W zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę bonusów pieniężnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę bonusów pieniężnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest generalnym dystrybutorem na rynku polskim samochodów marek (…), jak również koordynatorem sieci dealerskich Grupy (…) w Polsce. Wnioskodawca prowadzi dystrybucję samochodów osobowych i dostawczych, w tym demonstracyjnych na polskim rynku poprzez autoryzowanych dealerów (dalej: Dealerzy), zarówno powiązanych z nim kapitałowo (dalej: Dealer powiązany), jak i niepowiązanych kapitałowo (dalej: Dealer niepowiązany).

Podstawowym celem Wnioskodawcy jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży ww. marek na polskim rynku, przy czym jego realizacja w określonych przypadkach wymaga od Wnioskodawcy korzystania z odpowiednich systemów motywacyjnych skierowanych do Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych. Jednym z możliwych programów motywacyjnych jest przyznawanie Dealerom bonusów pieniężnych (szczegóły dotyczące programu bonusowego zostały opisane poniżej), które mają na celu zachęcanie Dealerów, zwłaszcza Dealerów niepowiązanych do dalszych i zwiększonych zakupów samochodów oferowanych przez Wnioskodawcę, tj. intensyfikację przede wszystkim bieżących i przyszłych zakupów obu marek. W przypadku Dealerów powiązanych nie ulega wątpliwości, iż ich działania wpływają jednoznacznie na zwiększenie ich własnych przychodów, a w konsekwencji przychodów Spółki, od której kupują samochody i z którą łączą ich wspólne cele grupy. Jednocześnie w przypadku Dealerów niepowiązanych, działających niezależnie od Wnioskodawcy, ich aktywność (lub jej brak) w zakresie sprzedaży samochodów marek (…) wpływać będzie istotnie na poziom przychodów Spółki.

Sprzedaż samochodów do Dealerów niepowiązanych jest jednym ze sposobów dotarcia do finalnego klienta, przy czym należy podkreślić, że Wnioskodawca co do zasady nie prowadzi sprzedaży bezpośredniej do tych podmiotów (nieliczne wyjątki np. dotyczące tzw. wymian dealerskich, kiedy dochodzi do sprzedaży bezpośredniej między Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie są objęte przedmiotowym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej). W procesie sprzedaży uczestniczy A Leasing sp. z o.o. Wnioskodawca otrzymując zamówienie dotyczące Dealera niepowiązanego, wystawia fakturę na A Leasing. Właścicielem samochodu staje się zatem spółka A Leasing, która sprzedaje go – na podstawie odrębnych umów – Dealerom niepowiązanym, w rezultacie czego następuje przeniesienie własności samochodu na Dealera niepowiązanego, co umożliwia mu z kolei jego ostateczną sprzedaż.

Dealerzy niepowiązani nabywają samochody na własny użytek (samochody administracyjne wykorzystywane do prowadzenia działalności) lub też w celu dalszej odsprzedaży. W związku z tym, iż cechą charakterystyczną rynku pojazdów samochodowych w Polsce jest wysoka konkurencja ze strony podmiotów krajowych, jak i międzynarodowych, Dealerzy niepowiązani mogą oferować swoim klientom pojazdy różnych dystrybutorów (importerów, dealerów). Jednym z działań mającym na celu podniesienie konkurencyjności oferty Spółki jest system zachęt dla Dealerów, w szczególności Dealerów niepowiązanych.

Celem programu jest motywowanie Dealerów niepowiązanych do zwiększania zakupów samochodów marki (…) w stosunku do produktów oferowanych przez konkurencję. Wnioskodawca oferuje Dealerom niepowiązanym możliwość uzyskania bonusów pieniężnych, wypłacanych bezpośrednio tym podmiotom, tj. z pominięciem A Leasing. Warunki przyznawania bonusów (ich wysokość, okres rozliczeniowy, itp.) zawarte są każdorazowo w porozumieniu/umowie (dalej: Umowa), które Wnioskodawca podpisuje bezpośrednio z Dealerem niepowiązanym. Warunki te różnią się między sobą w zależności od rodzaju samochodu. Przykładowo mogą występować Umowy, w których cele bonusowe określane są kwartalnie i rozliczenia tych bonusów są również dokonywane kwartalnie. Mogą być także przypadki, w których cele bonusowe są określane rocznie, ale rozliczenia realizowane są na bazie kwartalnej (tzw. wypłaty częściowe), z ostatecznym rozliczeniem po zakończeniu roku.

Wypłata bonusów zależy od realizacji przez Dealerów niepowiązanych celów sprzedażowych i zakupowych wyznaczonych przez Spółkę, a sama wysokość bonusów może być uzależniona od dodatkowych czynników np.:

- od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym (np. roku czy kwartale) określonej liczby sprzedanych pojazdów przez Dealerów niepowiązanych do ostatecznego klienta (cel sprzedażowy retail – szczegółowe kryteria dotyczące tego, sprzedaż których pojazdów kwalifikuje się do realizacji celu retail, mogą przewidywać poszczególne Umowy),

- od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym określonej liczby sprzedanych pojazdów z premiowanej grupy produktowej przez Dealerów niepowiązanych do ostatecznego klienta (cel sprzedażowy premiowanej grupy produktowej),

- od osiągnięcia w danym okresie rozliczeniowym określonej liczby samochodów zakupionych przez Dealerów niepowiązanych od A Leasing (cel zakupowy Wholesale).

Przy czym, w zależności od Umowy, cel retail i cel Wholesale mogą funkcjonować jako dwa odrębne cele dające odrębne podstawy do wypłaty bonusu, ale też mogą występować Umowy w których cele te są powiązane a stopień realizacji obu z nich stanowi podstawę do wypłacenia łącznej kwoty bonusu.

Mogą wystąpić także sytuacje, gdzie wypłata bonusu zależy od osiągnięcia określonego pułapu jednego z ww. celów. Przykładowo, strony mogą ustalić, że bonus zostanie wypłacony tylko wtedy, gdy cel retail zostanie wykonany w min. 75% w skali miesiąca. Przy niższym wykonaniu bonus nie zostanie przyznany.

Ponadto, oprócz powyższych bonusów, dodatkowo Spółka przyznaje Dealerom niepowiązanym bonus pieniężny za sprzedany samochód do klienta tzw. bonus gwarantowany. Jest on uzyskiwany bez względu na stopień realizacji celów sprzedażowych/zakupowych przez Dealera niepowiązanego.

Liczba sprzedanych oraz zakupionych pojazdów, będąca podstawą naliczenia i wypłaty bonusów pieniężnych weryfikowana jest w pierwszej kolejności przez Dział Sprzedaży a następnie Dział Controllingu Wnioskodawcy na podstawie numerów VIN samochodów.

Wypłatą bonusów objęte są również samochody demonstracyjne (tj. służące do przeprowadzania jazd testowych i prezentacji produktu).

Jednocześnie na podstawie Umów lub odrębnych postanowień samochody sprzedane na warunkach innych niż standardowe mogą nie zostać objęte wypłatą bonusów pieniężnych. Wyłączenia z systemu bonusowego są uzgadniane pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym.

Ponieważ pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym nie dochodzi bezpośrednio do transakcji sprzedaży samochodu, to brak jest faktury pomiędzy Spółką a Dealerem niepowiązanym i tym samym bonusy pieniężne (w tym bonus gwarantowany) dokumentowane są za pomocą noty księgowej. Podstawą wypłaty bonusu pieniężnego jest co do zasady nota uznaniowa wystawiona przez Spółkę na Dealera niepowiązanego. Dokument noty księgowej (uznaniowej) jest zgodny z wymaganiami dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217, t.j. z późn. zm.).

Dla pełności obrazu warto wskazać, że występowały przypadki, w których stroną rozliczenia bonusów był A Leasing (np. w przypadku bonusu gwarantowanego z tytułu nabycia samochodu demonstracyjnego, kiedy to A Leasing od początku kupował samochód z przeznaczeniem na cele demonstracyjne od Spółki po cenie od razu pomniejszonej o bonus gwarantowany, a następnie po niższej cenie sprzedawał Dealerom niepowiązanym). Wówczas bonusy od razu pomniejszały cenę na fakturze pierwotnej wystawianej przez Spółkę.

Wnioskodawca gromadzi dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów do Dealerów niepowiązanych, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz wystawione w ramach rozliczeń noty księgowe.

Wnioskodawca podkreśla, iż przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusów pieniężnych ma na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek (…) tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Niemniej jednak wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nich na własną rzecz i we własnym imieniu. Podmioty te kierują się wyłącznie chęcią zwiększenia swoich własnych przychodów. Pośrednio wpływa to również na zwiększanie przychodów Wnioskodawcy, natomiast Wnioskodawca nie oczekuje i nie egzekwuje określonych działań od Dealerów niepowiązanych. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a czy wymagało to podejmowania pewnych działań po stronie Dealerów niepowiązanych, czy też nie, nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia, jak również nie ma wpływu na przyznanie bonusu.

Wnioskodawca, pragnie wskazać iż uzyskał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dotyczącą podatku od towarów i usług z dnia 9 marca 2016 r. sygn. IPPP1/4512-95/16-2/MP, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko Spółki w podobnym stanie faktycznym w zakresie uznania przyznawanych bonusów pieniężnych za rabat, dokumentowania ich za pomocą noty księgowej oraz prawa do obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wypłaty bonusów, jednocześnie uznając kwotę wypłacanego bonusu za kwotę brutto i tym samym możliwość dokonania wyliczenia podatku należnego metodą „w stu”.

Ponadto Spółka otrzymała również interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych z dnia 17 marca 2016 r. sygn. IPPB6/4510-43/16-2/AG, w której organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie klasyfikacji wydatków na wypłatę bonusów jako kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (koszty pośrednie).

Spółka pragnie wskazać, iż występuje z niniejszym wnioskiem o wydanie przedmiotowej interpretacji indywidualnej, ponieważ w 2021 r. zmianie uległy przepisy ustawy o VAT w zakresie momentu obniżenia podstawy opodatkowania i VAT należnego. Ponadto, opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego obejmuje m.in. zmiany w modelu sprzedaży samochodów demonstracyjnych oraz uwzględnia przyznawanie bonusu gwarantowanego, stąd należy uznać, że stan faktyczny uległ zmianie.

Pytanie

Czy wydatki na wypłatę bonusów pieniężnych stanowią pośredni czy bezpośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT? – pytanie oznaczone we wniosku Nr 5.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wydatki na wypłatę bonusu stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu) zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem (winno być: z wyjątkiem) kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z tym, iż definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien zostać przeanalizowany w sposób indywidualny w celu dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Za wyjątek od tak wyrażonej reguły można uznać przypadek, w którym przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłączenie możliwości zaliczenia go do tego rodzaju kosztów wynika wyraźnie z ustawy.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o CIT, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu przy założeniu, że spełnia on następujące warunki:

a)jest poniesiony przez podatnika, tj. finalnie musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

b)poniesienie wydatku jest definitywne, tj. wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona podatnikowi, wydatek został rzeczywiście poniesiony;

c)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

d)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

e)został udokumentowany;

f)nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik ma zatem prawo zaliczyć do kosztów uzyskania wszystkie koszty, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile spełniają one powyższe warunki. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wypłatę bonusów pieniężnych wypłacanych Dealerom niepowiązanym stanowią dla niego koszty uzyskania przychodu ze względu na fakt, iż wydatki te spełniają wszystkie kryteria, o których mowa powyżej.

a)wydatek jest poniesiony przez podatnika.

Bonusy przyznawane Dealerom niepowiązanym są pokrywane z zasobów majątkowych Wnioskodawcy.

b)poniesienie wydatku jest definitywne.

Przyznanie bonusów z tytułu spełnienia wskazanych warunków jest bezzwrotne, w konsekwencji kwota wypłacona Dealerowi niepowiązanemu nie będzie w żaden sposób zwracana Spółce.

c)związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca jako generalny dystrybutor samochodów marek (…) w Polsce, którego celem biznesowym jest generowanie jak najlepszych wyników sprzedaży obu marek na polskim rynku, zamierza – poprzez wypłacenie bonusów po osiągnięciu przez Dealera niepowiązanego minimalnej (ustalonej umownie) liczby sprzedanych/zakupionych pojazdów marki (…) w danym okresie rozliczeniowym – zwiększyć swoją sprzedaż w przyszłych okresach oraz utrwalić swoje kontakty z Dealerami niepowiązanymi.

Wydatek w postaci wypłaty bonusów ma tym samym ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

d)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Wprowadzenie możliwości uzyskania od Spółki bonusów przez Dealerów niepowiązanych ma doprowadzić do utrzymania i poprawy pozycji rynkowej Wnioskodawcy i zapewnienia jej kanałów zbytu i dla dystrybuowanych przez nią towarów. Działanie to ma zatem niewątpliwie na celu zabezpieczenie źródła przychodów i, jak zakłada Wnioskodawca, będzie miało pozytywny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

e)wydatek został udokumentowany.

Przyznanie bonusów oraz kalkulacja i wypłata kwoty bonusów jest udokumentowana. Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, podstawą wypłaty bonusów pieniężnych jest nota księgowa (uznaniowa), a Wnioskodawca gromadzi dokumentację związaną z kalkulacją i wypłatą bonusów, w tym zestawienia sprzedanych samochodów oraz otrzymane w ramach rozliczeń noty księgowe.

f)nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT nie obejmuje bonusów.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na bonusy, które Spółka zamierza przyznawać Dealerom niepowiązanym po spełnieniu przez nich warunków umownych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdanie Wnioskodawcy podzielają organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydanych w analogicznych stanach faktycznych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 maja 2013 r. (IPPB5/423-140/13-4/MW) wskazał, iż „mając na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione w związku z akcją rabatową skierowaną do Aptek przy spełnieniu wymogów cyt. artykułu, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tej mierze stanowisko Spółki jest prawidłowe”.

W opisie zdarzenia przyszłego, na gruncie, którego została wydana powyżej cytowana interpretacja, podatnik planował udzielanie rabatów bezpośrednio aptekom w oparciu o stałą kwotę rabatu na każde opakowanie oznaczone numerem serii leków na podstawie noty księgowej (z pominięciem hurtowni, która kupuje leki od wnioskodawcy i sprzedaje je aptekom). Organ uznał, iż spełnione są wszelkie przesłanki ujęcia wydatku w kosztach uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zauważa, że zasady przyznawania premii aptekom korespondują z zasadami przyznawania bonusów Dealerom niepowiązanym, tj. związane są z ilością nabyć określonych produktów (leki poprzez ich numer serii, podobnie jak samochody za sprawą posiadania numeru VIN, są towarami oznaczonymi indywidualnie). Wypłata bonusów przez Spółkę odbywa się na podstawie noty księgowej, co wynika z tego, iż wypłacane są one nie bezpośredniemu kontrahentowi (A Leasing), ale podmiotowi trzeciemu (kolejnemu w łańcuchu), który nie nabył towaru bezpośrednio od Wnioskodawcy a od A Leasing (w przeszłości nie doszło do bezpośredniej transakcji sprzedaży (fakturowania) pomiędzy Wnioskodawcą a Dealerem niepowiązanym, któremu wypłacane są bonusy).

Powyższe zostało potwierdzone także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2 2.4010.494.2018.LAS), w której organ uznał stanowisko podatnika, zgodnie z którym wydatki na wypłatę bonusu pośredniego dealerom samochodowym stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT, gdyż związane są ze stymulacją obrotu samochodami marek X i Y, a nie ze sprzedażą konkretnych pojazdów, jako prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia.

Również, w ramach podobnego rodzaju mechanizmu, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2010 r. (IPPB5/423-835/09-2/AJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził następująco: „Bonusy wypłacane w korelacji z osiągniętym przez danego odbiorcę „pośredniego” obrotem towarami Spółki, wypłacane w ramach akcji promocyjnej stanowią zachętę do maksymalizacji obrotów tymi towarami. W tym stanie rzeczy, w świetle przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia należy uznać za instrument marketingowy, spełniający co do zasady ustawowe przesłanki zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodów”.

Wniosek Wnioskodawcy znajduje także oparcie w literaturze. Przykładowo K. Różycki w Wyjaśnieniach i Interpretacjach Przeglądu Podatkowego (nr 6/2012, s. 60) pisząc o premiach pieniężnych (bonusach), które przedsiębiorca przyznaje za osiągnięcie określonego obrotu, wskazał: „Premie pieniężne wypłacane za osiągnięcia określonego poziomu obrotów zrealizowanych przez danego klienta, jeśli stanowią zachętę do maksymalizacji zakupów realizowanych przez beneficjentów tych premii, mają wpływ nie tylko na wysokość generowanych przychodów, ale również na sam fakt ich osiągania. Co do zasady zatem, wydatki z tego tytułu zalicza się do kosztów uzyskania przychodów”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż wydatek na wypłatę bonusów jest dla niej kosztem uzyskania przychodu. Podstawowym celem jego poniesienia jest bowiem motywowanie Dealerów niepowiązanych do dalszych zwiększonych zakupów pojazdów marek (…), czyli intensyfikacja bieżących i przyszłych zakupów obu marek, co oznacza automatycznie wzrost przychodów Wnioskodawcy.

Podział na koszty bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami wynika z art. 15 ust. 4c i 4d ustawy o CIT, przy czym wskazane przepisy jedynie odnoszą się do obu tych pojęć nie definiując ich. Kryteria rozróżnienia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z tym podziałem zostały wypracowane na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych, interpretacji indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów oraz doktryny prawa podatkowego.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2020 r. (sygn. 0111-KD1B1-1.4010.509.2019.2.BS) „kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest "zidentyfikowanie" wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług”.

Koszty bezpośrednio związane z przychodami to zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, jednakże są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Wnioskodawca uznając, iż wydatki na wypłatę bonusów stanowią koszty uzyskania przychodu, stoi na stanowisku, że koszty tego typu są kosztami pośrednimi.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wypłaty bonusu Dealerom niepowiązanym, po spełnieniu przez nich umownych kryteriów, to wydatki zwiększające konkurencyjność towarów Spółki na rynku i mające na celu zwiększenie poziomu zakupów samochodów marek (…) (przychodów bieżących i przyszłych Wnioskodawcy). Tym samym, trudno argumentować, iż istnieje możliwości powiązania not księgowych z konkretnymi zdarzeniami gospodarczymi generującymi przychody z działalności operacyjnej.

Stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia fakt, iż poniesiony wydatek związany jest ze stymulacją obrotu samochodami marek (…), a nie ze sprzedażą konkretnych pojazdów. Ilość sprzedanych/zakupionych pojazdów w danym okresie rozliczeniowym przez Dealera niepowiązanego jest wyłącznie kryterium przyznania bonusu, przy czym ilość i identyfikowalność pojazdów w bazie nie stanowią, zdaniem Spółki, o związku wydatku poniesionego na wypłatę bonusu z konkretnym przychodem.

Podobnie wskazują organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, czego przykładem jest interpretacja z dnia 21 marca 2017 r. (sygn. 0461-TPB3.4510.34.2017.1.MK) w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się, że „Z uwagi na brak bezpośrednich obrotów pomiędzy Spółką a Nabywcą pośrednim, nie jest możliwe przypisanie kwoty udzielonego rabatu pośredniego bezpośrednio do konkretnych przychodów osiągniętych przez Spółkę. Dlatego też wartość rabatu pośredniego winna zostać uznana za koszt pośrednio związany z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami”.

Taka sytuacja ma miejsce również w przypadku Wnioskodawcy. Przyznanie Dealerom niepowiązanym bonusu pieniężnego ma bowiem na celu motywowanie tych podmiotów do dalszych zakupów pojazdów marek (…), tj. intensyfikację bieżących i przyszłych zakupów obu marek. Wnioskodawca wskazuje, że wszelkie aktywności sprzedażowe podejmowane przez Dealerów niepowiązanych wykonywane są przez nie na własną rzecz i we własnym imieniu. Bonus przyznawany jest w przypadku spełnienia obiektywnych przesłanek, a dla Spółki liczy się tylko fakt, iż Dealer niepowiązany dokonując zwiększonych zakupów samochodów (…) przyczynia się pośrednio do wzrostu przychodów Wnioskodawcy. Nie ma on natomiast bezpośredniego wpływu na przychody Spółki, ponieważ przychody osiągane są w ramach transakcji z A Leasing, a te nie ulegają zmianie.

Zgodził się w przedstawionym stanowiskiem również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2016 r. (sygn. IPPB6/4510-347/16-2/AP): „Mimo, iż Spółka za pomocą numeru VIN jest w stanie powiązać udzielane Rabaty pośrednie ze sprzedawanymi samochodami to Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż brak jest bezpośredniej zależności pomiędzy udzielanymi Rabatami pośrednimi a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę. Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, wypłacane Rabaty pośrednie na rzecz Klientów flotowych należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, potrącalnych w kwocie netto w dacie ich poniesienia, przez którą należy rozumieć dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych Spółki”.

Podobnie w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w zdarzeniu przyszłym, wydatek na bonus dla Dealerów niepowiązanych nie skłania do konkretnych zakupów, a jedynie do zwiększenia ogólnej sprzedaży, przy czym w szczególności chodzi o sprzedaż nowych modeli samochodów marki (…). Działanie to ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów i zwiększenie osiąganych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę brak bezpośredniej zależności pomiędzy przyznawanymi Dealerom niepowiązanym bonusami a konkretnymi przychodami realizowanymi przez Spółkę, wydatki związane z wypłatą bonusów powinny stanowić koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tj. koszty pośrednie).

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 5). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.