Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za wynajem mieszkania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 14 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 27 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za wynajem mieszkania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od 2010 roku w ramach Zakładu (...) prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych, rozlicza się Pan na podstawie księgi przychodów i rozchodów.

Siedzibą prowadzonej przez Pana działalności jest Polska, miasto (...).

Od kilku lat w ramach prowadzonej przez Pana działalności budowlanej, w ramach podwykonawstwa realizuje Pan inwestycje budowlane na terenie miasta (...) na obszarze Niemiec. Zadania realizuje Pan przy współpracy podwykonawców, ponieważ sam nie zatrudnia Pan robotników budowlanych. Działalność na terenie Polski ma charakter marginalny, ze względu na fakt, iż oferowane przez niemieckich kontrahentów zlecenia są o wiele bardziej opłacalne w porównaniu z podobnymi zleceniami na obszarze Polski.

Z uwagi na charakter Pana działalności konieczna jest codzienna obecność na terenie prowadzonych przez Pana budów na terenie Niemiec, tj. w odległości oddalonej od siedziby Pana zakładu ok. (...) km. Pana aktywność gospodarcza przebiega następująco: przez dwa tygodnie jest Pan codziennie obecny na terenie prowadzonych przez Pana budów na obszarze Niemiec, następnie wraca Pan do Polski na tydzień, znowu Pan wyjeżdża na dwa tygodnie na budowy i wraca Pan na tydzień i tak cyklicznie. W związku z faktem, iż wykonywane na terenie Niemiec usługi stanowią przeważającą część przychodów Pana firmy, a Pana codzienna obecność jest gwarantem właściwego wywiązania się z umów, zdecydował Pan się wynająć mieszkanie. Wynajęcie mieszkania stało się jedynym racjonalnym i uzasadnionym ekonomicznie rozwiązaniem, pozwalającym na zachowanie źródła dochodu. Koszt wynajęcia mieszkania to wydatek (…) euro miesięcznie. Wydatek ten potwierdzony jest umową najmu oraz przelewami bankowymi.

Mimo znaczącej ceny wynajmu mieszkania zmuszony jest Pan ponieść ten ciężar, gdyż ze względu na tak duży dystans pomiędzy siedzibą Pana zakładu a terenem budowy nie istnieje alternatywne rozwiązanie. Wydatku tego nie jest Pan w stanie uniknąć. Wynajęcie mieszkania jest ściśle związane z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą, ponieważ centrum Pana życia prywatnego znajduje się w Polsce.

Pytanie

Czy miesięczne koszty związane z wynajęciem mieszkania w miejscu wykonywania usług budowlanych wynikających z zawartych kontraktów, poniesione w celu realizacji tych kontraktów stanowią koszty uzyskania przychodów?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, powołując się na art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W opisanym stanie faktycznym istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesieniem kosztu wynajmu mieszkania a powstaniem przychodu z działalności budowlanej jest bezsprzeczne.

Stoi Pan na stanowisku, że wszystkie warunki uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów, a mianowicie:

-został przez Pana poniesiony, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z Pana zasobów majątkowych,

-jest definitywny (wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona),

-pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie znajduje się w grupie wydatków, wymienionych w art. 23 ust. 1 uopof zostały spełnione

Wyłącznym powodem wynajęcia mieszkania jest stała współpraca z podmiotem gospodarczym, na rzecz którego świadczy Pan usługi, a którego siedziba znajduje się poza miejscowością, w której zlokalizowana jest siedziba Pana firmy. Dlatego też wydatki poniesione z tego tytułu nie mają charakteru wydatków osobistych, służą wyłącznie celom gospodarczym.

Konieczność czasowego przebywania za granicą w celu realizacji kontraktu bezsprzecznie ma związek z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Zatem cel poniesienia wydatku jest oczywisty.

Biorąc pod uwagę celowość wydatku, jego racjonalność, Pana zdaniem, wydatek spełnia wskazane kryteria ustawowe uznania go za koszt uzyskania przychodów.

Stanowiska w podobnych sprawach wyrażono w następujących interpretacjach:

-interpretacja Indywidualna z 05 styczeń 2023 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.919.2022.1 .AD – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej;

-interpretacja indywidualna z 12 maja 2021 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.315.2021.1.MW – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej;

-interpretacja Indywidualna z 17 stycznia 2022 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.787.2021.1.MN – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej;

-interpretacja Indywidualna z 18 lutego 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.1091.2021.2.RK – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością pomniejszają przychody. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważam, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Przy czym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodów, czy ich zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonego przez Pana wydatku, należy rozstrzygnąć, czy spełnia ono kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje bowiem automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów ze względu na kryterium celowości leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Odnosząc powyższe do Pana sprawy, wskazuję, że o ile powodem wynajęcia mieszkania na terenie Niemiec jest konieczność nadzoru nad inwestycjami budowlanymi, które prowadzi Pan na terenie Niemiec, to wydatki poniesione z tego tytułu, jako niemające charakteru wydatków osobistych, spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Reasumując – miesięczne koszty związane z wynajęciem mieszkania w miejscu wykonywania usług budowlanych wynikających z zawartych kontraktów, poniesione w celu realizacji tych kontraktów stanowią koszty uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Na zakończenie wskazuję też, że przywołane przez Pana interpretacje indywidualne stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych oraz prawnych i tylko do niech się odnoszą, dlatego nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie mogą wpływać na ocenę prawidłowości tej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 (...) (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).