Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy w związku z zatrudnieniem pracownika powstanie w Polsce zakład podatkowy Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o CIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 2 września 2025 r. (data wpływu 5 września 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. GmbH jest niemiecką spółką zajmującą się układaniem i montażem kabli telefonicznych. Spółka zatrudnia polskich pracowników, którzy wykonują pracę w swoich miejscach zamieszkania w Polsce. Pracodawca zapewnia im niezbędny sprzęt i wyposażenie (aktualnie zatrudniona jest 1 osoba).

Czynności wykonywane przez pracowników mają charakter pomocowy i administracyjny, a w szczególności obejmują:

• wysyłanie dokumentacji księgowej za dany miesiąc do biura rachunkowego, sporadyczny kontakt z klientami,
• ograniczony do wyjaśniania błędnych danych na fakturach.

Pracownicy nie podejmują działań wpływających bezpośrednio na przychody spółki. A. GmbH nie posiada stałej siedziby, oddziału ani zakładu w Polsce. Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej w Polsce i nie posiada majątku na terytorium RP.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W piśmie z 2 września 2025 r. stanowiącym odpowiedź na wezwania wskazali Państwo, że:

• Spółka A. GmbH prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium Niemiec w zakresie układania i montażu kabli telekomunikacyjnych. Działalność operacyjna obejmuje:

‒realizację projektów telekomunikacyjnych dla klientów niemieckich,

‒montaż i instalację infrastruktury kablowej,

‒świadczenie usług technicznych związanych z telekomunikacją.

Spółka zatrudnia w Niemczech:

‒pracowników budowlanych wykonujących prace montażowe,

‒monterów specjalizujących się w instalacjach telekomunikacyjnych,

‒koordynatorów budowy i projektów odpowiedzialnych za planowanie i organizację pracy.

Wszystkie przychody Spółki generowane są wyłącznie z działalności prowadzonej w Niemczech.

• W kraju siedziby Spółka nie zatrudnia żadnego personelu, który wykonywałby czynności analogiczne do tych świadczonych przez pracownika zatrudnionego na terytorium Polski. Czynności wykonywane w Polsce mają charakter wyłącznie pomocniczy i administracyjny, podczas gdy personel w Niemczech zajmuje się działalnością operacyjną (montaż, instalacje, koordynacja projektów terenowych).
• Pracownik zatrudniony na terytorium Polski jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na 1/4 etatu.
• Praca świadczona przez pracownika na terytorium Polski ma charakter wyłącznie pomocniczy i administracyjny względem działalności operacyjnej prowadzonej w Niemczech i obejmuje:

1.Sporadyczne kontakty z kontrahentami - ograniczone wyłącznie do wyjaśniania błędnych danych technicznych na fakturach (bez uprawnień handlowych).

2.Obsługę poczty elektronicznej - katalogowanie i archiwizowanie korespondencji księgowej zgodnie z procedurami.

3.Przygotowywanie dokumentacji księgowej - systematyzowanie faktur kosztowych i sprzedażowych do przekazania Biuru Rachunkowemu.

KLUCZOWE: Cała dokumentacja księgowa przetwarzana przez pracownika w Polsce dotyczy wyłącznie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w Niemczech. Pracownik nie przetwarza żadnych dokumentów związanych z działalnością w Polsce, ponieważ Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej na terytorium Polski.

• Pracownik zatrudniony na terytorium Polski nie sporządza żadnych ofert (ani wstępnych, ani końcowych) oraz nie zbiera zamówień na usługi Spółki. Wszystkie działania handlowe i sprzedażowe prowadzone są wyłącznie przez personel w Niemczech.
• Pracownik zatrudniony na terytorium Polski nie posiada żadnych

‒uprawnień handlowych, w szczególności:

‒nie może oferować ani udzielać rabatów,

‒nie może ustalać terminów płatności,

‒nie może negocjować warunków umów,

‒nie może podejmować decyzji finansowych.

Wszystkie decyzje handlowe i finansowe podejmowane są wyłącznie przez uprawniony personel w centrali w Niemczech.

• Procedura zawierania umów z kontrahentami jest scentralizowana w Niemczech i przebiega następująco:

1.Negocjacje handlowe - prowadzone wyłącznie przez personel w Niemczech.

2.Ustalanie warunków technicznych i finansowych - wyłącznie w centrali.

3.Podpisywanie umów - odbywa się wyłącznie w Niemczech z bezpośrednim udziałem Członka Zarządu.

4.Zatwierdzanie warunków - wszystkie decyzje podejmowane są na poziomie zarządu w Niemczech.

Pracownik w Polsce nie uczestniczy w żadnym etapie procesu zawierania umów.

• Pracownik zatrudniony na terytorium Polski nie podpisuje żadnych umów z klientami ani kontrahentami. Nie posiada pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki w relacjach z kontrahentami.
• Pracownik zatrudniony na terytorium Polski wykonuje swoje czynności pomocnicze w sposób regularny i stały, zgodnie z harmonogramem pracy na 1/4 etatu. Regularność wykonywania czynności nie zmienia ich pomocniczego charakteru względem głównej działalności Spółki prowadzonej w Niemczech.
• Czynności wykonywane przez pracownika w Polsce są ściśle nadzorowane i kontrolowane przez Spółkę z centrali w Niemczech w następującym zakresie:

a)Zgodność z wytycznymi: Praca jest realizowana wyłącznie zgodnie z wytycznymi i procedurami ustalonymi przez Pracodawcę w Niemczech. Pracownik nie posiada autonomii decyzyjnej.

b)Monitoring jakości i ilości pracy: Spółka systematycznie monitoruje jakość i terminowość wykonywanych zadań oraz weryfikuje czy pracownik wywiązuje się z powierzonych obowiązków.

c)Szczegółowy system kontroli:

‒Codzienne raportowanie - krótkie podsumowania wykonanych zadań (spotkania 1:1 z przełożonym),

‒Monitoring aktywności - śledzenie logowania do systemów firmowych,

‒Kontrola komunikacji - sprawdzanie ruchu e-mail pod kątem aktywności zawodowej.

Pracownik został formalnie poinformowany o metodach i zakresie sprawowanej kontroli.

• a) Brak działalności operacyjnej w Polsce:

Stwierdzenie to oznacza, że Spółka A. GmbH nie prowadzi na terytorium Polski żadnej działalności operacyjnej generującej przychody. W szczególności:

‒NIE wykonuje prac związanych z układaniem i montażem kabli telekomunikacyjnych w Polsce,

‒NIE świadczy usług telekomunikacyjnych na rzecz polskich klientów,

‒NIE prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej na terytorium Polski,

‒NIE posiada klientów, kontraktów ani projektów realizowanych w Polsce,

‒NIE generuje przychodów z działalności prowadzonej na terytorium Polski.

Jedyną aktywnością Spółki w Polsce jest zatrudnienie jednego pracownika na 1/4 etatu do wykonywania czynności wyłącznie pomocniczych i administracyjnych wspierających działalność operacyjną prowadzoną w Niemczech.

b) Potwierdzenie braku planów operacyjnych:

Spółka nie planuje prowadzenia jakiejkolwiek działalności operacyjnej w Polsce. W przypadku gdyby w przyszłości rozważano taką możliwość, wymagałoby to:

‒utworzenia zespołu operacyjnego w Polsce,

‒zakupu lub wynajmu sprzętu i materiałów,

‒uzyskania odpowiednich zezwoleń i certyfikatów,

‒nawiązania relacji handlowych z polskimi klientami.

Obecnie żadne z powyższych działań nie są planowane ani realizowane.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym A. GmbH tworzy w Polsce zakład podatkowy na terenie Polski w rozumieniu przepisów ustawy o CIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem wnioskodawcy, A. GmbH nie tworzy w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) między Polską a Niemcami.

1. Definicja zakładu podatkowego

Zgodnie z art. 5 ust. 1 [winno być: art. 4a pkt 11] ustawy o CIT (tj. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383, z późn. zm.), za zakład podatkowy uważa się: stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa prowadzi w całości lub w części działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Podobna definicja wynika z art. 5 ust. 1 UPO Polska-Niemcy (Dz.U. z 2005 r. nr 12, poz. 90), zgodnie z którym zakładem jest stała placówka, w której całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

2. Brak spełnienia warunków powstania zakładu podatkowego

Zdaniem wnioskodawcy, żaden z warunków uznania działalności za zakład podatkowy nie jest spełniony, ponieważ:

• Brak stałej placówki A. GmbH nie posiada w Polsce biura, magazynu, oddziału ani żadnej innej struktury organizacyjnej, która mogłaby być uznana za stałą placówkę.
• Pracownicy nie tworzą zakładu. Zgodnie z art. 5 ust. 2 UPO Polska-Niemcy, pracownik może tworzyć zakład, jeśli działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada pełnomocnictwo do zawierania umów. W tym przypadku: Pracownicy wykonują jedynie zadania pomocnicze i administracyjne (wysyłanie dokumentów księgowych, sporadyczne kontakty z klientami w sprawie faktur).
• Nie prowadzą działalności operacyjnej w Polsce.
• Nie zawierają umów w imieniu pracodawcy ani nie prowadzą negocjacji handlowych.

3. Stanowisko potwierdzone interpretacjami podatkowymi

Analogiczne stanowisko było wielokrotnie potwierdzane przez polskie organy podatkowe, m.in.:

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2022 r. (0111-KDIB1-2.4010.266.2022.1.AK) w której wskazano, że wykonywanie czynności administracyjnych przez pracowników zagranicznej spółki na terytorium Polski nie prowadzi do powstania zakładu podatkowego, o ile nie są oni upoważnieni do zawierania umów w imieniu pracodawcy.
• Interpretacja Dyrektora KIS z 19 kwietnia 2021 r. (0111-KDIB1-2.4010.23.2021.2.MS) w której podkreślono, że samo zatrudnianie pracowników w Polsce nie tworzy zakładu, jeśli ich działalność jest wyłącznie pomocnicza.

4. Wniosek

Biorąc pod uwagę powyższe, A GmbH nie posiada w Polsce zakładu podatkowego, ponieważ:

• Nie posiada stałej placówki na terytorium Polski.
• Pracownicy wykonują jedynie działania pomocnicze i administracyjne.
• Pracownicy nie zawierają umów i nie reprezentują firmy wobec kontrahentów.

Polskie organy podatkowe w analogicznych przypadkach uznawały, że brak jest podstaw do uznania istnienia zakładu podatkowego.

W związku z tym wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że działalność opisana w stanie faktycznym nie powoduje powstania zakładu podatkowego w Polsce w rozumieniu art. 5 ust. 1 [winno być: art. 4a pkt 11] ustawy o CIT oraz art. 5 ust. 1 UPO Polska-Niemcy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z 2 września 2025 r. doprecyzowali Państwo własne stanowisko w sprawie:

Spółka A GmbH nie tworzy zakładu podatkowego na terytorium Polski w rozumieniu art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec oraz art. 4a ust. 11 [winno być: art. 4a pkt 11] ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

UZASADNIENIE PRAWNE:

1. DZIAŁALNOŚĆ POMOCNICZA - WYŁĄCZENIE Z DEFINICJI ZAKŁADU

Zgodnie z art. 5 ust. 4 lit. e) umowy PL-DE, określenie "zakład" nie obejmuje utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym

Stan faktyczny spełnia przesłanki wyłączenia:

• Czynności wykonywane w Polsce mają wyłącznie charakter pomocniczy względem głównej działalności prowadzonej w Niemczech,
• Działalność obejmuje tylko obsługę administracyjno-księgową dokumentacji dotyczącej operacji niemieckich,
• Brak bezpośredniego wpływu na generowanie przychodów przez Spółkę.

2. BRAK CECH STAŁEJ PLACÓWKI OPERACYJNEJ

Zatrudnienie jednego pracownika na 1/4 etatu do czynności pomocniczych nie tworzy stałej placówki w rozumieniu art. 5 ust. 1 umowy PL-DE, ponieważ:

• Nie prowadzi się działalności operacyjnej generującej przychody,
• Brak infrastruktury do prowadzenia działalności podstawowej (montaż kabli),
• Wszystkie procesy biznesowe realizowane są w Niemczech.

3. BRAK CECH ZAKŁADU AGENCYJNEGO

Pracownik zatrudniony w Polsce nie spełnia przesłanek zakładu agencyjnego z art. 5 ust. 5 umowy PL-DE:

• Nie posiada pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu Spółki,
• Nie ma uprawnień do podejmowania decyzji wiążących Spółkę,
• Nie reprezentuje Spółki w kontaktach handlowych z klientami,
• Wszystkie umowy podpisywane są wyłącznie w Niemczech przez Członka Zarządu.

4. MARGINALNE ZNACZENIE DZIAŁALNOŚCI

Działalność w Polsce ma marginalne znaczenie dla funkcjonowania Spółki:

• Zatrudnienie na 1/4 etatu wskazuje na ograniczony zakres,
• Sporadyczne kontakty z kontrahentami (tylko błędy na fakturach),
• Brak wpływu na procesy decyzyjne i handlowe,
• Ścisły nadzór ze strony centrali w Niemczech.

5. ZGODNOŚĆ Z ORZECZNICTWEM I DOKTRYNĄ

Stanowisko jest zgodne z:

• Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD - działalność pomocnicza nie tworzy zakładu,
• Polskim orzecznictwem - czynności administracyjno-księgowe mają charakter pomocniczy,
• Praktyką organów podatkowych - wyłączenie działalności pomocniczej jest stosowane.

Na podstawie przedstawionej analizy prawnej i stanu faktycznego, działalność prowadzona przez spółkę A. GmbH na terytorium Polski nie powoduje powstania zakładu podatkowego, ponieważ spełnia wszystkie przesłanki wyłączenia przewidziane w art. 5 ust. 4 lit. e) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT:

Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:

Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Państwa Siedziba znajduje się na terytorium Niemiec, dlatego też analiza czy posiadają Państwo zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „umowa polsko-niemiecka”).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. umowy:

W myśl art. 5 ust. 2 ww. umowy określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej wyłączono spod pojęcia „zakładu” działalność polegającą na:

Tak więc art. 5 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco.

Stosownie do art. 5 ust. 5 ww. umowy:

Zgodnie z art. 5 ust. 6 umowy polsko-niemieckiej:

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zasada tzw. zależnego przedstawiciela stanowi alternatywę w stosunku do zasad ogólnych wyrażonych w ust. 1-4 art. 5 umowy polsko-niemieckiej. Oznacza to, że w pierwszej kolejności należy badać istnienie zakładu w oparciu o zasady ogólne zapisane w ust. 1-4 art. 5 umowy polsko-niemieckiej. Jeśli w wyniku zastosowania ust. 1-4 zaistnieją okoliczności powstania lub nie powstania zakładu, to nie ma konieczności badania, czy osoby działające w przedsiębiorstwie są zależne, czy niezależne od reprezentowanego przedsiębiorstwa.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 ww. umowy wynika, że dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

Podkreślić należy, że „zakład” jest pewnym abstrakcyjnym pojęciem funkcjonującym w międzynarodowym prawie podatkowym. Stwierdzenie, czy Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Polski ma bezpośredni wpływ na kwestię powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Dokonując interpretacji postanowień tej umowy należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego. Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”; musi zatem istnieć więź między placówką, a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki czas.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki.

Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za pośrednictwem stałej placówki. Określenie „za pośrednictwem” należy interpretować w szerokim sensie, mającym zastosowanie do każdej sytuacji, w której działalność gospodarcza jest prowadzona w konkretnym pomieszczeniu czy przestrzeni pozostającej w tym celu do dyspozycji przedsiębiorstwa.

Zgodnie z Komentarzem, prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem stałej placówki oznacza, że osoby które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona (pkt 2, Komentarz do artykułu 5).

Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (pkt 10, Komentarz do artykułu 5 - w przedmiotowym przypadku pracownik będzie zatrudniony na podstawie umowy o pracę).

Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Stałość nie oznacza jednakże, że placówka musi funkcjonować długotrwale, choć tak jest zazwyczaj. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres.

W sytuacji, gdy działalność ma charakter powtarzalny, wówczas każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat). Cykliczność przerw, mieszczących się w zwykłym toku działalności nie wyklucza stałości placówki.

Cechą konstytutywną zakładu jest między innymi to, iż przez placówkę prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza, z tym że nie może ona mieć charakteru pomocniczego czy przygotowawczego.

Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości.

Zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

Nadmienić należy, że obok opisanej powyżej zasadniczej formy zakładu, umowa polsko-niemiecka przewiduje także alternatywny sposób ustalania istnienia zakładu, na podstawie którego można uznać, że zagraniczne przedsiębiorstwo posiada zakład, nawet jeśli nie dysponuje stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej w drugim państwie. Jak wynika z art. 5 ust. 5 umowy polsko-niemieckiej, zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela (tj. podmiotu działającego w drugim Państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa).

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że w opisie sprawy wskazali Państwo, że zajmują się układaniem i montażem kabli telefonicznych. Działalność gospodarczą prowadzą Państwo tylko na terytorium Niemiec oraz wszystkie przychody Spółki generowane są wyłącznie z działalności prowadzonej w Niemczech. Działalność operacyjna obejmuje:

• realizację projektów telekomunikacyjnych dla klientów niemieckich,
• montaż i instalację infrastruktury kablowej,
• świadczenie usług technicznych związanych z telekomunikacją.

W Polsce zatrudniają Państwo jednego pracownika na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na ¼ etatu. Praca świadczona przez pracownika na terytorium Polski ma charakter wyłącznie pomocniczy i administracyjny względem działalności operacyjnej prowadzonej w Niemczech i obejmuje:

• sporadyczne kontakty z kontrahentami - ograniczone wyłącznie do wyjaśniania błędnych danych technicznych na fakturach (bez uprawnień handlowych),
• obsługę poczty elektronicznej - katalogowanie i archiwizowanie korespondencji księgowej zgodnie z procedurami,
• przygotowywanie dokumentacji księgowej - systematyzowanie faktur kosztowych i sprzedażowych do przekazania Biuru Rachunkowemu.

Cała dokumentacja księgowa przetwarzana przez pracownika w Polsce dotyczy wyłącznie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w Niemczech. Ponadto, Pracownik zatrudniony na terytorium Polski nie sporządza żadnych ofert (ani wstępnych, ani końcowych) oraz nie zbiera zamówień na usługi Spółki. Pracownik nie posiada żadnych uprawnień handlowych, w szczególności nie może oferować ani udzielać rabatów, nie może ustalać terminów płatności, nie może negocjować warunków umów, nie może podejmować decyzji finansowych, a także nie uczestniczy w żadnym etapie procesu zawierania umów. Wszystkie działania handlowe i sprzedażowe prowadzone są wyłącznie przez uprawiony do tego personel w Niemczech. Pracownik zatrudniony na terytorium Polski nie podpisuje żadnych umów z klientami ani kontrahentami. Nie posiada pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki w relacjach z kontrahentami. Procedura zawierania umów z kontrahentami jest scentralizowana w Niemczech. W kraju siedziby nie zatrudniają Państwo żadnego personelu, który wykonywałby czynności analogiczne do tych świadczonych przez pracownika zatrudnionego na terytorium Polski.

Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (punkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji, zob. również wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1864/10). Zatem, jak już wskazano zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym można mówić o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze Państwa działalności na terytorium Polski za pośrednictwem ww. pracownika w odniesieniu do działalności Spółki. Pracownik zatrudniony w Polsce nie będzie bowiem wykonywał Państwa zasadniczej działalności gospodarczej, a jedynie pełnił obowiązki księgowe będące w istocie czynnościami pomocniczymi w stosunku do Państwa działalności zasadniczej. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy Pracownik zatrudniony na terytorium Polski:

• nie sporządza żadnych ofert (ani wstępnych, ani końcowych),
• nie zbiera zamówień na usługi Spółki,
• nie może oferować ani udzielać rabatów,
• nie może ustalać terminów płatności,
• nie może negocjować warunków umów,
• nie może podejmować decyzji finansowych,
• nie podpisuje żadnych umów z klientami ani kontrahentami,
• nie posiada pełnomocnictwa do reprezentowania Spółki w relacjach z kontrahentami.

Mając na uwadze powyższe rozważania, stwierdzić należy, że działalność Państwa pracownika na terenie Polski nie będzie stanowić „zakładu” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy polsko-niemieckiej.

Tym samym Państwa stanowisko zgodnie z którym, działalność prowadzona przez Państwa Spółkę na terytorium Polski nie powoduje powstania zakładu podatkowego w Polsce w rozumieniu art. 5 umowy o unikania podwójnego opodatkowania pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec oraz art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że tę interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Końcowo wskazujemy, że 31 lipca 2025 r. dokonali Państwo wpłaty w kwocie 57 zł tytułem opłaty „Opłata za wydanie interpretacji indywidualnej - 40 zł, opłata za pełnomocnictwo szczegółowe - 17 zł” [powinno być: pełnomocnictwo szczególne]. Natomiast opłata należna do wniosku powinna wynosić 40 zł. W związku z uiszczeniem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w kwocie wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w kwocie 17 zł podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1718). Opłata zostanie zwrócona na wskazany numer rachunku bankowego.

Z kolei 2 września 2025 r. dokonali Państwo wpłaty w kwocie 17 zł tytułem opłaty „Opłata za pełnomocnictwo szczegółowe - 17 zł” [powinno być: pełnomocnictwo szczególne]. Opłata ta została Państwu zwrócona 4 września 2025 r. na rachunek bankowy z którego przyszła, jako wpłata nienależna Krajowej Informacji Skarbowej.

Wskazujemy, że opłatę za udzielone pełnomocnictwo szczególne należy wnosić do właściwego Urzędu Miasta/Urzędu Gminy. Urzędy właściwe do wniesienia opłaty zostały wskazane w ustawie z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (t. J. Dz. U. z 2025 r. poz. 1154)

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.