Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku akcyzowym jest nieprawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 10 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 10 czerwca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą handlu pojazdami używanymi. W działalności tej może zdarzyć się sytuacja dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu pojazdu. W przypadku pojazdu zakupionego wcześniej poza granicami RP, Podatnik w terminie 14 dni składa deklaracje dotyczącą podatku akcyzowego i uiszcza tą opłatę. Zgodnie z ustawą prawo o ruchu drogowym Podatnik w terminie 30 dni (lub 90 dla określonego ustawą przedsiębiorcy) zobowiązany jest do rejestracji tego pojazdu. Następnie w przypadku Kupującego spoza terenu RP, Podatnik dokonuje wyrejestrowania tego pojazdu i rejestruje go czasowo w celu wywozu za granicę (i oczywiście faktycznie następuje wywiezienie pojazdu poza teren RP).

Pytanie

Czy w świetle zmian przepisów akcyzowych obowiązujących od 1 kwietnia 2025 r., Podatnik ma prawo do zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego?

Pana stanowisko w sprawie

Podatnik uważa, że po zmianie przepisów jedynym warunkiem do uzyskania zwrotu podatku akcyzowego jest niezarejestrowanie pojazdu na terenie RP lub jego czasowa rejestracja w celu wywozu za granicę RP. Pojazd oczywiście zostaje wywieziony, co potwierdza odpowiednia dokumentacja. Przepisy nie określają jaki status rejestracji posiadał pojazd w przeszłości, określają tylko jaki musi posiadać status w dniu złożenia wniosku (wywozu). W Pana ocenie w przypadku zarejestrowania pojazdu czasowo w celu wywozu za granicę, zwrot akcyzy przysługuje Podatnikowi.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm.; zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”):

Jak wynika z art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 5 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 100 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 100 ust. 5 ustawy:

Stosownie do art. 100 ust. 5a ustawy:

Jak wynika z art. 101 ust. 6 ustawy:

W myśl art. 101 ustawy:

Zgodnie z art. 102 ustawy:

W świetle art. 106 ust. 2 i 3 ustawy:

Jak stanowi art. 107 ustawy:

1. Podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

1a. Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego:

1) zarejestrowanego czasowo na terytorium kraju w celu umożliwienia jego wywozu za granicę zgodnie z przepisami o ruchu drogowym,

2) zarejestrowanego profesjonalnie na terytorium kraju w celu wykonywania jazd testowych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym

                      - od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju.

1b. Jeżeli samochód osobowy, o którym mowa w ust. 1a, w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu zostanie zarejestrowany na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, zwrot akcyzy nie przysługuje.

2. Zwrotowi nie podlega akcyza w kwocie niższej niż minimalna kwota zwrotu.

3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem.

4. Do wniosku o zwrot załącza się dowód zapłaty akcyzy na terytorium kraju lub fakturę z wykazaną kwotą akcyzy oraz dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, o których mowa w ust. 3.

5. Organami podatkowymi właściwymi do orzekania w sprawie zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego, od którego akcyza z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego lub pierwszej sprzedaży na terytorium kraju została zapłacona na terytorium kraju, są naczelnik urzędu skarbowego, któremu została złożona deklaracja podatkowa w sprawie tej akcyzy lub który wydał decyzję określającą wysokość tej akcyzy, i właściwy dla tego naczelnika w zakresie akcyzy dyrektor izby administracji skarbowej.

5a. Organami podatkowymi właściwymi do orzekania w sprawie zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, obliczonej i wykazanej w zgłoszeniu celnym lub określonej w wydanej przez naczelnika urzędu celno-skarbowego decyzji, są dla:

1) osób fizycznych - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w zakresie akcyzy ze względu na adres ich zamieszkania i właściwy dla tego naczelnika w zakresie akcyzy dyrektor izby administracji skarbowej;

2) osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - naczelnik urzędu skarbowego właściwy w zakresie akcyzy ze względu na adres ich siedziby i właściwy dla tego naczelnika w zakresie akcyzy dyrektor izby administracji skarbowej.

5b. Jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób określony w ust. 5 i 5a, organami podatkowymi właściwymi do orzekania w sprawie zwrotu akcyzy w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu samochodu osobowego, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, są Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście w Warszawie i Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie.

5c. Właściwy naczelnik urzędu skarbowego dokonuje wypłaty kwoty z tytułu zwrotu akcyzy na wniosek organu podatkowego, który określił wysokość kwoty zwrotu akcyzy.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb zwrotu akcyzy od samochodu osobowego, minimalną kwotę zwrotu akcyzy, wzór wniosku o zwrot akcyzy oraz terminy zwrotu akcyzy, uwzględniając konieczność prawidłowego określenia kwot zwracanej akcyzy oraz ekonomiczną opłacalność dokonania zwrotu akcyzy.

Z przedstawionego przez Pana opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie handlu pojazdami używanymi. W ramach prowadzonej działalności może zdarzyć się sytuacja dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu pojazdu.

W przypadku pojazdu zakupionego wcześniej poza granicami kraju w terminie 14 dni składa Pan deklarację dotyczącą podatku akcyzowego i uiszcza tą opłatę. Zgodnie z ustawą prawo o ruchu drogowym w terminie 30 dni (lub 90 dla określonego ustawą przedsiębiorcy) rejestruje Pan ten pojazd. Następnie w przypadku Kupującego spoza terenu kraju, dokonuje Pan wyrejestrowania tego pojazdu i rejestruje go czasowo w celu wywozu za granicę (i faktycznie następuje wywiezienie pojazdu poza teren RP).

Pana wątpliwości w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy dotyczą określenia czy w świetle zmian przepisów akcyzowych obowiązujących od 1 kwietnia 2025 r. ma Pan prawo do zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego.

Mając na uwadze powyższe przepisy i treść Pana wniosku na wstępie należy zaznaczyć, że postępowanie interpretacyjne, o którym mowa w art. 14b i nast. ustawy Ordynacja podatkowa jest postępowaniem szczególnym, które nie wiąże się bezpośrednio z przyznaniem uprawnień lub nałożeniem obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, lecz tylko się o nich wypowiada. Wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego nie tworzy w stosunku do jej adresata jakichkolwiek prawnie znaczących uprawnień i/lub obowiązków. Tworzy jedynie stan udzielenia informacji o możliwościach stosowania i wykładni prawa, do której jej adresat może się zastosować, choć niewątpliwie nie ma takiego obowiązku. Na etapie uzyskiwania interpretacji dochodzi jedynie do niewiążącej „wymiany poglądów” na możliwość zastosowania konkretnych przepisów prawa podatkowego do pewnego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Z istoty zatem interpretacji wynika, że nie rodzi ona dla zainteresowanego wiążących skutków prawnych, a zastosowanie się do interpretacji zależy jedynie od woli zainteresowanego (por. wyrok NSA z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1550/12, prawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 15 września 2021 r., sygn. akt I SA/Po 520/21; wyrok NSA z 1 czerwca 2012 r., II FSK 2360/10; wyrok NSA z 25 czerwca 2013 r., I FSK 1117/12; wyrok NSA z 15 czerwca 2023 r., syn akt II FSK 41/21). W ramach tego specyficznego postępowania, nie przeprowadza się także postępowania dowodowego, uzasadniającego możliwość podjęcia przez organ podatkowy niezbędnych działań w celu wyjaśnienia stanu faktycznego i oceny materiału dowodowego.

Tym samym w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie, Organ może się co do zasady wypowiedzieć wyłącznie w zakresie zasadności złożenia przez Pana wniosku o zwrot podatku akcyzowego od samochodów osobowych będących przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu, które zostaną przed tą dostawą lub eksportem wyrejestrowane i zarejestrowane czasowo w celu wywozu, w oparciu o wyłącznie opisane we wniosku okoliczności, które wiążą Organ. Faktyczne przyznanie prawa do zwrotu lub jego brak, w tym w oparciu o postępowanie dowodowe i swobodną ocenę materiału dowodowego, leży co do zasady w kompetencji innego organu podatkowego, właściwego dla celów zwrotu podatku akcyzowego.

W dalszej kolejności wyjaśnić należy, że wykładnia prawa podatkowego oparta jest na określonych zasadach. Zasadami którymi kieruje się w toku postępowania interpretacyjnego są m.in. zasada ścisłej interpretacji, zasada autonomii prawa podatkowego (oznaczająca niezależność uregulowań ustawy o podatku akcyzowym, od innych uregulowań, w tym innych ustaw podatkowych), zasada prymatu wykładni literalnej. Jednocześnie dokonując wykładni prawa podatkowego Organ winien wziąć pod uwagę funkcjonujące w obrocie prawnym adekwatne do danej sprawy orzecznictwo, dążąc do zapewnienia jednolitości stosowania prawa.

W świetle powyższych zasad podatnik nie może oczekiwać innych przywilejów aniżeli te, jakie można ustalić na podstawie norm prawnych regulujących dany podatek (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 10 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1002/10, wyrok WSA w Gdańsku z 5 października 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 975/16, wyrok NSA z 8 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2012/14, wyrok WSA w Gliwicach z 26 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Gl 146/16).

W procesie ustalania treści obowiązującej normy prawnej fundamentalne znaczenie ma to co twórcy tej normy prawnej ujęli w przepisach i co - dokonując ich wykładni - można wyprowadzić z uchwalonej regulacji prawnej. Pod normę prawną o w ten sposób ustalonej treści (czyli pod podatkowy stan faktyczny zawarty w treści ustawy) należy subsumować zachowanie już zrealizowane przez podatnika lub zachowanie, które dopiero zostanie podjęte (por. wyrok WSA w Gliwicach z 22 listopada 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 779/17).

Jak zauważa WSA we Wrocławiu w orzeczeniu z 26 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 80/19 (a także w orzeczeniu z 7 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 264/17 oraz WSA w Krakowie w wyroku z 4 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 542/19; NSA w wyroku z 15 stycznia 2021 r., sygn. akt II FSK 2435/18 jak i WSA w Łodzi w wyroku z 12 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/Łd 693/19), w orzecznictwie sądów administracyjnych jednoznacznie wskazuje się, że w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego zasadnicze znaczenia ma wykładnia językowa i przepisy takie powinny być rozumiane zgodnie z ich literalnym brzmieniem (ściśle). Oznacza to, że niedopuszczalne jest doszukiwanie się intencji ustawodawcy i stwarzanie na tej podstawie norm wykraczających poza literalne i klarowne brzmienie przepisu (por. L. Morawski, „Zasady wykładni prawa”, Toruń 2010 r., s. 196). Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo. Zgodnie z zasadą racjonalności, żaden przepis, a nawet żaden z fragmentów przepisu nie może być uznany za zbędny, a wykładnie posiłkowe znajdować mogą zastosowanie wówczas, gdy wykładnia językowa nie doprowadza interpretatora do jasnego znaczenia wykładanego przepisu (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 122-123; A. Bielska-Brodziak, Interpretacja tekstu prawnego na podstawie orzecznictwa podatkowego, 2009, LEX; uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 20 marca 2000 r., sygn. akt FPS 14/99; wyrok NSA z 22 września 2010 r., sygn. akt II FSK 836/09; wyrok NSA z 30 października 2003 r., sygn. akt III SA 2290/02; wyrok NSA z 26 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2694/15; wyrok WSA w Warszawie z 15 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 855/18, wyrok NSA z 18 października 1995 r., sygn. akt III SA 509/34).

Przechodząc do istoty Pana wątpliwości, zaznaczenia wymaga fakt, że krajowy ustawodawca zdecydował się na powszechność opodatkowania podatkiem akcyzowym samochodów osobowych, przy czym nie są one traktowane jako wyroby akcyzowe. Z tego względu większość uregulowań dotyczących opodatkowania samochodów osobowych akcyzą, jest zasadniczo autonomiczna od uregulowań dotyczących opodatkowania wyrobów akcyzowych, co przejawia się także w odrębności uregulowań dotyczących zwrotu podatku akcyzowego, z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu (zwrot akcyzy od wyrobów akcyzowych reguluje art. 82 ustawy; od samochodów osobowych art. 107 ustawy). Jednocześnie uregulowania dotyczące opodatkowania akcyzą samochodów osobowych nie są uregulowaniami które podlegają harmonizacji na poziomie wspólnotowym, a tym samym krajowy ustawodawca ma swobodę w zakresie kwestii związanych z ich opodatkowaniem akcyzą jak i ewentualnym prawem do zwrotu z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Katalog czynności rodzących obowiązek podatkowy w przypadku samochodów osobowych został przez ustawodawcę określony w art. 100 ust. 1-2 ustawy. Dokonanie określonych w tych przepisach czynności powoduje powstanie obowiązku zapłaty akcyzy przez podatnika. Podkreślić w tym miejscu należy, że obowiązek podatkowy powstaje z mocy prawa - nie jest uzależniony od woli podatnika, ale od okoliczności z którymi ustawodawca wiąże powstanie takiego obowiązku. Celem bowiem racjonalnego ustawodawcy była powszechność opodatkowania samochodów osobowych, niezależnie od tego czy zostały one wyprodukowane na terytorium kraju, nabyte wewnątrzwspólnotowo, przeznaczone do zwykłego użytkowania czy przeznaczone do badań i jazd testowych. Tym celom służy szeroki katalog czynności rodzących powstanie obowiązku podatkowego, który w związku z art. 5 ustawy, obejmuje przedmiotem opodatkowania akcyzą czynności, niezależnie od tego, czy zostały one wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Równocześnie w przypadku zapłaty podatku akcyzowego na terytorium kraju (co zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego będzie miało miejsce) i wywozu samochodów osobowych w ramach m.in. dostawy wewnątrzwspólnotowej, ustawodawca przewidział możliwość ubiegania się o zwrot podatku. Przy czym jak stanowi art. 107 ust. 1 ustawy, możliwość ubiegania się o zwrot dotyczy samochodów osobowych, które nie były zarejestrowane wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Jednocześnie wraz z 1 kwietnia 2025 r. w art. 107 ust. 1a ustawy, ustawodawca rozszerzył możliwość uzyskania zwrotu akcyzy również o przypadki, w których podmiot dokonuje dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu samochodu osobowego zarejestrowanego czasowo na terytorium kraju w celu umożliwienia jego wywozu za granicę zgodnie z przepisami o ruchu drogowym lub zarejestrowanego profesjonalnie na terytorium kraju w celu wykonywania jazd testowych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju.

Przy czym zauważyć należy, że z uwagi na art. 100 ust. 5a ustawy, w odniesieniu do takich samochodów osobowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące samochodów osobowych niezarejestrowanych wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Oznacza to tym samym, że na gruncie ustawy o podatku akcyzowym samochody osobowe zarejestrowane wyłącznie czasowo na terytorium kraju w celu umożliwienia ich wywozu za granicę oraz zarejestrowane profesjonalnie na terytorium kraju w celu wykonywania jazd testowych są traktowane jak samochody wcześniej niezarejestrowane na terytorium kraju i w odniesieniu do tych samochodów osobowych możliwe jest uzyskanie zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego.

Podkreślenia jednak wymaga, że jakiekolwiek zarejestrowanie samochodu osobowego przed dokonaniem rejestracji czasowej celem jego wywozu uniemożliwia uzyskanie zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego od tego pojazdu.

Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w orzeczeniu TSUE z 17 maja 2023 r. w sprawie C-105/22 oraz orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych.

Organ zwraca uwagę, że z treści powyższego orzeczenia TSUE wynika jednoznacznie, iż samochody nie należą do kategorii wyrobów akcyzowych we wszystkich państwach członkowskich na podstawie art. 1 ust. 1 Dyrektywy 2008/118/WE [z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz.Urz.UE.L 2009 Nr 9, str. 12), aktualnie zastąpioną Dyrektywą Rady (UE) 2020/262 z dnia 19 grudnia 2019 r. ustanawiającą ogólne zasady dotyczące podatku akcyzowego (przekształcenie) (Dz.Urz.UE.L 2020 Nr 58, str. 4)] i w związku z tym nie są objęte systemem ujednoliconego podatku akcyzowego, a państwa członkowskie mogą wprowadzić lub utrzymać w mocy opodatkowanie obciążające tego rodzaju produkty, o ile będą wykonywać swe kompetencje w tej dziedzinie z poszanowaniem prawa Unii.

Trybunał dalej wskazał, że w jego orzecznictwie podatek rejestracyjny pobierany przez państwo członkowskie przy rejestracji pojazdów samochodowych w celu dopuszczenia ich do ruchu na jego terytorium, nie stanowi cła ani opłaty o skutku równoważnym z cłem w rozumieniu art. 28 i 30 TFUE. Tego rodzaju podatek stanowi bowiem podatek wewnętrzny i powinien być zatem rozpatrywany w świetle art. 110 TFUE. W odniesieniu w szczególności do podatku akcyzowego niewchodzącego w zakres ujednoliconego podatku akcyzowego na mocy dyrektywy 2008/118, takiego jak nakładany na wszystkie samochody osobowe zarejestrowane na danym terytorium kraju podatek akcyzowy rozpatrywany w postępowaniu głównym - taki podatek akcyzowy należy uznać za stanowiący część ogólnego systemu opodatkowania wewnętrznego towarów i należy go oceniać w świetle art. 110 akapit pierwszy TFUE.

Analizując okoliczności sprawy TSUE, w szczególności w kontekście art. 110 akapit pierwszy TFUE oraz zasady jednokrotności poboru podatku akcyzowego i proporcjonalności, wyjaśnił że system opodatkowania można uznać za zgodny z art. 110 TFUE tylko wtedy, gdy zostanie wykazane, że jest on tak skonstruowany, iż w każdym wypadku wyklucza opodatkowanie przywożonych produktów w wyższym stopniu niż produktów krajowych, oraz że w związku z tym w żadnym wypadku nie wywołuje on skutków dyskryminujących.

W tej kwestii TSUE wyjaśnił, że w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej lub wywozu samochodu osobowego osoba, która nabyła prawo do rozporządzania tym samochodem jak właściciel, ma prawo do zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego tylko wtedy, gdy samochód nie został zarejestrowany w Polsce, a warunek ten ma zastosowanie bez rozróżnienia do wszystkich pojazdów, niezależnie od ich pochodzenia.

W dalszej kolejności TSUE, w odniesieniu do zasady jednokrotności poboru podatku akcyzowego, podkreślił, że w braku harmonizacji na poziomie Unii Trybunał orzekł, iż niekorzystne skutki, jakie mogą wynikać z równoległego wykonywania kompetencji podatkowych przysługujących różnym państwom członkowskim, o ile wykonywanie tych kompetencji nie ma charakteru dyskryminującego, nie stanowią ograniczeń swobód przepływu. Państwa członkowskie nie mają bowiem obowiązku dostosowywania własnego systemu podatkowego do różnych systemów podatkowych innych państw członkowskich, w szczególności w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania. W świetle art. 110 TFUE nie ma również znaczenia, że pojazd samochodowy - wskutek odmowy przy jego wywozie zwrotu podatku od pojazdów, w odniesieniu do którego zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego jest rejestracja i dopuszczenie do ruchu takiego pojazdu - podlega podczas jego definitywnego wywozu z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego kilku podatkom związanym z pojazdami mechanicznymi w różnym czasie i w różnych państwach członkowskich.

Tym samym TSUE stwierdził, że niedogodności jakie mogą wynikać w danym przypadku ze zwielokrotniającego efektu jednoczesnego braku zwrotu, w wysokości proporcjonalnej do okresu użytkowania tego samochodu na danym terytorium, podatku akcyzowego zapłaconego w przypadku wywozu samochodu osobowego uprzednio zarejestrowanego w danym państwie członkowskim oraz okoliczności, że ów samochód podlega podobnym podatkom lub opłatom w państwie przeznaczenia, nie mogą zostać uznane za sprzeczne ani z art. 110 TFUE, ani z zasadą jednokrotności poboru podatku akcyzowego jak z zasadą proporcjonalności.

W odniesieniu do analizowanej sprawy Trybunał wyjaśnił, że podatek akcyzowy od samochodów osobowych, o którym mowa w ustawie o podatku akcyzowym, nie ma charakteru podatku związanego z okresem użytkowania tych samochodów, lecz charakter podatku związanego z ich konsumpcją, która materializuje się poprzez rejestrację danego samochodu osobowego na terytorium kraju. „Z wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym wynika w szczególności, że pojazd będący przedmiotem postępowania głównego został zarejestrowany na terytorium kraju w dniu 9 sierpnia 2017 r., czyli około siedmiu miesięcy przed wywozem tego pojazdu do Norwegii w dniu 7 marca 2018 r. Ta data rejestracji odpowiada dacie czasowej rejestracji z urzędu tego pojazdu, stanowiącej część zwykłego procesu rejestracji, którego celem jest definitywne dopuszczenie pojazdu do ruchu na terytorium danego kraju”.

W świetle powyższego TSUE wyjaśnił, że w takich okolicznościach nie można uznać za sprzeczną z zasadą proporcjonalności okoliczności, że podatnikowi podatku akcyzowego, który dokonuje wywozu pojazdu osobowego zarejestrowanego na terytorium tego kraju [na stałe - przypis Organu], odmawia się zwrotu zapłaconego podatku.

Jednocześnie TSUE wyjaśnił, że art. 110 TFUE odpowiada art. 14 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z dnia 2 maja 1992 r. (Dz.U. 1994, L 1, s. 3), a zgodnie z uregulowaniem krajowym rozpatrywanym w postępowaniu głównym prawo do zwrotu danego podatku jest uzależnione od spełnienia tych samych warunków w odniesieniu do pojazdów sprzedawanych na terytorium Unii i w odniesieniu do pojazdów wywożonych poza Unię.

W orzeczeniu tym Trybunał wyraził zatem stanowisko, że w stosunku do towarów niepodlegających harmonizacji kraje członkowskie mają swobodę kształtowania regulacji podatkowych, a niekorzystne skutki jakie mogą wynikać z równoległego wykonywania kompetencji podatkowych różnych państw UE nie stanowią ograniczeń swobód przepływu. Po raz kolejny Trybunał wyraził jednoznaczny pogląd, że podatek od samochodów osobowych, o którym mowa w ustawie o podatku akcyzowym jest podatkiem związanym z ich konsumpcją, czyli rejestracją danego samochodu osobowego na terytorium kraju (por. wyrok WSA w Poznaniu z 25 maja 2023 r., sygn. akt III SA/Po 1093/22).

Podsumowując, będąca przedmiotem niniejszej sprawy rejestracja samochodu osobowego świadcząca o dopuszczeniu trwale pojazdu do ruchu na terytorium kraju przesądza o konsumpcji towaru. Dopuszczenie bowiem pojazdu do ruchu ma o tyle znaczenie, że otwiera prawną możliwość konsumpcji pojazdu na terytorium kraju polegającą na użyciu samochodu zgodnie z jego przeznaczeniem. Chodzi o ich prawną, a nie faktyczną zdolność użytkowania na terytorium kraju, co przesądza o jego konsumpcji.

Tej sytuacji nie zmienia fakt, że w przypadku, gdy kupującym jest osoba spoza terytorium RP, samochód zostaje wyrejestrowany i zarejestrowany ponownie w celu wywozu za granicę. W dalszym ciągu bowiem samochód ten był przedmiotem rejestracji, która już świadczy o tym, że samochód ten był przedmiotem konsumpcji na terytorium kraju.

W świetle powyższych zasad i wskazanych wyżej wyjaśnień, przepis art. 107 ust. 1a pkt 1 w zw. z art. 107 ust. 1 ustawy wyraźnie zatem wskazuje, że możliwość ubiegania się o zwrot podatku akcyzowego występuje w odniesieniu do pojazdów, które zostały zarejestrowane wyłącznie czasowo w celu ich wywozu za granicę - a więc tych pojazdów, które przed zarejestrowaniem ich czasowo, nie były samochodami zarejestrowanymi na terytorium kraju. Tylko bowiem wówczas zostanie spełniona przesłanka wynikająca z art. 107 ust. 1 ustawy - niezarejestrowania wcześniej na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że prawidłowość takiej wykładni potwierdza uzasadnienie do Rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw z 5 grudnia 2025 r. (Druk Sejmowy nr 896).

W uzasadnieniu tym Ustawodawca wskazał, że „Projekt ustawy wprowadza instytucję zwrotu podatku akcyzowego od samochodów osobowych czasowo zarejestrowanych w kraju w celu ich wywozu za granicę na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Przyczyną wprowadzanej regulacji jest zmiana dotychczasowej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, która nastąpiła po wydaniu orzeczenia prejudycjalnego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 17 maja 2023 r. w sprawie C-105/22. Wyrok TSUE, który zapadł po wystąpieniu z pytaniem prejudycjalnym przez Naczelny Sąd Administracyjny, dotyczył wprawdzie innego zagadnienia (zwrotu akcyzy w wysokości proporcjonalnej do okresu użytkowania samochodu na terytorium kraju, na którego terenie zapłacono akcyzę), ale w uzasadnieniu orzeczenia TSUE odróżnił rejestrację czasową pojazdu z urzędu stanowiącą część zwykłego procesu rejestracji, którego celem jest definitywne dopuszczenie pojazdu do ruchu na terytorium danego kraju, od rejestracji czasowej dokonanej na wniosek właściciela samochodu w celu umożliwienia wywozu pojazdu za granicę. Aktualnie sądy administracyjne wydają wyroki, z których wynika, że czasowa rejestracja samochodu osobowego na wniosek właściciela w celu jego przemieszczenia poza granicę kraju nie stanowi przeszkody do uzyskania zwrotu podatku akcyzowego”.

W świetle powyższego wskazać należy że w przedstawionych we wniosku okolicznościach sprawy nie wypełni Pan warunku wskazanego w art. 107 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, umożliwiającego ubieganie się o zwrot zapłaconego podatku akcyzowego. Jak wynika bowiem jednoznacznie z opisu sprawy, wskazany we wniosku pojazd przed dokonaniem jego rejestracji czasowej w celu wyjazdu za granicę będzie pojazdem zarejestrowanym na terytorium w kraju. Oznacza to zatem, że w opisanej przez Pana we wniosku sytuacji nie będzie Pan uprawniony do uzyskania zwrotu zapłaconego podatku akcyzowego od samochodu względem którego dokona Pan wyrejestrowana i ponownego zarejestrowania go czasowo w celu wywozu za granicę.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie przedstawionego we wniosku pytania należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ nadmienia, że w trybie wydawania interpretacji indywidualnej opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku jest wyłączną podstawą do wydania rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

  - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.