Interpretacja indywidualna z dnia 09.09.2015, sygn. ITPP3/4513-27/15/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późń. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 23 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania zwolnienia od akcyzy dla oleju opałowego zużytego sporadycznie w jednostce kogeneracji do produkcji energii cieplnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stosowania zwolnienia od akcyzy dla oleju opałowego zużytego sporadycznie w jednostce kogeneracji do produkcji energii cieplnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi podstawową działalność w zakresie produkcji nawozów azotowych i polichlorku winylu. Obok podstawowej działalności jest również producentem energii elektrycznej i cieplnej, przeznaczonej zarówno na sprzedaż innym podmiotom jak i do zużycia własnego. Posiada koncesje wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na:

1. wytwarzanie energii elektrycznej,
2. przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej,
3. obrót energią elektryczną,
4. wytwarzanie ciepła,
5. przesyłanie i dystrybucję ciepła.

W elektrociepłowni należącej do Spółki do produkcji energii i ciepła wykorzystywany jest m.in. olej opałowy o kodzie CN 2710 19 61 oraz o kodzie CN 2710 19 64. Jest to wyrób energetyczny wymieniony w art. 86 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.) dalej zwanej ustawą, dla którego stawka akcyzy została określona w art. 89 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy. Gęstość tego wyrobu w temperaturze 15 °C wynosi powyżej 890 kg/m&³ natomiast poziom destylacji przy 350°C kształtuje się poniżej 30% objętościowo. Powyższe właściwości fizykochemiczne powodują, że przedmiotowy wyrób energetyczny nie podlega obowiązkowi znakowania i barwienia na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy.

Olej opałowy wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu podlega zwolnieniu na podstawie § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 195) - dalej: rozporządzenie. Zużywany w Elektrociepłowni olej opałowy Wnioskodawca nabywał jako zwolniony z akcyzy ze względu na przeznaczenie. Przed dostawami oleju opałowego Spółka złożyła sprzedawcy oświadczenie, że zakupiony olej opałowy wykorzystywany będzie do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu w Jej Elektrociepłowni. Wykorzystywany olej opałowy zamawiany był przez Spółkę w ilościach pozwalających na zaspokojenie potrzeb produkcyjnych na energię elektryczną i cieplną. W momencie zakupu oleju opałowego, Spółka planowała jego zużycie w całości na produkcję energii cieplnej i elektrycznej w skojarzeniu.

Urządzenia wchodzące w skład jednostki kogeneracyjnej (elektrociepłowni) mogą sporadycznie zużywać olej opałowy do produkcji wyłącznie energii cieplnej. Wynika to z faktu, że pomimo planowanego w momencie zakupu oleju opałowego wykorzystania tego oleju do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu zdarzają się sytuacje, gdy jego ostateczne przeznaczenie zależy od czynników technologicznych, tj. od bieżącego zapotrzebowania na dany typ energii lub z uwagi na sporadyczne, krótkie przerwy w produkcji jednego typu energii wynikające z prac konserwacyjnych, remontowych, bądź związanych z usuwaniem awarii urządzeń wchodzących w skład jednostki kogeneracyjnej. W Elektrociepłowni nie ma natomiast możliwości wytwarzania energii elektrycznej niezależnie od wytwarzanego ciepła.

Nabyty olej opałowy przechowywany jest w zbiornikach wchodzących w skład jednostki kogeneracji i nie ma możliwości oddzielnego magazynowania oleju opałowego wykorzystywanego do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu i do produkcji energii cieplnej. Ze zbiorników olej opałowy podawany jest pompami stanowiącymi wyposażenie przykotłowej pompowni. Pompownia przykotłowa składa się z 5 ciągów technologicznych wyposażonych w olejowe pompy zasilające, parowe podgrzewacze oleju opałowego oraz filtry szczelinowe na ssaniu i tłoczeniu pomp. Pompy olejowe tłoczą podgrzany olej opałowy do spalania w wysokoprężnych kotłach energetycznych. Istotą procesu technologicznego realizowanego w elektrociepłowni jest przetwarzanie energii chemicznej paliwa na ciepło, którego nośnikiem jest para wodna o temperaturze 520°C, pod ciśnieniem 9,6 MPa. Para z kotłów, po zredukowaniu jej parametrów podawana jest do odbiorców - instalacji produkcyjnych Wnioskodawcy redukcja parametrów odbywa się w turbinach - podczas tej operacji w generatorze, napędzanym turbiną parową, wytwarzana jest energia elektryczna. Zużycie oleju opałowego zależy od pory roku oraz zapotrzebowania instalacji technologicznych Wnioskodawcy na ciepło technologiczne. Spółka może określić ilość oleju zużytego do produkcji określonego typu energii dopiero na podstawie prowadzonej ewidencji zużycia. Biorąc pod uwagę fakt, iż w przeważającej części nabywany przez Spółkę olej opałowy wykorzystywany jest do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, Spółka nabywa go jako wyrób w całości zwolniony od akcyzy na podstawie wskazanych przepisów rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do stosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w § 6 pkt 1 lit a rozporządzenia, dla oleju opałowego zużytego sporadycznie w jednostce kogeneracji do produkcji energii cieplnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, całość nabytego oleju opałowego wykorzystywanego w jednostce kogeneracji korzysta ze zwolnienia określonego § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia mimo, że w niektórych okresach produkowane jest wyłącznie ciepło.

W ocenie Wnioskodawcy, § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia wskazuje, że zwolnieniu od akcyzy podlega olej opałowy, inny niż określony w art. 90 ust. 1 pkt 1 Ustawy wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy. Aby olej opałowy podlegał zwolnieniu na mocy tego przepisu, powinien zatem spełniać warunek przeznaczenia tj. być wykorzystany do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu. Zdaniem Spółki, cały olej opałowy wykorzystywany przez nią w Elektrociepłowni spełnia ww. warunek, stąd też powinien być traktowany jako wyrób zwolniony od akcyzy.

Wnioskodawca wskazuje, że § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia odnosi się do pojęcia produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu, czyli tzw. kogeneracji. Ustalając znaczenie tego pojęcia z uwagi na dziedzinę, której dotyczy - należy odwołać się do przepisów prawa energetycznego. Urządzenia, które wytwarzają energię elektryczną i cieplną w kogeneracji to tzw. jednostka kogeneracji, zdefiniowana w art. 3 pkt 35 Prawa energetycznego (ustawa z 10 kwietnia 1997 r., Dz. U. z 2012, poz. 1059, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem jest to "wyodrębniony zespół urządzeń, który może wytwarzać energię elektryczną w kogeneracji". Definicja kogeneracji zawarta w art. 3 pkt 33 Prawo energetyczne wymienia trzy rodzaje energii, które mogą być wytwarzane w trakcie procesu kogeneracji: ciepło, energię elektryczną i energię mechaniczną. Konstrukcja przepisu wskazuje, że w trakcie procesu wytwarzania energii w kogeneracji podstawowym rodzajem produkowanej energii jest ciepło. Wytworzone w kogeneracji ciepło, jak stanowi art. 3 pkt 34 ustawy Prawo energetyczne, jest ciepłem użytkowym służącym zaspokojeniu niezbędnego zapotrzebowania na ciepło lub chłód, które gdyby nie było wytworzone w kogeneracji, zostałoby pozyskane z innych źródeł. Natomiast energia elektryczna lub energia mechaniczna są produktami ubocznymi w procesie kogeneracji, których produkcja jest ściśle zależna od wytwarzania ciepła. Ustawa Prawo energetyczne nie definiuje pojęć energii elektrycznej oraz mechanicznej, jedynie określa energię jako energię przetworzoną w dowolnej postaci (art. 3 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne) - za taką należy uznać energię elektryczną oraz energię mechaniczną. Przy braku definicji ustawowej energię elektryczną i energię mechaniczną powinno się rozpatrywać w kontekście ich potocznego znaczenia. Energia elektryczna rozumiana jest jako prąd (układ ładunków elektrycznych) dostarczany do urządzeń elektrycznych w celu wykonania przez nie określonej pracy. Natomiast energia mechaniczna związana jest z ruchem i wzajemnym oddziaływaniem ciał (zob. S. Dubisz (red.), Uniwersalny słownik języka polskiego, t.1, Warszawa 2003, s. 223).

Szczegółowe kryteria dotyczące wykorzystanie ciepła użytkowego w kogeneracji określone zostały w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 10 grudnia 2014 r. w sprawie sposobu obliczania danych podanych we wniosku o wydanie świadectwa pochodzenia z kogeneracji oraz szczegółowego zakresu obowiązku potwierdzania danych dotyczących ilości energii elektrycznej wytworzonej w wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. poz. 1940). Jak stanowi § 4 ust. 4 tego rozporządzenia, ilość ciepła użytkowego w kogeneracji obejmuje ilość ciepła użytkowego w kogeneracji uzyskanych z upustów i wylotów turbin parowych, kotłów odzyskiwanych, ciepłowniczych turbin gazowych i silników spalinowych, stanowiących wyodrębniony zespół urządzeń jednostki kogeneracji oraz dostarczonego do instalacji lub sieci ciepłowniczej i przeznaczonej w szczególności:

1. do ogrzewania budynków i przygotowania ciepłej wody użytkowej;
2. do przemysłowych procesów technologicznych;
3. dla obiektów wykorzystywanych do produkcji rolnej, roślinnej lub zwierzęcej, w celu zapewnienia odpowiedniej temperatury i wilgotności w tych obiektach;
4. do wytwarzania chłodu w przypadkach, o których mowa w pkt 1-3.

Do ilości ciepła użytkowego w kogeneracji nie wlicza się ciepła wykorzystywanego do dalszego wytwarzania energii elektrycznej lub mechanicznej oraz ciepła użytkowego wytworzonego w jednostce kogeneracji poza procesem kogeneracji (§ 4 ust. 5 rozporządzenia). Przykłady ciepła niebędącego ciepłem użytkowym zostały wskazane w punkcie 5.7 i 5.8 decyzji Komisji z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie szczegółowych wytycznych dotyczących wykonania i stosowania przepisów załącznika II do dyrektywy 2004/8/WE (2008/952/WE). Do ciepła niebędącego ciepłem użytkowym zgodnie z pkt 5.7 zalicza się: niewykorzystane ciepło rozpraszane do środowiska, straty ciepła na kominach i układach wydechowych, ciepło rozpraszane w urządzeniach takich jak skraplacze i radiatory stratne, ciepło wykorzystywane wewnętrznie do odpowietrzania, ogrzewania kondensacyjnego, ogrzewania wody uzupełniającej i zasilającej używanej podczas eksploatacji kotłów w granicach jednostki kogeneracyjnej, np. kotłów odzysknicowych, ciepło zawarte w kondensacie powracającym do instalacji kogeneracji (np. po wykorzystaniu w sieci ciepłowniczej lub w procesie technologicznym. Ciepło wykorzystywane do wytwarzania energii elektrycznej nie jest również ciepłem użytkowym (pkt 5.8).

Z uwagi na to, że w Elektrociepłowni nie jest produkowana samodzielnie energia elektryczna i wytwarzane ciepło jest ciepłem użytkowym w kogeneracji, gdyż ciepło to wykorzystywanego jest do ogrzewania budynków i w procesach technologicznych, a nie do produkcji energii elektrycznej, energii mechanicznej czy ciepła użytkowego poza kogeneracją wytwarzaną przez Spółkę energię cieplną należy uznać za energię pochodzącą w całości z kogeneracji. Uwzględniając powyższe, zdaniem Spółki, spełnione są warunki zwolnienia od akcyzy, przewidziane w § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia, gdyż olej opałowy zużywany w jednostce kogeneracji służy do skojarzeniowego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej mimo, że w niektórych okresach produkowane jest wyłącznie ciepło.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Na przykład w interpretacji z dnia 13 sierpnia 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. () organ potwierdził, że ciężki olej opałowy wykorzystywany jako paliwo rozpałkowe w kotłach parowych znajdujących się w elektrociepłowniach może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania akcyzą, ponieważ przedmiotowe kotły służą do skojarzonego wytwarzania energii ciepła i mocy (mimo, że w niektórych okresach produkują wyłącznie ciepło lub, wyłącznie energię elektryczną). Zdaniem organu całość ciężkiego oleju opałowego (mazutu) wykorzystywanego w nich jako paliwo rozpałkowe będzie zwolniona od podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwaną dalej ustawą, wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 27 załącznika nr 1 wskazano na wyroby mieszczące się pod kodem CN 2710.

Stosownie do art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte kodami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Zgodnie z powyższym zużywany przez Wnioskodawcę wyrób o kodzie CN 2710 19 61 i CN 2710 19 64 jest wyrobem energetycznym podlegającym przepisom dotyczącym podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Stawki akcyzy na wyroby energetyczne zostały określone w art. 89 ustawy.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy, stawka akcyzy dla olejów opałowych o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69: pozostałych, niepodlegających obowiązkowi barwienia i znakowania na podstawie przepisów szczególnych wynosi 64,00 zł/1000 kilogramów.

Zgodnie natomiast z art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy, w przypadku użycia wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i pkt 15 lit. a, do napędu silników spalinowych, użycia ich, gdy nie spełniają warunków określonych w szczególnych przepisach w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, a także ich posiadania w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży z takiego zbiornika, stosuje się odpowiednio stawkę 1822,00 zł/1000 litrów, a w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15&○C jest równa lub wyższa od 890 kilogramów/metr sześcienny - 2047,00 zł/1000 kilogramów.

Obowiązkowi znakowania i barwienia podlegają oleje opałowe o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 69, z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350&○C lub których gęstość w temperaturze 15&○C jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny (art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu ().

Natomiast w myśl. art. 10 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Wnioskodawca wskazał, że nabywa ciężki olej opałowy oznaczony kodem CN 2710 19 61 oraz kodem CN 2710 19 64, tj. olej o gęstości w temperaturze 15o C wynosi powyżej 890 kg/m3 i którego poziom destylacji przy 350o C kształtuje się poniżej 30% objętościowo. Olej nie podlega zatem obowiązkowi znakowania i barwienia na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy. Olej ten jest wykorzystywany w elektrociepłowni należącej do Spółki do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu. Urządzenia wchodzące w skład jednostki kogeneracyjnej (elektrociepłowni) mogą sporadycznie zużywać olej opałowy do produkcji wyłącznie energii cieplnej. Wynika to z faktu, iż pomimo planowanego w momencie zakupu oleju opałowego wykorzystania tego oleju do produkcji energii elektrycznej i cieplnej w skojarzeniu zdarzają się sytuacje, gdy jego ostateczne przeznaczenie zależy od czynników technologicznych, tj. od bieżącego zapotrzebowania na dany typ energii lub z uwagi na sporadyczne, krótkie przerwy w produkcji jednego typu energii wynikające z prac konserwacyjnych, remontowych bądź związanych z usuwaniem awarii urządzeń wchodzących w skład jednostki kogeneracyjnej. Użycie oleju opałowego zależy od pory roku oraz zapotrzebowania instalacji technologicznych Wnioskodawcy na ciepło technologiczne. Spółka może określić ilość oleju zużytego do produkcji określonego typu energii dopiero na podstawie prowadzonej ewidencji zużycia. Biorąc pod uwagę fakt, iż w przeważającej części kupowany przez Spółkę olej opałowy wykorzystywany jest do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, Spółka nabywa go jako wyrób w całości zwolniony od akcyzy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od akcyzy w sytuacji, gdy olej opałowy jest nabywany przez Wnioskodawcę do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu i w niektórych sytuacjach wykorzystywany jest jedynie do produkcji energii cieplnej.

Zgodnie z § 6 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 195, z późn. zm.), zwalania się od akcyzy olej opałowy inny niż określony w art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy, wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 513 ustawy.

Powyższe zatem bezwzględnie wskazuje, że dla zastosowania ww. zwolnienia niezbędne jest wykorzystanie oleju opałowego do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu. Innymi słowy zwolnienie to ma zastosowanie, jeżeli olej opałowy jest wykorzystywany do łącznej produkcji energii elektrycznej i ciepła, co wynika wprost z literalnego brzmienia ww. przepisu. Tym samym w sytuacji, gdy olej opałowy będzie wykorzystywany w jedynie do produkcji energii cieplnej powyższe zwolnienie nie ma zastosowania.

W tym miejscu podkreślić należy, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Ustawodawca posiada przy tym swobodę w określaniu warunków skorzystania z ulg i zwolnień podatkowych. Nie można jednak domniemywać czy uzupełniać przesłanek skorzystania z nich w drodze wykładni celowościowej, jeżeli nie zostały one wyraźnie przewidziane w przepisach prawnych.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku, wykorzystanie w określonych sytuacjach oleju opałowego tylko do produkcji ciepła nie spełnia warunku zwolnienia, co zarazem oznacza, że wykorzystanie przez Wnioskodawcę nabytego z zastosowaniem zwolnienia oleju opałowego tylko do produkcji ciepła podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym jako zużycie wyrobu niezgodnie z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia. Z tytułu tego zużycia Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego zobowiązanym do zapłaty akcyzy.

Reasumując, w sprawie przedstawionej we wniosku, olej opałowy nabyty przez Wnioskodawcę z zastosowaniem zwolnienia, o którym mowa w § 6 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia, korzysta ze zwolnienia od akcyzy tylko w sytuacji, gdy zostaje wykorzystany (zużyty) do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu. Natomiast w przypadku, gdy w określonych sytuacjach zostanie wykorzystany (zużyty) tylko do produkcji ciepła nie podlega on zwolnieniu w oparciu o ww. przepis, co oznacza, że w ilości w jakiej został zużyty do celów nie objętych zwolnieniem, tj. tylko do produkcji ciepła - podlega opodatkowaniu akcyzą.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że nie jest ona wiążąca dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Niezależnie jednak od powyższego tutejszy organ pragnie zauważyć, że wskazana interpretacja dotyczyła (zgodnie z zadanymi pytaniami) prawa do zastosowania zwolnienia od akcyzy przy zakupie ciężkiego oleju opałowego oraz prawa do zmiany jego przeznaczenia. W tych zaś kwestiach stanowisko tutejszego organu zaprezentowane powyżej jest zbieżne z powołaną interpretacją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy