Interpretacja indywidualna z dnia 29.04.2015, sygn. IBPP4/4513-25/15/PK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem akcyzowym strat energii elektrycznej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 13 lutego 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w przedmiocie opodatkowania podatkiem akcyzowym strat energii elektrycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym strat energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu zużycia i odsprzedaży energii elektrycznej. W tym zakresie jest przedsiębiorcą którego podstawowym przedmiotem działalności jest działalność w zakresie wydobycia rud cynku i ołowiu oraz hutniczego ich przerobu. Działalność hutnicza polega m.in. na prowadzeniu procesu elektrolizy. W tym stanie Wnioskodawca jest przedsiębiorcą o bardzo dużej energochłonności.

Wnioskodawca nabywa energię elektryczną od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną z której część zużywa na potrzeby własne, a część sprzedaje dalej nabywcom końcowym. Wnioskodawca uzyskał przy tym koncesję na dystrybucję energii elektrycznej, a to dysponuje decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o udzieleniu takiej koncesji z dnia 22 grudnia 2009 r. Na podstawie tej koncesji Wnioskodawca prowadzi dystrybucję i sprzedaż energii elektrycznej do podmiotów trzecich. Wskazać w tym miejscu należy, że dystrybucja energii następuje zarówno do podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą jak i do podmiotów całkowicie od niego niezależnych.

Wnioskodawca dochowuje wymogów prawa podatkowego związanych z prowadzoną działalnością tzn. jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego, składa odpowiednie deklaracje akcyzowe i prowadzi ewidencję ilościową wyrobów akcyzowych.

Ilość energii elektrycznej nabytej przez Wnioskodawcę, a także energii odsprzedanej odbiorcom jest obliczana na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych lub ryczałtów ustalanych wspólnie z odbiorcą. Wnioskodawca płaci podatek akcyzowy od zużycia własnego energii elektrycznej oraz od energii elektrycznej sprzedanej do nabywców końcowych.

Ceny stosowane w dystrybucji energią pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcami rozliczane są - w zakresie dystrybucji energii elektrycznej - w oparciu o Taryfę dla Dystrybucji Energii Elektrycznej. W tym zakresie wnioskodawca wskazuje, że Prezes Urzędu Regulacji Energetyki co roku wydaje w stosunku do wnioskodawcy decyzje administracyjne, w których zatwierdza ustalone przez wnioskodawcę taryfy na kolejne lata.

Każdorazowo elementem postępowania taryfowego, jest określenie wysokości strat energii elektrycznej ponoszonych przez Wnioskodawcę powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji tej energii. Na gruncie obecnie obowiązującej Taryfy i związanej z nią korespondencji z Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki, ustalona wysokość strat wynosi 4,5 % energii elektrycznej wprowadzonej do sieci.

Należy podkreślić, że z wartości strat energii w zakresie związanym z jej sprzedażą i dystrybucją jest wyłączona u Podatnika z opodatkowania podatkiem akcyzowym. Z kolei na chwilę obecną Podatnik nie wyłączył z podstawy opodatkowania podatkiem akcyzowym strat energii związanych z jej zużyciem na potrzeby własne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy straty w energii elektrycznej, wykorzystywanej do zużycia na własne potrzeby przemysłowe Wnioskodawcy, powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym ...
2. Czy wysokość strat energii w energii elektrycznej, ustalona w postępowaniu o zatwierdzenie Taryfy na dystrybucję energii elektrycznej może być podstawą do ustalenia wielkości takich strat ...

Zdaniem Wnioskodawcy opisane we wniosku straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, w wysokości określonej w ramach postępowania taryfowego przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym.

Podstawą do ustalenia wysokości strat może być ich wysokość ustalona w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia Taryfy przez Prezesa URE.

Z przepisów zawartych w art. 9 ust. 1 ustawy akcyzowej, wynika iż w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest jej zużycie. Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 9 ust. 2 cytowanej ustawy: Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż to co dzieje się z energią elektryczną jest, w uproszczeniu:

• albo jej zużyciem (od tej ilości powinna zostać zapłacona akcyza),
• albo stratą (ilość ta nie podlega akcyzie).

Przedmiotem opodatkowania jest więc wyłącznie energia zużyta, czyli energia, w danych urządzeniach zamieniona na inną postać energii. Z kolei stratą winna być energia, która nie może zostać efektywnie wykorzystana. Zważyć należy, że z powołanego wyżej art. 9 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wprost wynika, że opodatkowaniu podlega zużycie energii czyli sytuacja, w której dany podmiot taką energię zużywa. Oznacza to, że ewentualne straty związane ze zużyciem własnym także nie powinny być objęte opodatkowaniem. Wniosek taki zdaje się wprost wypływać z powołanego przepisu.

Stanowisko powyższe potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego.

Co do kwestii pojęcia strat energii związanej z działalnością dystrybucyjną rozróżnienia tego precyzyjnie dokonano w piśmie Departamentu Podatku Akcyzowego i Ekologicznego Ministerstwa Finansów z dnia 9 lipca 2010 r. (AE5/0680/81/LIW/10/2989, opubl. Biul. Skarb z 2010 r. Nr 5, s. 23), wskazując, iż:

• Przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii, należy wskazać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym.
• Jednocześnie wskazać należy, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Regulacji Energetyki (...) wynika, że energię elektryczną zużytą w procesie transformacji (różnicę pomiędzy energią dostarczoną do transformatora i oddaną z transformatora) należy traktować jako stratę energii przesyłanej lub dystrybuowanej, gdyż powstają one w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w związku z czym nie ma podstaw do dzielenia strat energii na powstałe w procesie grzania się rdzenia i powstałe podczas tworzenia pola magnetycznego, a tym bardziej do kwalifikowania jednych do strat energii, a drugich do zużycia.
• Reasumując, nie uznaje się za straty i podlega opodatkowaniu zużycie energii elektrycznej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, natomiast straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, jak i straty powstałe podczas transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 1 kV nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Z powyższego wynika zatem, iż straty związane z dostarczaniem energii do poszczególnych lokalizacji (punktów odbioru) nie stanowiące zużycia tej energii w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją (np. zużycie energii do zasilania elementów infrastruktury) stanowią straty tejże energii, w związku z czym wyłączone są z zakresu opodatkowania akcyzą.

Należy przy tym podkreślić, iż ze względu na jednolity charakter energii oraz tożsamy charakter powstających strat - powyższe odnosi się zarówno do ilości energii dostarczonej instalacjami Spółki do punktów odbioru energii do podmiotów trzecich (zasilanie podmiotów trzecich), jak również do położonych w innych lokalizacjach obiektów własnych Spółki (zasilanie obiektów własnych). Zgodnie bowiem z powszechnie akceptowanym poglądem: W związku z tym, że akcyzie podlega efektywne zużycie energii elektrycznej, opodatkowaniu nie podlegają straty, które występują w wewnętrznej sieci dystrybucyjnej podmiotu zużywającego energię elektryczną. Przykładowo, jeżeli huta posiadająca koncesję na obrót energią elektryczną nabywa bez akcyzy energię elektryczną z lokalnego zakładu energetycznego celem jej zużycia i dalszej odsprzedaży, cześć, która została przeznaczona do zużycia własnego, podlega opodatkowaniu jedynie w tej części, w której została faktycznie zużyta. Opodatkowaniu natomiast nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną u danego podmiotu. W tej części bowiem nie następuje zużycie energii elektrycznej, które podlega opodatkowaniu. (S. Parulski, Akcyza. Komentarz - Program LEX - komentarz do art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej).

Stanowisko to jest również zgodne z oficjalną linią interpretacyjną organów podatkowych. Wnioskodawca pragnie wskazać przykładowo na niedawno wydaną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. (IPPP3/443-553/13-3/SM), w której potwierdzono, iż:. Gdyby przyjąć, iż Przedsiębiorstwo ma prawo nie opodatkowywać tylko strat powstałych przy sprzedaży energii elektrycznej, powodowałoby to opodatkowanie strat powstałych przy zużyciu własnym przez Przedsiębiorstwo, a więc w konsekwencji zawyżenie podatku akcyzowego. <...>. Skoro zaś opodatkowaniu nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną u danego podmiotu, gdyż nie jest to zużycie, należy wykazywać energię elektryczną na tym etapie dystrybucji jako stratę. Konkluzja przedstawiona w tej interpretacji stanowiła, iż: Odnosząc się do powyższego zgodzić się trzeba z Wnioskodawcą iż zwolnieniu od akcyzy podlegają straty energii elektrycznej podczas dystrybucji zarówno przy sprzedaży energii elektrycznej, jak również przy zużyciu własnym.

Podobnie Minister Finansów rozstrzygnął w interpretacji z tego samego dnia o nr IPPP3/443-553/I3-2/SM oraz w interpretacji z dnia 27 kwietnia 2012 r. (IPPP3/443-138/12-2/KB).

Rozważenia wymaga ustalenie zasad ustalenia wielkości strat związanych ze zużyciem lub dystrybucją energii elektrycznej. Przepisy akcyzowe nie zawierają definicji strat energii elektrycznej, ani nie precyzują, w jaki sposób powinno dokonywać się ich kalkulacji. W tym stanie straty takie mogą być wykazywane przy pomocy wszystkich możliwych dowodów w postępowaniu podatkowym.

Zważyć jednak należy, że podmioty prowadzące działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej prowadzą działalność regulowaną znajdującą się pod nadzorem Państwa. Są one zobowiązane do gromadzenia, analizowania oraz przedstawienia do zatwierdzenia Prezesowi URE szczegółowych danych dotyczących, m.in. powstających u nich strat energii w związku z realizowanymi dostawami. Wielkość takich strat jest przy tym elementem kalkulacyjnym przy ustalaniu obowiązujących taryf i ich zatwierdzaniu. W tym stanie kalkulacja strat na potrzeby taryfowe musi być przeprowadzona poprawnie, podlega bowiem sprawdzeniu przez Regulatora, z kolei jakiekolwiek nieprawidłowości skutkować mogą, bądź niezatwierdzeniem taryfy, bądź stratami ekonomicznymi związanymi, np. z zaniżeniem ponoszonych strat.

W tym stanie uzasadnione jest posiłkowanie się dla potrzeb rozliczania akcyzy tymi samymi danymi (tzw. wskaźnikami strat energii) co w dokumentach przedłożonych na potrzeby wydania decyzji o zatwierdzeniu taryfy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że pozytywne decyzje Prezesa URE stanowią potwierdzenie, iż przyjęte wskaźniki strat sieciowych odpowiadają rzeczywistości i są wyliczone zgodnie z zasadami wynikającymi z prawa energetycznego. Zatwierdzenie Taryfy stanowi więc potwierdzenie wielkości strat. Tym samym decyzja o zatwierdzeniu Taryfy jest pełnowartościowym dowodem z dokumentu urzędowego, potwierdzającym wielkość strat.

Należy przy tym podkreślić, że tożsame stanowisko jest aprobowane przez organy podatkowe, które w wydawanych interpretacjach wskazuje wprost, iż: Z uwagi natomiast na fakt, iż straty rozumiane są jako różnica pomiędzy energią na wejściu, a energią elektryczną na wyjściu z sieci, należy je odnosić do wielkości wejściowych. Jednakże trzeba podkreślić, że poza zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym są rzeczywiste poniesione straty na przesyle lub dystrybucji, a nie domniemane straty. Niemniej należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie określają sposobu określania przedmiotowych strat, gdyż są to kwestie techniczne i jako takie nie mogą być przedmiotem interpretacji przepisów podatkowych. Zatem w sytuacji, gdy przedmiotowe straty w wysokości 6%, określone w taryfie zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, liczone od energii zakupionej od przedsiębiorstwa obrotu, będą odpowiadać rzeczywistym stratom powstałym na przesyle, to straty tę nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. (interpretacje Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. (IPPP3/443-553/13-3/SM) oraz (IPPP3/443-553/I3-3/SM).

Podobnie w interpretacji z dnia 27 kwietnia 2012 r. (IPPP3/443-138/12-2/KB) uznano, iż straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, w wysokości określonej w ramach postępowania taryfowego przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej.

Podobny pogląd został wyrażony również w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 kwietnia 2014 r. (znak: ILPP3/443-22/14-2/TW) dotyczącej przedsiębiorcy z branży metalurgicznej. W interpretacji tej zostało zaakceptowane wprost stanowisko podatnika o zasadności ustalania wielkości strat w oparciu o poziom strat przyjęty przy decyzjach o zatwierdzaniu taryf energetycznych.

Podsumowując przedstawione powyżej wywody wnioskodawca wskazuje, że co do zasady straty energii elektrycznej związane z jej zużyciem przez przedsiębiorstwo energetyczne na potrzeby własne nie podlegają podatkowi akcyzowemu, nie stanowią podstawy opodatkowania tym podatkiem. Wynika to wprost z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Z kolei poziom tych strat może być przyjęty w kalkulowanej wysokości strat przyjętej przy zatwierdzaniu taryfy na dystrybucję energii.

Przy uwzględnieniu powyższego wnioskodawca wyjaśnia, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzje, którymi zatwierdził ustaloną przez wnioskodawcę taryfę dla energii elektrycznej na poszczególne lata.

Wskazać przy tym należy, że w dokumentacji złożonej do Urzędu Regulacji Energetyki dotyczącej obowiązujących Spółkę w roku taryf dla energii elektrycznej, Spółka wskazała planowaną wielkość strat związanych z transformacją i dostawą energii elektrycznej na poziomie 4,5 %. Uznać zatem należy, że na potrzeby wyliczenia utraconej ilości energii elektrycznej wyłączonej z opodatkowania akcyzą wnioskodawca może wykorzystać ww. wielkości strat sieciowych weryfikowane przez Prezesa URE w ramach postępowania o zatwierdzenie na jego rzecz taryfy dla dystrybucji energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. 2014 r. poz. 752 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą (w brzmieniu obowiązującym od września 2010 r.), w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie.

Zatem poprzez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii należy uznać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej, określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Wnioskodawca nabywa energię elektryczną, którą częściowo zużywa samodzielnie w toku prowadzonej działalności, częściowo zaś odsprzedaje innym podmiotom. Na tak przedstawioną działalność w zakresie dystrybucji i sprzedaży energii elektrycznej Wnioskodawca posiada koncesję wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE). Wnioskodawca dochowuje wymogów prawa podatkowego związanych z prowadzoną działalnością tzn. jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego, składa odpowiednie deklaracje akcyzowe i prowadzi ewidencję ilościową wyrobów akcyzowych. Ilość energii elektrycznej nabytej przez Wnioskodawcę, a także energii odsprzedanej Odbiorcom jest obliczana na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych lub ryczałtów ustalanych wspólnie z odbiorcą. Wnioskodawca płaci podatek akcyzowy od zużycia własnego energii elektrycznej oraz od energii elektrycznej sprzedanej do nabywców końcowych. Każdorazowo elementem postępowania taryfowego, zaaprobowanego przez Prezesa URE, jest określenie wysokości strat energii elektrycznej ponoszonych przez Wnioskodawcę powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji tej energii. Na gruncie obecnie obowiązującej Taryfy taka wysokość strat wynosi 4,5% energii elektrycznej wprowadzonej do sieci.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że art. 9 ust. 2 ustawy wyłącza spod opodatkowania akcyzą straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, przy czym nie dotyczy to energii zużytej w związku z jej przesyłaniem i dystrybucją, a także energii pobranej nielegalnie. A zatem przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Skoro więc wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania strat powstałych w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji, ale z wyłączeniem energii zużytej w związku z tymi procesami oraz energii pobranej nielegalnie to należy stwierdzi, że straty te nie są ujęte w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ze względu na jednolity charakter energii oraz tożsamy charakter powstających strat, powyższe odnosi się zarówno do ilości energii dostarczonej instalacjami Spółki do punktów odbioru energii do podmiotów trzecich (zasilanie podmiotów trzecich), jak również do położonych w innych lokalizacjach obiektów własnych Spółki (zasilanie obiektów własnych).

Jednakże trzeba podkreślić, że poza zakresem opodatkowania podatkiem akcyzowym są rzeczywiste poniesione straty na przesyle lub dystrybucji, a nie domniemane straty. Niemniej należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie określają sposoby określania przedmiotowych strat, gdyż są to kwestie techniczne i jako takie nie mogą być przedmiotem interpretacji przepisów podatkowych. Zatem w sytuacji wykorzystania energii elektrycznej do użycia na potrzeby własne, gdy przedmiotowe straty w wysokości 4,5% - określone w taryfie zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki - liczone od energii zakupionej od przedsiębiorstwa obrotu, będą odpowiadać rzeczywistym stratom powstałym na przesyle i dystrybucji, to straty te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Organu, Spółka na potrzeby wyliczenia ilości energii elektrycznej wyłączonej z opodatkowania akcyzą, może wykorzystać wskaźniki strat sieciowych przyjęty przez Prezesa URE w ramach postępowania o zatwierdzenie na jej rzecz taryfy dla dystrybucji energii elektrycznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach