Interpretacja indywidualna - Interpretacja - 0111-KDWB.4010.77.2025.1.BB

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 26 września 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.77.2025.1.BB

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 1 lipca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej jako: „Wnioskodawca”, (…) lub „Spółka”) jest spółką kapitałową mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, a w konsekwencji podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT. Spółka jest również zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Działalność gospodarcza Spółki polega głównie na sprzedaży (...). Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest (...).

Zważywszy na trudności związane z sytuacją geopolityczną, zmianami koniunktury, a także długofalowymi konsekwencjami pandemii COVID-19, Spółka zaczęła mierzyć się z problemami finansowymi. W konsekwencji rosnącego zadłużenia Spółki, podjęta została decyzja o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1428 ze zm.; dalej jako: „Prawo restrukturyzacyjne”). Spółka postanowieniem Sądu (…) rozpoczęła postępowanie sanacyjne, które, jako jedno z rodzajów postępowań restrukturyzacyjnych, zostało uregulowane w dziale IV Prawa restrukturyzacyjnego.

Sąd (…) wydał postanowienie o zatwierdzeniu (…), które to postanowienie uprawomocniło się z (…). W efekcie, (…) zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne w Spółce.

Rok podatkowy przyjęty przez Spółkę trwa od (…) do (…). Spółka za 3 poprzednie lata podatkowe osiągnęła znaczną stratę podatkową oraz przewiduje, że analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w roku trwającym od (…) 2025 r. do (…) 2026 r., w którym jednocześnie zakończone zostało postępowanie restrukturyzacyjne.

Pytanie

Czy Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 24ca ust. 14 pkt 10 Ustawy o CIT przez cały rok podatkowy, w trakcie którego zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i w efekcie nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za wskazany rok podatkowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 24ca ust. 14 pkt 10 Ustawy o CIT przez cały rok podatkowy, w trakcie którego zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i w efekcie nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za wskazany rok podatkowy.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 Ustawy o CIT podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

W rezultacie, na podatników, którzy wykazują stratę lub osiągają rentowność niższą niż 2%, zostało nałożone dodatkowe obciążenie publicznoprawne. Celem tej regulacji - która weszła w życie 1 stycznia 2024 r. - jest ograniczenie praktyk polegających na sztucznym zaniżaniu osiąganych wyników.

Ustawodawca przewidział natomiast możliwość wyłączenia niektórych podatników z reżimu podatku minimalnego. Jak wynika z art. 24ca ust. 14 pkt 10 Ustawy o CIT przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników postawionych w stan upadłości, likwidacji lub objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym.

W przepisach Ustawy nie zostało jednak doprecyzowane, do którego momentu podmiot może korzystać z przywołanego wyłączenia, jeśli postępowanie restrukturyzacyjne zostanie zakończone w trakcie roku podatkowego.

Jak wynika z uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 października 2022 r. (dalej jako: „Uzasadnienie”) celem wprowadzenia art. 24ca do Ustawy o CIT było ograniczenie działań optymalizacyjnych, w rezultacie których część podatników w sposób ciągły i zamierzony wykazywała stratę podatkową lub minimalne dochody. Jednocześnie ustawodawca uwzględnił szereg wyłączeń z omawianego reżimu, w tym dla podmiotów objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym. Jak czytamy na str. 56 Uzasadnienia: „Podmioty takie osiągają zwykle niską dochodowość albo generują straty, lecz nie wynika to z działań optymalizacyjnych (celem pogorszenia wyniku podatkowego), a z problemów w prowadzonej działalności gospodarczej. Obowiązek zapłaty minimalnego podatku dochodowego utrudniłby osiąganie dochodów pozwalających na realizację celów prowadzonego postępowania - spłacenie wierzycieli. W związku z tym wyłączenie takich podmiotów spod reżimu opodatkowania tym podatkiem nie generuje ryzyka unikania opodatkowania”.

Zatem ustawodawca słusznie zauważył, że podmioty objęte postępowaniem restrukturyzacyjnym powinny zostać wyłączone z reżimu podatku minimalnego, ponieważ odnoszone przez nie straty nie wynikają z niedozwolonych praktyk optymalizacyjnych, a ze specyficznej i trudnej sytuacji finansowej.

Biorąc pod uwagę treść Uzasadnienia, należy uznać, że objęcie podmiotów podatkiem minimalnym za rok, w którym zakończyły postępowanie restrukturyzacyjne, byłoby niezasadne. Bezpośrednio po zakończeniu postępowania mogą one nadal osiągać ujemne wyniki finansowe, natomiast dalej nie jest to efekt praktyk optymalizacyjnych, lecz sytuacji prawnej i ekonomicznej, w jakiej się znalazły.

Warto również podkreślić, że ustawodawca nie uregulował omawianej kwestii w Ustawie o CIT - brak jest w niej bowiem przepisu, który określałby w jaki sposób należy obliczyć podatek minimalny jedynie za część roku podatkowego, tj. po zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego. Jedynie w art. 24ca ust. 8 Ustawy o CIT wspomniano o metodzie proporcjonalnej, natomiast należy podkreślić, że dotyczy ona wyłącznie sposobu obliczania podstawy opodatkowania przez podatników, których rok podatkowy jest dłuższy lub krótszy niż 12 miesięcy.

W ocenie Wnioskodawcy intencją ustawodawcy było zatem stosowanie wyłączenia z art. 24ca ust. 14 pkt 10 Ustawy o CIT do końca roku podatkowego, w którym zakończone zostało postępowanie restrukturyzacyjne. Przyjęcie odmiennego stanowiska generowałoby liczne trudności natury praktycznej - zdaniem Wnioskodawcy nawet za irracjonalną można by uznać sytuację, w której podatnik zakończyłby postępowanie restrukturyzacyjne w listopadzie i był zobligowany do obliczenia metodą proporcjonalną podatku za ten rok tylko dla grudnia.

Nie można również zignorować społecznego i ekonomicznego kosztu obciążenia podatkiem minimalnym podmiotu tuż po zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego - takie działanie mogłoby istotnie pogorszyć sytuację finansową tego podatnika, który skutecznie zakończywszy postępowanie restrukturyzacyjne ma szansę na poprawę swojej sytuacji finansowej i dalsze prowadzenie działalności.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za rok podatkowy trwający od (…) 2025 r. do (…) 2026 r.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 24ca ust. 14 pkt 10 Ustawy o CIT przez cały rok podatkowy, w trakcie którego zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i w efekcie nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za wskazany rok podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

1)poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2)osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Jak wynika z powyższego przepisu, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 2% (2% lub niższej).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 2% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Stosownie do art. 24ca ust. 14 pkt 10 ustawy o CIT:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników postawionych w stan upadłości, likwidacji lub objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym.

Jak wynika z opisu sprawy, zważywszy na trudności związane z sytuacją geopolityczną, zmianami koniunktury, a także długofalowymi konsekwencjami pandemii COVID-19, Spółka zaczęła mierzyć się z problemami finansowymi. W konsekwencji rosnącego zadłużenia Spółki, podjęta została decyzja o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego. Spółka postanowieniem Sądu (…), rozpoczęła postępowanie sanacyjne, jako jedno z rodzajów postępowań restrukturyzacyjnych. Sąd (…) wydał postanowienie o zatwierdzeniu (…), które to postanowienie uprawomocniło się z (…) W efekcie, (…) zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne w Spółce. Rok podatkowy przyjęty przez Spółkę trwa od (…) do (…). Spółka za 3 poprzednie lata podatkowe osiągnęła znaczną stratę podatkową oraz przewiduje, że analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w roku trwającym od (…) 2025 r. do (…) 2026 r., w którym jednocześnie zakończone zostało postępowanie restrukturyzacyjne.

Państwa wątpliwości budzi kwestia ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do stosowania art. 24ca ust. 14 pkt 10 ustawy o CIT przez cały rok podatkowy, w trakcie którego zostało zakończone postępowanie restrukturyzacyjne i w efekcie nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku minimalnego za wskazany rok podatkowy.

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 2180), w odniesieniu do podatników postawionych w stan upadłości, likwidacji lub objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym, wskazano, że:

Podmioty takie osiągają zwykle niską dochodowość albo generują straty, lecz nie wynika to z działań optymalizacyjnych (celem pogorszenia wyniku podatkowego), a z problemów w prowadzonej działalności gospodarczej. Obowiązek zapłaty minimalnego podatku dochodowego utrudniłby osiąganie dochodów pozwalających na realizację celów prowadzonego postępowania - spłacenie wierzycieli. W związku z tym wyłączenie takich podmiotów spod reżimu opodatkowania tym podatkiem nie generuje ryzyka unikania opodatkowania.

Powyższe oznacza, że choć celem wprowadzenia omawianego art. 24ca ustawy o CIT było ograniczenie działań zmierzających do optymalizacji podatkowej poprzez umyślne generowanie lub zawyżanie straty, to jednak zamiarem ustawodawcy było wyłączenie z reżimu podatku minimalnego tych podatników, którzy mimo że byliby zobowiązani do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z powodu poniesionej w danym roku podatkowym straty, zostali objęci postępowaniem restrukturyzacyjnym.

Zauważyć również trzeba, że w praktyce podatnikowi trudno jest wpłynąć na datę zakończenia postępowania restrukturyzacyjnego w taki sposób, by proces ten zakończył się równo z datą zamknięcia roku podatkowego. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że nawet w sytuacji, w której postępowanie restrukturyzacyjne kończy się w trakcie roku podatkowego, to możliwość skorzystania z wyłączenia na podstawie art. 24ca ust. 14 pkt 10 ustawy o CIT będzie przysługiwała podatnikowi również w tym roku podatkowym, w którym zakończyło się postępowanie restrukturyzacyjne - nawet, jeżeli postępowaniem tym podatnik był objęty wyłącznie przez część roku podatkowego.

Dodatkowo należy zauważyć, że gdyby celem ustawodawcy było wyłączenie z reżimu podatku minimalnego tylko podatników, których proces restrukturyzacji trwał cały rok podatkowy, to zastrzegłby taką informację w przepisie, tak jak to uczynił przykładowo w art. 24ca ust. 14 pkt 6 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że spełniają Państwo warunek, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 10 ustawy o CIT i tym samym są Państwo uprawnieni do skorzystania z wyłączenia z opodatkowania minimalnym podatkiem na podstawie art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT w roku podatkowym trwającym od (…) 2025 r. do (…) 2026 r., tj. w roku zakończenia postępowania restrukturyzacyjnego.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.