Zdaniem Wnioskodawcy:

Proces realizowany w piecach wapiennych prowadzonych przez Spółkę z użyciem węgla (koksu) mieści się w definicji procesu mineralogicznego, zatem na podstawie przepisu art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy węgiel (koks) zużywany w ramach tego procesu może być zwolniony z opodatkowania akcyzą przez Spółkę, po spełnieniu formalności polegających na prowadzeniu ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy.

W ramach procesów produkcyjnych cukru, wykorzystuje się mleko wapienne, powstające w wyniku gaszenia tlenku wapnia (wapna palonego). Potrzebny do tego surowiec cukrownie wytwarzają we własnym zakresie, wypalając skałę wapienną w piecach wapiennych. W skrócie proces ten można opisać w sposób następujący (za pl.wikipedia.org):

Główny składnik skały wapiennej: kalcyt (węglan wapnia CaCO3), jest wydobywany, kruszony i sortowany na różne frakcje. Wapno uzyskuje się, wypalając go poprzez zasyp wraz z paliwem do pieca od góry. W wyniku spalania paliwa następuje proces rozkładu węglanu wapnia w temperaturze 950-1200°C na tlenek wapnia (czyli wapno palone) i uchodzący do atmosfery w postaci spalin dwutlenek węgla. Reakcję tą wyraża się wzorem: CaCO3 + Q (ciepło) → CaO + CO2. Ogień utrzymuje się stale w środkowej części pieca, a od góry ładuje się warstwami: tłuczeń kamienia wapiennego i paliwo (węgiel kamienny lub koks, dawniej drewno lub węgiel drzewny). Studzenie wypalonego wapna następuje od dołu strumieniem powietrza podtrzymującego ogień. Również od dołu, przez otwory obsługowe, wybierane jest wypalone wapno palone wraz z popiołami. Nadmuch powietrza odbywa się otworami powietrznymi.Szczegółowy opis przebiegu procesu wypalania wapna, jaki realizowany jest w Spółce, stanowi załącznik nr 1.

Ustawa dla potrzeb stosowania zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobów węglowych zużywanych do celów mineralogicznych odwołuje się do rozporządzenia Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn, zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.) i stanowiącej załącznik do tego rozporządzenia nomenklatury NACE, określającej klasyfikację działalności gospodarczych. Procesy mineralogiczne w ujęciu nomenklatury NACE sklasyfikowane są pod kodem DI 26, w ramach podsekcji DI Produkcja wyrobów z pozostałych surowców niemetalicznych. Jedną z działalności wymienionych w tej podsekcji jest produkcja wapna, oznaczona kodem 26.52.

Mając więc na uwadze, że proces zachodzący w piecu wapiennym polega na przekształceniu skały wapiennej w wapno palone, w ocenie Spółki nie ma wątpliwości, że w ramach swojej działalności Spółka realizuje proces mineralogiczny. Paliwem, które służy do wytworzenia właściwych warunków (tzn. temperatury, w której proces może zachodzić) jest węgiel (koks) o odpowiednich parametrach. W konsekwencji węgiel ten jest zużywany w procesie mineralogicznym, jako paliwo technologiczne.

Zgodnie z art. 31 a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane do określonych celów. Jednym z tych celów są wymienione w pkt 7 procesy mineralogiczne, zdefiniowane jako procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Do kategorii wyrobów węglowych ustawa zalicza wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy, czyli: węgiel, węgiel brunatny i koks (kody CN odpowiednio 2701, 2702 oraz 2704 00) jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Dodatkowo, przepis art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy określający stawki akcyzy dla węgla i koksu objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 wyraźnie wskazuje, że stawka akcyzy przeznaczona jest dla tych produktów jedynie, jeżeli są one przeznaczone do celów opałowych. W innej sytuacji (tzn. jeśli przeznaczeniem jest cel inny niż opałowy), węgiel i koks nie mieszczą się w definicji produktów węglowych i nie mają wyznaczonej stawki akcyzy.

W ocenie Spółki nie ma zatem wątpliwości, że zwolnienie, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy (w części dotyczącej zwolnienia węgla zużywanego w procesach mineralogicznych), dotyczy węgla zużywanego w procesach mineralogicznych, który jest tam wykorzystywany jako paliwo. Gdyby bowiem zwolnienie to miało dotyczyć wyrobów węglowych innych niż służących na cele opalowe, byłby to przepis całkowicie nielogiczny, gdyż zwalniałby z akcyzy produkt, który i tak nie podlega opodatkowaniu akcyzą. Takie interpretowanie opisanego zwolnienia byłoby jednak w sprzeczności z zasadami wykładni przepisów prawa, która nie może przebiegać w ten sposób, że jakikolwiek przepis w danej regulacji jest zbędny. Sytuacji tej nie dałoby się jednak uniknąć, gdyby przyjąć, że opisywane zwolnienie dotyczy jedynie takiego węgla, który jest przeznaczony jako surowiec w procesie mineralogicznym, w wyniku którego nie wytwarza się ciepło. Dodatkowo prowadziłoby to do dalszych nielogiczności, zwarzywszy na fakt, że przerób węgla nie mieści się w definicji procesów mineralogicznych.

Konkludując, należy uznać, że w wyniku prawidłowego zastosowania zasad wykładni przepisów prawa zawartych w ustawie w odniesieniu do przepisów regulujących zwolnienie z podatku akcyzowego węgla zużywanego w procesach mineralogicznych dochodzi do rekonstrukcji normy prawnej, zgodnie z którą węgiel oraz koks wykorzystywany jako paliwo dostarczające energii cieplnej w ramach procesu zachodzącego w piecu wapiennym (produkcja wapna) może być zwolniony z podatku akcyzowego.

W efekcie, Spółka jest uprawniona do stosowania zwolnienia z akcyzy tego węgla. Spółka ma więc prawo do dokonania zakupu wyrobów węglowych na opisany cel, który nie jest obciążony akcyzą (dostawca zwolni go w oparciu o art. 31a ust. 1 ustawy), a następnie do zużycia go zgodnie z założonym przeznaczeniem, co również nie spowoduje obowiązku zapłaty akcyzy od tego zużycia. Warunkiem zastosowania opisywanego zwolnienia jest prowadzenie ewidencji zwolnionych wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy.

Jednocześnie zadaniem Wnioskodawcy mając na uwadze systemy monitoringu emisji CO2, którym podlega Spółka, w tym ujęcie wszystkich instalacji zużywających węgiel w systemie Europejskiego Handlu Emisjami CO2 (ETS), Spółka jest podmiotem gospodarczym, którym wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, a zatem zużycie węgla we wszystkich instalacjach objętych tymi systemami w tym: w elektrociepłowni (w procesach, w których nie ma miejsca łączne wytwarzanie ciepła i energii elektrycznej, a jedynie wytwarzanie ciepła), w kotłowniach zakładowych do wytwarzania ciepła, może być zwolnione z akcyzy przez Spółkę, po spełnieniu formalności polegających na prowadzeniu ewidencji wyrobów węglowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy.

Spółka uznaje, że niezależnie od opisanego powyżej zwolnienia na cele mineralogiczne (oraz zwolnienia stosowanego w związku z produkcją energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu w zakładowych elektrociepłowniach), istnieje w przepisach ustawy podstawa do zwolnienia z akcyzy całości wyrobów węglowych zużywanych na cele opałowe przez Spółkę.

Art. 31a ust. 2 pkt 9 stanowi, że zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. W ocenie Spółki zwolnienie to dotyczy jej działalności i pozwała na zwolnienie z akcyzy całości zużyć węgla i koksu.

Poszczególne instalacje Spółki, w których odbywa się zużycie węgla na cele opałowe ujęte są w systemie Europejskiego Handlu Emisjami CO2 (ETS). W związku z tym działalność Spółki w zakresie zużywania paliw (w tym przede wszystkim węgla) opiera się na tzw. pozwoleniu zintegrowanym i podlega corocznemu monitoringowi wielkości emisji CO2 ze strony certyfikowanej jednostki audytującej. Spółka ma bowiem obowiązek prowadzić rozliczenie emisji CO2, co podlega czy wielkość tej emisji nie przekroczyła norm określonych w stosownych przepisach prawa - przede wszystkim w Dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej program handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych na obszarze Wspólnoty i zmieniająca Dyrektywę Rady 96/61/WE oraz w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. Nr 122, poz. 695 ze zm.).

W związku z wymogami określonymi w stosownych przepisach, Spółka zmuszona jest wiec nie tylko kontrolować wielkość emisji CO2 ale również dążyć do ograniczania tej emisji, w innym bowiem przypadku doszłoby do przekroczenia dopuszczalnych limitów. Jako załącznik 2 Spółka przedstawia dwa przykładowe raporty będące sprawozdaniem z weryfikacji raportu rocznego emisji CO2 za rok 2010 (jeden dotyczy elektrociepłowni, drugi suszarni - zlokalizowanych w cukrowni w Zygmuntowie). Raporty te potwierdzają jednoznacznie, że Spółka realizuje wymogi dotyczące ograniczania skutków środowiskowych związanych ze spalaniem paliw w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W identyczny sposób monitorowane są również inne obiekty, w których Spółka zużywa produkty węglowe jak np. piec wapienny.

W rezultacie, Spółka stoi na stanowisku, że Spółka jest podmiotem gospodarczym, w którymwprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochronyśrodowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej, a zatem na podstawie art. 3la ust. 2 pkt 9 ustawy może zwalniać z podatku akcyzowego produkty węglowe zużywane na cele opałowe, w oparciu o prowadzoną ewidencję produktów węgłowych, o której mowa w art. 31a ust. 4 ustawy.

W opinii Spółki całokształt powołanych powyżej argumentów uzasadnia wniosek, że przepisy akcyzowe pozwalają na zwolnienie z akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w Spółce na cele opałowe, w związku ze zużyciem na cele mineralogiczne (art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy), bądź też w związku ze zużyciem przez Spółkę jako podmiot, w którym wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej (art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie