Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Należy wskazać na treści Objaśnień podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności. Z objaśnień tych wynika, że jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa) a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową, i należy zastosować reguły kolizyjne. Wskazano w nich również, że w sytuacji gdy ustalenie państwa rezydencji nie jest możliwe w oparciu o pierwsze kryterium, jakim jest miejsce stałego zamieszkania, należy zastosować kolejne kryterium odnoszące się do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych). Przy czym z Objaśnień tych należy wywieść, że okoliczność położenia ośrodka interesów życiowych w Polsce potwierdza posiadanie w Polsce współmałżonka i dzieci, nieruchomości.

Według art. 4a ustawy:

Oznacza to, że w oparciu o art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 2022 r. posiadał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Ponadto, mając na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek posiadał Pan również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Umowy polsko-niemieckiej:

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Z opisu sprawy wynika, że w 2022 r Przebywał Pan na terenie Niemiec do 4 lipca 2022 r., po tym dniu przeprowadził się Pan do Polski i stał się pracownikiem transgranicznym. Na terenie Niemiec mieszkał Pan tylko i wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych. Nie posiada i nie występował Pan o certyfikat rezydencji podatkowej Niemiec. W Polsce w okresie którego dotyczy zapytanie, nie osiągnął Pan żadnych przychodów. Pozostaje Pan w związku małżeńskim, w którym występuje ustawowa, nieograniczona wspólność majątkowa. Małżonka pracuje, zamieszkuje i osiąga przychody wyłącznie w Polsce.

Analizując powiązania osobiste i gospodarcze, należy wskazać, iż to z Polską łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste, bowiem jak wynika z przedstawionych we wniosku oraz uzupełnienia okoliczności sprawy, to w Polsce mieszkał/mieszka Pana żona z którą łączy Pana wspólność majątkowa. Uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych w okresie którego dotyczy zapytanie znajdował się w Polsce – od 4 lipca 2022 r wrócił Pan do Polski i stał się pracownikiem transgranicznym. W Niemczech przebywał Pan tylko czasowo w celu świadczenia tam pracy. Nie posiadał Pan certyfikatu rezydencji dla celów podatkowych w Niemczech. W Niemczech nie miał Pan centrum interesów osobistych, bowiem żona mieszka i pracuje na stałe w Polsce. Fakt otrzymywania czasowego wynagrodzenia z tytułu świadczonej na terenie Niemiec pracy nie może być uznany, iż na terenie Niemiec posiadał Pan ośrodek interesów życiowych.

W roku 2022 na terenie Niemiec mieszkał Pan tylko i wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych w określonym przedziale czasowym w celu świadczenia pracy. Nie przeprowadził się tam Pan w celu ani z zamiarem stałego osiedlenia, do Niemiec nie przeniósł Pan swojego ośrodka interesów życiowych. W Polsce została Pana rodzina i po 4  lipca 2022 r. wrócił Pan do Polski i stał się pracownikiem transgranicznym. Powyższe oznacza, że Pana ognisko domowe znajdowało się w Polsce.

W konsekwencji, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Umowy w 2022 roku była Polska. Oznacza to, że w tym czasie podlegał Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o  którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z  art. 4 ust. 2 lit. a) Umowy, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, z uwzględnieniem zapisów umowy o  unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedmiotem Pana wątpliwości jest kraj w którym powinien Pan opodatkować zyski kapitałowe, które osiągnął w 2022 r. ze sprzedaży akcji notowanych i sprzedanych na amerykańskiej giełdzie papierów wartościowych.  

Przedmiotowe akcje otrzymał Pan od pracodawcy, którego siedziba główna znajduje się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a zakład produkcyjny w Niemczech i tam też do 4 lipca 2022 roku przebywał Pan i świadczył pracę. Przedmiotowe akcje otrzymał Pan jako część wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia odrębne źródła przychodów osób fizycznych. Od tego, z jakiego źródła pochodzą przychody zależą zasady ich opodatkowania.  

Źródła przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy. Katalog zawarty w tym przepisie ma charakter rozłączny. To oznacza, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Aby prawidłowo zakwalifikować przychód do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem).

Źródłami przychodów są m.in.:

‒stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);

‒kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7);

‒inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9), czyli źródła inne niż te wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy.

Przepisy o nieograniczonym obowiązku podatkowym jak wskazano już powyżej stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).

W 2022 r. posiadał Pan w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Wobec tego ostateczny kształt Pana obowiązków związanych z uzyskiwaniem przychodów na terytorium Polski zależy od uregulowań umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i  zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178).

Przychód ze sprzedaży omawianych akcji powstał w dniu ich sprzedaży i należy go zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in.:

Przychody, które uzyska Pan ze zbycia akcji spółki będą przychodami z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy.

Ponownie, aby stwierdzić, czy przychody te będą opodatkowane w Polsce, należy odnieść się do regulacji polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. 

Zgodnie z art. 14 ust. 1 tej umowy:

Jak wynika z tego przepisu, osoba, która ma miejsce zamieszkania w Polsce co do zasady jest zwolniona od opodatkowania w Stanach Zjednoczonych zysku ze sprzedaży walorów kapitałowych (a więc np. akcji). Wyjątkiem są sytuacje wskazane w literach a)-c) przepisu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w Pana sytuacji nie będą miały miejsca okoliczności, o których mowa w art. 14 lit. a)-c) umowy. Wobec tego, stosownie do zasady, która wynika z art. 14 umowy, Pana przychody ze zbycia akcji spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych będą zwolnione od opodatkowania w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Powyższe oznacza, że zyski osiągnięte ze sprzedaży przedmiotowych akcji podlegały opodatkowaniu w Polsce tj.  w  miejscu Pana zamieszkania.

Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; (dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).