Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia:

• czy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT;
• czy zakupione Oprogramowanie nie podlega jednocześnie zaliczeniu do wartości niematerialnych i prawnych oraz nie podlega obowiązkowi amortyzacji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (dalej: “Spółka” lub „Wnioskodawca”, lub „Licencjobiorca”), z siedzibą przy ul. (…), zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy (…), (…) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: (…), NIP: (…), REGON: (…) jest osobą prawną zarejestrowaną i działającą na podstawie prawa Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 z późn. zm; dalej: “Ustawa o CIT”). Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest tworzenie na zlecenie przedmiotów własności intelektualnej (gier komputerowych i mobilnych) oraz świadczenie związanych z tym usług. Przedmiotem działalności Spółki według nomenklatury PKD jest, w szczególności:

• 72, 19, Z, - Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
• 62, 01, Z, - Działalność związana z oprogramowaniem;
• 63,---, - Działalność usługowa w zakresie informacji;
• 74,---, - Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna.

Tworzenie gier komputerowych odbywa się na podstawie Umowy o świadczenie usług Nr (…) z dnia (…). (z póżn. zm.) na rzecz kontrahenta - B. LTD (położona oraz zarejestrowana w Państwie Izrael) usług związanych z tworzeniem nowych gier komputerowych oraz obsługą aktywnych gier komputerowych, w tym, przykładowo:

1)dostawą i obsługą oprogramowania;

2)usług w zakresie tworzenia przedmiotów własności intelektualnej i przenoszenia praw majątkowych;

3)usług w zakresie umieszczania i przetwarzania informacji na stronach internetowych;

4)wsparcia technicznych oraz doradczych dla użytkowników końcowych gier komputerowych.

Istotnym czynnikiem dla zapewnienia płynności działalności Spółki i osiągnięcia konkurencyjności na rynku jest dostęp do profesjonalnego oprogramowania. W celu zapewnienia systematycznej, stałej i nieprzerwanej dostawy niezbędnego oprogramowania została zawarta Wewnątrzgrupowa Umowa Sublicencyjna (ENG: Intercompany Sublicense Agreement; dalej jako: „Umowa Sublicencyjna”) nr (…) z dnia (…) r., między A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a C. LTD. C. LTD jest izraelską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…), Izrael oraz posiada numer rejestracyjny: (…) (dalej jako: „Licencjodawca”). Licencjodawca nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski. Cały dochód Licencjodawcy jest opodatkowany w Państwie Izrael. Spółka zwraca uwagę, że Umowa Sublicencyjna została zawarta na okres 5 (pięć) lat - od (…) do (…). Konkretne oprogramowanie, typ, okres używania, liczba kopii każdorazowe zostanie określone na podstawie odpowiedniego zamówienia. Zamówienie jest sporządzane wyłącznie w oparciu na potrzeby Wnioskodawcy. W związku z czym w przypadku braku zapotrzebowania w Oprogramowaniu Wnioskodawca zastrzega sobie prawo do nie składania zamówienia, a w konsekwencji do nie zakupu Oprogramowania.

Zgodnie z Zamówieniem nr 1 z dnia (…) 2025 r. została nabyta sublicencja do następnego Oprogramowania: (…) (dalej jako: „Oprogramowanie”). Za ww. Oprogramowanie została opłacona jednorazowa opłata Sublicencyjna (dalej jako: „Opłata Sublicencyjna”). Na podstawie nabytej Sublicencji Spółka będzie uprawniona do korzystania z Oprogramowania na całym świecie na okres od (…) do (…) r., tj. w okresie nie więcej niż rok (12 miesięcy).

Zgodnie z ustalonymi warunkami użytkowania Spółka będzie uprawniona do zwielokrotnienia, zainstalowania i skonfigurowania Oprogramowania, a następnie jego uruchomienia, przechowywania i korzystania z niego. Spółka nabyła od Licencjodawcy niewyłącznej, niezbywalnej i odwołalnej Sublicencji na używanie Oprogramowania (dalej jako: „Sublicencja”). Spółka będzie korzystać z Oprogramowania jako jego użytkownik końcowy (tzw. „end-user”), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wyłącznie na własny użytek bez prawa dalszego udzielenia Sublicencji. W zakresie pól eksploatacji Oprogramowania Spółka nie dysponuje natomiast prawem do rozpowszechniania (w tym użyczania lub najmowania) Oprogramowania ani jego kopii. W szczególności Spółka nie będzie mogła dalej odsprzedać Oprogramowania. Spółka nie będzie dysponowała również prawem do wprowadzania zmian w kodzie Oprogramowania (poza zmianami dokonanymi w celu dostosowania Oprogramowania do potrzeb Spółki i jego wdrożenia w Spółce). W zakresie nabytej Sublicencji Spółka nie będzie miała również prawa do udzielania jakichkolwiek sublicencji na rzecz osób trzecich. Spółka nie będzie miała możliwości upoważnienia żadnej innej osoby do korzystania z Oprogramowania w tym znaczeniu, że nie będzie mogła go udostępnić innemu podmiotowi. Ponadto, w ramach udzielonej Sublicencji nie zostaną na Spółkę przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania. Przedmiotem nabywanych Sublicencji nie jest przeniesienie praw, czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych do Oprogramowania w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych, a jedynie udostępnienie prawa do korzystania z Oprogramowania dla własnych potrzeb Spółki. Jednocześnie, Spółka zwraca uwagę, że w przyszłości nie wyklucza składanie analogicznego Zamówienia zgodnie z Umową Sublicencyjną. Ale decyzja zostanie podjęta wyłącznie w oparciu na potrzeby Wnioskodawcy.

Ze względu na to, że Umowa Sublicencyjna jest zawarta na 5 (pięć) lat od (…) do (…)., jednak okres korzystania z Oprogramowania zgodnie z Zamówieniem nr 1 będzie wynosił mniej niż rok (12 miesięcy - od (…) do (…)), Spółka, jako podatnik, nabrała wątpliwości czy Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Oraz czy zakupione Oprogramowanie nie musi być zaliczone do wartości niematerialnej i prawnej i nie podlegać amortyzacji.

Pytania

1.Czy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2.W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy zakupione Oprogramowanie nie podlega jednocześnie zaliczeniu do wartości niematerialnych i prawnych oraz nie podlega obowiązkowi amortyzacji?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1 Zdaniem Wnioskodawcy Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ad. 2 Ze względu na fakt, że Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (pozytywna odpowiedź na pytanie nr 1), zakupione oprogramowanie nie musi być zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych ani podlegać obowiązkowi amortyzacji.

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Dodatkowo zgodnie z brzmieniem art. 4 ust. 1 pkt. 14 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 z póżn.zm.; dalej jako: Ustawa o rachunkowości) przez wartości niematerialne i prawne - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

a)autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,

b)prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,

c)know-how.

W przypadku wartości niematerialnych i prawnych oddanych do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, wartości niematerialne i prawne zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w ust. 4. Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.

Jak widać z powołanego przepisu do aktywów trwałych zaliczane wartości niematerialne i prawne tylko w przypadku, kiedy przewidywany okres ekonomicznej użyteczności jest dłuższym niż rok.

Podobne uregulowanie zostało określone w art. 16b ust. 1 Ustawy o CIT, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1)(uchylony)

2)spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3)(uchylony)

4)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5)licencje,

6)prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7)wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z Umową Sublicencyjną Wnioskodawcy została udzielona ograniczona Sublicencja na Oprogramowanie, w szczególności (…), ale okres używania wynosi od (…) do (…), tj. nie więcej niż rok (12 miesięcy). Tym samym, zdaniem Spółki Oprogramowanie nie może być zaliczone do wartości niematerialne i prawne oraz nie powinno być objęte dyspozycją przepisów o amortyzacji.

Opłata Sublicencyjna winna być zatem kwalifikowana do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Pomimo tego, że Umowa Sublicencyjna została zawarta na okres 5 (pięć) lat, zakup Oprogramowania odbywa się na podstawie zamówienia, które jest sporządzane wyłącznie w oparciu o potrzeby firmy. W związku z tym Wnioskodawca zastrzega sobie prawo do nie składania zamówienia, a w konsekwencji do nie zakupu Oprogramowania. W świetle powyższego wnoszę jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby ten wydatek spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie źródła przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie (art. 15 ust. 4d updop).

O tym jednak, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca w art. 15 ust. 4e updop, definiując termin poniesienia kosztu odwołał się do pewnych pojęć, znanych przepisom o rachunkowości i niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jak rezerwy czy bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. W odniesieniu do tych wyrażeń niezbędne jest odwołanie się przy ich wykładni do przepisów ustawy o rachunkowości. Nie ma natomiast podstaw, aby dokonywać takiego zabiegu w stosunku do pojęcia kosztu jako kosztu ujętego w księgach rachunkowych.

Ustawa o CIT przewiduje także szczególny sposób ujmowania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem lub wytworzeniem m.in. wartości niematerialnych i prawnych (dalej: WNiP).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Art. 16b ust. 1 ustawy o CIT stanowi:

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT:

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacji dla celów podatkowych podlegają nabyte przez podatnika wartości niematerialne i prawne.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24):

W myśl art. 41 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, autorskie lub pokrewne prawa majątkowe i licencje podlegają amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte przez Spółkę,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Z przytoczonego wyżej art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że podatnik by móc dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, musi ustalić ich wartość początkową.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z treścią art. 16g ust. 3 ww. ustawy:

W art. 16g ust. 3 ustawy o CIT ustawodawca zawarł jedynie przykładowy katalog kosztów, które powinny być kapitalizowane do wartości początkowej środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. W rezultacie, za koszty związane z zakupem środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych należy uznać te koszty, których wielkość do zapłaty jest znana przed oddaniem środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych do używania lub które dotyczą rozliczeń obejmujących okres do tego dnia, bez względu na to, kiedy wypada termin zapłaty lub kiedy je poniesiono. Niemniej jednak, art. 16g ust. 3 ustawy o CIT nie odnosi się do wszystkich kosztów, które w jakikolwiek sposób mają związek z nabyciem środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych. Z treści tego przepisu jednoznacznie bowiem wynika, że do wartości początkowej nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy zaliczyć tylko te wydatki, które są ściśle związane z ich nabyciem, tj. takie, bez których poniesienia nabycie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych byłoby niemożliwe.

Stosownie do treści art. 16g ust. 14 ustawy o CIT:

Z wniosku wynika, że Państwa głównym przedmiotem działalności jest tworzenie na zlecenie przedmiotów własności intelektualnej (gier komputerowych i mobilnych) oraz świadczenie związanych z tym usług. Istotnym czynnikiem dla zapewnienia płynności działalności Spółki i osiągnięcia konkurencyjności na rynku jest dostęp do profesjonalnego oprogramowania. W celu zapewnienia systematycznej, stałej i nieprzerwanej dostawy niezbędnego oprogramowania zawarli Państwo Wewnątrzgrupową Umowę Sublicencyjną.

Umowa Sublicencyjna została zawarta na okres 5 (pięć) lat - od (…) do (…). Konkretne oprogramowanie, typ, okres używania, liczba kopii każdorazowe zostanie określone na podstawie odpowiedniego zamówienia. Zamówienie jest sporządzane wyłącznie w oparciu na potrzeby Spółki. W związku z czym w przypadku braku zapotrzebowania w Oprogramowaniu Spółka nie będzie składała zamówienia, a w konsekwencji nie zakupi Oprogramowania.

Zgodnie z Zamówieniem nr 1 z dnia (…) została nabyta sublicencja do następnego Oprogramowania. Za ww. Oprogramowanie została opłacona jednorazowa opłata Sublicencyjna. Na podstawie nabytej Sublicencji Spółka będzie uprawniona do korzystania z Oprogramowania na całym świecie na okres od (…) do (…), tj. w okresie nie większym niż rok. Jednocześnie, Spółka zwraca uwagę, że w przyszłości nie wyklucza składanie analogicznego Zamówienia zgodnie z Umową Sublicencyjną. Ale decyzja zostanie podjęta wyłącznie w oparciu na potrzeby Wnioskodawcy.

Ze względu na to, że Umowa Sublicencyjna jest zawarta na 5 lat od (…) do (…), jednak okres korzystania z Oprogramowania zgodnie z Zamówieniem nr 1 będzie wynosił mniej niż rok (12 miesięcy - od (…) do (…)), Spółka, jako podatnik, powzięła wątpliwości czy Opłata Sublicencyjna powinna zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT oraz czy zakupione Oprogramowanie nie powinna być zaliczone do wartości niematerialnej i prawnej i nie podlegać amortyzacji.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktycznym i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Opłata Sublicencyjna za oprogramowanie należy uznać jako koszty pośrednie, gdyż nie można przypisać ich do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Natomiast odnosząc się do Państwa wątpliwości odnoście momentu zaliczenia przedmiotowych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Jeżeli jednak dotyczą one okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie.

Zatem jeżeli za nabycie ww. Oprogramowanie została opłacona jednorazowa opłata Sublicencyjna, na podstawie nabytej Sublicencji Spółka będzie uprawniona do korzystania z Oprogramowania na całym świecie na okres od (…) do (…),tj. w okresie nie więcej niż rok (12 miesięcy), wydatek ten powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów Spółki jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w dacie ich poniesienia, tzn. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) - zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 wskazać, należy, że podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne zostały wymienione w katalogu zawartym w ww. art. 16b ust. 1 ustawy o CIT. Przepisy Ustawy o CIT nie wprowadzają definicji legalnych, praw (w tym „licencji” oraz „autorskiego prawa majątkowego”) podlegających amortyzacji jako WNiP.

Pojęcie „licencji” zostało natomiast zdefiniowanie w ustawie z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.; dalej: Ustawa o prawie autorskim).

Zgodnie z art. 41 ust. 2 Ustawy o prawie autorskim:

W myśl art. 50 Ustawy o prawie autorskim:

Zgodnie z art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim:

Przepisy Ustawy o prawie autorskim przewidują przy tym możliwość korzystania z oprogramowania bez nabycia praw autorskich. Jak wskazuje art. 75 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim:

Przepis ten daje więc możliwość wykorzystania oprogramowania we wskazanym zakresie bez przenoszenia praw autorskich i bez zawarcia umowy licencyjnej. Zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami Ustawy o prawie autorskim przeniesienie własności egzemplarza utworu jak również prawa do jego korzystania nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu w tym prawa do rozpowszechniania, użyczenia, najmu programu komputerowego lub jego kopii.

Jak Państwo wskazali zgodnie z ustalonymi warunkami użytkowania Spółka będzie uprawniona do zwielokrotnienia, zainstalowania i skonfigurowania Oprogramowania, a następnie jego uruchomienia, przechowywania i korzystania z niego. Spółka nabyła od Licencjodawcy niewyłączną, niezbywalną i odwołalną Sublicencji na używanie Oprogramowania. Spółka będzie korzystać z Oprogramowania jako jego użytkownik końcowy (tzw. „end-user”), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wyłącznie na własny użytek bez prawa dalszego udzielenia Sublicencji. W zakresie pól eksploatacji Oprogramowania Spółka nie dysponuje natomiast prawem do rozpowszechniania (w tym użyczania lub najmowania) Oprogramowania ani jego kopii. W szczególności Spółka nie będzie mogła dalej odsprzedać Oprogramowania. Spółka nie będzie dysponowała również prawem do wprowadzania zmian w kodzie Oprogramowania (poza zmianami dokonanymi w celu dostosowania Oprogramowania do potrzeb Spółki i jego wdrożenia w Spółce). W zakresie nabytej Sublicencji Spółka nie będzie miała również prawa do udzielania jakichkolwiek sublicencji na rzecz osób trzecich. Spółka nie będzie miała możliwości upoważnienia żadnej innej osoby do korzystania z Oprogramowania w tym znaczeniu, że nie będzie mogła go udostępnić innemu podmiotowi. Ponadto, w ramach udzielonej Sublicencji nie zostaną na Spółkę przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania.

Art. 74 ust. 4 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim, wskazuje natomiast, że:

Zgodzić się więc należy z Państwem, że zakupione oprogramowanie nie musi być zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych ani podlegać obowiązkowi amortyzacji.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność..

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.