Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia czy w opisanym stanie faktycznym, z uwagi na to, że Czynsz dotyczy dzierżawy Gruntu na którym budowana jest Oczyszczalnia, Czynsz ten powinien zwiększać koszt wytworzenia Oczyszczalni (zgodnie z art. 15 ust. 6, art. 16g ust. 2 oraz art. 16 ust. 4 ustawy o CIT), a tym samym do czasu zakończenia budowy Oczyszczalni i oddania jej do użytkowania nie powinien być rozpoznawany jako koszt pośredni rozliczany dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w oparciu o art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej wymiennie: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną według polskiej działalności pod numerem PKD: 36.00.Z „Pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody”. Prowadzona przez Spółkę działalność obejmuje więc cały proces zapewniania ludziom i instytucjom wody zdatnej do użytku.

Składa się z trzech głównych etapów:

1.Pobór wody - oznacza czerpanie wody z naturalnych źródeł, takich jak rzeki, jeziora, studnie głębinowe czy ujęcia podziemne. Woda w stanie surowym często nie nadaje się od razu do picia.

2.Uzdatnianie wody - to proces oczyszczania wody tak, aby spełniała normy sanitarne i jakościowe. Zwykle obejmuje filtrowanie, napowietrzanie, odżelazianie, usuwanie zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych oraz dezynfekcję (np. chlorowanie lub ozonowanie).

3.Dostarczanie wody - to etap przesyłania już uzdatnionej wody do odbiorców za pomocą sieci wodociągowej. Obejmuje to utrzymanie infrastruktury: rur, pomp, zbiorników i hydrantów.

Prowadzi również działalność polegającą na odprowadzaniu i oczyszczaniu ścieków (PKD:37.00.Z). Spółka zawarła umowę dzierżawy gruntu (dalej: Umowa), wskutek której wydzierżawiający oddał dzierżawcy (czyli Spółce) w dzierżawę grunt (dalej: Grunt) przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren urządzeń kanalizacyjnych. Umowa przy tym jasno stanowi, że na Gruncie Spółka jest uprawniona i zobowiązana jednocześnie do wybudowania i eksploatacji oczyszczalni (dalej: Oczyszczalnia) oraz pobierania z niej pożytków. Warto podkreślić, że istotą całego przedsięwzięcia (to jest zawarcia Umowy, Zaprojektuj, Zbuduj, Finansuj i Eksploatuj dla Oczyszczalni Ścieków Komunalnych) jest realizacja w ramach Partnerstwa Publiczo-Prywatnego (PPP) przedsięwzięcia opartego na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym (Spółką). Wskutek realizacji zadania w ramach PPP na działce gminnej powstanie środek trwały (Oczyszczalnia Ścieków Komunalnych), który będzie w użytkowaniu/eksploatacji Spółki przez 30 lat.

Konsekwentnie więc, po zakończeniu budowy Spółka zobowiązana będzie utrzymywać i eksploatować Oczyszczalnię na własny koszt w taki sposób, aby zachować ją w należytym stanie przez cały okres obowiązywania Umowy. Miesięczny czynsz dzierżawny został ustalony na kwotę netto nieco poniżej 7 tysięcy złotych plus VAT (dalej: Czynsz). Umowa zaczęła obowiązywać od grudnia 2024 roku. Pierwszy Czynsz został Spółce zafakturowany w grudniu 2024 roku. Pomimo tego, że wstępne prace projektowe, działania przygotowawcze związane z inwestycją były podejmowane już od stycznia 2023 roku dopiero w grudniu 2024 roku Spółka rozpoczęła faktyczną budowę (prace ziemne) Oczyszczalni na Gruncie. Planowane zakończenie budowy Oczyszczalni przewiduje się wstępnie na listopad 2026 roku.

Do tej pory w księgach rachunkowych, w tym rozliczeniach dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, Czynsz był rozpoznawany jako koszt pośredni. Wnioskodawca kwalifikując koszt Czynszu jako koszt pośredni na bieżąco zaliczał i zalicza go do kosztów uzyskania przychodów. Stosuje tym samym zasadę wynikającą z przepisów art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa).

Zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (innego niż bezpośrednio związanego z przychodem) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Powstała jednak wątpliwość czy takie rozliczenie kosztu Czynszu, dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego od osób prawnych, jest prawidłowe. Czy jednak wartość Czynszu nie powinna zwiększać wartości początkowej (kosztu wytworzenia) Oczyszczalni?

Pytania

Czy w opisanym stanie faktycznym, z uwagi na to, że Czynsz dotyczy dzierżawy Gruntu na którym budowana jest Oczyszczalnia, Czynsz ten powinien zwiększać koszt wytworzenia Oczyszczalni (zgodnie z art. 15 ust. 6, art. 16g ust. 2 oraz art. 16 ust. 4 Ustawy), a tym samym do czasu zakończenia budowy Oczyszczalni i oddania jej do użytkowania nie powinien być rozpoznawany jako koszt pośredni rozliczany dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w oparciu o art. 15 ust. 4d Ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 4d Ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Z kolei za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów zasadniczo uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc powyższe do zaistniałego stanu faktycznego, pojawiła się wątpliwość, czy Czynsz jaki od grudnia 2024 roku Spółka opłaca z tytułu dzierżawy Gruntu, na którym realizuje inwestycję w postaci budowy Oczyszczalni powinien zostać zaliczony do kosztów pośrednich, rozliczanych w bieżącym okresie. Wstępnie Spółka uznała, że tak. Ponowna analiza charakteru Czynszu oraz tego, że dotyczy on dzierżawy Gruntu, na którym prowadzona jest owa inwestycja i co więcej Umowa nigdy nie byłaby zawarta, gdyby nie planowana inwestycja na objętym nią Gruncie, spowodowała jednak wątpliwość Spółki co do poprawności przyjętego modelu rozliczania w kosztach podatkowych.

Tak jak to zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, przygotowania do realizacji inwestycji rozpoczęto od stycznia 2023 roku, a od grudnia 2024 roku Spółka ponosi koszty robót budowlanych związanych ze wznoszeniem Oczyszczalni, czyli budową środka trwałego. Zasadniczo, koszty te, na moment poniesienia, nie stanowią jeszcze kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z wolą ustawodawcy, tego rodzaju koszty będą mogły zostać sukcesywnie rozliczane w kosztach uzyskania przychodów podatnika dopiero w ramach dokonywanych przez niego odpisów amortyzacyjnych.

Przy czym pierwszy odpis amortyzacyjny nastąpi od miesiąca następującego po miesiącu oddania danej inwestycji/środka trwałego do używania. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej ukończonego i przyjętego do używania środka trwałego (inwestycji).

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 Ustawy, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w przypadku wytworzenia we własnym zakresie stanowi, co do zasady, koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, na podstawie art. 16g ust. 4 Ustawa uznaje wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wnioskodawca dokonując pierwszej kwalifikacji Czynszu pod kątem zasad rozliczania go w kosztach uzyskania przychodów, jak się wydaje mylnie, uznał, że przedmiotowy Czynsz wypełnia znamiona kosztów ogólnych, ustawowo wyłączonych z kosztów wytworzenia środka trwałego (w analizowanym przypadku Oczyszczalni). Co istotne, koszty ogólne (ogólnego) zarządu nie zostały wprost zdefiniowane w Ustawie. Pod tym pojęciem zwykło się jednak rozumieć typowe wydatki powiązane z funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego, bezpośrednio niezwiązane z realizacją inwestycji, lecz z całokształtem jej działalności. W doktrynie przyjmuje się, że w kosztach ogólnych (ogólnego) zarządu wyróżnia się:

• koszty administracyjno - gospodarcze, na które składają się: wynagrodzenia wraz z pochodnymi pracowników zarządu, koszty delegacji, koszty eksploatacji samochodów służbowych, koszty zużycia materiałów biurowych, podatki o charakterze kosztowym, opłaty pocztowe, telekomunikacyjne i inne, koszty utrzymania budynków i pomieszczeń zarządu,
• koszty ogólnoprodukcyjne obejmujące koszty prowadzenia i utrzymania komórek oraz obiektów ogólnego przeznaczenia, takich jak: magazyny, biura, laboratoria, bocznice kolejowe, a także koszty ochrony mienia jednostki, bezpieczeństwa i ochrony pracy, szkolenia załogi, racjonalizacji i wynalazczości,
• koszty nieprodukcyjne, tj. nieprzynoszące efektu gospodarczego, do których zalicza się koszty przestojów, ubytki naturalne i niedobory w magazynach.

Wydaje się, że w analizowanym przypadku koszt dzierżawy Gruntu, wziętego w dzierżawę tylko w celu wybudowania Oczyszczalni, a tym samym realizacji w ramach PPP przedsięwzięcia, a następnie do pobierania z niej pożytków, nie wypełnia znamion powyżej opisanych kosztów ogólnych. Jest on bowiem immanentnie związany i dedykowany budowie Oczyszczalni, jako środka trwałego. Konsekwentnie w ocenie Spółki powinien zwiększyć wartość wytworzenia Oczyszczalni, dopóty, dopóki nie zostanie ona przyjęta do używania.

Odnosząc powyższe do będącego przedmiotem niniejszego wniosku stanu faktycznego i konfrontując z przepisami Ustawy, należy uznać, że do wartości wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem, w tym "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych". Posłużenie się przez ustawodawcę przedmiotowym sformułowaniem powoduje, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego, które mogą względnie powinny powiększyć jego wartość początkową, jest otwarty, tj. mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost w tym przepisie koszty, które mogą mieć wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

Powyższe oznacza, że oceniając wydatek, obciążenie finansowe pod kątem możliwości uznania za element wartości początkowej wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego należy, za każdym razem badać, czy stanowi on element procesu wytwarzania tego składnika majątku podatnika, czy jest bezwzględnie konieczny, to znaczy stanowi warunek sine qua non, bez którego budowa nie może zostać ani rozpoczęta, ani kontynuowana.

Innymi słowy, do kategorii kosztów wytworzenia środka trwałego zaliczyć należy koszty, których poniesienie jest wymagane i bezpośrednio związane z realizacją danej inwestycji. W efekcie suma tych kosztów składa się na wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Konieczność wystąpienia bezpośredniego związku pomiędzy poniesionym kosztem a realizacją inwestycji w postaci wytwarzania danego środka trwałego jest podkreślana w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Konkludując, do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się "inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych" oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co z kolei wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, niewymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. Natomiast o tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Możliwość powiązania danego nakładu finansowego z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego (to jest tego finansowego obciążenia) właściwej kwalifikacji. Co istotne w doktrynie zwykło się uważać, że takie obciążenie może być poniesione nawet we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego.

Odnosząc, raz jeszcze, powyższe do opisanego stanu faktycznego, należy podkreślić, że dzierżawa Gruntu nie służy ogólnej działalności Spółki, lecz realizacji konkretnej inwestycji (budowie Oczyszczalni) w ramach przedsięwzięcia publiczono-prawnego. Nie jest więc możliwe i prawnie dopuszczalne zaliczenie tego rodzaju kosztu (kosztu Czynszu za dzierżawę Gruntu w okresie realizacji inwestycji - budowy Oczyszczalni) do kosztów ogólnych zarządu, czy pozostałych kosztów operacyjnych, gdyż nie ma wątpliwości, że ww. koszt nie powstałby, gdyby Spółka nie przystąpiła do wytwarzania (budowy) środka trwałego.

W celu prawidłowego, na gruncie podatkowym, rozliczenia kosztów kreujących wartość środka trwałego, decydujące znaczenie ma moment zakończenia inwestycji i przekazanie tego środka do używania. Wszelkie nakłady finansowe poniesione do dnia przekazania wytworzonego środka trwałego do używania powiększają jego wartość początkową. Oznacza to, że koszt Czynszu za okres przypadający na czas budowy Oczyszczalni powinien zostać ujęty w jej wartości początkowej, ustalonej na moment zakończenia i oddania do eksploatacji. Dopiero po oddaniu do użytkowania Oczyszczalni Czynsz za kolejne miesiące stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy.

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Czynsz naliczony za okres od grudnia 2024 roku aż do miesiąca zakończenia inwestycji i przyjęcia Oczyszczalni do użytkowania włącznie (czyli, według planów, do listopada 2026 roku) powinien zwiększyć koszt wytworzenia Oczyszczalni, determinujący wartość początkową Oczyszczalni, od której dopiero po jej oddaniu do używania będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, a tym samym będą sukcesywnie rozpoznawane koszty uzyskania przychodów.

Za słusznością prezentowanego stanowiska Wnioskodawcy przemawia między innymi interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z kwietnia 2024 roku: 0114-KDIP2-1.4010.101.2024.1.DK.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, że Czynsz z tytułu dzierżawy Gruntu, na którym budowana jest Oczyszczalnia nie powinien być traktowany jako koszt pośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4d Ustawy, lecz stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16g ust. 4 Ustawy, jako jeden z elementów składających się na koszt wytworzenia Oczyszczalni, co oznacza, że do dnia oddania jej do użytkowania powinien wpływać na (powiększać) wartość początkową (koszt wytworzenia) Oczyszczalni. Kosztem uzyskania przychodów stanie się w oparciu o przepis art. 15 ust. 6 Ustawy dopiero w ramach odpisów z tytułu zużycia środków trwałych.

Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa Spółka wnosi o potwierdzenie słuszności prezentowanego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT:

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Przy czym, stosownie do art. 16c pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT:

Wskazany w art. 16g ust. 4 updop katalog wydatków, które powinny podwyższyć wartość wytworzonego środka trwałego jest otwarty. Zatem wszystkie wydatki, a nie tylko literalnie wymienione w treści omawianego przepisu, które mają wpływ na wartość początkową środka trwałego, powinny podwyższać tą wartość. Z tego powodu wszystkie koszty pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem środka trwałego, stanowią składnik wartości początkowej.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę dzierżawy gruntu, wskutek której wydzierżawiający oddał dzierżawcy (czyli Spółce) w dzierżawę grunt przeznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren urządzeń kanalizacyjnych. Umowa przy tym jasno stanowi, że na Gruncie Spółka jest uprawniona i zobowiązana jednocześnie do wybudowania i eksploatacji oczyszczalni oraz pobierania z niej pożytków. Istotą całego przedsięwzięcia (to jest zawarcia Umowy, Zaprojektuj, Zbuduj, Finansuj i Eksploatuj dla Oczyszczalni Ścieków Komunalnych) jest realizacja w ramach Partnerstwa Publiczo-Prywatnego (PPP) przedsięwzięcia opartego na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym (Spółką). Wskutek realizacji zadania w ramach PPP na działce gminnej powstanie środek trwały (Oczyszczalnia Ścieków Komunalnych), który będzie w użytkowaniu/eksploatacji Spółki przez 30 lat.

Po zakończeniu budowy Spółka zobowiązana będzie utrzymywać i eksploatować Oczyszczalnię na własny koszt w taki sposób, aby zachować ją w należytym stanie przez cały okres obowiązywania Umowy. Umowa zaczęła obowiązywać od grudnia 2024 roku. Pierwszy Czynsz został Spółce zafakturowany w grudniu 2024 roku. Pomimo tego, że wstępne prace projektowe, działania przygotowawcze związane z inwestycją były podejmowane już od stycznia 2023 roku dopiero w grudniu 2024 roku Spółka rozpoczęła faktyczną budowę (prace ziemne) Oczyszczalni na Gruncie. Planowane zakończenie budowy Oczyszczalni przewiduje się wstępnie na listopad 2026 roku.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że możliwość powiązania danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym ma decydujące znaczenie dla jego właściwej kwalifikacji. Wydatek taki może być poniesiony nawet we wczesnym stadium procesu inwestycyjnego w celu stworzenia warunków do prowadzenia inwestycji, bez których nie doszłoby do wytworzenia środka trwałego. W niniejszej sprawie mamy do czynienia z budową nowej Oczyszczalni. W tym celu Spółka ponosi m.in. koszty dzierżawy gruntu związane z realizacją inwestycji.

Należy zauważyć, że dzierżawa gruntów nie służy ogólnej Państwa działalności, lecz realizacji konkretnej inwestycji. W związku z powyższym nie zalicza się ich do kosztów ogólnych zarządu, czy pozostałych kosztów operacyjnych, gdyż nie ma wątpliwości, że koszty dzierżaw nie powstałyby, gdyby Spółka nie budowała (wytworzyła) środka trwałego w postaci Oczyszczalni.

W celu prawidłowego, na gruncie podatkowym, rozliczenia wydatków kreujących wartość środka trwałego, decydujące znaczenie ma moment zakończenia inwestycji i przekazanie tego środka do używania. Wydatki poniesione do dnia przekazania wytworzonego środka trwałego powiększają jego wartość początkową. Za to wydatki za dzierżawę, poniesione po dniu przekazania tego środka do używania, powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia.

Podsumowując wykładnię przepisów dotyczących ustalenia wartości początkowej środków trwałych należy stwierdzić, że do jej elementów należy zaliczać te koszty, które są powiązane z inwestycją, której efektem było wytworzenie amortyzowanych środków trwałych, przy czym katalog wydatków dających się przyporządkować do danego przedsięwzięcia ma charakter otwarty; stanowiły element procesu wytwarzania składników majątku podatnika; wydatki miały wpływ na koszt wytworzenia środków trwałych; bez tych wydatków nie powstałyby środki trwałe, a wydatki na wytworzenie środków trwałych nie zostałyby poniesione, gdyby nie podjęto decyzji o ich wytworzeniu; dzięki poniesionym wydatkom środki trwałe są kompletne i zdatne do użytku; wszelkie zaliczone do wartości początkowej koszty zostały poniesione do dnia oddania środków trwałych do używania; żaden z poniesionych wydatków nie jest zaliczony do kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że koszty dzierżawy gruntu związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji polegającej na budowie Oczyszczalni. Powyższe wydatki poniesione do dnia przekazania inwestycji do użytkowania są objęte zakresem przedmiotowym cytowanego wyżej art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem stanowią koszt wytworzenia środków trwałych zwiększając ich wartość początkową.

Tym samym Czynsz z tytułu dzierżawy Gruntu, na którym budowana jest Oczyszczalnia nie powinien być traktowany jako koszt pośredni, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Stosownie zatem do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 2 w związku z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, Czynsz jako jeden z elementów składających się na koszt wytworzenia Oczyszczalni do dnia oddania jej do użytkowania powinien wpływać na (powiększać) wartość początkową (koszt wytworzenia) Oczyszczalni.

Państwa stanowisko należy więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem stanu faktycznego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytania. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej - rozpatrzone.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.