Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS wykorzystywanych w pojazdach samochodowych. Uzupełnili Państwo wniosek pismem z 22 września 2025 r. (wpływ 22 września 2025 r.).Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W swojej ofercie Wnioskodawca posiada kompleksowe rozwiązania w zakresie ochrony przeciwpożarowej obejmujące zakup sprzętu, instalacje stałych urządzeń gaśniczych, konserwacje, serwis oraz szkolenia z zakresu bezpieczeństwa pożarowego i BHP, a także pełną obsługę logistyczną zgodną z oczekiwaniami klienta. W ofercie Spółki dostępny jest pełen asortyment sprzętu przeciwpożarowego dla służb ratowniczo-gaśniczych oraz na wyposażenie obiektów, zestawów bezpieczeństwa do samochodów osobowych (gaśnica, trójkąt, apteczka), zestawów ADR na wyposażenie samochodów ciężarowych, podstawowy sprzęt ochrony BHP.

Zakres obowiązków służbowych niektórych pracowników i współpracowników Wnioskodawcy wymaga od nich pracy w terenie. W celu dotarcia do klienta oraz wykonania innych obowiązków służbowych (np. serwis urządzeń przeciwpożarowych) Spółka zapewnia pracownikom i współpracownikom samochody służbowe wchodzące w skład floty firmowej.

Do floty firmowej Wnioskodawcy zalicza się pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, tzn. pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Polityka korzystania z samochodów firmowych nie wyłącza użytku prywatnego, stąd zasadniczo Spółka odlicza 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z używaniem samochodów (m.in. zakup paliwa, raty leasingu, serwis i naprawy).

W przypadku niektórych wydatków związanych z nabyciem towarów częściowo związanych z używaniem samochodów trudno jest mówić o ich wyłącznym przyporządkowaniu do danego samochodu, gdyż materiały te są związane z ogólną działalnością Spółki; są wykorzystywane w wielu samochodach lub poza nimi. Chodzi o telefony komórkowe montowane w pojeździe czasowo, używane do celów „mieszanych” i połączone z wbudowaną w pojeździe np. aplikacją (...) dla potrzeb generowania (wyświetlania) danych nawigacji satelitarnej, a także transpondery GPS również czasowo montowane w pojeździe celem śledzenia jego trasy przejazdu oraz położenia.

W przypadku transponderów GPS mają one zastosowanie zarówno w logistyce, jak i ochronie mienia. Sygnał GPS jest bowiem przekazywany do Wnioskodawcy jako właściciela urządzenia i centrali monitorującej. Lokalizator GPS pozwala na precyzyjne określenie położenia danego urządzenia, a więc w razie takiej potrzeby Spółka jest w stanie szybko zlokalizować skradzione mienie i zawiadomić odpowiednie służby, co zwiększa szansę na odzyskanie skradzionego przedmiotu.

Transpondery GPS oraz telefony komórkowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT, tj. nie mają związku z działalnością zwolnioną lub nieopodatkowaną Spółki, a także nie służą celom prywatnym pracowników lub współpracowników.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Na pytanie: czy wszystkie pojazdy samochodowe wykorzystywane w Państwa działalności gospodarczej mają zamontowane transpondery GPS?

Odpowiedzieli Państwo: wszystkie samochody wykorzystywane przez dział handlowy i logistykę mają zamontowane transpondery GPS. Nie wszystkie samochody używane w działalności gospodarczej Spółki mają zamontowane ww. urządzenia.

Na pytanie: gdzie jeszcze poza pojazdami samochodowymi są montowane przez Państwa transpondery GPS?

Odpowiedzieli Państwo: na ten moment transpondery GPS montowane są wyłącznie z pojazdach samochodowych, zarówno osobowych, jak i ciężarowych i specjalnych (np. wozach strażackich).

Na pytanie: czy po zakończonej pracy pracownik demontuje transponder GPS z pojazdu samochodowego czy też są one montowane trwale w samochodach? Jeżeli są demontowane to w jakim celu/w jakich okolicznościach?

Odpowiedzieli Państwo: zasadniczo nie ma takiego polecenia, aby pracownicy po zakończonej pracy demontowali transpondery GPS. Niemniej jednak, demontaż tych urządzeń jest możliwy i Wnioskodawca nie ma wpływu na to, czy pracownik zdemontuje urządzenie, czy nie.

Na pytanie: w jakim celu/jakie funkcje ma pełnić transponder GPS?

Odpowiedzieli Państwo: jak już wskazywano we Wniosku, lokalizator GPS pozwala na precyzyjne określenie położenia danego urządzenia, a więc w razie takiej potrzeby Spółka jest w stanie szybko zlokalizować skradzione mienie i zawiadomić odpowiednie służby, co zwiększa szansę na odzyskanie skradzionego przedmiotu.

Na pytanie: jaki jest powód nabycia i montażu transpondera GPS w pojazdach samochodowych/innym miejscu?

Odpowiedzieli Państwo: jak już wskazywano we Wniosku, lokalizator GPS pozwala na precyzyjne określenie położenia danego urządzenia, a więc w razie takiej potrzeby Spółka jest w stanie szybko zlokalizować skradzione mienie i zawiadomić odpowiednie służby, co zwiększa szansę na odzyskanie skradzionego przedmiotu.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia na zasadach ogólnych 100% VAT naliczonego z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS wykorzystywanych m.in. w pojazdach samochodowych, nie traktując tych wydatków jako związanych z samochodami osobowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS wykorzystywanych m.in. w pojazdach samochodowych, nie traktując tych wydatków jako związanych z samochodami osobowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Fundamentalną zasadą podatku od towarów i usług jest jego neutralność. Oznacza to, że podatek ten jest neutralny dla przedsiębiorcy, który koszt zapłaconego w cenie towaru lub usługi podatku rekompensuje sobie poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego. Ciężar ekonomiczny podatku od towarów i usług powinien ponosić konsument (zasada opodatkowania konsumpcji) lub podmiot niemający prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia danego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego uzależnione więc jest od tego, czy dany wydatek jest związany z dokonywaniem czynności opodatkowanych jako podatnik VAT. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, transpondery GPS oraz telefony komórkowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej VAT, tj. nie mają związku z działalnością zwolnioną lub nieopodatkowaną Spółki, a także nie służą celom prywatnym pracowników lub współpracowników. Ich zakup powinien więc dawać Spółce prawo do 100% odliczenia VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1)wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2)należnego z tytułu:

a.świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3)należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4)wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34.

Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (art. 86a ust. 2 ustawy o VAT).

Ograniczenia w prawie do odliczenia do 50% VAT naliczonego nie mają zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (art. 86a ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku niektórych pojazdów samochodowych do 3,5 tony masy całkowitej ustawodawca uznał więc, że podatnikowi będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami. Zasadniczo, pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami będzie przysługiwało podatnikowi, jeśli samochody te będą wykorzystywane wyłącznie w działalności opodatkowanej, co ma potwierdzać m.in. ewidencja przebiegu pojazdu, w której nie będzie jazd prywatnych.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Pojazdami, których konstrukcja wyklucza użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą są:

1)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van

lub

b.z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2)pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3)pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a.agregat elektryczny/spawalniczy,

b.do prac wiertniczych,

c.koparka, koparko-spycharka,

d.ładowarka,

e.podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f.żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym (art. 86a ust. 9 ustawy o VAT).

Pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1)przeznaczonych wyłącznie do:

a.odprzedaży,

b.sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT).

Pojęcie „wydatków związanych z samochodami” należy interpretować ściśle.

Ograniczenie prawa do odliczenia dotyczy szeroko pojmowanych wydatków związanych z eksploatacją i użytkowaniem samochodu (prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, dalej: „WSA”, w Warszawie z 15 września 2015 r., III SA/Wa 3647/14, LEX nr 1972312; nieprawomocny wyrok WSA w Warszawie z 14 marca 2017 r., III SA/Wa 3452/15, LEX nr 2288653).

Katalog ten jest otwarty, jednak ma on dotyczyć wydatków związanych z samochodami. Nie każdy wydatek ponoszony przez użytkownika pojazdu jest przecież przyporządkowany do samochodu.

Innymi słowy, samochód nie zawsze jest przyczyną ponoszenia wydatku. Decydujące bowiem jest czemu ten wydatek służy. Fakt korzystania z laptopa podczas jazdy lub postoju nie oznacza, że zakup laptopa jest „związany z samochodem”. Pojawiło się wiele interpretacji indywidualnych, z których wynika, że wydatki ponoszone np. na wynajem miejsc parkingowych, niezwiązanych z konkretnymi pojazdami, ponoszone w konsekwencji wynajmu pomieszczeń biurowych stanowią koszty ogólne związane pośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. W konsekwencji zastosowanie znajdą w tej sytuacji przepisy ogólne ujęte w art. 86 ustawy o VAT, a nie regulacje szczególne z art. 86a ustawy o VAT i wynikające z tego przepisu ograniczenia w prawie do odliczenia VAT (tak np. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z 18 lutego 2015 r., IPPP1/443-1377/14-2/AP, LEX nr 259786, oraz z 7 kwietnia 2016 r., IPPP1/4512-220/16-2/EK, LEX nr 308173; interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, dalej: „DKIS”, z 14 kwietnia 2021 r., 0111-KDIB3-1.4012.109.2021.1.KO; interpretacja indywidualna DKIS z 5 marca 2025 r., 0111-KDIB3-1.4012.743.2024.3.ICZ). Za wydatek niezwiązany z eksploatacją lub używaniem samochodów został uznany w jednej z interpretacji indywidualnej wydatek na nabycie usług zarządzania procesem likwidacji szkód oraz procesem napraw. W konsekwencji wydatek ten daje prawo do 100% odliczenia VAT naliczonego, jeżeli podatnik wykonuje wyłącznie działalność opodatkowaną VAT. Podobnie pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego przyznano podmiotowi zarządzającemu ww. procesem, który otrzymuje wystawione na siebie faktury od warsztatów samochodowych za naprawy pojazdów klientów (por. interpretacja indywidualna DKIS z 20 września 2019 r., 0114-KDIP4.4012.485.2019.1.EK, LEX nr 513172; interpretacja indywidualna DKIS z 15 lipca 2024 r., 0114-KDIP4-2.4012.289.2024.1.WH).

Zdaniem Wnioskodawcy analogicznie należy spojrzeć na przepisy ustaw o podatkach dochodowych, gdzie od 1 stycznia 2019 r. wprowadzono ograniczenie w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków „z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej” w tzw. użytku mieszanym.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Ograniczenie w zakresie możliwości rozpoznania jedynie 75% kosztów podatkowych dotyczy wydatków eksploatacyjnych: paliwa, części, serwisy itd. Nie obejmuje to np. rat leasingowych (por. https://www.leason.pl/leasing- samochodu-powyzej-150-tys-zl/, dostęp: 9.7.2025 r.). Jak wskazał Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z 9 kwietnia 2020 r. pt. wykorzystywanie samochodu osobowego w prowadzonej działalności - zmiany w podatkach dochodowych od 2019 roku, „regulacja limitująca wysokość zaliczanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, jest regulacją odrębną od przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów w związku z używaniem samochodu osobowego do tzw. użytku mieszanego (celów mieszanych). Ta ostatnia regulacja nie dotyczy tylko i wyłącznie używania samochodu osobowego posiadanego na podstawie ww. umów. Ma ona charakter szerszy i dotyczy również korzystania z samochodu osobowego stanowiącego własność podatnika” (źródło: https://www.podatki.gov.pl/media/5973/obja%C5%9Bnienia-podatkowe-samochody-9-kwietnia- 2020-r.pdf, dostęp: 9.7.2025 r.).

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo „używać” oznacza:

1.«zastosować coś jako środek, narzędzie»

2.«skorzystać z czyichś usług, z czyjejś pomocy»

3.«wziąć coś jako lekarstwo, używkę, napój; też: zastosować coś jako przyprawę, kosmetyk itp.»

4.«zrobić z czegoś użytek»

5.«doświadczyć czegoś przyjemnego» (https://sjp.pwn.pl/slowniki/u%C5%BCywa%C4%87.html, dostęp: 9 lipca 2025 r.).

Wydatek musi więc być związany z użyciem samochodu, jego eksploatacją. Do takiej kwalifikacji nie wystarczy sam fakt, że towar może być wykorzystywany lub skonsumowany podczas jazdy samochodem lub jego postoju.

Ograniczenia w zakresie zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Podobnie rzecz się ma w przypadku odpisów amortyzacyjnych, czy opłat za korzystanie z samochodu (czynsz najmu, rata leasingu) na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT. Jak wskazuje w swoich interpretacjach indywidualnych DKIS „limit 150 000 zł dotyczy wyłącznie opłat związanych z używaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu operacyjnego (tj. opłaty wstępnej i rat leasingowych), natomiast nie dotyczy opłaty końcowej związanej z wykupem samochodu osobowego z leasingu operacyjnego” (por. interpretacja indywidualna DKIS z 23 października 2023 r., 0115-KDIT3.4011.567.2023.1.DP). Także ograniczenie dotyczące ubezpieczenia samochodu nie może być interpretowane rozszerzająco. Jak wskazał DKIS, „Do kosztów związanych z ubezpieczeniem samochodów znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy. Przy czym, ograniczone w zaliczaniu do kosztów są wydatki związane z ubezpieczeniem AC jako ubezpieczeniem, którego koszty uzależnione są od wartości samochodu.

Natomiast koszty związane z umową ubezpieczenia OC i NNW nie podlegają ograniczeniu wynikającemu z art. 16 ust. 1 pkt 49 u.p.d.o.p.” (interpretacja indywidualna DKIS z 19 grudnia 2019 r., 0114-KDIP2-2.4010.469.2019.1.SJ).

W tych okolicznościach, w ocenie Wnioskodawcy zakup lokalizatorów GPS nie jest wydatkiem „związanym z samochodem”. Lokalizatory mogą być wykorzystywane w dowolnym miejscu i w odniesieniu do dowolnych urządzeń innych niż samochody. W tych okolicznościach nie można ich porównywać do paliwa, czy opon, które mają ściśle określone zastosowanie. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS wykorzystywanych m.in. w pojazdach samochodowych, nie traktując tych wydatków jako związanych z samochodami osobowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik posiada prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy:

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy:

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

W świetle powyższego, w sytuacji gdy ponoszone wydatki nie stanowią wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wyrazili Państwo wątpliwość, czy mają Państwo prawo do odliczenia na zasadach ogólnych 100% VAT naliczonego z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS wykorzystywanych m.in. w pojazdach samochodowych, nie traktując tych wydatków jako związanych z samochodami osobowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy zatem ustalić, czy wydatki które Państwo ponoszą w związku z zakupem i montażem transponderów GPS stanowią wydatki związane z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści art. 86a ust. 2 pkt 1-3 ustawy wynika, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową; oraz

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że koszty zakupu i montażu transponderów GPS stanowią wydatki związane z używaniem pojazdów.

Przepisy podatkowe nie definiują przy tym pojęcia „wydatki związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów” użytego przez ustawodawcę w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy. W tym przypadku należy zatem posłużyć się definicją słownikową, zgodnie z którą: „używać” oznacza „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. Natomiast pojęcie „eksploatować” oznacza „użytkowanie maszyn, urządzeń itp.” (wg Słownika Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl).

A zatem za wydatki związane z pojazdami samochodowymi, zgodnie z art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy stanowiące „inne wydatki związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów” należy uznać te wydatki, które łączą się ściśle z użytkowaniem samochodu jako środka transportu lub są następstwem takiego użytkowania. Są to więc wydatki ściśle związane z eksploatacją lub używaniem pojazdów samochodowych. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w przypadku nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem wskazanych i ściśle określonych przez ustawodawcę pojazdów. Nabywane towary i usługi muszą być więc ściśle związane z eksploatacją i używaniem pojazdów wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

W analizowanej sprawie koszty zakupu i montażu transponderów GPS stanowią wydatki związane z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT. Ponoszone wydatki związane z zakupem i montażem transponderów GPS umożliwiają sprawowanie nadzoru nad samochodami wykorzystywanymi przez Państwa pracowników poprzez monitorowanie trasy przejazdu. Ponadto transpondery GPS umożliwiają Państwu, w sytuacji kradzieży samochodu, szybko zlokalizować skradzione mienie i zawiadomić odpowiednie służby co znacznie zwiększa szansę na odzyskanie skradzionego mienia.

Ustawodawca do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza również inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów, jest to katalog otwarty. Do tych wydatków należy zaliczyć m.in.: opłaty za przejazdy autostradami, usługi parkingowe, usługi myjni. A zatem będą to wydatki, które są związane ściśle z eksploatacją lub używaniem środków transportu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zamontowanie w samochodach służbowych transponderów GPS jest jednym z akceptowalnych mechanizmów kontrolnych nad pojazdami służbowymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej.

Okoliczności sprawy wskazują, że wydatki jakie ponoszą Państwo w postaci kosztów zakupu i montażu transponderów GPS umożliwiają sprawowanie nadzoru nad samochodami. Podali Państwo, że transpondery GPS są montowane w pojeździe celem śledzenia jego trasy przejazdu oraz położenia. Sygnał GPS jest bowiem przekazywany do Państwa jako właściciela urządzenia i centrali monitorującej. Lokalizator GPS pozwala na precyzyjne określenie położenia danego urządzenia, a więc w razie takiej potrzeby Spółka jest w stanie szybko zlokalizować skradzione mienie i zawiadomić odpowiednie służby, co zwiększa szansę na odzyskanie skradzionego przedmiotu. Wskazali Państwo także, że transpondery GPS mają zastosowanie zarówno w logistyce, jak i w ochronie mienia. Wszystkie samochody wykorzystywane przez dział handlowy i logistykę mają zamontowane transpondery GPS. Ponadto wskazali Państwo, że na ten moment transpondery GPS montowane są wyłącznie z pojazdach samochodowych, zarówno osobowych, jak i ciężarowych i specjalnych (np. wozach strażackich). Podali Państwo również informację z której wynika, że nie ma takiego polecenia, aby pracownicy po zakończonej pracy demontowali transpondery GPS. Należy także podkreślić, że celem nabycia transponderów GPS jest ich montaż w pojazdach samochodowych, a więc jest to wydatek ponoszony bezpośrednio w związku z użytkowaniem samochodów.

W świetle powyższych okoliczności sprawy nie można zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że ponoszone wydatki wymienione we wniosku nie stanowią wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy. Jak wskazano powyżej, katalog wydatków wskazanych w tym przepisie ma charakter otwarty i nie ogranicza się wyłącznie do wydatków eksploatacyjnych, gdyż ustawodawca objął dyspozycją tego przepisu także wydatki związane z używaniem pojazdów samochodowych, a za takie bezspornie należy uznać wydatki związane z zakupem i montażem transponderów GPS. Należy zauważyć, że z uzupełnienia opisu sprawy wynika, że transpondery GPS montowane są wyłącznie w pojazdach samochodowych, zarówno osobowych, jak i ciężarowych i specjalnych (np. wozach strażackich). Ponadto z podanych przez Państwa informacji wynika, że będą one związane z konkretnymi pojazdami samochodowymi i będą służyły dwojakim celom, tj. śledzeniu trasy i położenia pojazdu a także ochronie mienia poprzez lokalizację pojazdu samochodowego, który ulegnie kradzieży, a więc będą one bezpośrednio powiązane z samochodami, w których są zamontowane. Co więcej z okoliczności sprawy wynika, że wynika, że nie ma takiego polecenia, aby pracownicy po zakończonej pracy demontowali transpondery GPS. Tym samym wbrew Państwa twierdzeniu wydatki, które Państwo ponoszą związane z zakupem i montażem transponderów GPS, są uznane za wydatki związane z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy.

W świetle przedstawionych przez Państwa okoliczności sprawy należy uznać, że wydatki z tytułu zakupu i montażu transponderów GPS stanowią wydatki związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, i do ww. wydatków znajdzie zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy, ustanawiający ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego do 50% kwoty podatku naliczonego.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą organu wydającego interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Interpretacje powołane przez Państwa na poparcie własnego stanowiska rozstrzygają w odmiennych stanach faktycznych od sytuacji przedstawionej we wniosku.

Ponadto należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę organ wydający interpretacje jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

W konsekwencji, powołane przez Państwa interpretacje indywidualne nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Odnosząc się zaś do powołanych przez Państwa orzeczeń sądów administracyjnych należy wyjaśnić, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.