W 2020 roku Bank poza wykupem bonów pieniężnych nie dokonywał sprzedaży innych papierów wartościowych.

Wykonane czynności w 2021 roku:

W 2021 roku bank dokonywał również na własny rachunek kolejnych zakupów papierów wartościowych:

-obligacji skarbowych W (...) i W (...) w kwocie nominalnej  (...) zł. Przychody łączne od posiadanych obligacji w postaci odsetek w roku 2021 wyniosły (...)zł i w postaci dyskonta w kwocie (...) zł.

-Obligacji P (...) w wartości nominalnej (...) zł, od których w przychody zaliczono odsetki w kwocie (...)zł i przychody z dyskonta w kwocie  (...) zł.

-obligacji B  (...) w kwocie nominalnej  (...) zł, od których przychody z odsetek wyniosły (...)zł i dyskonto w kwocie  (...) zł.

-obligacji komunalnych w wartości nominalnej (...) zł, od których przychody odsetkowe wyniosły(...) zł.

W 2021 roku Bank dokonywał sprzedaży obligacji skarbowych W (...) w kwocie nominalnej  (...) zł w wyniku, której uzyskał przychód w kwocie  (...) zł.

W tymże roku obrotowym następował zakup (kwota zakupu w ciągu całego roku (...)zł) i wykup (kwota wykupu w ciągu całego roku (...)zł.) przez emitenta, bonów pieniężnych, od których do przychodów Bank zaliczył uzyskane dyskonto o łącznej wartości (...) zł. Wartość nominalna na 31 grudnia 2021 wyniosła (...) zł.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1.Czy Bank prawidłowo określił przychody osiągnięte w roku 2020 i 2021 przy ustalaniu statusu „małego podatnika” pomijając wartości nominalne przy zakupie i wykupie bonów pieniężnych oraz pomijając wartości nominalne przy zakupie obligacji skarbowych, obligacji P, obligacji B i sprzedaży obligacji skarbowych?

2.Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien z przychodów ze sprzedaży w roku 2020 i 2021 (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) wyłączyć kwoty dyskonta bonów pieniężnych, obligacji skarbowych, obligacji P i obligacji B?

3.Czy Bank w celu ustalenia statusu „małego podatnika” przy określeniu wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) powinien pomijać przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań, dofinansować i refundacji kosztów w 2020 roku oraz pomijać przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości i przychody uzyskane z tytułu odszkodowań w roku 2021?

4.Czy Bank zgodnie z art. 19 i art. 4a pkt 10 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, posiada status „małego podatnika” i prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych w roku 2021?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.W ocenie Banku do określenia przychodów w celu ustalenia statusu „małego podatnika” nie należy uwzględniać wartości nominalnych bonów pieniężnych, wartości nominalnych obligacji skarbowych, wartości nominalnych obligacji P w roku 2020 i dodatkowo wartości nominalnych obligacji B w roku 2021.

2.Bank uważa, że otrzymane dyskonto od bonów pieniężnych NBP oraz obligacji skarbowych, obligacji P rozumianych jako różnica pomiędzy wartością nominalną a ceną zakupu nie stanowi przychodów ze sprzedaży w rozumieniu przepisów art. 4 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie powinno być brane pod uwagę ustalając limit decydujący o statusie „małego podatnika” za rok 2020. Podobnie dyskonto od bonów pieniężnych, obligacji skarbowych, obligacji P i obligacji B rozumianych jako różnica pomiędzy wartością nominalną a ceną zakupu nie stanowi przychodów ze sprzedaży w rozumieniu przepisów art. 4 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie powinno być brane pod uwagę ustalając limit decydujący o statusie „małego podatnika” za rok 2021.

3.Wartość przychodów z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań i refundacji kosztów również w ocenie Banku nie stanowią przychodów ze sprzedaży, które należy brać pod uwagę ustalając status „małego podatnika” w 2020 roku. Podobnie w roku 2021 wartość rozwiązanych rezerw i aktualizacja wartości oraz otrzymane odszkodowania nie stanowią przychodów ze sprzedaży, które należy uwzględniać przy ustalaniu statusu „małego podatnika”. Zasady tworzenia rezerw na ryzyko kredytowe reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków. Otrzymane odszkodowania z firm ubezpieczeniowych, dofinansowania oraz refundacje kosztów nie są przychodami ze sprzedaży.

4.W ocenie Banku w związku z nieprzekroczeniem limitu dla ustalenia statusu „małego podatnika” Bank posiada status małego podatnika w 2021 roku i w 2022 roku oraz ma prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych w roku 2021.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT. Od tego okresu istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącej 9%.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT:

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którą:

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że za małego podatnika w 2021 r. uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2020 r. nie przekroczyła kwoty  (...) zł. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na 1 października 2020 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2020 r. Nr (...)) wynosił:  (...) x  (...) euro = (...), w zaokrągleniu: (...) zł.

Wątpliwości Banku wynikające z pytania oznaczonego nr 1,2 i 3 na tle przedstawionego stanu faktycznego dotyczą ustalenia, czy z limitu przychodów ze sprzedaży decydującego o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego, w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, Bank powinien wyłączyć:

·W przypadku bonów pieniężnych: wartość nominalną bonów pieniężnych w związku z ich zakupem/wykupem poprzez Bank zrzeszający na rzecz emitenta (NBP) oraz przychody z otrzymanego dyskonta;

·W przypadku obligacji skarbowych: wartość nominalną tych obligacji przy zakupie i sprzedaży obligacji skarbowych oraz kwotę dyskonta:

-utrzymanych do terminu wymagalności i wykupionych przez emitenta,

-sprzedanych obligacji skarbowych,przed terminem wykupu obligacji przez emitenta uprzednio zakwalifikowanych jako aktywa dostępne do sprzedaży z zyskiem na sprzedaży;

·W przypadku obligacji P oraz obligacji B: wartość nominalną przy zakupie oraz dyskonto;

·przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań, dofinansować i refundacji kosztów w 2020 roku oraz

·przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości i przychody uzyskane z tytułu odszkodowań w roku 2021.

Kluczowym aspektem analizy tego zagadnienia jest rozumienie sformułowania „wartość przychodu ze sprzedaży”, wskazanego w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Zauważa się, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Wskazać także należy, że nie można tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym, należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższych wyjaśnień, skoro przychód ze sprzedaży należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną, to oznacza, że do limitu decydującego o uznaniu podatnika za „małego” w rozumieniu ustawy o CIT, należy sumować wartość wszystkich przychodów stanowiących przychody ze sprzedaży (a więc wynikające z czynności sprzedaży). Należy zauważyć, że sam zakup nie będzie generował przychodu ze sprzedaży.

W tym miejscu należy zauważyć, że jeśli podatnik uzyskuje przychód z wykupu bonów pieniężnych oraz wskazanych obligacji to przychód ten nie powinien być uwzględniony w przychodach ze sprzedaży decydujących o statusie małego podatnika. Sama wartość nominalna bonów pieniężnych oraz obligacji nie stanowi także przychodów ze sprzedaży, nie jest więc zaliczana do limitu przy określaniu statusu małego podatnika. Do limitu liczonego dla małego podatnika, nie należy również brać pod uwagę powstałego od tych papierów wartościowych dyskonta, ponieważ przychody te nie stanowią przychodów ze sprzedaży.

Wskazać należy że w odniesieniu do przychodów z wykupu papierów wartościowych w postaci wykupu bonów pieniężnych, obligacji to każde z tych praw zawiera własne regulacje odnoszące się do zasad obrotu nimi, w tym wykupu. Jako cechę wspólną można wskazać, to że takie zbycie (wykup) możliwe jest tylko wobec konkretnego katalogu podmiotów, w wyniku spełnienia szeregu szczegółowych warunków. Dodatkowo w wyniku wykonania takiej czynności najczęściej dochodzi do powrotu takiego prawa do emitenta/wystawcy i jego unicestwienia. Nie będą to zatem czynności typowe dla umowy sprzedaży, która charakteryzuje się swobodą zawierania umów, czy wyboru kontrahenta.

Jako przykład można podać, że odmiennymi czynnościami zbycia będzie zbycie obligacji na rynku papierów wartościowych na rzecz osoby trzeciej niezwiązanej wspólnymi regulacjami ze zbywcą, a zbycie obligacji na rzecz emitenta w określonym terminie. Pierwsza czynność polega na swobodnej decyzji zbywcy wyboru kontrahenta, ukierunkowanej uzyskaniem jak najbardziej korzystnej ceny. Odbywa się ona na wolnym rynku (papierów wartościowych), który kształtuje cenę i nie ogranicza katalogu nabywców. Przychód uzyskany z takiego zbycia będzie przychodem ze sprzedaży w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Natomiast przychód uzyskany ze zbycia w związku z wykupem obligacji obwarowany jest szczegółowymi warunkami wśród których najważniejszymi będą ograniczenie katalogu nabywców do praktycznie jednego - emitenta oraz z góry ustalona cena zbycia.

Zatem zbycie papierów wartościowych w drodze wykupu przez uprawiony podmiot - emitenta/fundusz stanowi wykonanie ograniczonego i inkorporowanego w nich prawa i jako takie nie powinno być rozpoznane jako sprzedaż.

W sytuacji gdzie Bank nabywa bony pieniężne od Narodowego Banku Polskiego i odsprzedaje Bankowi bony pieniężne podlegające wykupowi przez NBP jako emitenta według ich wartości nominalnej, po upływie okresu, na który zostały wyemitowane - zauważyć należy że Bank Zrzeszający działa jako pośrednik/koordynator.

Zatem, w sytuacji gdy Bank nabywa Bony pieniężne w wartości nominalnej pomniejszonej o dyskonto gdzie Bank w świetle obowiązujących uregulowań prawnych nie ma możliwości nabycia bonów pieniężnych bezpośrednio od Narodowego Banku Polskiego oraz utrzymuje bony pieniężne zgodnie z terminem, na który zostały wyemitowane (zwykle 7 dni), po upływie tego terminu Bank wykupuje bony pieniężne w wartości nominalnej – przychód z takiej transakcji nie należy rozpoznawać w kategoriach sprzedaży.

Kwoty, które Bank uzyskuje w związku z wykupem Bonów Pieniężnych, jak i dyskonto, które jest uzyskiwane przez Bank w związku z transakcjami, których przedmiotem są Bony Pieniężne (różnica pomiędzy ceną wykupu otrzymywaną przez Bank i ceną nabycia przez Bank) – nie będą przychodem ze sprzedaży o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Jak wyjaśniono powyżej, odmiennymi czynnościami zbycia będzie zbycie obligacji na rynku papierów wartościowych na rzecz osoby trzeciej. Przychód uzyskany z takiego zbycia będzie przychodem ze sprzedaży w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. W opisanej sytuacji zakupu i sprzedaży obligacji skarbowych (które nie zostały utrzymane do terminu wymagalności i wykupione przez emitenta) mamy do czynienia z transakcją w której powstanie przychód ze sprzedaży liczony jako cena sprzedaży obligacji uzyskiwana przez Bank.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1, 2 w części dotyczącej sprzedanych obligacji skarbowych na rzecz osoby trzeciej z zyskiem na sprzedaży (przed terminem wykupu obligacji przez emitenta) uprzednio zakwalifikowanych jako aktywa dostępne do sprzedaży – jest nieprawidłowe.

W pozostałym zakresie stanowisko odnośnie pytań oznaczonych we wniosku nr 1,2 i jest prawidłowe.

Odnośnie pytania nr 3, przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań, dofinansowań i refundacji kosztów w 2020 roku oraz przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości i przychody uzyskane z tytułu odszkodowań w roku 2021 również nie będą przychodem ze sprzedaży o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytana nr 3 jest prawidłowe.

Przechodząc do odpowiedzi na pytanie nr 4 czy Bank zgodnie z art. 19 i art. 4a pkt 10 Ustawy o  podatku dochodowym od osób prawnych, posiada status „małego podatnika” i prawo do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych w roku 2021 wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

Z powołanych wyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza pasywa. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi, a więc takie którym może on rozporządzać jak właściciel. Jednocześnie, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów regulujących bezpośrednio sposobu rozpoznawania przychodów z wykupu obligacji oraz bonów pieniężnych NBP. Brak jest również definicji legalnej Bonu Pieniężnego. Na stronach Portalu Edukacji Ekonomicznej Narodowego Banku Polskiego zmieszczona jest informacja, że Bon Pieniężny NBP jako krótkoterminowy papier wartościowy służy pomocą dla zwykłego (komercyjnego) banku. Bank centralny pożycza środki pieniężne bankom pod zastaw bezpiecznych papierów dłużnych (najczęściej bonów lub obligacji skarbowych).

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz.U. z 2022 r., poz. 454), obligacje są papierami wartościowymi emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Z powyższego można przyjąć, że charakter Bonów Pieniężnych NBP oraz obligacji jest zbliżony do pożyczki, która w myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740, ze zm.) stanowi umowę, na mocy której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Tym samym, do określania na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z wykupu Bonów Pieniężnych NBP oraz obligacji przez analogię stosować należy przepisy o rozpoznawaniu przychodów z pożyczek.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Powyższy przepis zawiera katalog wyłączeń z przychodów, tj. wpływów których nie uważa się za przychód podatkowy i nie uwzględnia się w obliczeniu dochodu do opodatkowania. Praktycznie jest to swego rodzaju zwolnienie przedmiotowe, uzasadnione zwykle specjalnym charakterem określonego rozliczenia bądź szczególnym uregulowaniem kwestii kosztów dotyczących przychodów danego rodzaju. Na mocy tego przepisu do przychodów podatkowych nie zalicza się m.in. otrzymanych, jak i zwróconych pożyczek i kredytów. Jednocześnie, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) omawianej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Generalną zasadą obowiązującą w podatku dochodowym w odniesieniu do udzielonych (otrzymanych) kredytów (pożyczek) jest to, że kwota główna (kapitał) jest podatkowo obojętna. Zarówno udzielenie/otrzymanie, jak i zwrot kredytu nie wpływa na powstanie przychodów i kosztów podatkowych, zarówno u pożyczkodawcy jak i pożyczkobiorcy. Tak więc sama kwota kredytu (pożyczki) dla pożyczkodawcy, zarówno w momencie udzielenia kredytu (pożyczki) i otrzymania jego zwrotu od pożyczkobiorcy nie wpływa na powstanie kosztów ani przychodów podatkowych. Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się również kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Oznacza to, że przychodu nie stanowi spłata pożyczki w części kapitałowej oraz odsetki, które pozostają naliczone, a nie zostały otrzymane.

Nie będą stanowić przychodu transakcje, których przedmiotem będzie nabywanie i zbywanie (w dacie wykupu) przez Bank Bonów Pieniężnych NBP a jedynie przychodem podlegającym opodatkowaniu będzie kwota dyskonta od tych Bonów Pieniężnych NBP, jak również otrzymane odsetki od tych Bonów.

W przypadku obligacji wysokość przychodu podatkowego zależy od tego czy mamy do czynienia z wykupem przez emitenta czy ze zbyciem na rynku wtórnym. Tylko w tej pierwszej sytuacji przychodem jest wartość samego dyskonta lub odsetek. Emisję i wykup obligacji, jako papieru wartościowego o charakterze dłużnym, należy w tym przypadku traktować jak udzielenie i zwrot pożyczki, które to zdarzenia są neutralne podatkowo w części dotyczącej kapitału pożyczki (art. 12 ust. 4 pkt 1, art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o CIT). Inna sytuacja ma miejsce w przypadku gdy obligatariusz zbywa papier wartościowy, jakim jest obligacja przed terminem wykupu, na rynku wtórnym. Wówczas nie mamy do czynienia z neutralnym podatkowo zwrotem kapitału pożyczki przez emitenta. Przychodem jest cała kwota uzyskana ze zbycia a kosztem - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT - wydatki na nabycie obligacji.

Przychodem podatkowym w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT będą również przychody z zysków kapitałowych, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań, dofinansowań i refundacji kosztów oraz przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości.

Przychodem podatkowym w rozumieniu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w związku ze sprzedażą obligacji skarbowych, uprzednio zakwalifikowanych jako aktywa dostępne do sprzedaży, przed terminem wykupu obligacji przez emitenta, nie będzie sam zysk na transakcji – przychodem podatkowym będzie cała kwota uzyskana ze zbycia.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego w 2021 roku Bank dokonał sprzedaży obligacji skarbowych, które uprzednio zakwalifikował jako aktywa dostępne do sprzedaży, (przed terminem wykupu obligacji przez emitenta) z zyskiem na transakcji. Sprzedaży dokonano na rynku wtórnym przez Biuro Maklerskie. Wartość tych obligacji skarbowych stanowiła kwotę nominalną - 30.500.000,00 zł. W wyniku tej sprzedaży Bank uzyskał przychód w kwocie 696.160,33 zł. Zysk ze sprzedaży obligacji Bank na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych Bank rozpoznaje jako przychód podatkowy.

Jak zostało wyjaśnione powyżej przychodem podatkowym będzie cała kwota uzyskana ze zbycia a nie sam zysk na transakcji (dochód).

Zatem skoro w 2021 roku Bank dokonywał sprzedaży obligacji skarbowych na rzecz osoby trzeciej (tj. nie doszło do ich wykupu przez emitenta) o wartości 30.500.000,00 zł to został przekroczony limit o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zatem Bank nie jest uprawniony do zastosowania obniżonej 9% stawki podatku w 2021 r., pomimo że na podstawie przychodów ze sprzedaży, obliczonych zgodnie z wyjaśnieniami Organu, osiągniętych w 2020 r. spełniał definicję „małego podatnika”.

Stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Ponadto, należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2022 r. uległo zmianie brzmienie następujących przepisów:

·art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

·art. 19 ust. 1 ustawy o CIT:

Okoliczność ta pozostaje jednak bez wpływu na ocenę stanowiska Wnioskodawcy.

Stosownie do zadanych pytań wyznaczających zakres wniosku, przedmiotem interpretacji indywidualnej jest jedynie kwestia sposobu określania przychodów powstałych w związku obrotem obligacjami oraz bonami pieniężnymi oraz przychodów z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, przychody uzyskane z tytułu odszkodowań, dofinansowań i refundacji kosztów oraz przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - w świetle art. 4a pkt 10 ustawy o CIT oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).