Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o CIT wynagrodzenie wypłacone na rzecz wspólnika z tytułu... - Interpretacja - 0111-KDIB1-2.4010.677.2022.1.DP

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 23 listopada 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.677.2022.1.DP

Temat interpretacji

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy o CIT wynagrodzenie wypłacone na rzecz wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 k.s.h.?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 października 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wynagrodzenia wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych wypłacanych zgodnie z art. 176 kodeksu spółek handlowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada zarząd i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług (…) na rzecz podmiotów gospodarczych. Spółka wszystkie dochody opodatkowuje w Polsce.

Spółka ma trzech wspólników, które są osobami fizycznymi, posiadające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeden ze wspólników, niebędący członkiem zarządu, ma zostać zobowiązany do wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na podstawie art. 176 k.s.h. ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1526) - dalej „k.s.h”. W związku z powyższym w najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Spółki na podstawie art. 176 § 1 k.s.h., postanowień zobowiązujących Wspólnika do powtarzających się świadczeń niepieniężnych.

Świadczenia te będą polegały na wykonywaniu czynności związanych z pisaniem, modyfikowaniem, badaniem, dokumentowaniem i wspomaganiem oprogramowania, rozwojem, utrzymaniem i administracją aplikacji internetowych, działalności w zakresie technologii informatycznych i komputerowych oraz przenoszeniu praw autorskich do kodu na rzecz Spółki. Obejmujące Świadczenia nie będą wykonywane przez wspólnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki ponoszone na wynagrodzenie dla wspólnika, za powtarzające się świadczenia niepieniężne, będą ponoszone w celu osiągnięcia przez spółkę przychodów. Wysokość wynagrodzenia wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki nie będzie przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Pytanie

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. wynagrodzenie wypłacone na rzecz wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 k.s.h.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wynagrodzenie wypłacane na rzecz wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 k.s.h., do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

-został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ponadto ze względu na to że wspólnik będzie zobowiązany przez Spółkę do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, które będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz wspólnika to na gruncie niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania wyłącznie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., bowiem w omawianej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniami jednostronnymi.

Biorąc pod uwagę rozważane zdarzenie przyszłe, należy uznać, iż wszystkie wyżej wymienione przesłanki będą spełnione i Spółka będzie uprawniona do zaliczania w koszty uzyskania przychodów planowanych wypłat na rzecz wspólnika z tytułu wynagrodzenia za świadczenia niepieniężne na jej rzecz.

Ocena stanowiska              

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop,

-został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wynika że jeden ze wspólników, niebędący członkiem zarządu Spółki, ma zostać zobowiązany do wykonywania powtarzających się świadczeń niepieniężnych na podstawie art. 176 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2022 r., poz. 1467 ze zm., dalej: „k.s.h”). W związku z powyższym w najbliższej przyszłości ma dojść do wprowadzenia do Umowy Spółki na podstawie art. 176 § 1 k.s.h., postanowień zobowiązujących Wspólnika do powtarzających się świadczeń niepieniężnych. Obejmujące Świadczenia nie będą wykonywane przez wspólnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki ponoszone na wynagrodzenie dla wspólnika, za powtarzające się świadczenia niepieniężne, będą ponoszone w celu osiągnięcia przez spółkę przychodów. Wysokość wynagrodzenia wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki nie będzie przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego na rzecz wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych zgodnie z art. 176 k.s.h.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 176 § 1 k.s.h.:

Jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń.

Natomiast art. 176 § 2 k.s.h. stanowi, że:

Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie.

Z powyższego wynika zatem, że Spółka zobowiązana jest do wypłaty wynagrodzenia za otrzymane dodatkowe świadczenia ze strony jej wspólników, które wynikają z zawartej umowy spółki nawet w przypadku kiedy spółka w sprawozdaniu finansowym nie wykazuje zysku.

W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, zgodnie z którym:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego.

W dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka dokonuje świadczenia na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 38a updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Rozważając kwestię podatkowej kwalifikacji wskazanych we wniosku wydatków należy zauważyć, że wydatki te należy zakwalifikować do kosztów podatkowych, przy spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych warunków ustawowych, jako wypełniających dyspozycję art. 15 ust. 1 updop. Mając natomiast na uwadze wyłączenia wynikające z art. 16 updop oraz fakt, że przedmiotowe wydatki są ponoszone przez Spółkę, jako zapłata za wykonywanie świadczeń niepieniężnych przez wspólnika Spółki, ocena prawna tych wydatków wymaga, poza sprawdzeniem przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 updop odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

Skoro zatem z wniosku wynika, że Państwa Wspólnik będzie zobowiązany przez Spółkę do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, które będą odpłatne i ekwiwalentne, tzn. Spółka będzie dokonywała wypłat wynagrodzenia na rzecz Wspólnika i wynagrodzenie to nie będzie przewyższać stawek przyjętych w obrocie, to na gruncie niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 updop, bowiem w omawianej sprawie nie mamy do czynienia ze świadczeniami jednostronnymi. W przedmiotowym przypadku jest to bowiem świadczenia wzajemne. Wspólnik wykonuje na rzecz Spółki świadczenie niepieniężne, a Spółka mu za to płaci.

Nie znajdzie również zastosowania na gruncie niniejszej sprawy wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 38a updop, bowiem jak wynika z wniosku Państwa Wspólnik nie jest członkiem zarządu Spółki, a będzie on zobowiązany przez Państwa do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, polegających na wykonywaniu na rzecz Spółki wymienionych we wniosku usług.

Reasumując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka będzie mogła zaliczyć wynagrodzenie wypłacane na rzecz Wspólnika z tytułu okresowych świadczeń niepieniężnych, o których mowa w art. 176 ustawy Kodeks spółek handlowych, do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).