Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku akcyzowym jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 21 sierpnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął 21 sierpnia 2025 r. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 września 2025 r. (wpływ 30 września 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca nie jest podatnikiem akcyzowym. Wnioskodawca nie jest również zarejestrowany jako pośredniczący podmiot gazowy.

Wnioskodawca w chwili obecnej zakupuje gaz ziemny z zapłaconą akcyzą (gaz ziemny skroplony o kodzie CN 2711 11 00). Zakupu gazu ziemnego dokonuje jako finalny nabywca gazowy.

Gaz ziemny jest zakupywany na potrzeby zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy.

Zakład produkcyjny składa się z hali produkcyjnej, w której pracuje instalacja do wytopu i odlewania metali nieżelaznych. Surowcem do produkcji jest złom aluminium, stopy aluminium, produkty uboczne z produkcji profili aluminiowych oraz czyste własne wadliwe odlewy i pozostałości po odkrawaniu odlewów, które są zawracane do procesu technologicznego (należy podkreślić, że wszystkie surowce zawierają w swoim składzie związki metalu).

Zakład produkcyjny zajmuje się topieniem metali nieżelaznych (aluminium) oraz stopów i przekształcaniem ich w produkty w kształcie wlewka o różnej średnicy i długości końcowej poprzez wlewanie stopionego metalu lub stopu do formy i pozostawianie go do zakrzepnięcia.

Proces produkcji, który jest prowadzony na linii do produkcji wlewków aluminiowych można podzielić na następujące czynności główne:

‒przygotowanie materiału wsadowego (…),

‒topienie i rafinacja metali,

‒przygotowanie form,

‒wlewanie stopionego metalu do formy, zakrzepnięcie odlewu i usuwanie odlewu z formy,

‒cięcie (…),

‒homogenizacja surowego odlewu.

Gaz ziemny zakupywany przez Wnioskodawcę wykorzystywany jest wyłącznie do produkcji (…).

Gaz ziemny jako wyrób akcyzowy jest paliwem opałowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym i będzie przeznaczony do celów opałowych.

Gaz ziemny w procesie produkcji wlewków aluminiowych jest wykorzystywany:

‒  podczas przygotowania materiału wsadowego (…), suszone są jedynie wióry aluminiowej, gdzie wióry aluminiowe ładowane są do pojemnika (hopper) po czym są rozdrabniane i dalej, taśmociągiem, zmierzają w kierunku suszarni. W procesie suszenia (...). Podczas suszenia materiału wsadowego (wiórów aluminiowych) nie tylko dochodzi do usunięcia zabrudzeń wiórów aluminiowych, przez co surowiec staje się bardziej jednorodny, ale również wióry aluminiowe w temperaturze ok. 200^oC zostają uplastycznione. Wykorzystanie gazu ziemnego do podgrzania wiórów aluminiowych z jednej strony przyśpiesza ich późniejsze topienie w piecu, z drugiej powoduje mniejszy stopień utleniania się wiórów w piecu, co wpływa na zmniejszenie ilości odpadu. Dodali Państwo, że brak oczyszczenia (...). Bezpośrednio po osuszeniu (...). Nie ma możliwości cofnięcia (...);

‒  w piecu statycznym dwukomorowym do topienia wyposażonym w: (…), pod wpływem wytworzonej temperatury surowiec aluminiowy ze stanu stałego przechodzi w stan ciekły, dodatkowo w piecu dochodzi do usunięcia zanieczyszczeń takich jak tlenki magnezu, dzięki czemu po przelaniu metalu do pieca odlewniczego metal trafiający do wlewków jest czystszy,

‒  w piecu wychylnym do topienia/odlewania, wyposażonym (…) surowiec aluminiowy pozostaje w stanie ciekłym, dodatkowo w strukturze składu surowca aluminiowego zachodzą zmiany poprzez dodanie pierwiastków stopowych, które pozwalają przygotować odpowiedni skład chemiczny produkowanych wlewków aluminiowych,

‒  do eksploatacji pompy elektromagnetycznej, która stanowi element linii produkcyjnej oraz łącznik pomiędzy dwoma ww. piecami, tutaj gaz wykorzystywany jest w momencie uruchomienia pompy (bądź jej awarii), kiedy potrzeba nagrzać pompę do odpowiedniej temperatury, żeby gorące aluminium - wpływając do niej - nie zakrzepło,

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że w przypadku stosowania gazu ziemnego do eksploatacji pompy elektromagnetycznej wytworzone ze spalania gazu ciepło pozwala utrzymać surowiec aluminiowy w stanie ciekłym, bez czego produkcja wyrobu gotowego nie jest możliwa.

‒  w procesie homogenizacji surowego odlewu, podczas której dochodzi do odwrócenia procesu segregacji pierwiastków stopowych, do której doszło podczas procesu odlewania, finalnie otrzymywany jest wyrób gotowy na bazie metalu lub jego związków o właściwościach umożliwiających jego wykorzystanie przemysłowe.

W procesie homogenizacji surowego odlewu za sprawą wytworzonego ciepła ze spalonego gazu dochodzi do równomiernego rozmieszczenia pierwiastków w wyrobie aluminiowym (zmiana struktury wewnętrznej metalu), co pozwala na wytworzenie pełnowartościowych wlewków aluminiowych, gotowych do sprzedaży.

Dodatkowo na tym etapie wykorzystania gazu ziemnego dochodzi do przekształcenie związków żelaza (w niewielkich ilościach znajdują się w produkcie), wchodzących w reakcję z pozostałymi pierwiastkami z formy „trudno-” do „łatwiej-wyciskalnej”. Należy zatem wskazać, że proces homogenizacji jest koniecznym etapem produkcji (…). Brak procesu homogenizacji mógłby spowodować problemy (…), co w konsekwencji mogłoby się zakończyć uszkodzeniem matrycy.

Wnioskodawca planuje teraz nabywać gaz ziemny bez podatku akcyzowego z uwagi na sposób jego wykorzystania w zakładzie produkcyjnym.

Gaz ziemny będzie zakupywany bez akcyzy od podmiotu posiadającego status pośredniczącego podmiotu gazowego w związku z zastosowaniem zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

W nowym modelu Wnioskodawca zachowa status finalnego nabywcy gazowego.

W opisanym stanie faktycznym [zdarzeniu przyszłym] będzie spełniony warunek, o którym mowa w art. 31b ust. 5 w związku z art. 31b ust. 5a ustawy o podatku akcyzowym. Oznacza to, że umowa oraz stosowne oświadczenia będą pozwalały na ustalenie ilości gazu ziemnego korzystającego ze zwolnienia akcyzowego.

Pytanie

Czy Wnioskodawca jako finalny nabywca gazowy może zakupywać gaz ziemny bez akcyzy z uwagi na możliwość zastosowania zwolnienia od podatku akcyzowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Tak, zdaniem Wnioskodawcy gaz ziemny zakupywany przez Wnioskodawcę może korzystać ze zwolnienia akcyzowego na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Choć unijne dyrektywy nie obowiązują wprost, wymagają przeniesienia do porządku prawnego, to jednak od tych przepisów należy wyjść przy ocenie zastosowania przez Wnioskodawcę gazu ziemnego.

Gaz ziemny jest produktem energetycznym/wyrobem akcyzowym w rozumieniu przepisów akcyzowej dyrektywy energetycznej (dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej).

Stosownie do pkt 22 preambuły do akcyzowej dyrektywy energetycznej produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W tym zakresie, zgodnie z naturą i logiką systemu podatkowego, z zakresu tych ram wyłączone jest wykorzystywanie produktów energetycznych podwójnego zastosowania i wykorzystywanie produktów energetycznych nie jako paliw, a także procesy mineralogiczne. Energia elektryczna, która w podobny sposób jest wykorzystywana, powinna być również podobnie traktowana.

Ww. przepis preambuły odnosi się również do wykorzystania produktów energetycznych w procesach metalurgicznych.

Z kolei stosownie do art. 2 ust. 4 lit. b tiret 2 akcyzowej dyrektywy energetycznej niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do produktów energetycznych podwójnego zastosowania.

Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania.

Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie.

Oczywiście wyłączenie zastosowania przepisów akcyzowej dyrektywy energetycznej wobec produktów energetycznych wykorzystywanych w procesach metalurgicznych nie oznacza automatyzmu. To dopiero konkretne państwo członkowskie decyduje, czy takie przypadki są wyłączone z zakresu ustawy akcyzowej (konkretnego kraju), korzystają z preferencji podatkowej, czy też są opodatkowane akcyzą.

Należy zatem przejść do przepisów krajowych.

Stosownie do art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych, m.in. w procesach metalurgicznych.

Jeżeli chodzi o zakres pojęcia procesów metalurgicznych pozwalający na zastosowanie zwolnienia od podatku akcyzowego należy przytoczyć orzecznictwo w tym zakresie, czy też stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w innych interpretacjach indywidualnych.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I GSK 19/18 z dnia 10 marca 2021 r. zauważono za sądem pierwszej instancji, że „procesem metalurgicznym można nazwać całokształt czynności (działań) z zakresu przetwarzania, oczyszczania i obróbki rud metalu, w wyniku których wytwarzany jest metal. Proces produkcji metalu można uznać za zakończony wraz z nadaniem mu kształtu i właściwości wymaganych w dystrybucji, a w tym w wyniku walcowania (także na zimno), ciągnienia, gięcia bądź cięcia (przykładowo)”.

Z kolei Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB3-3.4013.284.2021.1.JS z dnia 9 grudnia 2021 r. wskazał, że „zwolnieniem z akcyzy na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy (po spełnieniu pozostałych warunków), może być objęte wyłącznie takie wykorzystanie wyrobów gazowych, których spalenie spowoduje wytworzenie energii cieplnej wykorzystanej następnie ściśle i bezpośrednio w procesie metalurgicznym, w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal ten poddawany jest obróbce termicznej i/lub chemicznej, zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne”.

Mając na uwadze przepisy prawa, jak i ugruntowany w orzecznictwie zakres pojęcia procesu metalurgicznego, stosownie do którego pod tym pojęciem kryje się całokształt czynności z zakresu przetwarzania, oczyszczania i obróbki metali, w wyniku których finalnie jest wytwarzany określony metal, kiedy mówimy o ścisłym związku pomiędzy spalaniem gazu ziemnego a mającym przebieg procesem metalurgicznym należy wskazać, że w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym [zdarzeniu przyszłym] całość gazu ziemnego w zakładzie produkcyjnym jest wykorzystana bezpośrednio i w związku z zachodzącym procesem metalurgicznym, finalnie skutkującym tym, że otrzymywany jest produkt metalowy.

W związku z tym gaz ziemny zakupywany przez Wnioskodawcę na ww. cele produkcyjne, gdzie finalnym wyrobem jest produkt metalowy (aluminiowy), w całości korzysta ze zwolnienia akcyzowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, ściśle względem zadanego pytania, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 126, ze zm., zwana dalej „ustawą” lub „ustawą o podatku akcyzowym”):

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy:

W załączniku nr 1 do ustawy wymieniono w poz. 28 pod kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Jak wynika z art. 9c ust. 1-4 ustawy:

W świetle art. 11b ustawy:

Zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy:

Powyższe przepisy stanowią implementację przepisów Dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405). Wskazana regulacja określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym produktów energetycznych i energii elektrycznej. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustaliła zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania. Poszczególne państwa Unii Europejskiej, w tym Polska (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów. Przy czym, istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień.

Zgodnie z art. 2 dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Stosownie natomiast do art. 2 ust. 4 lit. b cyt. Dyrektywy 2003/96/WE, dyrektywa nie ma zastosowania do następującego wykorzystania produktów energetycznych i energii elektrycznej:

‒produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwa do ogrzewania,

‒podwójnego zastosowania produktów energetycznych

Produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania. Wykorzystywanie produktów energetycznych do redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych uważa się za podwójne zastosowanie.

‒energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo do celów redukcji chemicznej oraz w procesach elektrolitycznych i metalurgicznych,

‒energii elektrycznej, w przypadku gdy stanowi ona ponad 50 % kosztu produktu. „Koszt produktu” oznacza sumę wszystkich nabytych towarów i usług oraz koszty personelu i amortyzację środków trwałych na poziomie zakładu, którego definicję przedstawiono w art. 11. Te koszty są obliczane średnio w odniesieniu do jednostki. „Koszt energii elektrycznej” oznacza rzeczywistą wartość nabycia energii elektrycznej lub koszt wyprodukowania energii elektrycznej, jeśli jest ona pozyskiwana w zakładzie,

‒procesów mineralogicznych

„Procesy mineralogiczne” oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Powyższe wyłączenia nie oznaczają jednak, że ww. produkty energetyczne i energia elektryczna podlegają obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania.

Wyłączenie to oznacza jedynie, że państwo członkowskie przy opodatkowaniu produktów energetycznych wykorzystywanych m.in. w procesach metalurgicznych nie jest związane z regułami harmonizacyjnymi na poziomie wspólnotowym. Tym samym, zakres zwolnienia produktów energetycznych wykorzystywanych do procesów metalurgicznych może być określany dowolnie przez każde z państw członkowskich, co zresztą wskazał m.in. WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt I SA/Sz 750/17.

Równocześnie, wskazać należy że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym, wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego, jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) - nie może być więc oderwane od zasad wykładni gramatycznej i nie może odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142) - ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe (por. również wyrok NSA sygn. akt I GSK 1866/14, orzeczenia TSUE C-169/00 oraz C-150/99).

W dotychczasowym orzecznictwie podatkowym Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wydaje się być utrwalone stanowisko, że przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego, próbach odkodowywania zawartych w nich norm prawnych, należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową polegająca na ustaleniu treści normy prawnej na podstawie możliwego sensu słów, za pomocą których sformułowano dany przepis. Podkreślić jednak należy, że proces ten nie może jednak ograniczać się jedynie do semantycznych czy syntaktycznych reguł języka. Konieczne jest zatem także odwołanie się do tego, co prawodawca przez dane słowa chce osiągnąć.

Przypomniał o tym Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności w uchwale składu pięciu sędziów z dnia 24 czerwca 1996 r. sygn. FPK 6/96 (ONSA 1996, z. 3, poz. 106), powołując się na pogląd wyrażony przez Ryszarda Mastalskiego. Podkreśla on, że nazwy przejęte przez prawo podatkowe z innych gałęzi prawa nie mogą oznaczać tych samych pojęć, służą bowiem do budowania określonych pojęć właśnie w prawie podatkowym i stanowią wraz z innymi cechami ustaw podatkowych część składową nowych kompleksów pojęć, uzyskując cechy swoiste, niezbędne do założonych przez normodawcę celów opodatkowania. Prawo podatkowe bowiem, aby mogło wypełniać swoje zadania, może być wiązane tylko własnymi pojęciami. Dokonując wykładni językowej prawa podatkowego, która powinna być uściślana i rozwijana w kontekście wykładni systemowej i funkcjonalnej, należy przede wszystkim szukać „podatkowego” rozumienia pojęć używanych przez ustawodawcę i zważać na to, czy przyjęcie innego, na przykład cywilnoprawnego punktu widzenia nie prowadzi do uchylania się danego podmiotu od opodatkowania albo też do zmniejszenia jego obciążeń podatkowych (R. Mastalski: Interpretacja prawa podatkowego, źródła prawa podatkowego i jego wykładnia, Wrocław 1989, s. 98-100) - por. uchwała składu pięciu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 1999 r., sygn. FPK 1/99.

Stwierdzenia wymaga, że ani ustawa o podatku akcyzowym, ani przepisy wspólnotowe nie zawierają definicji „procesów metalurgicznych”. Dlatego też, w celu przeanalizowania możliwości zastosowania zwolnienia wyrobów gazowych do celów opałowych w procesach metalurgicznych, zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia w literaturze przedmiotu.

Zgodnie z definicją zawartą w publikacji „Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych” pod red. Aleksandra Góreckiego - procesy metalurgiczne są to procesy otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków. Za procesy metalurgiczne uważa się procesy polegające na otrzymywaniu, rafinacji oraz przetwarzaniu metali i ich stopów m.in. przy użyciu prądu elektrycznego.

Właściwy proces metalurgiczny to proces otrzymywania surówki w podwyższonych temperaturach, najczęściej w wyniku redukcji tlenków - „Podstawy technologii maszyn”, J. Zawora, Warszawa 2001.

Metalurgia to szereg powiązanych ze sobą procesów technologicznych mających na celu otrzymanie technicznie czystego produktu z surowców, którymi najczęściej są rudy wytapianych metali - „Podstawy metalurgii i odlewnictwa”, Chudzikiewicz R., Briks W., Warszawa: PWN 1977.

Zgodnie z encyklopedią PWN, metalurgia dziedzina nauki i techniki zajmująca się procesami otrzymywania metali i stopów z rud, ich rafinacją oraz obróbką. Ta sama encyklopedia definiuje właściwy proces prowadzący do otrzymania metalu, zwany procesem hutniczym.

Odwołać się również należy w tym miejscu do znaczenia pojęć „produkcja” oraz „proces”.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego, produkcja to zorganizowana działalność mająca na celu wytwarzanie jakichś towarów, usług lub dóbr kultury; też: to, co zostało wytworzone (http://sjp.pwn.pl/slowniki/produkcja).

Natomiast proces jest to ciąg następujących po sobie zmian powiązanych przyczynowo i stanowiących kolejne etapy rozwoju czegoś lub celowego działania. Zgodnie z Małym Słownikiem języka polskiego wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 708 „proces to przykładowo” przebieg regularnie następujących po sobie zjawisk, pozostających między sobą w związku przyczynowym; kolejno następujące po sobie zmiany fizykochemiczne: p. technologiczny, p. fermentacyjny, p. zapalny, p. gnilny.

Zauważyć należy, że pojęcie procesu ma węższy zakres niż produkcja, która może składać się z samego procesu, lecz może być też efektem kilku procesów lub też kombinacja procesów oraz czynności niestanowiących procesu, jak i też w ramach produkcji może nie zachodzić żaden proces.

Zgodnie zaś z definicjami zaczerpniętymi z Leksykonu Naukowo Technicznego Wydawnictwa Naukowo-Technicznego WNT (Warszawa 1984) - „proces produkcji oznacza zespół czynności przetwarzania surowców, materiałów i półwyrobów w wyroby; proces produkcyjny zawsze dotyczy określonego wyrobu i przebiega w określonych w komórkach produkcyjnych; podstawową częścią procesu produkcji jest proces technologiczny; ponadto w jego skład wchodzą procesy pomocnicze (magazynowanie; transport, kontrola itd.)”. Ten sam Leksykon podaje również definicję procesu technologicznego, zgodnie z którą jest to podstawowa część procesu produkcyjnego, podczas której następuje zmiana kształtu przedmiotu i jego własności fizycznych, chemicznych i innych.

Tym samym metalurgia definiowana jako dziedzina nauki i techniki, znaczeniowo jest dużo szerszym pojęciem aniżeli proces metalurgiczny, który obejmuje jedynie pewien wycinek technologii produkcji metali, zwykle otrzymywanie metali i ich stopów w wyniku wytapiania, a następnie odlewania.

Wskazać dalej należy, że wykładni powołanego wyżej art. 2 ust. 4 lit. b Dyrektywy energetycznej dokonał 7 września 2017 r., TSUE w wyroku w sprawie C-465/15. Z orzeczenia tego wynika, że art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96 powinien być interpretowany w świetle motywu 22 tej dyrektywy - który stanowi, że produkty energetyczne (w tym wyroby gazowe) i energia elektryczna powinny zasadniczo stanowić przedmiot ram wspólnotowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa do ogrzewania lub paliwa silnikowe. W konsekwencji, pod pojęciem procesu metalurgicznego w rozumieniu dyrektywy nie mieści się całość procesów zachodzących w przemyśle metalurgicznym. Prawo unijne uwzględnia bowiem w art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy wyłącznie wykorzystanie produktów energetycznych i energii elektrycznej do określonych celów, względnie w określonych procesach. Tym samym uprzywilejowanie w podatku nie obejmuje wszystkich procesów produkcyjnych, lecz wyłącznie ściśle określone etapy produkcji wyodrębnione z całego łańcucha produkcyjnego.

Mając na uwadze ww. definicje, dokonując ich syntezy i biorąc pod uwagę zasadę ścisłej interpretacji przepisów wprowadzających przywileje podatkowe oraz cytowane orzeczenia, stwierdzić należy, że zwolnieniem z akcyzy na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy (po spełnieniu pozostałych warunków), może być objęte wyłącznie takie wykorzystanie wyrobów gazowych do celów opałowych - wytworzenia energii cieplnej, która wykorzystana następnie będzie ściśle i bezpośrednio w procesie metalurgicznym, w wyniku którego powstaje metal lub w trakcie którego metal ten poddawany jest obróbce termicznej i/lub chemicznej, zmieniającej jego właściwości fizykochemiczne.

Chodzi zatem co do zasady o takie rodzaje obróbki powszechnie używane w przypadku metali, pod wpływem których zmienia się m.in. stan skupienia, dochodzi do utleniania lub reakcji metalu z innymi niż tlen pierwiastkami chemicznymi, wzrasta lub utrzymywana jest określona temperatura lub wskutek wyżarzania usuwane są występujące naprężenia. Mowa jest więc o pewnym „wycinku” procesu produkcji, a nie o całokształcie produkcji, gdyż celem ustawodawcy było objęcie zwolnieniem ściśle określonych procesów - co wynika wprost z art. 2 ust. 4 lit. b dyrektywy 2003/96/WE. Zwrócić należy też uwagę, że użyte przez ustawodawcę w liczbie mnogiej sformułowanie „w procesach metalurgicznych” bynajmniej również nie dotyczy całości procesów zachodzących w toku produkcji, lecz obejmuje jedynie ściśle określone etapy - z uwagi na fakt, że w ramach procesu produkcyjnego może nastąpić kilka procesów metalurgicznych składających się na wytworzenie określonego produktu.

Należy jednocześnie podkreślić, że w świetle wskazanych wyżej wyroków, definicji i zasad wykładni autonomicznego prawa podatkowego należy odróżnić wykorzystanie wyrobów gazowych ściśle do procesów metalurgicznych od ich wykorzystania do czynności przygotowawczych do produkcji, czynności następujących w trakcie produkcji lecz niemających bezpośredniego wpływu na proces metalurgiczny oraz czynności następujących po jego zakończeniu.

Wprowadzając bowiem zwolnienie od podatku akcyzowego dla wyrobów gazowych wykorzystywanych m.in. w procesach metalurgicznych, ustawodawca wprowadził narzędzie wsparcia dla danego sektora gospodarki. Wsparcie takie nie może jednak prowadzić do dyskryminacji innych podmiotów powszechnie opodatkowanych akcyzą od zużycia wyrobów gazowych do celów opałowych. Celem zwolnienia z akcyzy o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy jest wsparcie dla danego podmiotu w ściśle określonym zakresie. Nie można jednak całej działalności danego podmiotu traktować kompleksowo, a przywileju podatkowego traktować jak narzędzia do zmniejszania kosztów jego działalności. W art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy jest mowa wyłącznie o pewnym ściśle określonym wycinku produkcji, a zużycie wyrobów gazowych do celów opałowych w procesach metalurgicznych ma przyczyniać się w sposób bezpośredni do przeprowadzenia tej konkretnej czynności, wyodrębnionej przez ustawodawcę z całego łańcucha produkcyjnego.

Gaz ziemny o kodzie CN 2711 11 00 w opisanym zdarzeniu przyszłym, zgodnie z ostatecznie sprecyzowanym opisem sprawy wykorzystywany jest do celów opałowych:

‒podczas przygotowywania materiału wsadowego - do podgrzania wiórów aluminiowych podczas ich suszenia, w wyniku którego wióry aluminiowe w temperaturze 200^oC zostają uplastycznione, a samo podgrzanie wiórów aluminiowych pozwala na przyspieszenie ich późniejszego topienia w piecu;

‒w piecu statycznym dwukomorowym - do ogrzania pieca statycznego dwukomorowego, przez co pod wpływem wytworzonej temperatury surowiec aluminiowy ze stanu stałego przechodzi w stan ciekły;

‒w piecu wychylnym do topienia/odlewania - do ogrzania pieca wychylnego do topienia/odlewania przez co surowiec aluminiowy pod wpływem wytworzonej temperatury pozostaje w stanie ciekłym;

‒do eksploatacji pompy elektromagnetycznej - do wytworzenia ciepła pozwalającego utrzymać surowiec aluminiowy w stanie ciekłym;

‒wprocesie homogenizacji surowego odlewu - do wytworzenia ciepła, w wyniku którego dochodzi do równomiernego rozmieszczenia pierwiastków w wyrobie aluminiowym (zmiana struktury wewnętrznej metalu). Dodatkowo na tym etapie wykorzystania gazu ziemnego dochodzi do przekształcenie związków żelaza (w niewielkich ilościach znajdują się w produkcie), wchodzących w reakcję z pozostałymi pierwiastkami z formy „trudno-” do „łatwiej-wyciskalnej”.

Tym samym, w ocenie Organu, będący przedmiotem wniosku gaz ziemny o kodzie CN 2711 11 00 wykorzystywany przez Państwa - finalnego nabywcę gazowego - do celów opałowych podczas przygotowywania materiału wsadowego, w piecu statycznym dwukomorowym, w piecu wychylnym do topienia/odlewania, do eksploatacji pompy elektromagnetycznej oraz w procesie homogenizacji surowego odlewu - będzie mógł korzystać ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31b ust. 1 pkt 4 ustawy, z uwagi na jego wykorzystanie w procesach metalurgicznych, przy uwzględnieniu warunków o których mowa w art. 31b ust. 5 w związku z art. 31b ust. 5a ustawy o podatku akcyzowym, które - zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy - zostaną przez Państwa spełnione.

W konsekwencji, Państwa stanowisko ściśle względem zadanego we wniosku pytania, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa sytuacji prawnopodatkowej w ramach przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanym we wniosku pytaniem.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże stronę w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w nim stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Państwa orzeczenia zaznaczyć należy, że wyroki sądowe co do zasady nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935, ze zm.). Równocześnie istnienie orzecznictwa sądów administracyjnych nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia (wyrok NSA z dnia 31 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2211/15).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-      w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.