gotowych czy towarów handlowych nie będących nieruchomościami.

W kontekście definicji „transakcji towarowej” zasadne jest również odwołanie się do interpretacji powyższego sformułowania w doktrynie. Jak wskazuje się bowiem w części „320. Transakcje materialne (towarowe)" w „Leksykon cen transferowych" pod red. J. Mika transakcje towarowe to wszelkie transakcje, których efektem jest przeniesienie własności dóbr materialnych. Natomiast dobrami materialnymi są wszelkie dobra, które mają postać materialną. Dodatkowo w prawie bilansowym pod pojęciem dóbr materialnych należy rozumieć zarówno rzeczowe aktywa obrotowe jak również rzeczowa aktywa trwałe. Przykładami transakcji towarowych jest również sprzedaż lub zakup środków trwałych.

W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy transakcja odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2, jako jednorodna transakcja dotycząca rzeczowych składników majątku Wnioskodawcy niebędących dla Spółki środkami trwałymi, lecz zakupionymi Nieruchomościami w celu dalszej odsprzedaży, stanowi transakcję towarową określoną w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT. Zatem przedmiotowe Nieruchomości, celem ustalenia właściwego progu dokumentacyjnego dla potrzeb sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, należy uznać za towary i tym samym przypisać im próg dokumentacyjny w wysokości 10.000.000 PLN zgodnie z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT właściwy dla transakcji towarowych.

Mając na uwadze powyższe, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży przedmiotowych Nieruchomości dokonanymi w 2020 r. z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, tj. progu 10.000.000 PLN właściwego dla transakcji towarowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 11k ust. 1 updop, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

W myśl art. 11k ust. 2 tej ustawy, lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

1. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
2. 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
3. 2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
4. 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

W przypadku transakcji kontrolowanych z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową próg dokumentacyjny wynosi 100 000 zł, niezależnie od rodzaju transakcji (art. 11k ust. 2a updop).

W świetle art. 11k ust. 3 ww. ustawy progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1.każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

2.strony kosztowej i przychodowej.

Według art. 11a ust. 1 pkt 4 updop ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:

1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

-ten sam inny podmiot lub

-małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Stosownie do art. 11a ust. 2 cyt. ustawy przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
1. udziałów w kapitale lub
2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 updop transakcja kontrolowana oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

W myśl art. 11c ust. 1 updop podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast z art. 11c ust. 2 wynika, że jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W tym miejscu wskazać należy, że cytowane regulacje są przepisami szczególnymi i dotyczą podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Przesłanką zastosowania art. 11c updop nie jest tylko sam fakt wystąpienia powiązań, o których mowa w art. 11a ust. 1 i 2, lecz wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania (uchylania się od opodatkowania). U podstaw regulacji zawartej w tym przepisie leży założenie, by wszelkie transakcje były zgodne z warunkami rynkowymi, tj. warunkami, jakie uzgodniłyby podmioty niezależne, znajdujące się w takiej samej lub w zbliżonej sytuacji.

Celem regulacji prawnej art. 11c updop jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych po to, aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11c updop, kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania.

W myśl art. 11m ust. 1 updop podmioty powiązane, które są obowiązane do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, składają urzędom skarbowym oświadczenie o jej sporządzeniu, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Ponadto art. 11n pkt 1 updop przewiduje, że obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

a) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,

b) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,

b) nie poniósł straty podatkowej.

Natomiast zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. obowiązek sprawozdawczy wprowadza art. 11t updop. W myśl ust. 1 tego przepisu, podmioty powiązane:

1.obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych – w zakresie transakcji kontrolowanych objętych tym obowiązkiem lub

2.realizujące transakcje kontrolowane określone w art. 11n pkt 1

- przekazują Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, w terminie do końca dziewiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, informację o cenach transferowych za rok podatkowy, sporządzoną na podstawie wzoru dokumentu elektronicznego zamieszczonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, zwłaszcza międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem Spółki X. Sp. z o.o. sp.k., która prowadzi działalność gospodarczą  w zakresie wynajmu nieruchomości.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonała w 2020 r. zakupu dwóch nieruchomości od podmiotów niepowiązanych:

• nieruchomości zakupionej od miasta (…) (dalej: Nieruchomość 1),
• nieruchomości od Gminy Miasta (…) (dalej: Nieruchomość 2).

Przedmiotowe nieruchomości nie zostały przyjęte przez Spółkę do ewidencji środków trwałych, a także nie były amortyzowane stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zostały one przeznaczone do odsprzedaży i zostały sprzedane w 2020 r. do podmiotów powiązanych ze spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT za kwotę 2.830.600 PLN netto (Nieruchomość 1) oraz za kwotę 1.707.073,17 PLN netto (Nieruchomość 2).

Stąd, łączna wartość transakcji przekroczyła próg 2.000.000 zł przewidziany dla transakcji innego rodzaju, ale nie przekroczyła progu 10.000.000 zł przewidzianego dla transakcji towarowych.

Ponadto, podmioty powiązane, będące stroną transakcji osiągnęły stratę za 2020 r.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jest zobowiązany do sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji odsprzedaży Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 zawartymi przez Spółkę w 2020 r. z podmiotami powiązanymi stosownie do art. 11k ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 updop, ponieważ wartość tych  transakcji nie przekroczy limitu wyznaczonego art. 11k ust. 2 pkt 1 updop.  Z wniosku wynika, że celem zakupu Nieruchomości 1 oraz Nieruchomości 2 była ich sprzedaż, a zatem w stosunku do takiej transakcji – w przypadku transakcji towarowej, próg dokumentacyjny należy odnieść do kwoty 10.000.000 zł.

Z powołanych wyżej przepisów updop wynika bowiem, że obowiązek w zakresie sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych powstaje, jeśli wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym przekracza progi dokumentacyjne wskazane w art. 11k ust. 2 updop. Jeżeli zatem progi te nie są przekroczone obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie powstaje. W przypadku będącym przedmiotem wniosku, nie wystąpi obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego zgodnie z 11k ust. 2 ust. 1 updop.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych w związku z transakcjami odsprzedaży przedmiotowych Nieruchomości dokonanymi w 2020 r. z uwagi na brak przekroczenia progu dokumentacyjnego z art. 11k ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, tj. progu 10.000.000 PLN właściwego dla transakcji towarowych uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,

w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.