Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A, dalej: "Spółka", prowadzi działalność z zakresu (...). Spółka jest pracodawcą, który w ramach działalności socjalnej zamierza organizować wyjazdy grupowe mające charakter wyjazdów integracyjnych dla osób uprawnionych: (...). Celem wyjazdów jest zapewnienie wspólnego wypoczynku oraz lepsze zgranie zespołu. Organizowane wycieczki pełnią funkcje integracyjne, mają na celu zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami oraz zacieśnienie związku pracowników z firmą i zapobieganie ich odchodzeniu ze Spółki, w dobie dużej rotacji pracowników. Organizację wycieczki Spółka zleca podmiotom trzecim specjalizującym się świadczeniem usług w tym zakresie. Koszt wycieczki obejmuje zakres takich świadczeń jak: przejazd autokarem, opłaty drogowe i parkingowe, opiekę pilota, usługi przewodnika, ubezpieczenie NNW i KL, system tour guide, nocleg w hotelu, wyżywienie w formie śniadań i obiadokolacji, opłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy. Koszt wycieczki jest w całości sfinansowany przez Spółkę ze środków własnych – środków obrotowych, bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Poniesione wydatki nie są związane z działalnością socjalną. Koszty wycieczki nie są w żadnej części współfinansowane przez uczestników tego wyjazdu. W tym roku kalendarzowym, wycieczka planowana jest w terminie (...) a więc wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

Pytanie

Czy sfinansowanie wycieczki wyłącznie ze środków własnych Spółki (środków obrotowych), bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi koszt uzyskania przychodów po stronie podatnika (koszt podatkowy)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wyjazdu służącego integracji pracowników i zwiększeniu ich motywacji do pracy, sfinansowane przez pracodawcę ze środków obrotowych, stanowią koszty podatkowe (koszty uzyskania przychodów).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 tej ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W ramach tych kosztów mieszczą się tzw. koszty pracownicze, do których przede wszystkim zalicza się wynagrodzenia, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Ta kategoria kosztów może również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu wyjazdów integracyjnych.

Analiza skutków podatkowych poniesienia tego rodzaju wydatków wymaga oceny, czy w okolicznościach konkretnej sprawy poniesiony wydatek przyczyni się do powstania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik) – w tym przypadku to podatnik pokryje koszty wyjazdu integracyjnego ze swoich środków obrotowych;

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona – tak będzie, ponieważ podatnik nie będzie pobierał od uczestników wycieczki jakichkolwiek opłat;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą – w ocenie podatnika taki związek istnieje ponieważ wyjazd integracyjny będzie służył zacieśnianiu więzi pomiędzy pracownikami nawzajem oraz pomiędzy pracownikami a firmą;

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów – w ocenie podatnika tak będzie, ponieważ taki wyjazd może się przełożyć na większe zaangażowanie i lepszą pracę, co wpłynie na jej wyniki, a w efekcie również na osiągane przez podatnika przychody z prowadzonej działalności gospodarczej;

-został właściwie udokumentowany – wydatek ten będzie udokumentowany odpowiednią fakturą;

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów – w tym przypadku nie będzie zachodzić żadne wyłączenie.

W tym stanie faktycznym, zorganizowany dla pracowników wyjazd integracyjny ma służyć zacieśnianiu więzi między pracownikami (zintegrowaniu zespołu), poprawieniu atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą w konsekwencji wpłynie na efektywność i jakość świadczonej pracy, bowiem efektywność pracy wykonywanej przez silny, zmotywowany i zharmonizowany zespół przekłada się na wielkość przychodów uzyskiwanych przez firmę. Można zatem uznać, że w opisanym przypadku wydatki związane z organizacją wyjazdu integracyjnego pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą i stanowią koszty uzyskania przychodów.

Skoro zatem podatnik będzie finansował wydatki ze środków obrotowych, to nie będzie miał w sprawie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowi on, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Wymaga podkreślenia, że organy podatkowe odnoszą ten przepis do sytuacji, gdy pracodawca finansuje świadczenia na rzecz pracowników ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 stycznia 2024 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.782.2023.2.MM), co w tym przypadku nie będzie miało miejsca. Z uwagi na wskazane okoliczności, Spółka uważa, że ma możliwość ujęcia wydatków na wyjazd integracyjny w kosztach podatkowych (kosztach uzyskania przychodu).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Na wstępie zaznaczyć trzeba ze zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 277 ze zm.):

Wskazany w art. 2 Kodeksu pracy katalog podstaw zatrudnienia jest wyliczeniem zamkniętym i nie zawiera innych form zatrudnienia pracownika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa wątpliwości budzi kwestia, czy sfinansowanie wycieczki wyłącznie ze środków własnych Spółki (środków obrotowych), bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi koszt uzyskania przychodów po stronie podatnika (koszt podatkowy)?

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność(...). Spółka jest pracodawcą, który w ramach działalności socjalnej zamierza organizować wyjazdy grupowe mające charakter wyjazdów integracyjnych dla osób uprawnionych: (...). Celem wyjazdów jest zapewnienie wspólnego wypoczynku oraz lepsze zgranie zespołu. Organizowane wycieczki pełnią funkcje integracyjne, mają na celu zacieśnienie więzi pomiędzy pracownikami oraz zacieśnienie związku pracowników z firmą i zapobieganie ich odchodzeniu ze Spółki, w dobie dużej rotacji pracowników.

W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 ustawy o CIT trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty.

Ponadto wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Spółka zobowiązana jest wykazać, że ponoszone przez nią ww. wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Kosztami podatkowymi mogą być także co do zasady tzw. „koszty pracownicze”, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych, spotkań okolicznościowych z okazji świąt lub innych ważnych wydarzeń itp. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. O ile uczestnictwo pracownika w ww. uroczystościach i spotkaniach nie jest związane z wykonywaniem czynności służbowych, przewidzianych umową o pracę, jak również o ile nie stanowi formy ekwiwalentu za wynagrodzenie (np. z uwagi na atrakcyjność miejsca organizacji imprezy) wydatki związane z uczestnictwem pracownika w takiej imprezie mogą stanowić - co do zasady - koszt uzyskania przychodu. Jeśli więc charakter spotkania uwzględnia budowanie pozytywnych relacji między samymi pracownikami lub między pracodawcą a pracownikami w sposób mogący faktycznie przyczynić się do zwiększenia przychodów podatnika, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła jego przychodów to wydatek taki można uznać za koszt uzyskania przychodów. W każdej sytuacji jednakże należy sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników oraz współpracowników. Koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Bezsprzecznie bowiem stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika wiąże te osoby z Wnioskodawcą co przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Wnioskodawcy.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT:

Spółka wskazała, że w związku z organizacją Integracji koszt wycieczki obejmuje zakres takich świadczeń jak: przejazd autokarem, opłaty drogowe i parkingowe, opiekę pilota, usługi przewodnika, ubezpieczenie NNW i KL, system tour guide, nocleg w hotelu, wyżywienie w formie śniadań i obiadokolacji, opłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy. Sfinansowanie wycieczki nastąpi wyłącznie ze środków własnych Spółki (środków obrotowych), bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Skoro zatem wydatki na wycieczkę integracyjną dla pracowników:

·nie są elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Spółka zobowiązała się na podstawie umów o pracę zawartych z pracownikami, tj. nie stanowią one odpłatności za wykonywaną pracę zgodnie z zawartymi przez pracowników ze Spółką umowami o pracę,

·nie pochodzą z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki,

·pokryte zostaną w całości przez Spółkę,

·nie będą obejmować wydatków na alkohol

- Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację wycieczki integracyjnej dla pracowników (wraz z małżonkami) zatrudnionych na podstawie art. 2 Kodeksu pracy.

Jak sami Państwo wskazują, zorganizowany dla pracowników wyjazd integracyjny ma służyć zacieśnianiu więzi między pracownikami (zintegrowaniu zespołu), poprawieniu atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą w konsekwencji wpłynie na efektywność i jakość świadczonej pracy, bowiem efektywność pracy wykonywanej przez silny, zmotywowany i zharmonizowany zespół przekłada się na wielkość przychodów uzyskiwanych przez firmę.

Tym samym wydatki na przejazd autokarem, opłaty drogowe i parkingowe, opiekę pilota, usługi przewodnika, ubezpieczenie NNW i KL, system tour guide, nocleg w hotelu, wyżywienie w formie śniadań i obiadokolacji (z wyłączeniem alkoholu), opłaty na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy w tej części pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów i mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przez Państwa przychodów.

W konsekwencji ww. wydatki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie będą wyłączone z tych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Reasumując, sfinansowanie wycieczki wyłącznie ze środków własnych Spółki (środków obrotowych), bez jakiegokolwiek udziału środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi koszt uzyskania przychodów po stronie podatnika (koszt podatkowy).

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.